ၾကိဳက္တာေတြ တူဖို႕ ၾကိဳးစားၾကည့္ျပီးေနာက္
မၾကိဳက္တာေတြ တူတာလည္း သိျပီးတဲ့ေနာက္
အခါးဆံုး ရိုးသားၾကျပီးေနာက္
အခ်ိဳဆံုး မာယာမ်ားၾကျပီးေနာက္
အေမွာင္မွာ ရဲရင့္နက္ရိႈင္းၾကျပီးေနာက္
အလင္းမွာ ကိုယ္ေဖာ့ကူးခတ္ၾကရံု ။
မလို
ရန္သူ႕ျမင္းခြာသံမ်ား အထိတ္တလန္႕ နားစြင့္ေနဖို႕ မလို
မိတ္ေဆြလက္ခုပ္သံမ်ား ထပ္တိုးလာဖို႕ မလို
မာျခင္းအဆင့္ ဘယ္ေလာက္ ထပ္စစ္ဖို႕ မလို
အနမ္းေတြကို ငရဲမီးနဲ႕ စားၾကည့္ဖို႕ ထပ္မလို
မလို
စာရြက္ေပၚကလက္မွတ္ သက္ေသခံလက္စြပ္မ်ား မလို
အထိမ္းအမွတ္ေန႕မ်ား အလိုရမၼက္သေကၤတမ်ား ထပ္ မလို
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း နာရီႏႈိးစက္လို အခ်ိန္မွန္ ျမည္ျပေနဖို႕ မလို
ဘယ္ေလာက္လြမ္းတဲ့အေၾကာင္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လို ကီးမွန္မွန္နဲ႕ ခၽြဲျပေနဖို႕ မလို…
မင္းမ်က္ရည္ျမစ္ေရေတြ စီးဝင္ဖို႕
ငါ့ေမတၱာ သမုဒၵရာလို က်ယ္ျပန္႕မိတဲ့ေနာက္
ေလာကဓံလူၾကမ္းမင္းသားေတြကို
ကမ္းနားသစ္ပင္ေတြလို ေလွာင္ရယ္ႏိုင္တဲ့ေနာက္ ။
ၾကိဳက္တာေတြ တူဖို႕ ၾကိဳးစားၾကည့္ျပီးေနာက္
မၾကိဳက္တာေတြ တူတာလည္း သိျပီးတဲ့ေနာက္
အခ်စ္ဟာ စာလံုးေပါင္း မမွားေတာ့
အခ်စ္ဟာ အသံထြက္ မမွားေတာ့ ။
ဒါ
ေစးကပ္တဲ့ အမွန္တရားေပါ့…
ကိေလသာစိတ္ေတြက (ဘယ္ေတာ့မွ) ပ်ဥ္ဖိုးနားမလည္ခဲ့ဘူး ။
လင္းဒီပ
၁၀.၀၆.၁၁
ပ်င္ဖိုး ဘယ္ေလာက္ရပလဲ
ReplyDeleteဟုတ္တယ္ဗ်ာ၊
ReplyDeleteစာရြက္အတြက္က စင္ကာပူ ၂၀၀ ခန္႕၊
လက္စြပ္က ျမန္မာေငြေလးသိန္းေလာက္။
ကိုယ္႔အတြက္ မလိုေပမယ္႔
ျမန္မာသံရံုးကိုျပရဦးမယ္။
ကိေလသာေတာ့ ဟုတ္မယ္ မထင္ ...
ReplyDeleteလွလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး...၊ဟုတ္တယ္ ကိေလသာ
ReplyDeleteေတြကေတာ့ ပ်ဥ္ဖိုး နားမလည္ဘူး။
ကိေလသာစိတ္ေတြက (ဘယ္ေတာ့မွ) ပ်ဥ္ဖိုးနားမလည္ခဲ့ဘူး ။
ReplyDeleteအင္းေလ.. ခက္သားလား.. နားလည္ဖို႔ ဆိုတာကလည္း .. း)
ဘာဘာ ဘာမွမလုိဘူး။ ပ်ဥ္ဖိုးလည္းနားလည္ျပီ။ အခ်စ္ကလည္း ကီးမေခ်ာ္ေတာ့ဘူးေပါ့။
ReplyDeleteခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးကို လာေရာက္ဖတ္ရႈသြားပါတယ္ရွင္။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
ကိုယ္ေတြက သံုးဆယ့္တစ္ဘံုထိပ္က အိမ္မွာ ေနတာ။
ReplyDelete(အိမ္ကိုေရာက္ဖို႔ ေလွကား သံုးဆယ့္တစ္ထစ္တိတိ တက္ရတယ္ဗ်)
သံုးဆယ့္တစ္ဘံု အလြမ္း
ReplyDeleteေႏြ၊မိုး၊ ေဆာင္းေတြနဲ႔ ေ၀းေနခဲ့တာ
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာခဲ့ျပီ။
တစ္ရာသီမွာမွ တစ္ခါေတာင္ မပြင့္ေ၀ႏိုင္ခဲ့
အဲ့ဒီ အိမ္မက္ဖူးေတြက စိုစြတ္လႈပ္ခါလို႔။
အိပ္တန္းျပန္ငွက္ေတြကို စီးနင္းပ်ံသန္း
အိမ္အျပန္လမ္းေတြ ေငးရီေနခဲ့ရတာ
ရာသီစာ သံုးခု ေက်ာ္ခဲ့ျပီ။
ငါ့ အိမ္အျပန္လမ္းေတြက မခက္ခဲလွေပမဲ့
ဒုတိယ နတ္ဘုရားက်ိန္စာသင့္ေနခဲ့ေလေတာ့
သံုးဆယ့္တစ္ဘံုမွာ
စိတ္ေတြသာ ေျခရာက်န္ရစ္...
ေအာ္...
........
စိတ္ေတြသာ ေ၀ဒနာျပန္ျဖစ္ခဲ့ေပါ့။
**************
(တစ္ခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ)
အင္းဗ်ာ.. ကိေလသာစိတ္ေတြက (ဘယ္ေတာ့မွ) ပ်ဥ္ဖိုး နားမလည္ခဲ့ၾကေပဘူး ။ ကဗ်ာ စာသားေတြက ထုသားေပသားက်လို႕ ( အခ်ိန္စီးျပီး မာေက်ာတဲ့ သတၱဳ တမ်ိဳးမ်ိဳးလို ) တိန္တိန္ ျမည္ေနတယ္လို႕ ခံစား မိတယ္။ စာတေၾကာင္းမွ ပစ္ရက္စရာ မရွိပါလား။
ReplyDelete