Monday, June 27, 2011

ျမဴရယ္ႏွင္းရယ္ မသဲကြဲ

တခါတေလက်ေတာ့ ဆံုးရံႈးျခင္းက ကိုယ့္ဆီ တည့္တည့္ေရာက္လာတာကိုပင္ လူသည္ မသိသလို ျဖစ္ေနတတ္သည္ ။ အထူးသျဖင့္ သူ႕လို အကင္းမပါးသူမွာ ပိုဆုိးသည္ ။ ျပီးဆံုးသြားျပီဆိုေသာ ကိစၥမ်ားသည္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြမွာလို သဲသဲကြဲကြဲ ရွိဖို႕ ေကာင္းပါသည္ ။ ျပီးဆံုးမွန္းမသိ ျပီးဆံုးသြားေသာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ားလည္း ရွိပါသည္ ။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ fade out ႏွင့္ ျပီးသြားတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ ။ တမ္းတျခင္းက အာမခံခ်က္မရွိေသာ မိုးသားေတြလို အခ်ိန္နာရီမေရြး ရြာခ်လိုက္ဖို႕အသင့္ ။

နာရီကို ေယာင္ရမ္းၾကည့္မိျပန္သည္ ။ လာမၾကိဳပါနဲ႕လို႕ မေျပာေတာ့ေသာ္လည္း သိပ္မလိုအပ္ေတာ့သလို အျပဳအမူမ်ားကို တုံးအလြန္းေသာ သူ ျမင္သာေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ျပခဲ့တာ ေတြ႕ခဲ့ျပီပဲ ျဖစ္သည္ ။ ျပာျဖစ္သြားတဲ့စီးကရက္လို ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ျပန္ဆက္လို႕ ရေတာ့မွာလဲ ။ လူက လုပ္ေနက် ကိစၥေတြမွာ ေနသားက်ေနတတ္သည္ ။ ညေနေစာင္းဆို သူ႕အလုပ္က အရင္ဆင္းျပီး ခုိင့္အလုပ္က တစ္နာရီေလာက္ေနာက္က်ေနက်မို႕ သြားေစာင့္ေနက်ျဖစ္သည္ ။ ျပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ညစာကို တစ္ေနရာရာမွာ စားျဖစ္သည္ ။ စကားနည္းေသာသူ႕မွာ ခိုင္ တစ္ေန႕တာလံုး ရံုးမွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေတြကို ညစာစားေနရင္း နားေထာင္ရသည္က ေပ်ာ္စရာ ။ ေနာက္ေတာ့ သူမႏွင့္အတူတူ ေျမေအာက္ရထားစီးျပီး ျပန္လာေနက်ျဖစ္သည္ ။ သူမေနသည့္ေနရာက သူေနသည့္ ေနရာ မေရာက္ခင္ ေလးဘူတာေလာက္ ေစာသည္ ။ ေသာၾကာလို ညမ်ိဳးဆို ခုိင္ဆင္းရမည့္ ေနရာမွာ လိုက္ဆင္းျပီး ခုိင္ေနရာအခန္းေလးထိ သူလိုက္ပို႕ေပးျဖစ္သည္ ။ ခုိင္က ရံုးထဲမွာ အလုပ္လုပ္ရသူမို႕ထင္သည္ ။ ထုိသို႕ေသာ ညေနခ်ိန္မ်ားထိ သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ ကုိယ္ရနံ႕ေလးမ်ား ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သည္။

ဂ်ာမနီကေန မဟာဘြဲ႕ယူထားတဲ့ျမန္မာတစ္ေယာက္ ခိုင္တို႕ကုမၸဏီမွာ ေရာက္ေနတယ္ ဆိုတုန္းကလည္း အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပါပဲ ။ ေနာက္ပိုင္း ညစာစားျဖစ္ခ်ိန္ေတြမွာ ထို ဂ်ာမနီက ျပန္လာတဲ့တစ္ေယာက္အေၾကာင္းက တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု ပတ္သက္ျပီး ပါလာတတ္သည္ ။ တခါတရံသေဘာထားေသးသိမ္ခ်င္လွ်က္ႏွင့္ သေဘာထားၾကီးျပရတာ သိပ္ေတာ့့ မလြယ္ကူ ။ ဒီအတိုင္းေလးေနေနတုန္း ဘာမွ မျပင္ဆင္ရေသးခ်ိန္ တတိယလူက ေရာက္လာေနခဲ့ျပီ ။ ခင္ျပီးရင္္ ခ်စ္လို႕ မရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရြတ္ေနာက္ေနာက္စကားေလးကို က်ိန္စာတစ္ခုလို အထိတ္တလန္႕ ၾကားေနမိျပန္သည္ ။ သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အထင္ၾကီးေအာင္ ဟန္ၾကီးပန္ၾကီးလည္း မေနတတ္ အထင္ၾကီးစရာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ဘာမွ ရွာလို႕ မေတြ႕ႏိုင္ေသာသူ႕မွာ မိန္းကေလးအခ်စ္ဆိုတာ အထင္ၾကီးေလးစားမႈေပၚမွာလည္း တည္ေသးတယ္ဆိုတဲ့ အစြဲတစ္ခုေၾကာင့္ ပြဲဲမစခင္ကတည္းက ရံႈးႏွင့္ျပီးသား ျဖစ္ေနသည္ ။

တကယ္တမ္းေတာ့ သူႏွင့္ခိုင္က ထိရံုကေလး ထိေနျပီး ေစးကပ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မႈ ရွိမေနခဲ့ ။ ေႏွာင္ဖြဲ႕မထားတတ္ခဲ့ ။ ေႏွာင္ဖြဲ႕တယ္ဆိုတာလည္း အတတ္ပညာေလးနည္းနည္းပါးပါးေတာ့ လိုဦးမွာပဲ ။ မထိုက္တန္သူဟာ လက္ခုပ္တီးရင္း ေက်နပ္ႏိုင္ဖို႕…. ဖတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးက ေခါင္းထဲ ဝင္လာျပန္ေသးသည္ ။ ညေနက ႏုပ်ိဳေနတုန္း ။ ဘူတာရံုေလးထဲမွာ လူေတြ ရႈပ္ေထြးေနသည္ ။ ခုိင္တို႕ေကာ အိမ္ျပန္သြားၾကျပီလား ။ အံေသေနေသာ အပ္ေၾကာင္းထပ္ လမ္းကေလးအတိုင္း ျပန္လာခဲ့မိသည္ ။ အခုေနာက္ပိုင္း ခုိင္ဆီက sms ေတြ ဖုန္းေတြ မဝင္တာ ၾကာျပီလို႕ ေတြးေနတုန္း လာမယ့္ စေနေန႕ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ လုပ္စားမလို႕ လာခဲ့ဦး ဆိုသည့္ sms ေလးဝင္လာသည္ ။ ခိုင့္မိတ္ေဆြ အသစ္ကေလးလည္း ေရာက္ေနႏိုင္ပါသည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္နဲ႕ခိုင္က ေက်ာင္းတုန္းတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြေလ လို႕ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ရယ္ရင္း ေျပာျဖစ္လိမ့္ဦးမည္ဟု သူ ထင္ပါသည္ ။

လင္းဒီပ

၂၇.၀၆.၁၁

16 comments:

khin oo may said...

မသြားပါနဲ႕ေနေတာ႕.။

khin oo may said...

မသြားပါနဲ႕ေတာ႕။

khin oo may said...

ရူးမိသမွ်ေက်နပ္ပါေတာ႕ခုိင္။

khin oo may said...

စိီးကရက္ကပါလာၿပန္ၿပီ. ခြက္ပုန္းပါလိုက္ စီးကရက္ပါလိုက္. ေနာက္တစ္ပုဒ္ႀကရင္ကြမ္းယာပါထည္႕ေပးပါ။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

စီးကရက္ၿပာေၾကြေနတဲ့အသံေတြကို အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္ ညီေလး..လြမ္းေမာစရာပါလားကြာ

Anonymous said...

အျကင္နာမ်ား မခိုင္အပါးမွာ တကယ္လို ့အမ်ားရွိေနေသးရင္ အယူခံဝင္လိုက္တယ္ အခ်စ္ေရ

ေမာင့္ မမခိုင္ ေရ ့

ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ said...

ရင္ထဲမွာ ေဆြးေနတယ္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းလို႔ပဲ ဆက္၍ေခၚမည္ခိုင္ ေပါ့ကြယ္။


ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ျပည္ေကာင္းေအာင္ said...

“တကယ္တမ္းေတာ့ သူႏွင့္ခိုင္က ထိရံုကေလး ထိေန ျပီး ေစးကပ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မႈ ရွိမေနခဲ့ ++++ မထိုက္တန္သူ ဟာ လက္ခုပ္တီးရင္း ေက်နပ္ႏိုင္ဖို႕” appreciated with empathy, bro..

Anonymous said...

သူငယ္ခ်င္းလို ့ေၿပာေပမဲ ့ခုိးခ်စ္ရသူေလး ရိွဖူးတယ္

မအိမ္သူ said...

လြမ္းေမာစရာဇာတ္လမ္းေလးကို ႏွစ္သက္စြာဖတ္သြားပါတယ္။ ကဗ်ာေလးေတြကိုလည္း ခံစားသြားပါတယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြ ထပ္လာဖတ္ပါအံုးမယ္။

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

လြမ္းစရာေတြကို မခံစားႏိုင္ေတာ့ဘူး ... :P

mirror said...

ဟာ.. ဒါေၾကာင့္ အရင္တုန္းက ေသာၾကာညေတြ ေနာက္က်က် ေနတာကုိး။ :D

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ပထမအပိုဒ္... စကားလံုးလွလွေတြ အာရံုစူးစိုက္ဖတ္မိ
ဒုတိယအပိုဒ္... ျပံဳးေယာင္ေယာင္ျဖစ္လာမိ
တတိယအပိုဒ္... ေခါင္းေတြ ထိုးကိုက္လာ
စတုတၳအပိုဒ္.....................

“ခုိင္တို႕ေကာ အိမ္ျပန္သြားၾကျပီလား...” ဆိုတဲ့ေနရာမွာ “ၾက” လို႔ထည့္လိုက္တာ အရမ္းလွသြားတယ္။

ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းကို အခံစားရဆံုးပါပဲ။

ကိုလင္းဒီပရဲ႕ အက္ေဆးေတြထဲမွာ အႀကိဳက္ဆံုးတစ္ပုဒ္ တိုးျပန္ၿပီ...

jr said...

စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္မႈေတြ ေရွ႔ေရာက္လာေတာ့ ခံစားမႈေတြက ေနာက္ေရာက္ကုန္ေရာ..
အဲေတာ့ ျမဴလိုလို ႏွင္းလိုလိုနဲ႔ .....

ခ်စ္ျခင္းအလကၤာ said...

ျဖစ္တတ္ပါသည္....း)

ခင္မင္တဲ႕
ခ်စ္ျခင္းအလကာၤ

Zephyr said...

ငိုသံပါၾကီးနဲ႕ေရးထားတာမ်ား ေက်ာခ်မ္းစရာ။

ခိုင္႔ႏွယ္ ၾကြားစရာလူရွားလို႕ ေက်ာင္းမွာ ခဲဖ်က္ေလးတစ္ခါ ငွားဖူးရံုနဲ႕ တစ္သက္လံုး ေစာင္႔ေရွာက္ေတာ႔မွ အထာၾကီးနဲ႕ လာလာၾကိဳတဲ႕ ငတိၾကီးကို ဖိတ္ရတယ္လို႕ေနာ္။

မယ္ကိုးကလည္းခင္ဗ်ားကိုလာေမးဦးမယ္။ ဒါလည္း ကိုယ္ေတြ႕ပဲမလားဆိုျပီး။

ခင္ဗ်ားလည္း ဦးဖိုးက်ားေလာက္နီးနီး ကိုယ္ေတြ႕မ်ားတယ္။ အဲ ... ျပီးေတာ႔ တစ္ေယာက္မွလည္း မတုန္႕ျပန္ၾကေသးပါလား .... လုိ႕ အသားလြတ္ၾကီးေ၀ဖန္လိုက္ရင္လည္းမေကာင္းဘူးဆိုေတာ႔ ... အသံတိတ္ေလးပဲ ၾကိတ္ရယ္ျပီး လစ္ျပီဗ်ာ။

Regards,
Zephyr

အမွန္ကဒါမ်ိဳးေတြေရးခ်င္တာဗ်ာ။ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ခဲဖ်က္မငွားမိလိုက္တာ အေတာ္နာသြားတယ္။ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္စာနာသြားတယ္ဆိုရမယ္။ Label မွာ ၀တၳဳတိုဆိုတာကိုေတာ႔ သေဘာမက်ဘူး။ အက္ေဆးလိုပဲခံစားရတယ္။