သူ႕ဘာသာ ရွင္သန္ေနတဲ့အရာေတြကို
ကိုယ့္အတၱ
နာမည္တပ္လိုမႈ သက္သက္အတြက္
မေသဆံုးေစခ်င္ပါဘူး။
အိမ္ေရွ႕က ရြက္လွပင္ကေလးမွ မဟုတ္ပါဘူး
တကယ္ေတာ့ အႏုပညာဟာလည္း သက္ရွိပဲ။
အခ်စ္ အမုန္း အာဃာတ
မျမင္ရတဲ့ စိတၱဇနာမ္ေတြကလည္း သက္ရွိပါပဲ ။
ကၽြန္ေတာ့္လက္ဆိပ္တက္ျပီး
ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေတာင္ မေသဆံုးေစခ်င္ဘူး ။
သူ႕ဝိညာဥ္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ကို မုန္းတဲ့အမုန္းေတြ ကပ္ပါမသြားေစခ်င္လို႕ပါ ။
အခုတေလာ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေတြးသင့္တာထက္ ပိုေတြးမိလို႕
မလိုလားအပ္ဘဲ စကားေတြလည္း ဆြံ႕အေနခဲ့ပါတယ္..။
အထက္ကဆိုခဲ့သလို ကိုယ့္အတၱကိုယ္ အလို မလိုက္ခ်င္လို႔ပါ ။
ကၽြန္ေတာ္ပါးစပ္က စကားတစ္ခြန္းဟာ
ေသနတ္ေမာင္းခလုတ္ကို ဆြဲလိုက္သလို
တစ္စံုတစ္ေယာက္ စိတ္ႏွလံုးကို ခ်ိန္ရြယ္ ပစ္ခတ္မိမွာစိုးလို႕
ထိန္းထားရင္းနဲ႕….
ကၽြန္ေတာ္ဟာ တဖက္ရဲ႕ ရွင္သန္ျခင္းကို မသတ္ခ်င္သလို
ကိုယ့္ ရွင္သန္ျခင္းကို သတ္မိသူမ်ား ျဖစ္ေနျပီလား ။
ကၽြန္ေတာ္အတြက္နဲ႕
တစ္ေလွလံုး မပုပ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္က်ဥ္ခဲ့ပါတယ္။
ရြက္လွပင္ေလးက အစ
ကဗ်ာကေလးေတြအလယ္
မိတ္ေဆြတို႕အထိ
တစ္စံုတရာ ထိခိုက္ခဲ့တယ္ဆို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕
ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ကလည္း
ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕ အသင့္ရွိတဲ့အေၾကာင္း
ေမတၱာတရားကို စာလံုးေပါင္း မွန္ေအာင္ ေရးလိုက္ပါတယ္ ။
လင္းဒီပ
၂၅.၁၁.၀၉