မျမင္ရတဲ့အပူေတြ
(တစ္ဘဝလံုး)
လႈိက္ ေလာင္လို႕ မဆံုးဘူး။
အပူရွိရာ
အခါခါ ဦးတည္ေနေတာ့
အပူေလာင္တာ ဘာဆန္းလဲ ။
တခါ အေအးခံ နားလိုက္
အပူကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာမိတ္ဖြဲ႕လုိက္ ။
ေအးရာေအးေၾကာင္း မေနတတ္မွေတာ့
ပူေလ
ပူပါေလ့ေစ
ေလာင္ပါေစ..။
လင္းဒီပ
၂၃.၁၁.၁၀
ခံစားခ်က္အက်ိဳးအပဲ့ အပံုၾကီးထဲ
မင္းနဲ႕ ငါ ထိုင္ေနလိုက္ပံုက
မုန္တိုင္းျပီးစ ျမိဳ႕ပ်က္ၾကီးတစ္ခုလို…
တိုက္တစ္လံုး ျပိဳက်သြားတာလား
တံတားတစ္စင္း က်ိဳးက်သြားတာလား
မဟုတ္ေသးဘူး
ဒါ ဗံုးတစ္လံုး ေပါက္ကြဲသြားတာ ။
(ျပန္စဥ္းစားတယ္)
ပထမရက္စြဲေတြမွာ
အႏူးညံ့ဆံုးစကားလံုးေတြ ေရြးေျပာခဲ့
အညင္သာဆံုး ေတြ႕ထိခဲ့
တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ မဆုပ္ကုိင္ရဲသလို
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္သန္းေလးခ်င္း စခ်ိတ္ခဲ့
ရုပ္ရွင္ပိုစတာေတြထက္ကို ရိုမန္တစ္ျဖစ္လြန္း….
လူဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ရြံစရာေကာင္းလဲ။
သည္းသည္းလႈပ္ ခ်စ္ၾကေတာ့လည္း မင္းနဲ႕ငါ
သည္းသည္းလႈပ္ မုန္းပစ္လိုက္ၾကေတာ့လည္း မင္းနဲ႕ငါ
ကိုယ့္ေဒါသနဲ႕ကိုယ္ ဘဝေတြကို အပူေပးလိုက္ အေအးခံလိုက္
ကိုယ္စီဇာတ္ညႊန္းေတြထဲမွာ အလဲအကြဲ။
ျပဌာန္းခ်က္အသစ္မွာ
ခံစားတိမ္းမူးလြယ္ေသာအႏုပညာသမား အစား
ကဗ်ာဆရာငမူးဟု အစားထိုးရန္
စကားတီတာဆိုတတ္ေသာ မိန္းကေလး အစား
စကားမ်ားလြန္းေသာ မိန္းမဟု အစားထိုးရန္ ဆိုျပီး
ငါ့တို႕အေပါင္းအသင္းေတြ ျပင္ဆင္ဖတ္ရႈရေတာ့မယ္ ။
ခ်စ္သူေတြ ျပတ္သြားတာနဲ႕ အလုပ္ျပဳတ္သြားတာ ဘာကြာလဲ
တြားတက္လာတဲ့ အေတြးကို ပုတ္ခ်ရင္း
“လာမေျပာပါနဲ႕ ခင္ဗ်ားတို႕အခ်စ္အေၾကာင္း”
ေလးျဖဴရဲ႕ သီခ်င္းေဟာင္းၾကီး ေအာ္ဆိုလိုက္တယ္ ။
ဒီႏွစ္ေတြထဲမွာ
ႏွစ္ေယာက္လံုးနဲ႕ဆိုင္တဲ့ ပြဲမ်ိဳးကို မသြားမိဖို႕
ႏွစ္ေယာက္လံုး မတိုင္ပင္ဘဲ လုပ္မိၾကလိမ့္မယ္ ။
ႏွစ္ေယာက္လုံးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
အေခၚအေျပာ နည္းေနၾကလိမ့္မယ္ ။
ထြက္ေျပးလို႕မရတဲ့ သံသရာၾကီးထဲ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပုန္းဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပံု
ဘယ္ေလာက္ရီ(ရယ္)ဖို႕ေကာင္းလဲ
တို႕ႏွစ္ေယာက္ ကစားေနတဲ့ပြဲက….။
လင္းဒီပ
၁၈.၁၁.၁၀
ေရာင္စံုေန႕ညေတြထဲ
ေရာင္စံုေသာကေတြ အစီအရီ လင္းလက္လို႕ ။
စိမ္းလန္းတဲ့လမ္းေတြေပၚ ဘဝေတြက မစိမ္းလန္းဘူး။
ခိုင္ခံ့အေဆာက္အအံုေတြထဲ စိုးရြံ႕စိတ္နဲ႕ မလံုျခံဳဘူး ။
ကိုယ္တုိင္သြားၾကည့္မွ ေရွ႕ကမိတ္ေဆြအေမာကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ရံု
ကိုယ္တိုင္မွားျပီးမွ ေရွ႕ကမိတ္ေဆြအမွားကို နားလည္ေပးလာရံု
ေကာင္းကင္ပဥၥလက္အျပံဳးထဲ
တတ္ခဲ့သမွ် အဌာရသေတြ စာေမးပြဲက်တယ္ ။
ကမာၻပ်က္မွာလည္း ေၾကာက္ရ
မုန္တိုင္းနဲ႕ ငလ်င္လည္း ေၾကာက္ရ
ဇီဝဓာတုလက္နက္ေတြလည္း ေၾကာက္ရ
အၾကမ္းဖက္ဗံုးခြဲမွာလည္း ေၾကာက္ရ
ဘရိတ္မမိေတာ့တဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြထဲ….
ဘာမွ မသိျခင္းက နိဗၺာန္
မ်က္ႏွာကို စစ္ဦးထုပ္အႏြမ္းၾကီးအုပ္
ကင္းတဲေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္အိပ္ေနတဲ့လူလို
ဘဝကို အလြယ္တကူ ပုပ္သိုးလိုက္ခ်င္တယ္ ။
ျပကၡဒိန္က ဘဝကို တစ္ရြက္ခ်င္း ဆြဲဆုတ္တယ္
သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြလာလိုက္ သစ္ပင္ေပၚ ျပန္တက္သြားလိုက္နဲ႕ …
ခ်စ္သူေရ
ႏွလံုးသားခ်င္း လမိုင္းမကပ္ေတာ့တဲ့ ခ်စ္သူေရ…
တစ္ေယာက္စီ မတူတဲ့စစ္ပြဲေတြမို႕
တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာ တစ္ေယာက္ မစာနာျဖစ္ၾကဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕က အိမ္မျပန္ျဖစ္တဲ့ ျမစ္ေတြပါ
နည္းနည္းေလး ရႈးတိုက္လိုက္ရံုနဲ႕
ေျပးလိုက္မိတာ တစ္ဘဝလံုး ။
လင္းဒီပ
၀၈.၁၁.၁၀
ညီေလးေရ
မင္းနဲ႕ငါ
ဆန္႕က်င္ဘက္အေရာင္ေတြေအာက္ ေနထိုင္ၾက
တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ညီအစ္ကုိေတးကို ေဘးလူေတြ စကားတင္းဆိုၾက။
ညီေလးေရမင္းနဲ႕ငါ
သမုဒၵရာေတြရဲ႕ ဟိုဘက္ဒီဖက္ေနထိုင္ရင္း
တူတဲ့အေတြးနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း ေျပာၾက
ေသြးေခ်ာင္းေတြ ရပ္တန္႕ေရး ႏိုင္သေလာက္ ေဆြးေႏြးမိၾက ။
ညီေလးေရ
မင္းနဲ႕ငါ
အမွန္တရားကုိ ခ်စ္ျမတ္တာခ်င္းလည္းတူ
အႏုပညာကို ငယ္ရည္စားထက္ ပိုခ်စ္တာခ်င္းလည္းတူ ။
ညီေလးေရ
မင္းကို ငါယံုတယ္
ကဗ်ာကို ခ်စ္တဲ့လူဟာ
အမွန္တရားကုိ ခ်စ္တဲ့လူဟာ
ေလာကပါလတရားကို
အမက္ေမာဆံုးအဝတ္တစ္ထည္လို ဝတ္ဆင္လိုစိတ္ ျပင္းျပတယ္ ။
ညီေလးေရ
ေခါင္ဆိုးၾကီးကို ခြာမခ်ႏိုင္ခင္ စပ္ၾကား
မင္းႏိုင္တဲ့ အားေလးနဲ႕
အမွန္တရားလက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေလး
မင္းခ်စ္တဲ့ ရြာေလးေတြ ေဘးကင္းဖို႕ လင္းႏိုင္ပါေစ ။
ညီေလးေရ
မင္းကိုယ္ေပၚက လိပ္ခြံၾကီး ခြာခ်ဖို႕ေတာ့
မင္းေရာ ငါေရာ ကမာၻၾကီးကေရာ ၾကိဳးစားလို႕ ။
လင္းဒီပ
၀၃.၁၁.၁၀
