ေမတၱာစာ

သူ႕ဘာသာ ရွင္သန္ေနတဲ့အရာေတြကို

ကိုယ့္အတၱ

နာမည္တပ္လိုမႈ သက္သက္အတြက္

မေသဆံုးေစခ်င္ပါဘူး။

အိမ္ေရွ႕က ရြက္လွပင္ကေလးမွ မဟုတ္ပါဘူး

တကယ္ေတာ့ အႏုပညာဟာလည္း သက္ရွိပဲ။

အခ်စ္ အမုန္း အာဃာတ

မျမင္ရတဲ့ စိတၱဇနာမ္ေတြကလည္း သက္ရွိပါပဲ ။

ကၽြန္ေတာ့္လက္ဆိပ္တက္ျပီး

ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေတာင္ မေသဆံုးေစခ်င္ဘူး ။

သူ႕ဝိညာဥ္မွာ

ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္းတဲ့အမုန္းေတြ ကပ္ပါမသြားေစခ်င္လို႕ပါ ။

အခုတေလာ

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေတြးသင့္တာထက္ ပိုေတြးမိလို႕

မလိုလားအပ္ဘဲ စကားေတြလည္း ဆြံ႕အေနခဲ့ပါတယ္..။

အထက္ကဆိုခဲ့သလို ကိုယ့္အတၱကိုယ္ အလို မလိုက္ခ်င္လို႔ပါ ။

ကၽြန္ေတာ္ပါးစပ္က စကားတစ္ခြန္းဟာ

ေသနတ္ေမာင္းခလုတ္ကို ဆြဲလိုက္သလို

တစ္စံုတစ္ေယာက္ စိတ္ႏွလံုးကို ခ်ိန္ရြယ္ ပစ္ခတ္မိမွာစိုးလို႕

ထိန္းထားရင္းနဲ႕….

ကၽြန္ေတာ္ဟာ တဖက္ရဲ႕ ရွင္သန္ျခင္းကို မသတ္ခ်င္သလို

ကိုယ့္ ရွင္သန္ျခင္းကို သတ္မိသူမ်ား ျဖစ္ေနျပီလား ။

ကၽြန္ေတာ္အတြက္နဲ႕

တစ္ေလွလံုး မပုပ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္က်ဥ္ခဲ့ပါတယ္။

ရြက္လွပင္ေလးက အစ

ကဗ်ာကေလးေတြအလယ္

မိတ္ေဆြတို႕အထိ

တစ္စံုတရာ ထိခိုက္ခဲ့တယ္ဆို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕

ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ကလည္း

ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕ အသင့္ရွိတဲ့အေၾကာင္း

ေမတၱာတရားကို စာလံုးေပါင္း မွန္ေအာင္ ေရးလိုက္ပါတယ္ ။

လင္းဒီပ

၂၅.၁၁.၀၉