တိမ္ေတြေရးတဲ့ကဗ်ာ

မထားခဲ့ဖို႕ ဆိုင္းညိဳ့ေတာင္းပန္ရင္း အုန္းလက္ႏြားလို က်န္ရစ္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ပါ။
(တာရာမင္းေဝ)

အျပာေရာင္ၾကယ္ေလးသည္ အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္ေရွ႕လမ္းေပၚတြင္ ပန္းေတြကို တစ္ပြင့္ခ်င္းစီ ၾကဲခ်သြားပါသည္။ အျမင္မေတာ္ေသာ ကဗ်ာဆရာေလးက အတင္းေျပးလိုက္ျပီး ပန္းေတြကို ကဗ်ာကရာ လိုက္ေကာက္ကာ ညေနခင္း အေၾကာင္း ေရးဖြဲ႕ပါသည္။ အျပာေရာင္ၾကယ္ေလးသည္ စာသင္ခန္းထဲတြင္ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ေလး လင္းလက္ေနပါသည္။ ၾကယ္ျပာေလးသည္ ပါတိတ္ဝမ္း ဆက္ေလးကို ဝတ္ထားပါသည္။ ဆံႏြယ္မ်ားကို စုေႏွာင္မထား.. ေက်ာလည္ေလာက္ရွိေသာ ဆံႏြယ္မ်ားေၾကာင့္ ၾကယ္ျပာေလး လွေနျခင္းမဟုတ္ပါ.. ၾကယ္ျပာေလး စနစ္တက် စိုက္ပ်ိဳးထား၍သာ ဆံႏြယ္မ်ားက လွေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ရႈပ္ကုန္ျပီ ထင္ပါသည္။
ကိစၥမရွိပါ.. သူကိုယ္တိုင္ကို တခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားကို မရွင္းလင္းပါ။ သူသည္ ၾကယ္ေလးကို ေငးရင္း စာသင္ခ်ိန္မ်ားကို ရင္ခုန္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါသည္ ..

တခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးမ်ားသည္ နက္ေမွာင္ထူထဲေနေသာ ၾကယ္ျပာေလး၏ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္မ်ားကို စကၠဴျမားမ်ားျဖင့္ ေနာက္ဖက္စာသင္ခံုမ်ားမွ ပစ္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကပါသည္ ။ ဒီကိစၥသည္ သူ႕အတြက္ အီရတ္ကို အေမရိကန္ ဝင္ပစ္သည္ ထက္ပို အေရးၾကီးပါသည္။ စကၠဴျမားဦးခၽြန္ေလးမ်ားသည္ ၾကယ္ျပာေလးဦးေရျပားကို ထိပါလိမ့္မည္။ မေတာ္တဆမ်ား ၾကယ္ျပာေလးရဲ႕မွတ္ဥာဏ္ေတြ ထိခိုက္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.. ဘယ္သူဒီကိစၥ တာဝန္ယူမွာလဲ.. ဒီစကၠဴျမားပစ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ တြင္ အမ်ားၾကီးတာဝန္ရွိပါသည္ ။ တာဝန္ယူခိုင္းလို႕လည္း.. သူ႕ကိုယ္သူ စကၠဴျမားပစ္အဖြဲ႕၏ ဥကၠ႒လို႕ ထင္ေနသူ ဟိုတရုတ္ေလးက သူတာဝန္ယူမယ္ဆို ဒုကၡ ။ မတတ္ႏုိင္ ၾကယ္ျပာေလး မွတ္ဥာဏ္ေတြမထိခိုက္ပါေစနဲ႕လို႕သာ သူဆုေတာင္းေနရပါသည္။

သူသည္ ၾကယ္ျပာေလးကို္ အျမဲတမ္း ကန္တင္းေလးမွ ေငးၾကည့္ေနပါသည္.. တခါေတာ့ ၾကယ္ျပာေလး ျဖတ္ေလွ်ာက္ လာတာကိုေတြ႕ျပီး ကမန္ကတန္း ေျပးထြက္လာရာ.. စားပြဲေပၚက ထမင္းခ်ိဳင့္ကို မဆြဲဘဲ ေရေႏြးအိုးၾကီး ဆြဲထြက္လာေသာ ေၾကာင့္ ၾကယ္ျပာေလးက အိေျႏၵရစြာ ေလွာင္ျပံဳးေလး ျပံဳးသြားတာ ခံခဲ့ရဖူးပါသည္။ တခါေတာ့ ျမက္ခင္းေပၚကလမ္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ… လမ္းကိုပိတ္ျပီး စကားေျပာ.. ဟိုကေရွာင္ႏွင့္ တေျဖးေျဖး ၾကယ္ျပာေလးက ျမက္ခင္းေပၚ ေရာက္သြား ပါသည္။ ေနာက္မွ..ေအာ္…ငါ့ အျပဳအမူက သူၾကီးသား ထန္းေတာထဲက မူးလာျပီး လိုက္ေႏွာက္ယွက္သလို ျဖစ္ေနပါလား ဆိုျပီး ျပန္ထိန္းရပါသည္.. တရက္ေတာ့ ၾကယ္ျပာေလးက စာသင္ခန္းေထာင့္စြန္း အဝင္အထြက္နားက ခံုတန္းမွာထိုင္ေနပါသည္။

က်ေနက သူ႕မ်က္ႏွာေပၚ ထိုးေနဟန္တူပါသည္ ။ တံခါးေလးကို ေစ့ထားပါသည္ ။ သူက အခန္းထဲကိုဝင္မလို႕တံခါးကိုဆြဲ အဖြင့္္.. သူမမ်က္ႏွာေပၚ ေနေရာင္ထိုးက်ေသာေၾကာင့္ လွမ္းအၾကည့္..အၾကည္ျခင္းဆံုျပီး ျပိဳင္တူရယ္လိုက္မိပါသည္ ။ အသံမထြက္ပါဘဲ ရယ္သည္ဟု အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္မွ်သာေသာ ထိုအျပံဳးေလးသည္ ၾကယ္ျပာေလး ေပးခဲ့ေသာ ရွားရွားပါးပါးလက္ေဆာင္ေလး တစ္ခုမွ်သာ…

သူေသခ်ာသိပါသည္.. ေသခ်ာသည္ထက္ကို ေသခ်ာသိပါသည္… ၾကယ္ျပာေလးအတြက္ လံုေလာက္ေသာ ေကာင္းကင္ သူ႕မွာမရွိပါ ..ေကာင္းကင္အတုေလးတစ္ခု စိတ္အလင္းႏွင့္ ဖန္ဆင္းၾကည့္ပါသည္.. မုန္တိုင္းအစစ္ေတြ ကၾကိဳၾကိဳတင္တင္ ေစာင့္ေနၾကပါသည္။ ၾကယ္ျပာေလးကလည္း အလြမ္းေတြကို သူေက်ာေပၚ လိမၼာပါးနပ္စြာ ပုတ္ခ်သြား လိုက္ပါသည္… ထိုအလြမ္းမ်ားကို လြယ္ထားေသာ ကခ်င္လြယ္အိတ္ေလးထဲ ထည့္ကာ သူျပန္လာခဲ့ပါသည္… သူတခ်က္ ျပန္ေငးၾကည့္ေတာ့ ၾကယ္ျပာေလးသည္ ေကာင္းကင္ဆီ ေျဖးေျဖးေလး ပ်ံတက္သြားပါသည္။

လင္းဒီပ
၃.၁၀.၀၈
Photo Source: (picture by toowex)

(http://www.media.photobucket.com/