နင့္ကို ငါ ခ်စ္မိတဲ့အေၾကာင္း ငါ့ကို ငါ မရိပ္မိဖို႕ပါ
ငါ့ကို နင္ခ်စ္မိသြားတဲ့အေၾကာင္း နင့္ကို နင္ မရိပ္မိဖို႕ပါ ။
သစ္ရြက္ကေလးေတြၾကားမွာ
နင့္ကိုယ္ရနံ႕ကေလး သဲလြန္စ မက်န္ရေအာင္
ကိုယ္ေရာင္ဝွက္ရင္း နင္ထြက္ခြာ….။
ပန္းကေလးေတြကို စကားတတ္ေအာင္ သင္ေပးျပီး
ေလညင္းေလးေတြကို ရယ္ေမာတတ္ေအာင္သင္ေပးျပီး
ငါ့အနား အေဖာ္အျဖစ္ ထားရစ္…။
စည္းကေလး မတားခဲ့ဘူး…
ခန္းစည္းစေလး မကာခဲ့ဘူး...
ငါက ႏွင္စရာ မလိုေတာ့ ျပန္ပါလို႕ နင္မေျပာခဲ့ဘူး ။
တစ္ေယာက္ တစ္လိပ္စီ ထုတ္ေသာက္ျဖစ္ခဲ့လည္း
နင္လည္း ရိႈက္မသြင္းခဲ့
ငါလည္း ရႈိက္မသြင္းခဲ့
တို႕ပံုျပင္ကေလး ကင္ဆာ မျဖစ္ဖို႕ရယ္…။
ဒီအျဖစ္ေလးက
တို႕ဘဝႏွစ္ဆယ္ရာစု
အေက်ာ္ၾကားဆံုးေတးတစ္ပုဒ္
သတိရတိုင္း ထုတ္နားေထာင္ၾကတာေပါ့..။
ပ်င္းပ်င္းရွိတဲ့အခါ ဖုန္းေခၚလိုက္ပါ
စၾကဝဠာအေၾကာင္းမသိတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးမွာ
နင္နဲ႕ငါ
ဟိုး….ဥယ်ာဥ္အေဟာင္းထဲ
ရိုးရိုးေလး ဖူးပြင့္ခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္းေတြးရင္း
ဖုန္းေမွ်ာ္ေနမွာေပါ့ သူငယ္ခ်င္း ။
လင္းဒီပ
၀၈.၀၃.၁၀
Monday, March 8, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
18 comments:
ရိတ္မိၾကတယ္လား
ဘာလို႔ ရိႈက္မသြင္းျဖစ္ၾကတာလည္း
ကင္ဆာ ျဖစ္လည္း
ေသေပ်ာ္ေနျပီပဲ...
ပံုျပင္ေလး
ဲရဲရဲရင့္ရင့္လွပါေစ။
လင္းဒီပေရ
နင့္ကဗ်ာေတြ ဖတ္ျပီးတိုင္း
၀ိုင္ခ်ိဳ႕ကို သတိရတယ္..
သူေရးတာေတြလည္း
ကဗ်ာကို စိုက္ႀကည့္ျပီး မဖတ္ရဲဘူး
ေၾကြက်သြားမွာစိုးလို႔
ႏူးညံ့လွပတတ္ပံုေျပာပါတယ္.။
ဟုတ္တယ္.. ကဗ်ာေလးကုန္သြားမွာစိုးတယ္.. ဖတ္ေနရင္းနဲ႔။
ဖတ္ျပီးေတာ့လည္း ကုန္သြားဘီဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ႏွေျမာမိတယ္။
ဥယ်ာဥ္အေဟာင္းေလးထဲ သူ ေရာက္လာပါ့မလား ကိုဒီပေရ..
ခက္တယ္... ခက္တယ္..ေတာ္ေတာ္ေလးကုိခက္တယ္။ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ :)
တကယ္ မမန္႔ခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဖုန္းနံပါတယ္က်ေပ်ာက္သြားတယ္ေျပာတယ္။
ေခၚမယ္ မထင္ဘူး။ (:
ကဗ်ာေလးကို ရြရြေလး ဖတ္သြားတယ္။
ေၾကြက်သြားမွာ ဆိုးလို႔။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ဖုန္းခကုန္မွာစိုးလို႔ မေခၚေတာ့ဘူး :P
ဖုန္းေမွ်ာ္ေနသူအတြက္ အျမန္ဆုံး ဖုန္းလာပါေစ။
ကိုလင္းကလည္း ေကာင္မေလးကေန သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေရးၿပန္ၿပီ။ ဥယ်ာဥ္အေဟာင္းထဲက ရိုးရိုးေလးဖူးပြင့္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း တဲ့လား။ လွတယ္။
မအိၿနၵာ ေၿပာသလိုပ ..။
ကဗ်ာ ကိုရဲရဲ စိုက္မၾကည္႔ ၿဖစ္ဖူး
ေၾကြ က် မွာ စိုးေနခဲ႔ :)
ဟိုး….ဥယ်ာဥ္အေဟာင္းထဲ
ရိုးရိုးေလး ဖူးပြင့္ခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္းေတြးရင္း.....
ကဗ်ာဖတ္ျပီး ငိုင္က်သြားပါသည္။
ဟူး.....ဖုန္းေခၚလာပါေစဗ်ာ..
ၾၾကည္နူးစရာေလး အစ္ကို .... ။
မဂၤလာပါ ..
ဒီကဗ်ာေလးကို တုိးတုိးညင္သာေလး ဖတ္ျဖစ္လုိက္လို႕ ကဗ်ာရဲ႕ အရသာကို အထင္ကရ ခံစားမိလုိက္ရပါတယ္ ကိုဒီပ ေရ..
ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ဖုန္းေခၚသံ ၾကားလုိက္ရတယ္.. :): :)..
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး
Phone Number က current ph no ၿဖစ္ရဲ ့လား
အေၿပာင္းအလဲ ေတြ ကို သူ သိႏိုင္ပါ့မလား
စဥ္းစားသြားပါတယ္ ............................
သူငယ္ခ်င္းတဲ႔လား။ ကဗ်ာေလးက ျဖဴျဖဴရြရြ ႏုႏုလွလွ။
အျဖဴေရာင္မွာ ...။
:)
PFingo နဲ႔ေခၚေပးလုိက္ပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္ လုိ႔ ကုိရင္လင္း အစားေျပာသြားပါတယ္။ ႏုိ႔မုိ႔ ၁၈၁၈ ဖုိးနဲ႔ ကုိရင္လင္း ထိေတာ့မယ္ :P
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
ကဗ်ာဆံုးမွ အသက္ရႈဖို႔ သတိရတယ္...
“ပ်င္းပ်င္းရွိတဲ့အခါ ဖုန္းေခၚလိုက္ပါ
စၾကဝဠာအေၾကာင္းမသိတဲ့ ျမိဳ႕ကေလးမွာ
နင္နဲ႕ငါ
ဟိုး….ဥယ်ာဥ္အေဟာင္းထဲ
ရိုးရိုးေလး ဖူးပြင့္ခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္းေတြးရင္း
ဖုန္းေမွ်ာ္ေနမွာေပါ့ သူငယ္ခ်င္း”
သတိမထားလိုက္မိဘဲ လူကို ျငိမ္က်သြားတာပဲ...
ေကာင္းတယ္..အစ္ကုိေရ...
" တစ္ေယာက္တစ္လိပ္စီ ထုတ္ေသာက္ျဖစ္ခဲ့လည္း
နင္လည္း ရႈိက္မသြင္းခဲ့
ငါလည္း ရႈိက္မသြင္းခဲ့
တုိ႕ ပံုုျပင္ကေလး ကင္ဆာ မျဖစ္ဖို႕ရယ္ "
စာသားေလးက ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္ ။
ေနာက္လဲ လာလည္ပါဦးမည္ ။
ရိပ္မိသားနဲ႕ မရိပ္မိေယာင္ ေဆာင္ဖို႕ရာ .. အေၾကာင္းျပခ်က္ ခိုင္လံုရဲ႕လား ဟင္...
:)
သူငယ္ခ်င္းလို႕ပဲဆက္လို႕ေခၚမယ္.. ??? .... :)
Post a Comment