Thursday, February 25, 2010

တနဂၤေႏြမ်ဥ္းျပိဳင္မ်ား

တို႕ေတြ
တစ္ျမိဳ႕တည္း ေနႏိုင္ကာမွ ပိုေဝးၾကတယ္ ။

တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
ဖုန္းကေလး တခ်က္ မေခၚႏိုင္ခဲ့ဘူး
ညစာ အတူစားဖို႕ မေခၚျဖစ္ဘူး ။
အားလပ္ရက္မွာ
တစ္ေနရာရာသြား အပန္းေျဖဖို႕ျဖစ္ျဖစ္ အတူ မရွိႏိုင္ခဲ့ဘူး ။

ရင္ဘတ္ျခင္းတူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ
(တို႕ေတြ)
ဘာလို႕ ေဝးသြားလဲ
အနီးဆံုးနီးေအာင္ လုပ္ၾကျပီးမွ
ငါတို႕ ဘာလို႕ ေဝးသြားလဲ ။

ကိစၥအေထြအထူးမရွိရင္
ေခၚစရာမလိုေတာ့တဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ေတြလို
Contact List ထဲမွာ နံပါတ္ေတြ ေအးခဲလို႕ ။

ေသာ့ကို လွည့္ဖြင့္လိုက္ေတာ့
မီးခလုတ္ကုိ ေထာက္ခနဲ ဖြင့္လိုက္ေတာ့
စားပြဲတစ္လံုး
တိတ္ေနတဲ့တယ္လီဖုန္း
ေနာက္
ဘဏ္က ပို႕လိုက္တဲ့ စာေတြ
ဖုန္းကုမၸဏီက စာေတြ
ကုန္ပစၥည္းေၾကျငာစာရြက္စာတမ္းေတြ

ဒီ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ပစၥည္းေတြ တပ္ဆင္လိုက္ရင္
ဘဝက တကယ္ smart ျဖစ္သြားျပီလား
ဒီတယ္လီဖုန္းကို ဝယ္သံုးလိုက္ရင္
အနာဂတ္ထဲ တိုးဝင္တဲ့ ေျခလွမ္းဆိုလား
ေႏြးေထြးလႈိက္လွဲ ေနေပ်ာ္တဲ့ ဘဝေလးကိုလိုခ်င္ရင္
ဘယ္လို ဖုန္းကို ဝယ္သံုးရမလဲ
ဘယ္လို ဒစ္ဂ်စ္တယ္ပစၥည္းေတြ ဘဝမွာ တပ္ဆင္ရမလဲ
ဘယ္လို အဝတ္ေတြ ဝတ္ထားရမလဲ…
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဘဝေလးတစ္ခု ဝယ္ပါရေစ….

အဲဒီလိုနဲ႕
မင္းလည္းမမွတ္မိေတာ့
ငါလည္း မမွတ္မိေတာ့
ဒီေနရာကို ငါတို႕ ဘာအတြက္လာခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ…
မင္းလည္း မေတြးမိေတာ့
ငါလည္း မေတြးမိေတာ့
ေနရာေဟာင္းကို ငါတို႕ ဘယ္ေတာ့ ျပန္ၾကမယ္ဆိုတာ…
မင္းလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့
ငါလည္း မေျပာျဖစ္ေတာ့
ဇာတိ ပုည ဂုဏ္မာန ေတြ အေၾကာင္း….

ဒီလိုၾကီးနဲ႕ပဲ
ဒီလိုၾကီးနဲ႕ပဲ
ရင္ထဲက ႏွင္းဆီေတြလည္း
ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ႏွင္းဆီေတြနဲ႕ အစားထိုးခဲ့တာ ၾကာေပါ့
တို႕ေတြ
တစ္ျမိဳ႕တည္း ေနႏိုင္ကာမွ ပိုေဝးၾကတယ္ ။

လင္းဒီပ
၂၄.၀၂.၁၀

24 comments:

mirror said...

ဒီလုိနဲ႔ပဲ...ရင္ဘတ္ဗလာနဲ႔...
စက္ရုပ္ႏွလံုးသားေတြ...ျဖစ္ကုန္ျပီ။ :(
ညီမလဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဘဝေလးတစ္ခု ဝယ္ပါရေစ…
လမ္းညႊန္စမ္းဘာ..ဘယ္နားမွရႏုိင္မလဲဆုိတာ။

MANORHARY said...

တစ္ၿမိဳ႕တည္းေနႏိုင္ပါမွ ပိုေဝးၾကတဲ့အေၾကာင္း
တစ္ေနရာစီေဝးေနေပမယ့္ နီးေနၿဖစ္ၾကတဲ့ အေၾကာင္း
ဒီလိုနဲ႔ ေၿပာင္းလဲမႈၿဖစ္စဥ္ေတြန႔ဲ မေၿပာင္းလဲတဲ့ ေၿပာင္းလဲမႈေတြအေၾကာင္း ...
ဘာမွလည္း စာလံုးေပါင္းသိပ္မမွန္ခ်င္ေတာ့ဘူးးးးး

jr said...

အရင္လို ဘယ္လိုမွ ျပန္မနီးနိဳင္ၾကေတာ့တဲ့ ဘ၀ေတြ ေ၀းေနၾကတာက ပိုေကာင္းပါေသးတယ္။

ခင္မင္လွ်က္
jr

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အဲသလို အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ိဳးဆို
အနာေတြက ပိုဆိုးလာသဗ် :)

Moe Cho Thinn said...

ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာ..
ရင္ဘတ္ထဲက ႏွလုံးသားေလးကို ေမတၱာနဲ႔ ကိုယ္က အရင္စ ေႏႊးလိုက္ပါေလ..ေႏြးေထြးသြားပါလိမ္႔မယ္။

sait phay yar said...

အဟင့္ႏိုခ်င္တယ္ အေတႏိုခ်င္တယ္ မွန္လို႕ အေတမွန္တယ္..

သက္ေဝ said...

ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာ
ၿပီးေတာ့ သိပ္မွန္တာပဲ...

တစ္ျမိဳ႕တည္း ေနႏိုင္ကာမွ ပိုေဝးေနၾကရတဲ့ ကိုယ္စီဘဝေတြအတြက္ အရင္ဆံုး ရုန္းထြက္ရမယ့္ ေနရာကေတာ့ အင္တာနက္ လို႕ပဲ ထင္တယ္... း))

ကိုယ့္စိတ္ကို ဆံုးမၿပီး နဲနဲ ေဝးေဝး ေနၾကည့္ဖူးတယ္... ဒါေပမယ့္ ခဏပဲ... း((

ေန ့သစ္ said...

ေ၀းကြာျခင္းမွာ ကုရာနတၳိ ေဆးမရွိဘူးတဲ့ ...
အစ္ကိုေရ ...
ကဗ်ာေလးကိုခံစားသြားပါတယ္။ေလးစားလ်က္။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္-ေန ့သစ္

Anonymous said...

Realism ေပါ့၊

အိျႏၵာ said...

ရင္ထဲက ႏွင္းဆီေတြလည္း
ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ႏွင္းဆီေတြနဲ႕ အစားထိုးခဲ့တာ ၾကာေပါ့

အျပံဳးေတြလည္း မာေတာင့္ေအးခဲလို႔
၀င္သက္ထြက္သက္မွာေတာင္ အေႏြးဓါတ္ျပဳန္းတီးသြားတဲ့ ကၽြန္းကေလး....

ေရေတြၾကည္ခဲ့ပါတယ္..
ျမက္ေတြႏုခဲ့ပါတယ္....

ရနံ႕ေတြ စိမ္းေရႊခါးသက္ေနတာေလးက လြဲလို႔ေပါ့...။

Kaung Kin Ko said...

အင္း တျမိဳ ့တည္းေနႏုိင္ကာမွ ပုိေဝးၾကတယ္။ း-(
တခ်ိဳ ့ဆို တခန္းတည္း ေနျပီး အေဝးဆံုးျဖစ္ေနၾကတာ ရွိေသးတယ္။

Zephyr said...

အခုေတာင္ ကြန္မင္႔ေရးတဲ႔ ပရိုဂရမ္နဲ႕ runလႊတ္လုိက္တာ ...။ ဟိုေန႕ကေတာ႔ Eunos MRT မွာ ရိုေဘာ႔တစ္ အလြမ္းကဗ်ာဆရာၾကီးနဲ႕ေတြ႕လုိက္ပါေသးတယ္။ ပရုိဂရမ္သြင္းထားတဲ႔ အျပံဳးေတြနဲ႕ ရယ္ျပ ... ကြ်န္ေတာ္က ပါရာေလဘားမွာ လြမ္းတယ္ .. အဲေလ အလုပ္လုပ္တယ္လုိ႕ အဲဒီ ရိုေဘာ႔က ေျပာသြားေသးတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ အယ္ဂ်ဴးနစ္ရြာသားေတြက ေဖာ္ေရြၾကပါတယ္ .. တျမိဳ႕တည္း ေ၀းေနတယ္လုိ႕ခံစားရရင္ ... အိႏၵိယဆိုင္မွာ လုိက္ေကြ်းဖုိ႕ ဖိတ္ရင္ ျငင္းေလ႔မရိွပါဘူး။ ပံုမွန္အားျဖင္႔ တျခားလူေတြလို အိပ္ရာထဲမွာ လူးလွိမ္႔ျပီး ဖုန္းဆက္ေနရတဲ႔ ေန႕ေတြမွာ အားတတ္ပါတယ္ ....။ .....

Globalization ထဲမွာ ရုပ္ၾကြင္းျဖစ္က်န္ခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေတြကို ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ပါတယ္ ....။ ဒါဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ပစၥည္းအစားမထိုးရေသးတဲ႔ ၀ါသနာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

Z_FAR 034242343
Version 3 Robot

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေလး..
အျပင္ဘက္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေတာ့ တစ္လ တစ္ခါေလာက္ေတာင္မွ မေတြ႕ျဖစ္ၾကပဲ.. net ေပၚက သူေတြနဲ႕ပဲ ေတြ႕ေနၾကသူေတြ မ်ားေနတာကိုး...

မ်က္မွန္ေလး said...

အီး....ငိုခ်င္လာၿပီ။
ဒီပို႔စ္ဖတ္ရတာ...

တကယ္ပါဘဲ.သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လည္းမဆံုၿဖစ္တာၾကာၿပီ။

ရည္းစားကေတာ႔ မဆံုၿဖစ္မွာစိုးလို႔ တခါတည္း ယူထားလုိက္ၿပိ.

ဟီး၂

***လင္႔ခ္ယူသြားပါသည္***

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဒီကဗ်ာေလး မိုက္စ္တယ္
ႏွလံုးသားေတြ မာေက်ာသြားတာမဟုတ္ရင္ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြရဲ႕ ဖ်ားေယာင္းမႈ ပိုမ်ား ေနလို႔မ်ားလား။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ လၻက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ဖို႔ထက္ ခ်က္တင္ ထဲက အေၾကာင္းေတြက ပိုဆြဲေဆာင္ေနခဲ့သလိုမ်ဳိးေပါ့။

ကိုလူေထြး said...

စိတ္ပ်က္မိတဲ့ အေၾကာင္းအရာခ်င္း တူသဗ်...

ႏွင္းဆီေတြ အသက္မဲ့ကုန္တာ ႏွေမ်ာစရာ...

းဝ)

ေက်ာ္ညိဳေသြး said...

ကဗ်ာေလး ေတာ္ေတာ္ခံစားရတယ္။

ေမ့သမီး said...

အကိုေရ တနယ္ေျပာင္းတာနဲ႕ စိတ္ေတြလည္း ေျပာင္းကုန္ၾကၿပီေနာ္။

ေန ့သစ္ said...

ေနာက္တစ္ေခါက္ ဖတ္သြားတယ္ အစ္ကို ... ။

တစ္ျမိဳ ့တည္းေနကာမွ ... ။

tin min htet said...

မေတြ႔ျဖစ္ၾကရင္ အိမ္မွာ အလွဴလုပ္ေလ။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ လာၾကပါတယ္ :P

(ဟိုေန႔ ကတည္းက ဖတ္ၿပီးသားပါ၊ ဘာေရးရမွန္း မသိတာနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလး ျပန္သြားတာ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘဝထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီးမ်ား ေရးထားသလား ေအာက္ေမ့မိပါတယ္။)

ေက်ာ္ညိဳေသြး said...

ပထမအၾကိမ္ဖတ္တုန္းက ခံစားရတာပဲသိတယ္ ဘာေျပာရမွန္းကိုမသိေအာင္ကို တိုက္ဆိုင္လြန္းတာကိုး
မ်ဥ္းေတြျပိဳင္တာေတာ႔ တနဂၤေႏြမွ မဟုတ္ဘူး။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ဟုတ္တယ္ ကိုလင္းဒီပေရ... “တစ္ျမိဳ႕တည္း ေနႏိုင္ကာမွ ပိုေဝးၾကတယ္”

တစ္ပုဒ္လံုး ခံစားခ်က္နဲ႔ တစ္ထပ္ထဲပါပဲ...

ShwunMi- said...

one more digital rose
@}--'-,-`---
can u smell it? :P

thaingarra said...

ကိုလင္းဒီပေရ ...
အေ၀းေရာက္စိတ္ေတြ နဲ႔ အနီးဆုံး

တစ္ေယာက္ကိုပါ ေ၀းေနသလို ျဖစ္ေတာ႔လည္း ကိုယ္႔

စိတ္ နဲ႔ ကိုယ္႔ ကိုယ္ ေနသားက်ျခင္း က ပဲ တစ္ခုခု

လြဲမွားေနသလိုလို ...