ဖတ္မိေတာ့လည္း ကဗ်ာ(၄)

ခင္ဗ်ား ထိုင္တတ္သလား ။

ထိုင္တတ္တဲ့သူဟာ ေနရာ မေပ်ာက္ဘူး ။
ထိုင္တတ္တဲ့သူဟာ ေနရာ မေရြ႕ဘူး ။
ထိုင္တတ္တဲ့သူဟာ ထေပးစရာ မလိုဘူးေပါ့ ။

ခင္ဗ်ားႏွယ္
ခုထိ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ။

ခင္ဗ်ား အသက္ၾကီးေနျပီ
မတ္တပ္ မတ္တပ္နဲ႕ …။

ခင္ဗ်ားအရြယ္ၾကီးနဲ႕
ထိုင္စရာ ရွာမေတြ႕ေသးဘူးလား ။

(ဒီထက္ ဆိုးတာက)
အခုထိ ေနရာမရျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား ဆိုတာမ်ိဳး ။

လင္းဒီပ
၂၉.၀၈.၁၀

ဖတ္မိေတာ့လည္း ကဗ်ာ(၃)

အိပ္မက္ကို ထပ္ျပီး အိပ္ေငြ႕ခ် မခံရဖို႕

ႏိုးႏိုးၾကားၾကား ရွိသူေတြ

က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ သတိေပးၾက ။

ေခတ္အပ်က္ၾကီးထဲ

လူအပ်က္ၾကီးေတြ

ကပ္လာဂမုန္းေတြ ထပ္ခါ ထပ္ခါ စိုက္

ဂါထာဆိုးေတြ မန္းလိုက္ မႈတ္လိုက္ ။

သူသူငါငါေတြမွာေတာ့

သမုဒၵရာအမွားထဲ

ပစ္ထည့္ခံလိုက္ရတဲ့ ငါးေတြ..။

လင္းဒီပ

၂၆.၀၈.၁၀

ရ ရထားၾကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္စီး

Circle Line ကေနတဆင့္ အနီလိုင္းကို Bishan Interchange MRT ကေန change ျဖစ္ပါတယ္ ။ ေန႔လည္ 1:25 ေလာက္ပါ ။ Newton MRT ကတဆင့္ အစည္းအေဝး သြားရမွာ မို႔ပါ ။ circle line ကေန ကူးေတာ့ interchange ထဲမွာ လမ္းနည္းနည္း ေလွ်ာက္ျပီး to marina bay ဆိုတဲ့ ေလွကားေလးအတိုင္း တက္လိုက္ကတည္းက ဘူတာထဲမွာ ေမွာင္ေနတာ သတိထားမိတယ္ ။ မီးလံုးေလးေတြ ကြက္ၾကားပဲ လင္းေနေတာ့ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲလို႕ ထင္မိပါတယ္ ။

ပလက္ေဖာင္းကလည္း အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္း မရပါဘူး ။ ခဏေနေတာ့ ရထားဝင္လာပါတယ္ ။ ျပႆနာက အဲဒီမွာ စပါတယ္ ။ ရထားက တံခါးေတြဖြင့္လို႕ရျပီး ဘူတာဘက္ကpassenger access door(PSD)ေတြ ကလံုးဝ မပြင့္ပါဘူး ။ ရထားက တံခါးေတြ ျပန္ပိတ္ပါတယ္ ။ဘူတာထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိတဲ့ station stuff ေတြ ဟိုဒီေျပးပါတယ္ ။PSD ေတြကို auto ျပန္ဖြင့္လို႕ရေအာင္ သူတို႕လုပ္ၾကည့္ေနပံုရပါတယ္ ။ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာသြားပါတယ္ ။ ရထားထဲကလူေတြက အျပင္ကို ၾကည့္ အျပင္ကလူေတြက အထဲကို ၾကည့္နဲ႕ေပါ့ ။ PSD တံခါးေတြကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ ။ လံုးဝ မပြင့္ပါဘူး ။

ေနာက္ဆံုးမွာ ရထားရဲ႕တံခါးေတြကို ဖြင့္လိုက္ပါတယ္ ။ ျပီးမွ PSD တံခါးေတြရဲ႕ ရထားဘက္အျခမ္းမွာ ရွိတဲ့ emergency release ေတြကို ခရီးသည္ေတြက ဖြင့္ျပီး ဘူတာထဲ ဆင္းလာရပါတယ္ ။ ဘူတာထဲက ခရီးသည္ေတြကိုလည္း ဒီရထားနဲ႕ လိုက္ခြင့္ မေပးပါဘူး ။ ရထားပ်က္ေနျပီ ဆိုျပီး ဒီအတိုင္းၾကီး ေမာင္းထြက္သြားပါတယ္ ။ (ရထားမထြက္ခင္မွာ ခုန လူေတြ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဖြင့္ထားတဲ့ PSD တံခါး ၂၄ ခုကို ဘူတာထဲကေန station stuff ေတြက တစ္ခုခ်င္္း ျပန္ပိတ္ၾကရပါတယ္။ တံခါးက လံုးဝ auto မပိတ္ေတာ့ပါဘူး ။) ရထားပ်က္တာ မဟုတ္ဘဲ ဘူတာရဲ႕ PSD တံခါးေတြ ပ်က္တာ ျဖစ္မယ္လို႕ ေတြးမိပါတယ္ ။

ဘူတာထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို marina bay ဘက္ သြားမယ့္ ခရီးသည္ေတြေကာ ရထားေပၚက ဆင္းလိုက္ရတဲ့ ခရီးသည္ေတြေကာ အေတာ္ျပည့္ေနပါျပီ ။ ျဖဴေရာ္ေရာ္ ရဲသားေလး ေလးေယာက္လည္း ေတြ႕ပါတယ္ ။ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ဒုတိယရထား ဝင္လာပါတယ္ ။ အားလံုးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ပါ ။ ဒီရထားကိုေတာ့ လိုက္ၾကမယ္ေပါ့ ။ ရထားက ထံုးစံအတိုင္း တံခါးေတြ ပြင့္ပါတယ္။ ဘူတာဘက္က PSD တံခါးေတြက မပြင့္ပါဘူး ။ ဒီေတာ့ ဒုတိယရထားက စိမ္းစိမ္းကားကားပါပဲ ။ ခရီးသည္ေတြ တင္တာ ခ်တာ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ဆက္ထြက္သြားပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘူတာထဲက အဖြဲ႕ေတြကေတာ့ …..ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သာ မထားခဲ့ရင္ ငါ ဒီလို ခံစားရမယ္ မထင္ဘူးေပါ့….။

တခ်ိဳ႕လူေတြကလည္း ဖုန္းနဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြ ဗီြဒီယုိေတြ မသိမသာေလး ရိုက္ေနပါတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကလည္း တနည္းနည္း စီစဥ္ေပးသင့္တယ္ဆိုျပီး သူတို႕လူမ်ိဳးထံုးစံအတိုင္း ကြန္ပလိန္းေတြ စေနပါျပီ ။ နာရီဝက္ေလာက္လည္း ၾကာေနျပီကိုး ။ ခဏေနေတာ့ လူတစ္ေယာက္(ျမန္မာထင္ပါတယ္)က သူ႕ဖုန္းနဲ႕ လက္ၾကီးရမ္းျပီး ဗီြဒီယို ရိုက္ပါတယ္ ။ ဒါကို ရဲက ေတြ႕ေတာ့ သြားတားပါတယ္ ။ သူက why ေတြဘာ ေတြ လုပ္ေနပါေသးတယ္ ။ ။ ဘုရားစူး …ဒီမိုကေရစီကၽြန္းကေလးက ဒီလို အနာအဆာေတြ မွတ္တမ္းတင္တာ မၾကိဳက္ဘူး ဆိုတာ သူမသိလို႕ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ။

ေနာက္ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ တတိယရထားဆိုက္လာပါတယ္ ။ ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ ။ ရထားတံခါးေတြ ပြင့္ျပီး PSD တံခါးေတြ မပြင့္ပါဘူး ။ ရထားထဲကခရီးသည္ေတြကို emergency release ေတြ ႏွိပ္ျပီး ထြက္လာဖို႕ လွမ္းေျပာ ခရီးသည္ေတြ တံခါးကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဖြင့္ျပီး ဆင္းလာၾကပါတယ္ ။ ဘူတာထဲက ခရီးသည္ေတြကလည္း ရထားေပၚတက္ၾကေပါ့ ။ကၽြန္ေတာ္လည္း လိုက္တက္ပါတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ရထားက door closing လုပ္ ။ ရထားက ထြက္သြားေပမယ့္ ဘူတာရဲ႕ ၂၄ ခုေသာ PSD တံခါးေတြကေတာ့ ပြင့္လွ်က္သားပဲ က်န္ခဲ့ပါတယ္ ။ ဘယ္လို ဆက္ေျဖရွင္းတယ္ေတာ့ မသိပါဘူး ။

Circle line မွာလည္း မၾကာခဏ Power trip ျဖစ္ျပီး ရထားရပ္ပါတယ္ ။ အစိမ္းလိုင္းလည္း west ဘက္မွာ မၾကာခဏျဖစ္တယ္လို႕ ေရးတာ ဖတ္ရပါတယ္။ အခုအနီလိုင္းမွာကေတာ့ ေနလည္က ကိုယ္ေတြ႕ပါ။ ရ ရထားၾကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္စီး မိတဲ့ ေန႕တစ္ေန႔ပါပဲ ။

လင္းဒီပ

၂၆.၀၈.၁၀

နာနာၾကည္းၾကည္း

ငါ့ကို ငါေတာ့

နင့္ကို

တစ္ပင္လံုး ညႊတ္ကိုင္း

“ေပး” လိုက္တယ္ ထင္တာ ။

ငါက က်ည္ အ ေနတဲ့ ဦးေႏွာက္နဲ႕

ဂငယ္ေကြ႕ေတြ မ်ားလြန္းတဲ့ေကာင္ ။

ငါက အမွားေတြ တင္လာတဲ့ မီးရထား

ပါးစပ္ကေလးနဲ႕ ခ်စ္ ခ်စ္ ျပေနတဲ့လူ ။

ပိုးစိုးပက္စက္ မႈတ္ထုတ္ပစ္လိုက္စမ္း

ငါကို႕ နဂါးေငြ႕တန္းေတြဆီ အေရာက္

ငါ့ကိုငါ ျပန္မေတြ႕ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အထိ ။

ငါက

အေရခြံကအစ

အေသြး

အသား

အရိုးေတြအထိ

ဘာမွ သံုးမရတဲ့ေကာင္ ။

လင္းဒီပ

၂၄.၀၈.၁၀

အင္းဆက္ကေလးမ်ား

အင္းဆက္ကေလး

အင္းဆက္ကေလးေတြ

အေမွာင္မွာ တက်ီက်ီ ေအာ္လို႕

မင္းတို႕ အလင္းဆာေလာင္ေနၾကတာလား ။

အင္းဆက္ကေလး

အင္းဆက္ကေလးေတြ

မင္းတို႕ပ်ံသန္းဟန္က မင္းတို႕ ဘာသာစကားဆို

အဲဒီ ကခုန္ျခင္းဘာသာစကားနဲ႕

မင္းတို႕ခရီးတာကို ေျပာျပေနတာလား ။

အင္းဆက္ကေလး

အင္းဆက္ကေလးေတြ

မင္းတို႕အင္တင္နာေလးေတြက

ေလာကဓံအထူအပါးကို တြက္ဆၾကည့္ဖို႕မ်ားလား ။

အင္းဆက္ကေလး

ဆိုးတဲ့ အင္းဆက္ကေလးေတြ

မင္းကေတာ့ ငါ့အသားကို ကိုက္ရမွ ငါ့ေသြးကို စုပ္ရမွ လား ။

အင္းဆက္ကေလး

ဆိုးတဲ့ အင္းဆက္ကေလးေတြ

မင္းကေတာ့ ငါ့စာအုပ္ေတြ ကိုက္ျဖတ္လိုက္ရမွ တဲ့လား

မင္းက PhD အင္းဆက္ကေလးလား ။

အင္းဆက္ကေလး

အင္းဆက္ကေလးေတြ

သစ္ရြက္ကေလးေတြကို ကိုက္ျဖတ္စား

တစ္ေန႕မွာ လိပ္ျပာကေလးအျဖစ္ ပ်ံသန္းခြင့္ မရခင္..။

အင္းဆက္ကေလး

အင္းဆက္ကေလးေတြ

သဘာဝတရားမွာ မသိနားမလည္ျခင္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ပါး

အုပ္စုဖြဲ႕ေနထိုင္ ကိုလိုနီလုပ္ေနတတ္တဲ့ အင္းဆက္ကေလးေတြ ။

အင္းဆက္ကေလး

အင္းဆက္ကေလးေတြ

ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ တဝွီဝွီ ပ်ံသန္းလို႕ ။

ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ပန္းကေလးေတြဆီ ဝတ္ရည္စုပ္လို႕။

အင္းဆက္ကေလး

အင္းဆက္ကေလးေတြ

အေရာင္စံုအင္းဆက္ကေလးေတြ

ငါ့ဘဝေပၚမွာ ပ်ံသန္း

ငါ့စိတ္ေရအိုင္ထဲမွာ ကူးလူးလို႕ ။

လင္းဒီပ

၂၂.၀၈.၁၀

(သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကဗ်ာလိုလို ဘာလိုလို :P)

စေနဒိုင္ယာရီ

မနက္ပိုင္းမွာ မေတြ႕တာ ၾကာျပီျဖစ္သည့္ ကဗ်ာဆရာမၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ ခ်ိန္းျပီးမွ ပ်က္သြားသည္ ။ လမ္းေပၚ ေရာက္ေနျပီ ဆိုေတာ့ တစ္ေနရာရာေတာ့ ဆက္သြားခ်င္သည္ ။weekend ေတြမွာ ေငါင္ထီးထီး ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အရြဲ႕တိုက္ျပီး ဘယ္သြားရင္ ေကာင္းမလဲလို႕ လွ်ပ္စစ္ရထားေပၚမွာ စဥ္းစားသည္ ။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအတြဲကို ဒုကၡေပးရန္ အမွတ္ရျပီး sms ႏွင့္ လွမ္းေမးလိုက္သည္ ။ ဒီေန႔ ဘယ္သြားဖို႕ အစီအစဥ္ရွိလဲဆိုေတာ့ လိုက္မလား Haw Par Villa တဲ့ ။ ေရာက္ဖူးျပီးသား ေနရာတစ္ခုေပမယ့္ လမ္းေပၚ အေၾကာင္းမဲ့ ေလွ်ာက္မေနခ်င္သည့္ အတူတူ လိုက္ရႈပ္မိသည္ ။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ပထမအေခါက္တုန္းက မဝင္ခဲ့သည့္ ငရဲၾကီးဆယ္ခန္းကို ဦးစြာ ဝင္မိသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္သိထားတာ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ေပမယ့္ ဒီမွာ သူတို႕ကေတာ့ ငရဲကို ဆယ္ခန္းခြဲထားသည္။ မင္းခုိက္စိုးစန္က ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္မွာ ခ်စ္တတ္တဲ့လူေတြအတြက္ ေျမတစ္ကြက္စာေတာ့ရွိေကာင္းရဲ႕လို႕ ဖတ္ဖူးတာ ေတြးမိသည္ ။ လုပ္သည့္ အျပစ္ေပၚမူတည္ျပီး ခံရသည့္ ငရဲ မတူတာေတြကို ျပထားသည္ ။ ငရဲဆိုသည့္အတိုင္း အနိဌာရံုေတြေပါ့ ။

မေကာင္းမႈ မျပဳမိေအာင္ ျပဳလက္စရွိရင္လည္း ေရွ႕မဆက္ေအာင္ ဆံုးမ သြန္သင္လမ္းျပလိုသည့္ သေဘာေစတနာျဖင့္ အေသအခ်ာေလး လုပ္ျပထားတာေတြ႕ရသည္ ။ေနာက္ဆံုး ဆယ္ခန္းေျမာက္ ငရဲကိုလြန္ေသာအခါ(အျပစ္ေတြကို ေဆးေၾကာလို႕ျပီးျပီျဖစ္လို႕) magic tea ကို ျပန္ေသာက္လိုက္ေသာအခါ အရာအားလံုးကို ေမ့ေလ်ာ႕သြားသည္ လို႕ေရးထားသည္။ ျပီးေတာ့မွ wheel of reincarnation မွတဆင့္ လမ္းေျခာက္သြယ္ျဖင့္ လူ ဒါမွမဟုတ္ တိရစာၦန္ဘဝ ျပန္ေရာက္ပံုကုိ ရွင္းထားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္သိထားေသာ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုျဖစ္စဥ္မ်ား ႏွင့္ ကြဲလြဲေနေသာလည္း ေလ့လာမိသည္ ။မဟာယန နဲ႕ ေထရဝါဒ ကြာလို႕ ထင္သည္ ။

ေဟာပါဗီြလာက ထြက္လာေတာ့ ဘတ္စ္ကားစီးျပီး ဟားဗားဖရန္႕ ။ ထုိမွတဆင့္ လွ်ပ္စစ္ရထား စီးျပီး နားထဲမွာ မၾကာခဏ ၾကိဳ႕ပင္ေကာက္အင္တာခ်ိန္းလို႕ ၾကားၾကားမိတတ္သည့္ ဒိုဘီေဂါက္ကို သံုးေယာက္သားေရာက္သြားသည္ ။ သူငယ္ခ်င္းမက အိုင္ဖုန္းဖိုး ၾကည့္ခ်င္သည္ ။ ပလာဇာစင္ကပူရ ထဲ ေရာက္သြားသည္ ။ အမ္ဝမ္းက ခ်စ္စဖြယ္စကားဆိုသည္ ။ 300 min plan ကို contract fee $210 က်သည္ ။ ဒါကို Spass holder ေတြဆို $480 (100min plan က ႏႈန္းႏွင့္) contract လုပ္ရမည္တဲ့ ။ မနက္က ဂ်ဴေရာင္းပိြဳင့္ အမ္ဝမ္းမွာ ေမးခဲ့တုန္းက ဒီအတိုင္းပဲ ေျပာသည္ ။ ဒါနဲ႕ စတားဟတ္္ ဆက္သြားၾကေတာ့ ပစၥည္းကုန္ေနသည္ ။ စင္းတဲလ္ က ေစ်းနည္းနည္း ျမင့္ေနသည္ ဆိုျပီး မဝင္ျဖစ္ေတာ့ ။

ေရွာ့ပင္းေမာလ္ထဲမွာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း လူေတြကိုေငး ဆိုင္ေတြကိုေငး နဲ႕ အခ်ိန္ေတြကုန္သြားသည္ ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ မယ္မယ္ရရ မရွိ ။ ေနာက္ေတာ့ G2000 မွာ discount ဆိုျပီး ဝယ္မိၾကျပန္ေရာ ။ ေစ်းဝယ္တာကလည္း တခါတေလက်ေတာ့ အပန္းေျဖနည္း တစ္ခုလို ။ ဒီေရာက္မွ မေကာင္းတဲ့အက်င့္က ေစ်းသင့္တယ္ဆို လိုလို မလိုလို ဝယ္မိတတ္တာ ။ ျပီးေတာ့ သံုးေယာက္လံုး အၾကိဳက္တူသည့္ ေကာ္ဖီခါးခါးေလးေတြ ေသာက္ရင္း ေရွ႕ေရး ေနာက္ေရး အလည္ေရး ေတြ ေျပာရင္း ေမာေန မိျပန္သည္ ။

ဒိုဘီေဂါက္ကေန သူတို႕ႏွင့္ လမ္းခြဲျပီး ေနတဲ့အခန္းေလးဆီ ျပန္လာေတာ့မွ ညစာ ဘာမွ မရွိ ။ ထမင္းကို ခ်က္ျပီးမွ မေန႕က ဝယ္ျပီး မစားရေသးသည့္ ပဲျပဳတ္ကို ၾကက္သြန္နီႏွင့္ေၾကာ္ ထမင္းနဲ႕နယ္ စားမိသည္ ။ ထမင္းစားေနရင္း မ်ိဳးေက်ာ႕ျမိဳင္၏ …တစ္ေယာက္ထဲ စားတဲ့ညစာ ဒီအခန္းထဲ… ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို အမွတ္ရသည္ ။

အြန္လိုင္းတက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမက လွမ္းေျပာသည္ HTC ပဲ ဝယ္လိုက္တယ္ ။ $198 တဲ့ ။ သူ႕ကို စခ်င္တာနဲ႕ smart phone ခ်င္းတူေပမယ့္ အိုင္ဖုန္းဖီလင္က တျခားဟာေတြနဲ႕ မတူဘူးလို ႕ ေနာက္ျဖစ္သည္ ။ မ်က္ႏွာစာအုပ္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က စေနညပါတီဆိုျပီး အျမည္းပံုေတြ တင္လုိက္သည္။ ေသာက္ခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့ လာခဲ့ေလတဲ့ ။ မနက္ကလည္း ငရဲျပည္ မွာ magic tea မေသာက္ခဲ့ရလို႕လားမသိ ။ လူက အရမ္းပင္ပန္းေနျပီ ။ ထပ္မထြက္ခ်င္ေတာ့ ။

လင္းဒီပ

၂၂.၀၈.၁၀

နာမည္ၾကီး

လမ္းေဘးဆိုင္ေလးေတြ ထိုင္လို႕မျဖစ္ဘူး
တခ်ိန္က်ရင္ ေက်ာ္ၾကား လာမယ့္သူဆိုေတာ့…

ျဖစ္သလို ဝတ္စားလို႕လည္း မျဖစ္ေသးဘူး
တခ်ိန္က်ရင္ ထင္ရွားလာမယ့္သူ ဆိုေတာ့…

လူမ်ားတဲ့ ေနရာေတြလည္း သြားလို႕ သိပ္မျဖစ္ဘူး
တခ်ိန္က်ရင္ ေက်ာ္ေဇာ လာမယ့္သူ ဆိုေတာ့….

မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ ေတြ႕တဲ့အခါ
ေထြရာေလးပါး သိပ္မေျပာခ်င္ဘူး ။

မူးရင္ သီခ်င္း ေအာ္ဆိုတတ္တဲ့သူေတြနဲ႕
တြဲမေသာက္ခ်င္ဘူး။

အိုင္းစတိုင္းအေၾကာင္းပဲ ေလ့လာခဲ့တယ္..။
ဘီလ္ဂိတ္အေၾကာင္းပဲ ဖတ္ခဲ့တယ္…။
အိုဘားမား စကားေျပာဟန္ကို က်င့္ခဲ့တယ္…။

ဘိုစာေတြပဲ စားျဖစ္တယ္
ဘိုသီခ်င္းေတြပဲ နားေထာင္ျဖစ္တယ္
ဘိုရုပ္ရွင္ေတြ ၾကည့္ရင္း
ဘုိလိုေရးထားတဲ့ စာအုပ္ထူထူၾကီးေတြ သြားေလရာ သယ္ရင္းနဲ႕…

ေက်ာ္ၾကားတဲ့ လူေတြအေၾကာင္းပဲ ေရြးဖတ္ျဖစ္တယ္ ။
ကိုယ္ျဖတ္သန္းလာရတာနဲ႕
သူတို႕ဘဝေနထိုင္မႈေတြနဲ႕
တေန႕တေန႕
တစ္ေယာက္တည္း ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညွိရတာလည္း
ေမာတယ္ ။

ဘယ္သူ သိသိ မသိသိ
ငါ့ကိုငါ သိသေပါ့ ။
ဘယ္သူ ေတြ႕ေတြ႕ မေတြ႕ေတြ႕
ငါ့ကိုငါ့ ေတြ႕သေပါ့ ။

အဲသလို
အဲသလို
ငါဟာ တိတ္တိတ္ေလး နာမည္ၾကီးေနသူပါ ။

လင္းဒီပ
၁၉.၀၈.၁၀

လူပ်ိဳစကား

အခ်စ္ဆိုတာ
သံေယာဇဥ္ခ်ည္မွ်င္ကေလးေတြနဲ႕
ဖြဖြေလး ရက္ထားတဲ့
ႏွလံုးသားလက္ရက္ထည္ေလး။

မင္း ဆင္ျမန္းခ်င္စိတ္ကေလးကို
ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ေနရင္းေပါ့။

စိတ္ထဲမွာေတာ့
တိုက္ၾကည့္လိုက္တိုင္း
မင္းဟာ အခါခါ ေပါက္ေနတဲ့ ထီလက္မွတ္ကေလး ။

ညေတြ ညေတြဆိုလည္း
အေမွာင္ေတြကို တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္နဲ႕
မင့္ရနံ႕ေလးေတြ လာလာ ခိုးေနတဲ့ ပိုးစုန္းၾကဴးကေလး ကိုယ္။

မက်န္ခဲ့ခ်င္ဘူး
စာေမးပြဲခန္းထဲ ေျဖရခက္တဲ့ ေမးခြန္းေလးလို

ေခါင္းကေလး ရမ္း ခါ လိုက္မွာလား
ထားခဲ့မယ္ ဆိုရင္
အလြမ္းပလက္ေဖာင္းေလးကိုပဲ
တစ္ဘဝလံုး ေခါင္းအံုးအိပ္မိလိမ့္မယ္ ။

လင္းဒီပ
၁၅.၀၈.၁၀

သူငယ္ခ်င္းမ်ား နဲ႔ ခပ္ေဝးေဝး ေလာကဓံမွာ ငါ(အိုင္လြယ္ပန္)

ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘဝျဖတ္သန္းမႈေတြမွာ အခ်ိန္တိုင္း ပါဝင္ ပတ္သက္ေနတာ သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ ။ ငယ္ငယ္က စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ညဘက္ေကာင္းကင္က ၾကယ္ကေလးေတြနဲ႕ တူတယ္တဲ့ ။ လူ႕ဘဝရဲ႕ ေမွာင္တဲ့လမ္းတေလွ်ာက္ကို လမ္းျပေပးလို႔ပါ ။ေနာက္စကားတစ္ခုကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အိမ္မွာ စိုက္ထားတဲ့ ပန္းအိုးကေလးေတြနဲ႕ တူသတဲ့ ။ ေရမွန္မွန္ေလာင္းမေပးပဲ စိတ္ထင္မွ ထေလာင္းရင္ အပင္ကေလးေတြ ဘယ္ရွင္ပါေတာ့မလဲတဲ့ ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘဝေတြမွာ ရင္ဘတ္တူ ခင္မင္ေပါင္းသင္းခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိမွာပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ကဗ်ာေရးဖို႕လုပ္လိုက္ အားမရလိုက္ ျပန္ခ်ထားလိုက္နဲ႔ပါ ။ ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ မိတ္ေဆြၾကီး ကိုအိုင္လြယ္ပန္ မသိတုန္း သူ႕ဘေလာဂ္က သြား အလစ္သုတ္လာတာပါ ။ ၾကိဳက္လို႕ပါ ။ အဲလိုကဗ်ာေတြဖတ္မိရင္ အဲလိုသူငယ္ခ်င္းေတြကို အမွတ္ရတယ္ ။ တကယ့္ လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးၾကီးဗ်ာ ။

သူငယ္ခ်င္းမ်ား နဲ႔ ခပ္ေဝးေဝး ေလာကဓံမွာ ငါ

အနီးဆံုးနီးဖူးသလို
အေဝးဆံုးလည္း ေဝးခဲ႔ဖူးၿပီ
ရ႐ွိလိုက္ဖူးသလို
ဆံုးလည္း ဆံုး႐ံႈးခဲ႔ ဖူးၿပီ
စစ္တုရင္ ခံုမ႐ွိတဲ႔ လဘၻက္ရည္ဆိုင္
ၿငင္းခုန္သံ ၿဖဴၿဖဴေတြ မ႐ွိတဲ႔ အရက္ဆိုင္
စသံေနာက္သံ ေတြမ႐ွိတဲ႔ အပန္းေၿဖေနရာ
ငါ႔ အာသီသေတြမွာ ရင္ဘတ္ ပါမလာေတာ႔ဘူး ။

မူးလာရင္ အက်ီ ၤ ၾကယ္သီးကိုဟ
ရင္ဘတ္ကို ပုတ္ပုတ္ၿပတတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕
စုေပါင္းစပ္ေပါင္း ဂစ္တာ ကိုင္ခဲ႔တဲ႔လက္က
ပုခက္လႊဲဖို႔ ဟန္ၿပင္ေနၿပီဆိုတဲ႔အေၾကာင္းၾကားရတယ္
သိပ္စိတ္ၾကီးတတ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကလည္း
အသက္ေတြ ၾကီးလာၿပီဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းၾကားရတယ္
လုပ္သမွ် အၿမဲလြဲေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း
တရားေတြ ထိုင္ၿဖစ္ေနတယ္ ၾကားရတယ္
တစ္ခ်ိန္လံုး အိပ္ခ်င္ေနတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း
အလုပ္ခ်ိန္နဲ႔ အိပ္ခ်ိန္ အခ်ိဳးခ်မရတဲ႔အဆံုး
အလုပ္ထဲမွာ အိပ္အိပ္ ေနတယ္ ၾကားရတယ္ ။

တစ္ေယာက္ ပုခံုး တစ္ေယာက္ဖက္ၿပီး
တစ္ရက္ကို နာရီႏွစ္ဆယ္ေလာက္ မူးခဲ႔တဲ႔ရာသီေတြ
အမူးေၿပေတာ႔ တစ္ေယာက္လက္သီးဒဏ္ တစ္ေယာက္
ၿပန္ယုယ ေပးခဲ႔ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ထီး ေတြ
ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ခ်ာခ်ာလည္ဖို႔ အၿမည္းလုပ္ေပး
မူးလာရင္ က်ယ္က်ယ္လာတတ္တဲ႔
အရည္မရ အဖတ္မရ စကားသံေတြကို
ၿခင္ကိုက္ခံ နားေထာင္ေပးၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း မ ေတြ
အ … ခု
တစ္ေယာက္ေခၚသံေတြ တစ္ေယာက္ ခ်က္ၿခင္းၾကားဖို႔ခက္ခဲ
အၿဖဴေရာင္ေတြပဲ ၿမဲၿမဲ က်န္ခဲ႔ေတာ႕တယ္ ။

ဆိုပါေတာ႔
အသံေတြ ခါ ေနတယ္
မီးမညွိရေသးတဲ႔ ေဆးလိပ္က
မီးခိုးေတြ တေငြ႔ေငြ႔ အူေနတယ္
ၿမိန္ရာဟင္းေကာင္းဆိုတာကို
အေမထည္႔ ေပးလိုက္တဲ႔ စာအုပ္ထဲမွာ ေတြ႔တယ္
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ပို႔ေပးလိုက္တဲ႔ ေမးလ္ ထဲမွာေတြ႔တယ္
စာအုပ္ကို ဆက္မဖတ္ခ်င္ေတာ႔တာနဲ႔
ေမးလ္ကို ဆက္မဖတ္ခ်င္ေတာ႔တာနဲ႔
အေမ႔ရဲ႕ ေမတၱာတရားကို ငါဖတ္ေနလိုက္တယ္
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေမတၱာတရားကို ငါဖတ္ေနလိုက္တယ္ ။

“ခဏေလးမ်ား” သီခ်င္းကို ဆိုလိုက္ခ်ိန္ဟာ
တကယ္႔ကို
ခ ..ဏ …ေလး
ခဏေလးေတြ မ်ားမ်ားလာဖို႕
အခ်ိန္ယူရတာပဲ ၾကာတယ္
ဘာကိုမွ ငါမေစာင္႕ခ်င္ ေတာ႔သလို
ဘာေတြကမွ လည္း
ငါ႔ကို မေစာင္႔ေစခ်င္ေတာ႔ဘူး
လည္ရင္းပတ္ရင္း တေကြ႕ေကြ႔မွာ
အလိုလို ၿပန္လည္ ထိ႐ွၾကမယ္ ။

အားနည္းနည္းပဲစိုက္
အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမ်ားတာ
စြမ္းရည္တစ္မ်ိဳးဆို
ႏွလံုးသားက အဲဒီဓာတ္ခ်ိဳ႕တဲ႔တယ္
အဲဒီ သေဘာသဘာဝအတြက္
ထူးၿပီး မေပ်ာ္႐ႊင္သလို
ထူးၿပီးလည္း ဝမ္းမနည္းေနေတာ႔ဘူး ။

ဆိုပါေတာ႔
အဲသလို ေထာင္႔မက်ိဳးတဲ႔
ရင္ဘတ္တစ္ခုရဲ႕အၿဖဴေရာင္ဟာ
ၿဖစ္ေလ႔ၿဖစ္ထ႐ွိတဲ႔ အေသးအဖြဲေလး ပဲဆိုပါေတာ႔
အဲဒါေလးကို ၿမင္ေအာင္ၾကည္႔ဖို႔
ခင္ဗ်ားမ်က္လံုး ဘယ္ေလာက္ခ်ံဳ႕အားေကာင္းသလဲ
ခင္ဗ်ား မေသာက္ဘဲ မူးတတ္လား
ခင္ဗ်ားမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ႐ွိလား
မွန္ၾကည္႔ရင္ ခင္ဗ်ားအရင္ဆံုးေတြ႔တာ
မွန္ကိုလား ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ားလား
စိတ္႐ႈပ္သြားသလား
အဲဒါဆို ....
ခင္ဗ်ား ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ဆဲ တတ္လဲ ။။

အိုင္လြယ္ပန္

ကၽြန္ေတာ့္ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ပါဝင္ပတ္သက္ဖူးသမွ် ကာလာစံုသူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရျပီး ကိုအိုင့္ ကဗ်ာေလးကို ရြတ္မိတယ္ ။ စိုင္းစိုင္းသီခ်င္းေလးထဲကလို တခ်ိဳ႕ေတြက ပူျပင္းျပီး တခ်ိဳ႕ေတြက ေအးျမတဲ့ေဒသ ငါကလည္း ေနရာသစ္မွာ စနစ္တက်လို႕ပဲ ေျပာရမွာေပါ့ေလ ။

လင္းဒီပ

ျမစ္က်ိဳးအင္း

(၁)

ေျမေအာက္ဘူတာရံုကေလးထဲက ထြက္လာျပီး ေနတဲ့အခန္းဆီ အျပန္လမ္းမွာ ညစာအတြက္ အစားအေသာက္တန္းရွိ တရုတ္ဆိုင္မွ ေခါက္ဆြဲ သံုးေဒၚလာတန္ တစ္ပြဲ ဝယ္လာခဲ့သည္ ။ သူ႕အလုပ္လုပ္တဲ့ ရံုးက ျမန္မာေတြစုတဲ့ ပလာဇာနဲ႕ နီးေတာ့ ေန႕လည္စာကို ျမန္မာထမင္းပဲ ပံုမွန္ သြားစားျဖစ္သည္ ။ ဆဲလ္ဗင္း အီလဲလ္ဗင္း ေရွ႕ေရာက္မွ စီးကရက္္ကုန္သြားတာ အမွတ္ရေတာ့ မာဘိုလို ဝင္ဝယ္ရသည္ ။

ျမတ္ေလးျဖဴဆီက မေန႕က အီးေမးလ္ဝင္လာသည္ ။ သူမ လက္ထပ္ေတာ့မည္ တဲ့ ။ သူ ဝမ္းမနည္းသလို အထီးက်န္သြားသလိုလည္း မခံစားမိ ။ သူ႕ဘဝမွာ ဘာကိုတြယ္တာရမွန္း ျမတ္ႏိုးရမွန္း မသိတာၾကာခဲ့ျပီ ။ အခန္းေလးက တိတ္ဆိတ္စြာ သူ႕ကို ေစာင့္ေနသည္ ။အဆင္ေျပပါေစ ျမတ္ေလးျဖဴ …မင္းရဲ႕ နယူးေယာက္ညေတြ အဆင္ေျပပါေစ …။

(၂)

တကယ္ဆို သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးခ်စ္တဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးကို ျမတ္ေလးျဖဴက ပထမဆံုး စြန္႕ခြာခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။သူ႔ထက္ အသက္ႏွစ္ႏွစ္ငယ္တဲ့ ျမတ္ေလးနဲ႕ သူက မိခင္ခ်င္း ညီအစ္မလိုရင္းႏွီးေနေတာ့ တစ္အိမ္ႏွင့္ တစ္အိမ္ ဝင္ထြက္ေနျဖစ္တာ ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ။ ေနာက္ျမတ္ေလးေဖေဖက သူ႕သိပ္ေလးစားတဲ့ ကဗ်ာဆရာၾကီး ။ ျမန္မာစာနဲ႕ပတ္သက္လွ်င္ ႏွံ႕စပ္လြန္းသူ ။စာဖတ္တတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ျမတ္ေလးတို႕အိပ္ေရာက္တိုင္း သူ သြားသြားေငးမိတာ စာအုပ္ေတြ ။

သူေက်ာင္းမျပီးခင္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စာေပရွင္သန္ခြင့္ကို အားမလို အားမရျဖစ္ျပီး သူ႕ေဖေဖက အျပင္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ျပန္လာမွာလည္း မဟုတ္ေတာ့ ။ ျမတ္ေလးအစ္ကိုက ယူအက္စ္မွာ ေရာက္ေနျပီးသား ဆိုေတာ့ မိသားစုေလးေယာက္ရွိသည့္ ျမတ္ေလးတို႕မွာ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ခဲ့သည္ ။ သိပ္မၾကာခင္ သူတို႕လည္း လိုက္သြားေတာ့မယ္ဆိုတာ သူေတြးမိသည္။ျမတ္ေလးနဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္ေပါ့ ။

သူ႕ ေက်ာင္းျပီလို႕ ရန္ကုန္က လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းအေရာင္းကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတုန္း ျမတ္ေလးတို႕ သားအမိလည္း လုိက္သြားဖို႕ ျပင္ၾကသည္ ။ျမတ္ေလးတို႕သားအမိသြားမယ့္ေန႕က သူရယ္ ေမေမရယ္ ေလဆိပ္လိုက္ပို႕သည္ ။ျမတ္ေလးေမေမက ေမေမ့ကို ဖက္ငိုသလို ျမတ္ေလးက သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ တရိႈက္ရႈိက္ ငိုေနတာ ။ အဲေန႕ညေနက ျပန္လာေတာ့ သူ အမူးေသာက္မိတာ မွတ္မိသည္ ။အေတာ္ညနက္မွ အိမ္ျပန္္လာခဲ့သည္ ။

ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အသိက ဒီျမိဳ႕ေတာ္မွာ ျမတ္ေလး မရွိေတာ့ ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိ ။ ဘယ္သြားရင္ ေကာင္းမလဲ ။ အရင္လို မနက္ခင္းေခၚသံေလးတစ္ခုလည္း တယ္လီဖုန္းေလးက တဆင့္ ဝင္လာစရာ မရွိေတာ့ ။ ကုတင္ေပၚကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့့ ျမတ္ေလး ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ စားပြဲတင္နာရီျပာျပာကေလးက စကၠန္႔ေတြက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရတြက္ေနပံု ။ ျမတ္ေလး မရွိတဲ့ စကၠန္႔ေတြ ေႏွးေကြးလြန္းလွသလို ခံစားမိသည္။ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး တိတ္ဆိတ္ေအးစက္သြားသလို ခံစားမိသည္ ။

စာအုပ္ေတြဖတ္ရင္း အလုပ္ေတြလုပ္ရင္းနဲ႕ တစ္လေလာက္ ေနေတာ့လည္း ေနတတ္သြားသည္ ။

(၃)

ႏွစ္ႏွစ္္ေလာက္ေနေတာ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အဖြံ႕ျဖိဳးဆံုးကၽြန္းႏိုင္ငံေလးဆီ သူ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေမေမက မင္း ျမတ္ေလးတို႕ဆီ လိုက္သြားခ်င္လို႕လား ေမးေတာ့ သိပ္ မေသခ်ာပါဘူး ေမေမလို႔ပဲ ေျဖမိသည္ ။ျမတ္ေလးနဲ႕ ဆက္သြယ္ရတာ အရမ္းလြယ္သြားေတာ့ ျမတ္ေလးလည္း ေပ်ာ္သြားသည္။ သူကေတာ့ သိပ္မထူးပါ ။ဘာကို ေႏွာင္ဖြဲ႕တြယ္တာရမွန္း မသိျဖစ္ေနတာ ၾကာခဲ့ျပီ ။

မႏွစ္က ျမတ္ေလး သူ႕ကို ေျပာသည္ ။ ကုိလင္္းလည္း သံုးဆယ္ျပည့္ျပီေနာ္ ။ ျမတ္ေလးလည္း ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ ရွိျပီ ဘယ္လို လုပ္မယ္ စဥ္းစားထားလဲ ။ျမတ္ေလးအစ္ကိုကလည္း ငယ္တုန္းမွာ ထြက္လာခဲ့ဖို႕ ဖုန္းႏွင့္ စိတ္ရွည္ရွည္ နားခ်သည္ ။ ျမန္မာျပည္မွာ မေနတာျခင္းအတူတူ ႏိုင္ငံျခားက ႏိုင္ငံျခားပဲ ။ မင္းအဲမွာ ေနရင္တစ္လ ဘယ္ေလာက္ရွာႏိုင္မလဲ ။ ယူအက္စ္မွာေနရင္ တစ္လဘယ္ေလာက္ ရွာႏိုင္မလဲဆိုျပီး တြက္ျပသည္ ။ ခက္ေနတာက သူ ေငြအတြက္ ထြက္လာတာလည္း မဟုတ္ ။ ဒါဆို ဘာလိုခ်င္လို႕ပါလိမ့္ ။ ဘာလိုခ်င္မွန္းကို မသိ ။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း သူ မေနခ်င္ ။ ေနာက္ဆံုး ကိုလင္းက လူငယ္ျဖစ္ျပီး တိုးတက္ခ်င္စိတ္ မရွိဘူးဟု ျမတ္ေလးက ငိုရင္း ေျပာသည္ ။ အနီးမွာသာဆို လက္သည္းေတြနဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ကုတ္ျခစ္မလား မသိ ။

(၄)

စီးကရက္ေသာက္ခ်င္လို႕ပဲေနမွာပါလို႕ အေၾကာင္းျပျပီး ေျမၾကီးေပၚဆင္းလာခဲ့သည္္ ။ ေရးလက္စ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လည္း ဆက္မေရးခ်င္ ။ နာရီက ည ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ။ ဒါဆို ျမတ္ေလးတို႕ဆီမွာ ေန႕လည္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီေပါ့ ။ရန္ကုန္မွာ တုန္းမွာ ထမီရွည္ရွည္မွ ဝတ္ေလ့ရွိေသာ ျမတ္ေလး အခုေကာ မီနီစကတ္ေတြ ဝတ္တတ္ေနျပီလား လို႕ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ ေတြးရင္း ျပံဳးမိသည္ ။ တကယ္ဆို ဒါ သူ႕ဘဝထဲက ျမတ္ေလး အျပီးအပိုင္ ထြက္သြားတာပဲ ။ ရန္ကုန္ကေန ျမတ္ေလး ထြက္သြားတုန္းကေလာက္ေတာင္ သူ မခံစားရ ။

သူ ဘယ္ကို စီးဆင္းေနပါလိမ့္ ။ သူ ဘာကို လုိခ်င္ခဲ့ပါလိမ့္ ။ ဘဝကို ဒီလိုၾကီးပဲ ဘာကို လိုခ်င္ရမွန္းမသိ အဓိပၸာယ္ မေတြ႕ေသာ လူတစ္ေယာက္လို သူ စီးဆင္းမွာလား ။ စီးဆင္းတယ္ဆိုတာထက္ ေရစီးတစ္ခုမွ ရပ္တန္႕ျပတ္ေတာက္က်န္ခဲ့ေတာ့ ျမစ္က်ိဳးအင္း တစ္ခုႏွယ္ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိသည္ ။ ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကို အားရပါရဲ႕လား ။ သူကေတာ့ ေန႔နဲ႕ည လည္ပတ္ရင္း သံုးဆယ္တစ္ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ ။

အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ google ကေန ျမစ္က်ိဳးအင္းလို႕ ရိုက္ထည့္ျပီး ကဗ်ာေလးေတြ ရွိလို႕ရွိညား ရွာေနမိသည္ ။

လင္းဒီပ
၁၀.၀၈.၁၀

အမွတ္တရ ဒဏ္ရာ

ကၽြန္ေတာ္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္တတ္စကတည္းက စာသားကို အဓိက ခံစားတတ္သည္ ။ ျပက္တိျပက္ေခ်ာ စကားလံုးေတြ သြပ္ထားတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္ပ်က္တတ္ပါသည္ ။ ေနာက္တစ္ခုက သီခ်င္းေတြကို အေဆြး လြမ္းဆြတ္မႈ ေၾကကြဲျခင္းကို ဖြဲ႕တတ္တာမ်ိဳးေလးေတြကို ပိုနားေထာင္ျဖစ္သည္ ။ ဝတၳဳေတြ ရုပ္ရွင္ေတြဆိုလည္း ကြဲမွ ဇာတ္နာမွ သေဘာက်သည္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေမာင္စိန္ဝင္း ဝတၱဳကေလးေတြ စြဲလမ္းခဲ့တာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ။

….. အၾကင္နာရယ္ ရီေဝတဲ့ အျပံဳးေလးမ်ားၾကားမွ ယစ္မူးရင္းနဲ႕သာ ရင္ခုန္သံမ်ား ကာရန္စည္းခ်က္မွား …..

ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုးၾကည့္ဖူးသည့္ အမ္တီဗြီ ျဖစ္ပါသည္ ။ ထူးအိမ္သင္ စႏၵယားၾကီး တီးေနတာကို ရိုက္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေရာေႏွာျပသြားတာ ..။ အမွန္တကယ္ကို မိန္းမတစ္ေယာက္၏ မာယာမွာ ယစ္မူးရူးႏွမ္းသြားတာကို သံစဥ္နဲ႕ေကာ စာသားနဲ႕ ပါ ေျပာျပသြားတဲ့သီခ်င္း ။ အလကားေနရင္း အသည္းကြဲျခင္းကို သင္ယူခ်င္ေနေသာ ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္၏ စိတ္ကို ပထမဆံုး ဆြဲယူသြားေသာ သီခ်င္းျဖစ္ပါသည္ ။ ျပီးေတာ့မွ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ မင္းကို… တို႕ ဘယ္လိုမွ နားမလည္ … ဆိုသည့္ စိမ္းရက္ေလအား…ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ လမ္းမအလယ္ လူတစ္ေယာက္ မူးလဲေနတယ္ ဆိုတဲ့ သက္ျငိမ္ …. အဲဒိ အၾကင္နာအိပ္မက္ အမ္တီဗြီမွာ ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္ေသာ taste ကို ရခဲ့ပါသည္ ။

ကၽြန္ေတာ့္လူငယ္ဘဝ လမ္းေထာင့္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးထဲ ထိုင္ျဖစ္တဲ့အခါမွာ အိမ္ကကတ္ဆက္အစုတ္ကေလးကို နားေထာင္ျဖစ္တဲ့အခါမွာ ေက်ာင္းခန္းေထာင့္မွာသီခ်င္းညည္းျဖစ္တဲ့ အခါမွာ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ သီခ်င္းစာသားေလးေတြ မ်ားေနသည္ ။ အတီးမပါဘဲ ဒီအတိုင္း ရြတ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ကဗ်ာေလးေတြလို ခ်ိဳျမိန္လြန္းလွသည့္ သူ႕သီခ်င္းေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ကို စိုးမိုးႏိုင္လြန္းသည္ ။ဂစ္တာကို မေတာက္တေခါက္ကေလး ေခါက္မိေတာ့… သူပန္ထားတဲ့ ပန္းနီနီ ေနရာခဏလဲခ်င္သည္… ဆိုတာမ်ိဳး … ညည္းမိျပန္သည္ ။

ရုပ္ရွင္တစ္ခုထဲမွာ စိုးသူက ေခါင္းေလာင္းေလးေတြျမည္ေနျပီ ငွက္ကေလးေတြလည္း ေတးဆိုျပီ နာရီစင္က သံုးခ်က္တီးသံျမည္ … ဆိုေတာ့ မူရင္းအဆို ထူးအိမ္သင္ကို ျပန္ရွာ နားေထာင္မိသည္ ။ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးလြယ္ ဂ်င္းပန္အႏြမ္းကေလးနဲ႕ ေလွ်ာက္သြားေနျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ညေတြမွာ ျမိဳ႕ျပညမ်ား မူးယစ္သြားခဲ့တယ္ ရင္ခုန္သံေလးရယ္ ဆြံ႕အေနခဲ့ .. ငါ့ ဝိညာဥ္ရယ္ …ဆိုတာေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝရဲ႕ ေနာက္ခံေတးေတြ ။ စာေမးပြဲေတြ ေျဖျပီးလို႕ ေက်ာင္းေတြပိတ္သြားရင္ ဒီသီခ်င္းေလးက ငါ့အတြက္ ေျဖေဆးျဖစ္မွာပဲ ဆိုျပီး အလင္းေရာင္ေလးရယ္… ဘယ္ဆီမွာမင္း လင္းလက္လို႕ေနလဲ .. ဟိုးအေဝးက မင္းေလးရဲ႕ေခၚသံ ေျခရာခံရင္း ေတြ႕တဲ့အထိ ရွာမယ္… လို႕ စပယ္ဖူးေလးကို ညည္းျပဖူးသည္ ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ တစ္ေခြလံုးတီးထားသည့္ ျမိဳ႕ျပလေရာင္တမ္းခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝမွာ ထြက္လာသည္ ။ တခ်ိဳ႕က အတီးေတြကို အံေသသည္ဟု ေဝဖန္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကိဳက္သည္္ ။ ျမိဳ႕ျပရဲ႕ အသည္းကြဲတဲ့ည လေရာင္ေလးကို လြမ္းတယ္ .. အရမ္းေအာ္ဆိုသည္ ။ေပါက္ေပါက္ကြဲကြဲ ..။ ထိုင္းမွာ သြားသြင္းသည့္ Big Five ထဲက သီခ်င္းကေလးေတြ ငါျပန္ခဲ့ပါျပီ ငါေလ ျပန္ခဲ့ျပီ..တကယ္ဆို လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာ အေျဖရွာရန္ မလြယ္ ဘဝဟာအိပ္မက္ ခဏတာေကာင္းကင္…။ ျမိဳ႕ျပလေရာင္တမ္းခ်င္း ေနာက္မွ ထြက္လာသည့္ player ေတြကို section တီးထားသည့္ ဝင္ရိုးစြန္းမီးလို အေခြမ်ိဳးကလည္း နားေထာင္လို႕ ေကာင္းသည္ ။

သူဆိုဖူးတဲ့ ေကာ္ပီသီခ်င္းေခြႏွစ္ေခြျဖစ္သည့္ “စကားလံုးမရွိတဲ့ေကာင္းကင္”ကို တစ္ေခြလံုး ျမင့္မိုးေအာင္က ေရးျပီး “အရင္အတိုင္း”ကို ဝင္းမင္းေထြးက ေရးသည္ ။ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ဘယ္အေခြကို ပိုအားရလဲလို႕ ေမးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားလိုက္ဦးမယ္လို႔ ေျဖသြားတာကို ဖတ္ရင္း ျပံဳးမိပါသည္ ။ကၽြန္ေတာ္ရင္ဘတ္ထဲမွာေတာ့ အာလူးစားသူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ …ငါေလ တုန္လႈပ္တယ္ ဆိုတာလည္း ရွိသည္ ။ ဒီမွာ နတ္ဘုရားမ်ားက ဘယ္ကို ထြက္ေျပးသြားျပီလဲ.. ဒီမွာ ဆုေတာင္းျခင္းမ်ားစြာလည္း မျပည့္ဝခဲ့ … ဆိုတာလည္း ခိုက္သည္ ။

သူသည္ မိခင္ေမတၱာကို ေဖာ္က်ဴးေသာ သီခ်င္းေလးေတြ ေရးဖြဲ႕ရာတြင္လည္း နားေထာင္လို႕ အလြန္ေကာင္းသည္ ။ အေမ့အိမ္ အေမ့ရဲ႕ ဒုကၡအိုးေလး … အေမသီခ်င္းကေလးေတြ သီးသန္႕စုထားသည့္ အၾကြင္းမဲ့ေမတၱာေတာ္ အေခြ …။အေခြကာဗာမွာ အေမကိုခ်စ္ေသာ အေဝးေရာက္ သားဆိုးမ်ားအတြက္ဟု ညႊန္းစာေလးေရးထားတာ မွတ္မိသည္ ။ ေနာက္ အစိမ္းေရာင္ေန႕စြဲမ်ားထဲက လူရယ္ေခၚစဥ္ အဆံုးအစမဲ့တဲ့လမ္းေပၚေျခခ်ရင္း မရည္ရြယ္တာေတြ ျဖစ္တတ္မွန္းလည္း မသိႏိုင္ခဲ့ဘူး အေမ ဆိုသည့္ လမ္းေပ်ာက္တဲ့သား လို သီခ်င္းမ်ိဳးက ရင္ထဲ စူးစူးနစ္နစ္ စီးဆင္းလြန္းလွသည္ ။ ေနာက္ဗုဒၶအေၾကာင္းဖြဲ႕ဆိုသည့္ မဟာဝီရ အိုဗုဒၶ လို သီခ်င္း ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္ၾကီးေတြ …။

သီခ်င္းေတြ ဘဝနဲ႕…ငါလဲခဲ့ ဒါဟာ အမွတ္တရဒဏ္ရာ … အဲဒိသီခ်င္းကေလးဖြင့္မိေတာ့ ေမေမက သူ႕ဘဝမွာ ဒဏ္ရာေတြ အေတာ္မ်ားခဲ့မွာပဲလို႕ မွတ္ခ်က္ခ်ဖူးသည္ ။ တေလာက facebook မွာ ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္သြားတာ သိပ္ႏွေမ်ာစရာ မေကာင္းသလို ဘေလာဂ္ဂါ တစ္ေယာက္က ကြန္႕မင္ခ်သြားေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္မိသည္ ။သူသည္ အႏုပညာကို ယံုၾကည္မႈ ရူးသြပ္ရင္ခုန္ ေပးဆပ္လိုမႈသက္သက္ျဖင့္ ေစတနာရင္း ျမစ္ဖ်ားခံ စီးဆင္းခဲ့သူ ျဖစ္သည္ ။ ထူးအိမ္သင္ ဆိုဖူးသည္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု မူဝါဒတစ္ခုအတြက္ ကိုယ္စားျပဳသည့္ သီခ်င္းမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ တခါမွ မၾကားဖူးခဲ့ ။ မေန႕ညက ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ေရးျပီး စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းျဖစ္သည့္ ေနာက္ဆံုးသီခ်င္းကို သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအယ္ဘမ္ “ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္” မွာဆိုသြားခဲ့တာ နားေထာင္မိသည္ ။ တကယ္ပင္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္သြားေစခဲ့တာလား ။

ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ ရွင္သန္ေနထိုင္မႈထဲတြင္ သူ႕သီခ်င္းမ်ားျဖင့္ ေနရက္မ်ားစြာ ျဖတ္သန္းဖူးသည္ ။သူ႕သီခ်င္းေတြက ေျပာျပေသာ ဘဝမ်ား အေတြးမ်ား ျဖတ္သန္းမႈမ်ားကို လိုက္ပါစီးေမ်ာ နားလည္ခဲ့ဖူးသည္ ။ အေမ့ကို ပိုခ်စ္တတ္ေအာင္ ဘဝကို ရိုးရိုးသားသားနဲ႕ အဓိပၸာယ္ရွိရွိ ေနထိုင္တတ္ေအာင္ သူ႕သီခ်င္းေတြက ေျပာျပဖူးသည္ ။ အခုအခ်ိန္ထိ သူ႕သီခ်င္းေတြကို မက္မက္စက္စက္ နားေထာင္မိဆဲျဖစ္သည္ ။တကယ္လို႕မ်ား ခင္ဗ်ားလက္ထဲမွာ ဂစ္တာတစ္လက္ရွိလို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကာရာအိုေကစက္္ရွိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဖိတ္ေခၚရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္လိုက္မာန္ပါ ဆိုမိမွာ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေလးေတြပဲ ျဖစ္လိမ့္မည္ ။

ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္ျခင္း (၆)ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ ေရးပါသည္ ။

(ဓာတ္ပံုေလးကို Htoo Eain Thin Fan Club (Facebook) မွ ယူပါသည္ ။

http://www.facebook.com/photo.php?pid=229290&op=1&o=all&view=all&subj=71335806376&aid=-1&oid=71335806376&id=100000230442261)

လင္းဒီပ

၀၈.၀၈.၁၀

Happy Friday for All

ဒီကဗ်ာကေလးကို ညီမ မယ္လိုဒီျဖိဳးက ျပန္တင္ပါလား ။ အေပ်ာ္ေပါ့ဆိုတာနဲ႕ ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ မႏွစ္က ဒီအ ခ်ိန္ ဒီႏိုင္ငံေလးရဲ႕ အမ်ိဳးသားေန႕ ပိတ္ရက္အတြက္ ေပ်ာ္ျပီး ေရးမိတာေလး ျဖစ္ေနတယ္ ။ ဒီႏွစ္လည္း ဒီလို သံုးရက္တြဲပိတ္ရက္ေလးနဲ႕ ျပန္တိုက္ေနေတာ့ အေပ်ာ္အျဖစ္ ျပန္တင္ပါတယ္ ။ (ဒီလိုရက္မ်ိဳးဆို ဟို ထီးေဂါက္ၾကီးနဲ႕ ကဗ်ာဆရာသေရာ္စာေရးသူၾကီးလည္း သူ႕ခ်စ္သူေလးလံုျခံဳေရးအတြက္ ထီးေဂါက္ၾကီးနဲ႕ အလုပ္မ်ားေနမွာ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။) တျခားႏိုင္ငံက သူေတြလည္း စလံုးက လူေတြရဲ႕ သံုးရက္ဆက္ ပိတ္ရက္ကေလးကို ဝင္ ၾကည္ႏူးေပးၾကပါဦး ေနာ…။ :)

ေသာၾကာေန႕

မနက္ျဖန္ ရံုးပိတ္တယ္္
ဒါနဲ႕တင္ ဒီေန႕မွာ ၾကိဳၾကိဳတင္တင္ ေပ်ာ္ေနမိ။

လုပ္စရာေတြေတာ့ ရွိေသးတာေပ့ါ
အလုပ္ဆိုတာ မထြက္မခ်င္း ဘယ္ေတာ့မွ မျပီးဘူး။
အေၾကာင္းျပန္စရာရွိတဲ့
Email ေတြလည္း ခဏ ထားထား ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ပတ္မွာ တက္ရမယ့္
ရန္ျဖစ္စရာ ညွိစရာ ႏႈိင္းစရာ အစည္းအေဝးေတြလည္း
ခဏေတာ့ ေမ့ထားတယ္ ။

ဟုိးေရွးေရွးတုန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ရံုးေပ်ာ္ေလး....
Site ထဲမွာ မုန္႕ေတြစားရင္း အလုပ္ေတြမ်ားရင္း
ေမာင္ႏွမေတြၾကားထဲမွာ
ပိတ္ရက္ကေလးေတြ ေမွ်ာ္ေလ့မရွိတဲ့
လူငယ္ေျခတက္ကေလးလည္း ျဖစ္တယ္ ။
သၾကၤန္လို ရက္ရွည္ပိတ္ရက္မ်ိဳးေတာင္
Site မွာ အဖြဲ႕က်ျပီး အိမ္ျပန္ေလ့ျပန္ထမရွိတဲ့ ေကာင္ေပါ့။

အခုေတာ့
အားလပ္ရက္ကို ေမွ်ာ္တတ္ျပီ။
အလုပ္နဲ႕အခ်ိန္နဲ႕ကို တြက္ခ်က္လုပ္တတ္ျပီ ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ Software ထည့္ Run ထားတဲ့
စက္ရုပ္ကေလးလည္း ျဖစ္ခဲ့ျပီ ။
(Timer ေတြဟာ တိက်ျပတ္သားလို႕။)

မေတြ႕ျဖစ္တာၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
ပိတ္ရက္ကေလးမွာ ေတြ႕မယ္။
ဖတ္မယ္ဆုိ ေတးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြ
ေကာ္ဖီ ခါးခါးေမႊးေမႊးေလး ေသာက္ရင္း ဖတ္မယ္။
မေရာက္တာ ၾကာတဲ့ Shopping Mall ေတြလည္း
ဖက္ရွင္ရႈိးၾကည့္ဖို႕ သြားရဦးမယ္။

ရန္ကုန္က ရဲေမေလးကလည္း
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖမ္းမလို႕ online မွာ ေစာင့္ေနပါလိမ့္မယ္။
(အေလွ်ာက္ ေကာင္းရင္ေတာ့ သံုးေလးနာရီနဲ႕ ျပန္လြတ္ႏိုင္ရဲ႕)
အခုေတာ့လည္း “အခ်စ္ေထာင္”သီခ်င္းကို
ငိုသံေလးနဲ႕ ရဲေမေလး မၾကားေအာင္ ညည္းတတ္ျပီ။

ကဗ်ာဆိုတာ ခံစားမႈကို
ကူးစက္ျမန္ေစတဲ့ ေရာဂါပိုးမႊားလည္း ျဖစ္ရဲ႕
ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြ
ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္မိတဲ့အခါ
ခင္ဗ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ့္လို
မနက္ျဖန္စိတ္ကူးေလးနဲ႕
အေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္သြားတယ္ဆိုတာ
အေသအခ်ာ ျမင္မိလိုက္ပါတယ္။

အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားစြာ

လင္းဒီပ

ေျခလြန္လက္လြန္ေန႕မ်ား

အတူတူ ဆိုေတာ့လည္း
သီခ်င္းလိုလို….
အတူတူ ေလွ်ာက္ေတာ့လည္း
လမ္းလိုလို…
အတူတူ ေငးၾကည့္ေတာ့လည္း
ႏွင္းဆီခင္းၾကီးလိုလို….
အတူတူ ငိုလိုက္ေတာ့လည္း
မိုးရာသီလိုလို….

အခ်စ္ဆိုတာ
မီးမေတာက္တဲ့ မီးျခစ္ၾကီး
လူၾကားထဲ (ငါ) ဟန္လုပ္ျပီး ျခစ္ျခစ္ေန ။

သံသရာ အခန္းဆက္ၾကီးေပါ့
(တို႕ေတြ) ရွင္ႏိုင္လွ်က္နဲ႕ ေသ ။

လင္းဒီပ
၀၃.၀၈.၁၀

ကၽြန္ေတာ္ပိတ္မိေနတဲ့ တနဂၤေႏြ

မေန႕ညက အစ္မ မေနာ္ရဲ႕ တနဂၤေႏြ စီးခ်င္း ကို သြားဖတ္ျပီး တနဂၤေႏြဖဲဝိုင္း ဆိုတဲ့ ဘဝႏွင့္ေလာင္းကစားကို ယွဥ္ျပီး ကြန္မင့္မွာ ကဗ်ာေလး ေရးမိပါတယ္ ။ျပီးေတာ့မွ ေရးျပီးသမွ် တနဂၤေႏြကဗ်ာကေလး သံုးပုဒ္ေပါင္းျပီး ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ပိတ္မိေနတဲ့ တနဂၤေႏြေတြပါပဲ ။

တနဂၤေႏြဖဲဝိုင္း
အကုန္လံုး ပံုေအာလိုက္တယ္
ရင္ဘတ္ပိုက္ကြန္ထဲ မိထားသမွ် သက္ရွိသက္မဲ့ေတြ...။

ခြက္ခြက္လန္ေအာင္
ငါ့ကုိ ရႈံးခြင့္ျပဳပါ ။

(ကံဆိုးစြာ)
ဇ နဲ႕ခ်ီျပီး ႏိုင္ခဲ့ေတာ့လည္း
ေလးေလးပင္ပင္
အိမ္ျပန္ခဲ့ရပါတယ္ ။
၃၁.၀၇.၁၀

ျပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြ

တိုက္အျမင့္ၾကီးေတြေပၚတက္ၾကည့္တယ္
တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး
ျပန္ဆင္းလာခ့ဲတယ္
ေမာလိုက္တာ။

လမ္းေတြဆံုးေအာင္ ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္
တစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ဘူး။
တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ေတြ ႏွိပ္ၾကည့္တယ္
တစ္ေယာက္မွ မကိုင္ဘူး။

ပင္လယ္ဘက္မွာလား ျမစ္ေခ်ာင္းေတြဆီမွာလား
အရိပ္ေကာင္းတဲ့သစ္ပင္ေတြ နားမွာလား
လုိက္ရွာတယ္ မေတြ႕ဘူး။

တိမ္ေတြကိုေတာ့ ေငးၾကည့္ရံုပဲ တတ္ႏုိင္တယ္
ကိုယ္က ငွက္တစ္ေကာင္မွ မဟုတ္တာ။

လက္ေလွ်ာ႕ျပီး ျပန္လာလိုက္တယ္
မီးေတြမွိတ္ျပီး တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးဆီ
ေနာက္ ေအးစက္စက္ ထမင္းေလးကို ညေနစာလို႕ အမည္တတ္ျပီး
စားပြဲေပၚက ပန္းေျခာက္ေလးေတြထိုးထားတဲ့ ပန္းအိုးေလးကို သူငယ္ခ်င္းလို႕ေခၚလိုက္တယ္။
ေမေမရယ္
သားပ်င္းလိုက္တာ..
၃.၁၁.၀၈

တနဂၤေႏြမ်ဥ္းျပိဳင္မ်ား

တို႕ေတြ
တစ္ျမိဳ႕တည္း ေနႏိုင္ကာမွ ပိုေဝးၾကတယ္ ။

တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
ဖုန္းကေလး တခ်က္ မေခၚႏိုင္ခဲ့ဘူး
ညစာ အတူစားဖို႕ မေခၚျဖစ္ဘူး ။
အားလပ္ရက္မွာ
တစ္ေနရာရာသြား အပန္းေျဖဖို႕ျဖစ္ျဖစ္ အတူ မရွိႏိုင္ခဲ့ဘူး ။

ရင္ဘတ္ျခင္းတူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ
(တို႕ေတြ)
ဘာလို႕ ေဝးသြားလဲ
အနီးဆံုးနီးေအာင္ လုပ္ၾကျပီးမွ
ငါတို႕ ဘာလို႕ ေဝးသြားလဲ ။

ကိစၥအေထြအထူးမရွိရင္
ေခၚစရာမလိုေတာ့တဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ေတြလို
Contact List ထဲမွာ နံပါတ္ေတြ ေအးခဲလို႕ ။

ေသာ့ကို လွည့္ဖြင့္လိုက္ေတာ့
မီးခလုတ္ကုိ ေထာက္ခနဲ ဖြင့္လိုက္ေတာ့
စားပြဲတစ္လံုး
တိတ္ေနတဲ့တယ္လီဖုန္း
ေနာက္
ဘဏ္က ပို႕လိုက္တဲ့ စာေတြ
ဖုန္းကုမၸဏီက စာေတြ
ကုန္ပစၥည္းေၾကျငာစာရြက္စာတမ္းေတြ

ဒီ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ပစၥည္းေတြ တပ္ဆင္လိုက္ရင္
ဘဝက တကယ္ smart ျဖစ္သြားျပီလား
ဒီတယ္လီဖုန္းကို ဝယ္သံုးလိုက္ရင္
အနာဂတ္ထဲ တိုးဝင္တဲ့ ေျခလွမ္းဆိုလား
ေႏြးေထြးလႈိက္လွဲ ေနေပ်ာ္တဲ့ ဘဝေလးကိုလိုခ်င္ရင္
ဘယ္လို ဖုန္းကို ဝယ္သံုးရမလဲ
ဘယ္လို ဒစ္ဂ်စ္တယ္ပစၥည္းေတြ ဘဝမွာ တပ္ဆင္ရမလဲ
ဘယ္လို အဝတ္ေတြ ဝတ္ထားရမလဲ…
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဘဝေလးတစ္ခု ဝယ္ပါရေစ….

အဲဒီလိုနဲ႕
မင္းလည္းမမွတ္မိေတာ့
ငါလည္း မမွတ္မိေတာ့
ဒီေနရာကို ငါတို႕ ဘာအတြက္လာခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ…
မင္းလည္း မေတြးမိေတာ့
ငါလည္း မေတြးမိေတာ့
ေနရာေဟာင္းကို ငါတို႕ ဘယ္ေတာ့ ျပန္ၾကမယ္ဆိုတာ…
မင္းလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့
ငါလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့
ဇာတိ ပုည ဂုဏ္မာန ေတြ အေၾကာင္း….

ဒီလိုၾကီးနဲ႕ပဲ
ဒီလိုၾကီးနဲ႕ပဲ
ရင္ထဲက ႏွင္းဆီေတြလည္း
ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ႏွင္းဆီေတြနဲ႕ အစားထိုးခဲ့တာ ၾကာေပါ့
တို႕ေတြ
တစ္ျမိဳ႕တည္း ေနႏိုင္ကာမွ ပိုေဝးၾကတယ္ ။
၂၄.၀၂.၁၀

ခင္မင္ေလးစားစြာ

လင္းဒီပ

ဖတ္မိေတာ့လည္း ကဗ်ာ(၂)

ေစာင္းေကာက္ေလး ေကာက္ရထားတဲ့

ေမ်ာက္မေလးေရ…

ၾကိဳးေတြကို

လက္နဲ႕ပြတ္သပ္ေနရံုနဲ႕ ဂီတ မျဖစ္ဘူး…

လက္ခုပ္သံကို နားစြင့္တတ္ရံုနဲ႕ ဂီတ မျဖစ္ဘူး…

ဂါဝန္လွလွေလး ဝတ္ထားရံုနဲ႕လည္း ဂီတ မျဖစ္ဘူး…

မင္းဝိညာဥ္ကို ေစာင္းၾကိဳးေတြေပၚ ပစ္တင္

မင္းစိတ္ထဲ တဒဂၤေလး အတၱေတြ လြင့္စင္

(ျပီး)

မင္းႏွလံုးသားက

ေစာင္းၾကိဳးေတြေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့အခါ..။

ငါကေတာ့

ေမ်ာက္မေလးရဲ႕ ဂီတျဖဴျဖဴကို

ပထမဆံုး နားဆင္ခြင့္ရသူ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ။

လင္းဒီပ

၃၁.၀၇.၁၀