ဘဝကို
ဝလံုးေလးေတြ ေရးတတ္ေအာင္ လာသင္ေနေတာ့
အခ်စ္ေတြကို လက္ေရးလွ တစ္အုပ္စာ ေရးလိုက္တယ္ ။
ဒီေကာင္ၾကီး အပိုးက်ိဳးျပေနရတာ
ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလးဟာ မင္းႏွလံုးသားေလးေရွ႕ လက္ကေလးပိုက္လို႕။
ပင္လယ္ဓားျမေလွၾကီးေပၚ တစ္ဘဝလံုး ပစ္တင္ ရြက္လြင့္ေနတုန္း
ကိုယ့္ႏွလံုးသားက ေခ်ာင္းဆိုးသြားတာ
ခုေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ရွိစ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သံေဝဂ ရမိတယ္။
ညီမေလး သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမွာ ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလး ျပန္ႏုငယ္ခ်င္လို႕
ညီမေလး ေခါင္းေလာင္းသံလြင္လြင္ ေက်ာင္းသားေလးလို ျပန္နားေထာင္ခ်င္လို႕
ညီမေလးေရ…
ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္ ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလး ဖူးတံဝင့္လို႕ခ်ီပါရေစေတာ့ ။
မင္းႏွလံုးသားရဲ႕ အရိပ္အာဝါသမွာ
ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလး သူငယ္တန္းတက္ပါရေစလား ညီမေလးရယ္။
လင္းဒီပ
၂၉.၀၉.၀၉
Tuesday, September 29, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
16 comments:
ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလးဟာ မင္းႏွလံုးသားေလးေရွ႕ လက္ကေလးပိုက္လို႔..
စာသားႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာေလးထဲမွာ သူငယ္တန္း ကေလးေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္...
ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္..
ေျပာေတာ့ သူငယ္တန္းတက္မယ္တဲ့ ...
ၾကည့္ဦး ေရးထားတာ... ဒါသူငယ္တန္းေက်ာင္းသား အေရးအသားလား...
ဘြဲ႔လြန္ေတြပဲ ဒါမ်ိဳးေရးတာ ဟာ ဟ...
အိစက္ႏူးညံ့ေနတာပဲ သိပ္ေကာင္းတယ္... သိလား ကဗ်ာေလး...
ဘဝကို
ဝလံုးေလးေတြ ေရးတတ္ေအာင္ လာသင္ေနေတာ့
အခ်စ္ေတြကို လက္ေရးလွ တစ္အုပ္စာ ေရးလိုက္တယ္ ။
မိုက္တယ္ဗ် ....
အဲ ...
မူၾကိဳက စခ်ဗ်ာ ဆရာသမား :)
ႏုခ်က္က ရက္စက္ေတာ႔ မ်က္ရည္ေတာင္ လည္ခ်င္ခ်င္ ...
အခု ေက်ာင္းစတက္ေနၿပီလား .... :P
အမယ္ ပညာကုန္သံုးထားတဲ့ မူလတန္းၾကိဳေက်ာင္းသား ပါလား ...း))
အလြမ္းေတြ အခန္းထဲ တစ္ေၾကာင္းခ်င္းခ်ခ်ေရးေနတဲ့
မူလတန္းၾကိဳေက်ာင္းသားၾကီးေရ...
သင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြစံုတဲ့အခါ ၿပန္လည္ပို႔ခ်လွည့္ပါဦး
ပညာသင္ခ်င္ေနသူမ်ားထံ ...း)
ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ႏွလံုးသားႏုႏုနဲ႔
သင္ရိုးေတြၿပဳစုလုိက္ပါဦး ...
ေက်ာင္းလာရင္ ပါးကြက္ကြက္လာရမယ္ ...
ထိုင္ထေတြ ဘာေတြလည္း လုပ္ေကာင္းလုပ္ရဦးမယ္ ....။
ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ အလြမ္းေတြ ပံုမဆြဲရဘူးေလ သားေလး လို႕ ဆရာမက ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေလးျပာရင္း ...
ေန႕လည္မုန္႕စားမလႊတ္ခင္ အၾကည္႕ေတြ ထုတ္ထုတ္မစားရဘူးလို႕ မွာလိမ္႔မယ္ ...။
....
.........
...............
.... ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ႔ ...
အေမက ေမးတယ္ ... သားေက်ာင္းမွာ စာေတြအမ်ားၾကီးတတ္လာျပီလားတဲ႔ေလ ...။
အေမ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ႔ၾကည္႕ျပီး ... ႏွလံုးသားေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ ....ရခဲ႔တဲ႔ အမွန္ျခစ္ၾကီးၾကီးကို ထုတ္ျပလိုက္တယ္ .....။
ျပီးမွ ဂုဏ္ယူေနတဲ႔ေလသံနဲ႔ ....
သားဆရာမက သိပ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ေမေမ ....။
(ကုတင္ေပၚကေန ဖုန္း တစ္ေန႕ ၂၁ နာရီေျပာႏိုင္ပါေစေသာ္၀္ ...)
ခင္မင္စြာျဖင္႔ ..
Zephyr
အျမန္ဆံုး ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရပါေစရွင္။
အယ္ ပထမ ေနရာကေန ဘယ္လို ေအာက္ေရာက္တာလည္းမသိ
ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားက အလာႀကီးပဲ. ငါ့အစ္ကို ဇ မေသးဘူး း)
ေက်ာင္းစရိတ္ကေရာ.. ကဗ်ာေတြမ်ားလား လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။
း)
မူၾကိဳမွာ စာေတြ ေက်ခဲ့ျပီလား ေမာင္ေလး ရဲ႕.. း)
ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္
ဖူးတံ၀င့္လို႕ခ်ီ..
တုန္တုန္ ရီရီ စာလုံးေပါင္း (အ ေရ အ.. ခေခြယပင့္စ သတ္ခ်စ္)
ညီမေလး ရဲ႕ အခ်စ္ေက်ာင္း... း)
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္.. အမ
အားပါးပါး ေကာင္းမွေကာင္း ....
ကြ်န္ေတာ္လည္း ေခ်ာင္းဆိုးခ်င္ေနတာ ...
ေအာင့္ထားဖို႔ မႀကိဳးစားပါဘူး .... အဟြတ္ အဟြတ္
ကြ်န္ေတာ္လည္း သူငယ္တန္းေလးျပန္တက္သြားတယ္ဗ်ာ
“ညီမေလးေရ…
ပန္းကေလးမ်ား ပြင့္ေတာ့မည္ ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလး ဖူးတံဝင့္လို႕ခ်ီပါရေစေတာ့ ။”
လွမွလွ။ အဲဒါပဲ ကိုလင္းဒီပ ဆိုတာ း) ဒါေၾကာင့္လဲ ရဲေမဖမ္းခံရတာ။ သူငယ္တန္းတက္တဲ့အခါ စာမရလို႔ ႀကိမ္လံုးနဲ႔ အရိုက္ခံေနရဦးမယ္ေနာ္... း)
ဆရာမေရ..
ေက်ာင္းသားေလး ဆိုးရင္ ၾကိမ္လံုးနဲပ နာနာ ရိုက္ပါဗ်ိဳ႕။
ကဗ်ာကေတာ့ ႏူးညံ့လြန္းလွလို႔ မတို႔ မထိရက္ေတာ့ပါ ကဗ်ာဆရာ။
အဟိ...
ႏုခ်က္ကလန္ထြက္ေနတယ္..
တို႕အကုိေတာ႕မလြယ္ဘူးရယ္..
အမယ္ သူ႕ကိုယ္သူ သူငယ္တန္းကေလးေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ ဘြဲ႕ေတာင္၂ခုေလာက္စာရိွတဲ့ ပညာမ်ိဳးေတြ တတ္တယ္မလား။ ညီမေလးေရွ႕မွာမို႕ စာျပန္သင္ခ်င္တာမလား။
Post a Comment