Tuesday, November 23, 2010

ဖတ္မိေတာ့လည္းကဗ်ာ(၅)

ျမင္ျမင္သမွ်ေၾကာင္ ့ျဖစ္ရတဲ့

မျမင္ရတဲ့အပူေတြ

(တစ္ဘဝလံုး)

လႈိက္ ေလာင္လို႕ မဆံုးဘူး။


အပူရွိရာ

အခါခါ ဦးတည္ေနေတာ့

အပူေလာင္တာ ဘာဆန္းလဲ ။


တခါ အေအးခံ နားလိုက္

အပူကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာမိတ္ဖြဲ႕လုိက္ ။


ေအးရာေအးေၾကာင္း မေနတတ္မွေတာ့

ပူေလ

ပူပါေလ့ေစ

ေလာင္ပါေစ..။


လင္းဒီပ

၂၃.၁၁.၁၀

at

4 comments:

  1. ဒိုင္ယာရီNovember 23, 2010 at 4:54 AM

    အပူရွိရာ

    အခါခါ ဦးတည္ေနေတာ့

    အပူေလာင္တာ ဘာဆန္းလဲ
    >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
    ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုပဲ အကိုေရ...
    ဒါေပမဲ့ အပူကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာမိတ္ဖြဲ႕မေနပါနဲ႔..
    ဒီေကာင္က အခ်ိန္တန္ရင္ ေရာက္ေရာက္လာတာ....:)

    ReplyDelete
  2. ေမာင္မ်ိဳးNovember 23, 2010 at 9:48 AM

    ပူခ်င္တုန္း အခါေတာ့ ပူရင္ပူပါေစလို႔ျဖစ္ျပန္ေကာ ေနာက္ေတာ့ ဒီငရုပ္သီးေလးစားမိသလို ရင္ထဲပူျပီး တကယ္စပ္တယ္ မေရွာင္ေသးေတာ့ ခံလိုက္ကြယ္ း)

    တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အပူမ်ားသည္ ပူသည္ဟုထင္ရေသာေၾကာင့္ပူျခင္းျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အပူမ်ားက ပူေပမယ့္ ေအးသည္ဟုထင္ရတတ္ပါသည္ ။က်ေနာ္ကေတာ့ ပူတာကိုမၾကိဳက္လို႔ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ကိုေတာင္ ေရခဲစိမ္ျပီးမွ စားတယ္ ။

    ReplyDelete
  3. ေယာနက္သန္November 24, 2010 at 10:49 PM

    ပူပါေစ ေလာင္ပါေစ အပူမ်ားနဲ႕လူ :)

    ReplyDelete
  4. ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu)December 28, 2010 at 4:22 PM

    “ျမင္ျမင္သမွ်ေၾကာင္ ့ျဖစ္ရတဲ့
    မျမင္ရတဲ့အပူေတြ
    (တစ္ဘဝလံုး)
    လႈိက္ ေလာင္လို႕ မဆံုးဘူး။”

    စိတ္ထဲမွာ “ဟယ္”ကနဲပဲ...

    “အပူရွိရာ
    အခါခါ ဦးတည္ေနေတာ့
    အပူေလာင္တာ ဘာဆန္းလဲ ။”

    ႀကိဳက္တာကေတာ့ တစ္ပုဒ္လံုး ဒါေပမယ့္ အဲဒီအပိုဒ္ေလး အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။

    ကိုယ့္အေၾကာင္း ေရးသလိုကို ခံစားလိုက္ရတယ္...

    ေအးရာေအးေၾကာင္း မေနတတ္သူတစ္ဦး း)

    ReplyDelete