ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ယိုးဒယား(၅)

တနလာၤေန႕ဆိုရင္ ျမင္သမွ် ေတြ႕သမွ်က ဝါထိန္ေနတာပဲ ။သူတို႕ဘုရင္ေမြးေန႕မို႕ ဘုရင္က တနလၤာသား ဆိုေတာ့ အဝါေရာင္ ဝတ္ရတယ္ ။ ေနာက္ ပန္းေရာင္လည္း ဝတ္ေလ့ရွိတယ္ ။ပန္းေရာင္ကေတာ့ သူတို႕ဘုရင္ၾကီး ေနေကာင္းေအာင္လို႕ ဝတ္ၾကတယ္..ဘုရင္ကို အေတာ္ခ်စ္ၾကတဲ့လူမ်ိဳးပါ။ ဘုရင့္ေမြးေန႕ ဒီဇင္ဘာ (၅)က်ေတာ့ holiday ပါ။ မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီေန႕မွာ စမူစပ္ခြန္း(Samut Sakhon)က အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ နဲ႕ေတြ႕ဖို႕ ခ်ိန္းထားတယ္။ ပထမ ျမဘုရား(Wat Phra Kaeo) မွာ ဆံုဖို႕ပါ။ဒါေပမယ့္ သူက မသြားေစခ်င္ဘူး။ဘုရင္ေမြးေန႕ ဆိုေတာ့ လူေတြရႈပ္မယ္ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ပါကဲထိ သူလာဖို႕ လုပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုလည္း အဝါေရာင္ဝတ္ျပီး ထြက္လာဖို႕ မွာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာက မရွိ။ ဒီေတာ့ ရွိတဲ့အကၤ်ီေလးတစ္ထည္ ဝတ္ ထြက္လာလိုက္တာ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ တစ္လမ္းလံုးကို ဝါထိန္ေနတာ။ တစ္လမ္းလံုးလည္း Long Life the King ဆိုတဲ့ ပိုစတာေတြက အျပည့္ ။ အဝါေရာင္မဝတ္မိလို႕ ကၽြန္ေတာ္လွည့္ျပန္မယ္လို႕ေတာ့မထင္ပါနဲ႕ ။အဲဒီအစ္ကိုၾကီး နဲ႕ ဘူတာၾကီးထိ ေျခရွည္ျပီး လိုက္သြားပါေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ စက္ရုံထဲမွာ ေနတာၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လာတာက ယိုးဒယားလူမ်ိဳးေတြက ဘုရားရုပ္ေတြ ဘုန္းၾကီးရုပ္ေတြ လည္းပင္းမွာ အေတာ္ ဆြဲၾကတာပဲ။အေဆာင္သေဘာတဲ့ဗ်ာ ။ဓားျပီးသတဲ့ ေသနတ္ျပီးသတဲ့။ အႏၱရာယ္ ကင္းတယ္ အၾကံအစည္ ေအာင္တယ္ ဆိုလားဘဲ..တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ လည္ပင္း တစ္ခုတည္းမွာ ေလးငါးရုပ္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဆြဲတဲ့ ဘယက္လို ဆြဲထားေသး ။ ဘုရားရုပ္ေတြ ဘုန္းၾကီးရုပ္ေတြ ကို ေရာင္းတာလည္း ေစ်းကြက္တစ္ခု သပ္သပ္ကို ျဖစ္ေနတာေလ။ အဲဒီ ရုပ္ထုေလးေတြက ဘတ္(၂၀၀)ေလာက္ကစျပီး ဘတ္သိန္းဂဏန္းထိရွိပါတယ္။ ေရွးေဟာင္း ႏွစ္ရွည္ၾကာေနတဲ့ ရုပ္ထုေလးေတြက ပိုေစ်းမ်ားတယ္လို႕ ေျပာျပတယ္။ ေအာက္ေျခ လူတန္းစား တင္မကပါဘူး။ ပညာတတ္အလႊာက ပါ အေဆာင္ အေနနဲ႕ ဆြဲထားၾကတယ္လို႕ သိရတယ္ဗ် ။ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခု လြဲေနသလို ခံစားရတယ္။ ဘုရားရုပ္ထုေလးေတြ ဘုန္းၾကီးရုပ္ထုေလးေတြဆြဲ..ေနာက္သြားခ်င္တာသြား လုပ္ခ်င္တာလုပ္ ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ အဓိပၸာယ္မရွိဘူးလို႕ ခံစားမိတယ္..ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗုဒၶဘာသာေတြမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေလးေတြမွာ..လြဲေနတာေလးေတြ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ အေတြးလြဲ အယူတိမ္းရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူး ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ ၂၀၀၇ ေႏွာင္းပိုင္း အခ်ိန္မွာပဲ သူတို႕ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ မဲေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ ဆြယ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ ။သူတို႕မဲဆြယ္တာက လမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္မွာ ဝင္ အေရြးခံမယ့္ အမတ္ေလာင္းေတြပံု ပိုစတာၾကီးေတြနဲ႕ ကပ္ထားတယ္။ နံပါတ္ေတြ လည္းပါတယ္ဗ် ။ေနာက္လမ္းေတြထဲကို pick-up ကားေတြမွာ ပိုစတာၾကီးေတြကပ္ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ျပီးလည္း ေလွ်ာက္ေမာင္းေနတာ ။ ရန္ကုန္က ထီကားေတြကို နည္းနည္း ၾကီး ေပးထားသလိုပဲ။ သူတို႕နယ္ခံေတြ ေျပာတာကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးရင္ သတ္တာ ျဖတ္တာေတြ လည္းရွိတယ္လို႕ ၾကားရတာပဲ။ မဲဝယ္တာေတြ ဘာေတြလည္း ရွိ ဆိုပဲ..ေအာ္ အာဏာ..အာဏာ..

ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၁၄)ရက္ ေရာက္ေတာ့ ထူးျခားတာ ဘာေတြ႕ရလဲဆိုေတာ့ စက္ရုံထဲက မိန္းကေလးေတြက ပလတ္စတစ္ ႏွင္းဆီပြင့္ ေသးေသးေလးေတြရယ္ .ေခ်ာကလက္ေလးေတြ သၾကားလံုးေလးေတြ ယူလာၾက တယ္။ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာျပီး Happy Valentine’s Day လို႕ေျပာျပီးေတာ့ ႏွင္းဆီပြင့္ေလးကို အကၤ် ီအိပ္ကပ္မွာ လာထိုးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေခ်ာကလက္ေလးေတြ ေပးသြားတယ္ဗ်။ သူတို႕အခ်င္းခ်င္းလည္း ႏွင္းဆီပန္းေလး တစ္ပြင့္စီနဲ႕ ေခ်ာကလက္ ဒါမွမဟုတ္ သၾကားလံုးေလးေတြ ေပးၾကတယ္ ။ ကိုဗင္းဆင့္ၾကီးကို ေပးလိုက္တဲ့ ႏွင္းဆီပြင့္ၾကီးဆို အေတာ္ၾကီးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေလွ်ာက္ေနာက္ေနေတာ့ ကုိဗင္းဆင့္ၾကီး ရွက္ေနေလရဲ႕။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ယိုးဒယားက အဆင္ေျပ လာပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္နဲ႕ သင္ထားတာေတြနဲ႕ က လြဲသလို ခံစားမိတယ္။ လုပ္ေနရတာေတြက Chemical အလုပ္ေတြ ။ ေလ့လာခဲ့တာေတြက Electrical/Electronics ..ကိုဂ်ိမ္းကေတာ့ ဒီစက္ရုံမွာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ လုပ္ထားတဲ့သူ ဆိုေတာ့ အားလံုးကို သေဘာေပါက္ျပီးသား ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ဒီစက္ရုံမွာ ဘဝၾကီးကို မနစ္ဖို႕ အျမဲ သတိေပးတယ္ ။ စလံုးဘက္က သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း မဟန္ရင္ ကူးလာဖို႕ လွမ္းလွမ္း ေခၚတတ္တယ္။ ေနာက္ ဝင္ေငြခ်င္း ကလည္း ကြာတယ္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ စ စဥ္းစားေနရျပီ..ေဖေဖာ္ဝါရီ ရက္ေတြမွာေပါ့ ။ ငွက္ေတြက ပ်ံရင္းေသ လူေတြကေတာ့ ၾကံရင္းေသ တဲ့ေလ။
လင္းဒီပ
၂၆.၁၀.၀၈
Photo Source:Siamsecenery.com