Sunday, July 31, 2011

လူေပ်ာ္ေလးခ်စ္သူ

(က)

ဒီျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္သိထားတာထက္ ကမာၻရဲ႕ လည္ႏႈန္းက ပို ျမန္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေမေမ့ကို ဖုန္းထဲမွာ ေျပာမိေတာ့ မဟုတ္ဘူးသားရဲ႕ မင္းေရာက္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ေလးက ေမေမတို႕ျမိဳ႕မွာထက္ ကမာၻရဲ႕လည္ႏႈန္းက ပိုျမန္တာ ။ တကယ္လို႕ ေနာက္ထပ္ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုကို မင္းေရာက္သြားတဲ့အခါ အဲဒိျမိဳ႕ေလးမွာထက္ ပိုျမန္တဲ့ လည္ႏႈန္းတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ရလိမ့္ဦးမယ္လို႕ ေမေမက ျပန္ေျဖတယ္ ။ ဆက္ျပီးေတာ့ … သား ကမာၻရဲ႕လည္ႏႈန္းကို သတိထားမိဖို႕ထက္ ကိုယ့္စိတ္ရဲ႕ အေရြ႕အသြားကို သတိခ်ပ္ေနဖို႕က ပို အေရးၾကီးတယ္ေနာ္ လို႕ ဖုန္းထဲကေန တခုတ္တရ မွာပါတယ္ ။

(ခ)

မေန႕ညက ျဖဴနဲ႕ ဖုန္းေျပာေတာ့ ကိုအလုပ္အကုိင္ အဆင္မေျပဘူးလို႕ ဟုိတစ္ခါ ေျပာတာနဲ႕ မမၾကီးကို ေျပာမိတယ္ ။ မမၾကီးက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတဲ့ ေနာက္ တစ္ႏိုင္ငံကို ထပ္ကူးမလားလို႕ ေမးတယ္ ။ ကို ဘယ္လို သေဘာရလဲ ။ ၾကိဳးစားၾကည့္ခ်င္လား ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အံၾသသြားပါရဲ႕ ။ တခ်ိန္လံုး သူနဲ႕အတူတူ ျပန္ေနဖို႕ခ်ည့္ နားပူနားဆာလုပ္ေနတဲ့ ျဖဴ႕ပါးစပ္က စကားအဆန္းေတြ ၾကားရလို႕ပါ ။

မကူးခ်င္ပါဘူး ျဖဴရဲ႕ ။ ထပ္ကူးရင္ ျဖဴနဲ႕ ပိုေဝးသြားမွာေပါ့ ။ အခုအတုိင္းက ေလယာဥ္တစ္ဆင့္ပဲ စီးရတယ္ေလ ။ ကိုက ျဖဴနဲ႕ အေဝးၾကီးမွာ မေနခ်င္ဘူး ။ နီးနီးေလးမွာလည္း မေနခ်င္ဘူး ။ နားျငီးလို႕ ။

ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာလို႕မရတဲ့ ျဖဴကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ရယ္လို႕ေပါ့ ။ ျပီးမွ ထပ္ေျပာတယ္ ။

ကိုက ျဖဴကို ရည္းစားထားတာလား ။ insurance ထားတာလား တဲ့ ။

ဘာလို႕လဲ ။

ဟုတ္တယ္ေလ ။ ကို ဘဝမွာ တခ်ိန္က် အထီးမက်န္ေအာင္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေသးတယ္ ဆိုျပီး လုပ္ထားတာ မဟုတ္လား ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကို႕ ဘဝ၊ ကို႕အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားကို သူငယ္ခ်င္းေတြ အလုပ္ေတြ ေနာက္ ကိုဝါသနာပါတာေတြ ကို႕ဘဝတိုးတက္ဖို႕ ဆက္လုပ္ရမွာေတြ အတြက္ပဲ သံုးေနတာ မဟုတ္လား ။

ခပ္တံုးတံုး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လို႔ နားလည္ထားတဲ့ ခ်စ္သူဆီက စကားအဆန္းေတြ ၾကားလိုက္ရေတာ့ အေတာ္လန္႕သြားတယ္ ။ တကယ္ပဲ သူ႕ကို insurance ထားသလို တြဲေနမိျပီလား ။

တခါတေလဆို ျဖဴ.. ကို႕ခ်စ္သူ မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ ကို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ။ ကိုသူ႕ငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္က လွမ္းေခၚလိုက္တာနဲ႕ ျဖဴနဲ႕ အြန္လိုင္းမွာ ခ်ိန္းထားလည္း မေစာင့္ေတာ့ဘူး ။ ကို လစ္ျပီ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ သာ သြားေန စားေန ေသာက္ေနရမယ္ ဆို ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ကုန္ ။

အာ… သူငယ္ခ်င္းေတြက ျဖဴလို ရပိုင္ခြင့္နဲ႕ အခြင့္အေရးေတြ မရွိပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ျငင္း ၾကည့္ေသးတယ္ ။

ကို မွတ္မိလား ။ ျဖဴလာလည္တုန္းကလည္း ကို႕အရင္အလုပ္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အိမ္တစ္အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ျပီး ျဖဴတစ္ခုမွ မသိတဲ့ engineering အေၾကာင္းေတြ ျငင္းၾကခုန္ၾက ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာျပီး ရယ္ၾကနဲ႕ေလ ။ ျဖဴမွာေတာ့ ငုတ္တုပ္ ။ ဟာ … ျဖဴသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ရန္ကုန္မွာ မုန္႕သြားစားေတာ့လည္း ကိုမသိတဲ့လူေတြနဲ႕ လိုက္ထိုင္ ဝင္ေရာ ဒီလိုပဲ ရင္းႏွီးသြားတာပဲဟာ ။ ျဖဴကိုက လူမႈေရးညံ့တာ ။

ကဲ…ထားေတာ့ျဖဴ ။ အခုေကာ ဘာလို႕ ကို႕ကို ျပန္လာဖို႕ မတိုက္တြန္းဘဲ ပိုေဝးတဲ့ ေနရာဆီ သြားခိုင္းေနတာလဲ ။ ရန္ကုန္မွာ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေတြ႕ေနျပီလား ။

ေတာ္ပါျပီ ။ ကုိ႕တစ္ေယာက္နဲ႕တင္ အေတာ္လန္႕ေနျပီ ။

ကိုက လူဆိုး မဟုတ္ပါဘူး ။ မေကာင္းတာပဲ ရွိတာ ။

ဟုတ္တယ္ေလ ကိုလုပ္တဲ့ မေကာင္းတာေတြက ထုတ္ျပလို႕ မရတဲ့ ဟာေတြ ။ ကိုက လူလည္ … အျပစ္ရွာမရေအာင္ လုပ္ထားတယ္ ။

ဒီတစ္ပတ္ေကာ အိမ္မွာ ေနမွာလား ။

ေနမွာေပါ့ ဘယ္မွ မသြားဘူး ။

ေျပာတာပဲ ။ pfingo နဲ႕ေခၚလိုက္ရင္ လမ္းေပၚက ျပန္မလာေသးဘူး ။

အဲေလာက္ျဖစ္ေနလည္း ကုိနဲ႕ လာေနပါလား ။ ေရႊျပည္ၾကီးကို အေတာ္ခ်စ္တာပဲလား ။

ေတာ္ပါ လာေနဖို႕ မျဖစ္တဲ့လူကို အတင္းေခၚေန ။ ကို႕ဘာသာ ေပ်ာ္သေလာက္သာေန ။ ေပ်ာ္တာေတြသာ ေလွ်ာက္လုပ္ ။

ေမေမကို သြားတိုင္မေနနဲ႕ဦး ။

မတိုင္ပါဘူး တိုင္လည္း ရွင့္အေမက ရယ္ေနတာ ။ သူ႕သား ဘာမွ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး ။

ခ်စ္တာကိုး ကေလးမရဲ႕ ။

ေနာက္ေတာ့လည္း ဖုန္းခ်သြားပါတယ္ ။ မဟုတ္ပါဘူး ဖုန္းက်သြားတာပါ ။ ဖုန္းကဒ္ ကုန္သြားလို႕ ။စကားကေတာ့ ဖုန္းကဒ္ ဆယ္ကဒ္ေပါင္း ဆက္ေတာင္ ကုန္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ။

(ဂ)

ျဖဴနဲ႕ ဖုန္းေျပာျပီးမွ ျပီးခဲ့တဲ့အေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္တဲ့ေန႕က အျဖစ္ေလးကို အမွတ္ရပါတယ္ ။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ မေတြ႕တာ အေတာ္ၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအင္ဂ်င္နီယာမတစ္ေယာက္နဲ႕ မထင္မွတ္ဘဲ flight တစ္ခုတည္းေတြ႕ျပီး တလမ္းလံုး စကားမ်ားလာပါတယ္ ။ ရန္ကုန္ ေရာက္ luggage ေရြးတဲ့ ေနရာမွာ သူ႕ luggage က အေတာ္နဲ႕ ထြက္မလာတာ ကူေစာင့္ေပးေန စကားေတြ ေျပာေန ရယ္ေနတာကို လာၾကိဳတဲ့ ျဖဴက အျပင္ကေန အစအဆံုး ျမင္ေပရဲ႕ ။ တလမ္းလံုး စကားမေျပာဘဲ အိမ္က်ေတာ့ ေမေမ့ကို သြားတိုင္ေတာ့ ေမေမက ပါးစပ္ပါေတာ့လည္း စကားေျပာမွာေပါ့ သမီးရယ္ ဆိုျပီး ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႕ ျပန္ေျပာပါတယ္ ။ အဲဒီကတည္းက တိုင္လည္း သိပ္မထူးဘူးဆိုတာ ျဖဴသိသြားပံုရတယ္ ။

ေမေမကေတာ့ ကိစၥအေထြအထူးမဟုတ္ရင္ ဘာမွ ေျပာေလ့မရွိဘူး ။ ေဖေဖကလည္း ငယ္ငယ္က ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ေနတတ္ေပမယ့္ အသက္ၾကီးေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခုထိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တုန္း ဆိုေတာ့ ျဖဴမွာ ကၽြန္ေတာ့္ မေက်နပ္ရင္ ဘယ္တိုင္လို႕ တိုင္ရမွန္းမသိ။ တကယ္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျဖဴကို ခ်စ္ပါတယ္ ။ ဆရာမဂ်ဴးစကား ငွားသံုးရရင္ အခ်စ္ဆိုတာ ၾကိဳးနဲ႕ သီထားဖို႕မလိုတဲ့ ပန္းကေလးေတြလို႕ ကၽြန္ေတာ္က ျမင္တယ္ ။ မသီဘဲထားတာ နည္းနည္း မ်ားေနျပီလားေတာ့ မသိဘူး ။

တခါတေလေတာ့ အဲဒီ insurance ေလးကို တအားလြမ္းတယ္ဗ် ။ ဒါေပမယ့္လည္း ကမာၻၾကီး အလည္မရပ္သေရြ႕ သူ႕လည္ပတ္ႏႈန္းကို စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တယ္ အလုပ္မ်ားသကိုး ။

လင္းဒီပ

၁၅.၁၀.၁၀

Wednesday, July 27, 2011

ပိန္ေျခာက္ေျခာက္ေပါင္မုန္႕မ်ား

တစ္ႏွစ္တစ္ခါ လစာကို ထံုေဆးထိုးသလို ငါးက်ပ္တစ္ဆယ္ တိုးေပးတဲ့ ေဘာစ့္နဲ႕

အရိုးမွာကပ္ေနတဲ့ အသားဖတ္ေလးကို ငတ္မြတ္တြယ္ကပ္ရင္း

ကိုယ့္မွာ အခ်ိဳရည္မကုန္ေသးသေရြ႕ ၾကံရည္စက္လို လုပ္ငန္းစုၾကီးေတြထဲ

စိတ္ေရာကိုယ္ေရာ ထိုးထည္ၾ့ကိတ္လိုက္

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆိုတာ တယ္လီဖုန္းအခ်မွာ Sign Out လုပ္တဲ့စကားတခြန္း

လစာနည္းေပမယ့္ အေတြ႕အၾကံဳရတယ္ ဆုိရေအာင္

မင္းအေတြ႕အၾကံဳစုေနတာ ဒီအရြယ္ထိ မျပီးေသးဘူးလား

ငါးအၾကီးၾကီးေတြက ငါးအေသးေလးေတြကို စားေပါ့

ႏိုင္ငံဝဝၾကီးေတြက ႏိုင္ငံပိန္ပိန္ေလးေတြကို စားေပါ့

လုပ္ငန္းစုၾကီးေတြက လုပ္ငန္းစုေလးေတြကို စားေပါ့

ဂလိုဘယ္လိုက္ ၊ တံခါးဖြင့္စီးပြားေရး ၊ ဒီမိုကေရစီ ၊ ဗဟုိခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလ်ာ႕ခ်ဖို႕ စတာေတြ စတာေတြ

ကြန္ပ်ဴတာ မသံုးတတ္လို႕ ကြန္ပ်ဴတာကို မုန္းသလို

သိမ္ငယ္စိတ္က အမုန္းကို အေလ့က် အပင္ေပါက္ေအာင္လုပ္တယ္ ။

ငါ့ျမိဳ႕ငါ့ရြာက ငါ့ႏွမေလးရယ္ ဆက္ဆက္ေတာင္းရမ္းယူမယ့္အေၾကာင္း

သားမွတ္မွတ္ မယားမွတ္မွတ္ အေဝးကေန ေပါင္းသင္းေနမယ့္အေၾကာင္း

လည္ျပန္ေငးၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သစ္ေတာသစ္ပင္ခ်စ္ခင္တဲ့လူမ်ိဳးမွာ အရိုးျပိဳင္းျပိဳင္း

အတုျမင္သမွ် လိုက္သင္ရင္း အစစ္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသူမ်ားကို အထိတ္တလန္႕

ငရဲျပည္ေရာက္သြားမွ နိဗၺာန္ေရာက္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္လိုေသးလဲ ေမးမိ

အဆင္ေျပလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းက ဘယ္ေတာ့မွ စာေမးပြဲ မေအာင္ဘူး ။

အျမင္ၾကီး ျမင့္ေနတဲ့တိုက္ထဲမွာ အနိမ့္ၾကီးနိမ့္က်တဲ့ စိတ္နဲ႕

အေတြးေတြက ဆီလို အေပါက္ရွာျပီး စီးက်လို႕

ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မိန္းခ်ျပီးမွ ဘယ္သူ႕ပေယာဂနဲ႕မွ ထပ္မေမွာင္ေတာ့ ။

ျဖစ္ပါတယ္

လိႈင္းစီးရင္း ေပ်ာ္တတ္သူမ်ား လိႈင္းစီးရင္းေပ်ာ္ပါေစ

ေရေႏြးအိုးထဲက ဖားကေလးေတြလိုပဲ

တို႕ေတြက ေမ့လြယ္ေပ်ာက္လြယ္နဲ႕ ကစားခုန္စား မပ်က္ဘူး

က်က္က်က္ဆူမယ့္ အပူခ်ိန္ဆိုတာ မနက္ျဖန္ေရာက္လာမွာမွ မဟုတ္ေသးတာ

က်ားၾကီးေတာ့ ေျခရာၾကီး အသက္ၾကီးေတာ့ အမွားၾကီးတယ္ ။

လင္းဒီပ

၂၇.၀၇.၁၁

Sunday, July 24, 2011

ဗံံုး

ငါ့့ သိပ္သည္းဆနဲ႕ ငါ ျပင္းထန္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား ။

မတန္တဆ တန္ရာတန္ေၾကးမက ခ်နင္းခံခဲ့ရတာေတြ မ်ားေတာ့

သိမ္းဆည္း သိုဝွက္ႏိုင္သလို တုန္႕ျပန္ေပါက္ကြဲႏိုင္စြမ္းေတြ…။


(မင္း) ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္စရာမလို

(မင္း) အျပစ္မရွိ ။

အရာမ်ားစြာ ပ်က္စီးေစခဲ့တယ္ဆိုလည္း

ငါ့ကိုငါ တာဝန္မယူတတ္တဲ့ ငါ့ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ေပါ့ ။


မင္းကေတာ့

လက္ေဆာ့ေျခေဆာ့ ကေလးတစ္ေယာက္

စနက္တံကို အမွားမွားအယြင္းယြင္း ဆြဲျဖဳတ္လုိက္မိသူ ။

လင္းဒီပ

၂၄.၀၇.၁၁

Friday, July 22, 2011

ငါ မဖ်ားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ

ငါ မဖ်ားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ

ငါ ဖ်ားခ်င္ေနတယ္ ။

ငါ့နဖူး ငါစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေႏြးေနတယ္ ။

ငါ ဖ်ားလိုက္ဦးမယ္ ။

ငါ ဖ်ားတဲ့အေၾကာင္း ေမေမ့ကို ေျပာရမယ္ ။

ေမေမက အေၾကာင္းအရာ ခြင့္တိုင္ၾကားျခင္း စတာေတြ ေရးျပီး

ငါ့သူငယ္ခ်င္း ထြန္းထြန္းကတဆင့္ ဆရာမဆီ ခြင့္တိုင္ေပးလိမ့္မယ္ ။

ေဖေဖက သူေဖာ္ထားတဲ့ တိုင္းရင္းေဆးေတြ တိုက္လိမ့္မယ္ ။

ေဆးခန္းလည္း သြားစရာမလို ။

ေဆးထိုးျပီးလည္း မ်က္ႏွာၾကီး ရႈံ႕မဲ့ေနစရာ မလို ။

ေမေမက ငါ့အတြက္ ၾကက္သားနဲ႕ ျမဴစြမ္ျပဳတ္ေပးလိမ့္မယ္ ။

အေႏြးထည္ တစ္ထည္လည္း ဝတ္ထားရလိမ့္ဦးမယ္ ။

ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္နဲ႕ ေဖေဖ့ တိုင္းရင္းေဆးခါးခါးေတြ ငါေသာက္ရလိမ့္မယ္ ။

ေရႊေသြး ေတဇ မိုးေသာက္ပန္းအေဟာင္းေတြ ျပန္ဖတ္ရင္း အိပ္ရာထဲမွာ ဇိမ္က်ေနလိမ့္မယ္ ။

ေမေမကလည္း မၾကာခဏ ငါ့နဖူးကို လာစမ္းမွာပဲ ။

ေဖေဖကလည္း သူ႕ေဆးခါးခါးၾကီးေတြ ေလးနာရီျခားတစ္ခါေလာက္ တိုက္လိမ့္ဦးမယ္။

အခန္းထဲမွာ ပ်င္းလာလို႕ အိမ္ေရွ႕ျပတင္းေပါက္နား ထြက္ရပ္ရင္

ေလစိမ္းတိုက္မခံနဲ႕ ဆိုျပီး ဖြားဖြားက ေအာ္လိမ့္ဦးမယ္ ။

ေက်ာင္းတစ္ရက္ မသြားရတာနဲ႕စာရင္ အခန္းထဲမွာ ေခြေနရတာ တန္ပါတယ္။

ညေနေစာင္း ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ

လမ္းထဲ ေဘာလံုးကန္ၾကတဲ့အခါ ငါလည္း ကန္ခ်င္တာေပါ့ ။

ဖြားဖြားကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ သားေနေကာင္းသြားျပီလို႕ ေျပာ

ခြင့္ျပဳခ်က္ရရင္ ငါလည္း ဂိုးေတြ အမ်ားၾကီး သြင္းဦးမွာေပါ့ ။

ငါ မဖ်ားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ

ငါ မဖ်ားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ

ငါ ဖ်ားဖို႕ ေမ့ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ ။

ငါ မဖ်ားတာ…

ငါ မဖ်ားတာ…

ငါ မဖ်ားတာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္သြားျပီ ။

လင္းဒီပ

၂၂.၀၇.၁၁

Thursday, July 14, 2011

နတ္စိမ္းစကား

(၁)

ေန႕မ်ား

ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ေသာက္ဖို႕ အသက္ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရ

ဆႏၵမဲတစ္ခု ထည့္ဖို႕ အသက္ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရ

အမွားေတြတစ္ခုျပီး တစ္ခု လဲဝတ္ဖို႕ အသက္ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရ

ကိေလသာေစာင္ထူထူၾကီးေတြျခံဳဖို႕ အသက္ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရ

အကုသိုလ္ေတြ မႏိုင္မနင္း သယ္ႏိုင္ဖို႕ အသက္ျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရ

ေမြးကတည္းက

ကိုယ့္ကိုရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ေသျခင္းတရားကို

မေတြ႕သလို ေနထိုင္ရင္းနဲ႕…။


(၂)

အခန္း

တစ္ေယာက္ ဝင္လာျပန္တယ္

ဟိုတစ္ေယာက္ ထြက္သြားေတာ့ ။

ငါလည္း

သစ္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ ေစာင့္ေန

အလွည့္ကို ေရာက္ဖို႕ ။


(၃)

ဇာတ္

အက်ၤ ီေတြလဲၾက

နာမည္ေတြ ေျပာင္းၾက

ပညတ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဝတ္ၾက

အကုသိုလ္ေတြ

ေဆး

ခၽြတ္

မရေတာ့လည္း

စိတ္ေျဖ ။


(၄)

ေက်းကၽြန္

ေႏြဆိုးၾကီးထဲ

ေန,မထိဘူး

အလြမ္းဒီးဒီးက်တယ္ ။


(၅)

ဥစၥာရူး

ညီမေလးကို

ခိုးယူသြားတဲ့ စကၠန္႕တံေလး ဘယ္ဆီမွာ…။

ကၽြန္ေတာ္က

လက္တံအရွည္ၾကီးကို ဟီးေလးခိုရင္း လိုက္ရွာ…။

ကံၾကမၼာပတ္ထားတဲ့

သံသရာလက္ပတ္နာရီၾကီးေပၚမွာ…။


(၆)

သိုးမ

ရန္သူျဖစ္ျဖစ္

မိတ္ေဆြျဖစ္ျဖစ္

အနီးကပ္ေပါင္းၾကည့္ဖို႕ လိုတယ္ ။

သူ႕လက္ထဲ ဓားကိုင္မထားတာကိုက

မသကၤာစရာေကာင္းေနျပီ။

လက္ထဲက ဝိုင္ခြက္ကို ေျမွာက္လိုက္

ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာလိုက္

စားပြဲေအာက္က ေသနတ္နဲ႕ ခ်ိန္ထားခဲ့လား

ရန္သူမိတ္ေဆြ မပီျပင္တဲ့အျပံဳးထဲ

ၾကည္လင္တဲ့အဓိပၸာယ္ ရွာဖို႕ ခက္ေနတုန္း ။

ကိုယ္က ခပ္တုံးတံုး မီးအိမ္ၾကီးေလ

ရန္သူမိတ္ေဆြ ပညတ္အလြဲေတြ ကပ္ရင္း

ေလာကဓံေရာင္စဥ္ရွစ္သြယ္ထဲ

သိုးမဲလိုပဲ ေနထိုင္မိပါတယ္ ။


လင္းဒီပ

၁၄.၀၇.၁၁

Tuesday, July 12, 2011

ဆန္းေဒးအလြမ္း

ေႏြလို႕ ဝန္မခံဘဲ ရာသီဥတုက ခြင့္ျပဳအပူခ်ိန္ထက္ ပိုေနတယ္ ။

Alarm နာရီေလး အသံဝင္ေနေတာ့ ေနေရာင္ျခည္က မ်က္ႏွာေပၚထိ တက္လာတယ္ ။


ဘဝနဲ႕ဆတ္ဆတ္ ခံစားေပးလို႕ အေရာင္လက္လာတဲ့ ဒဏ္ရာေလးမ်ားေပၚ ေယာင္ယမ္းပြတ္သပ္

လုပ္ႏိုင္တာထက္ ပိုလုပ္ခဲ့လို႕ ရႈပ္သင့္တာထက္ ပိုရႈပ္ေထြးခဲ့သမွ်

ေနာက္ဆံတင္းတတ္လြန္းလို႕ စြန္ကေလးလို ဆန္႕ငင္ဆန္႕ငင္ျဖစ္ခဲ့ရသမွ်

ၾကည္လင္လာတဲ့စိတ္က ခရုခြံေလးတစ္ခြက္စာ ေမာဟစိတ္ေတြက ပင္လယ္အၾကီးၾကီး ။


ခ်စ္ျခင္းက အတၱမွတ္ေက်ာက္တင္မခံတာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ သနားစဖြယ္

ေနာက္တခါ ထပ္မသြားေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ကတိစကားေတြက ကြဲရွေနတဲ့မွန္ခ်ပ္ေတြမွာ

ေပေနတဲ့စိတ္ကို မသတီတိုင္း ခဏခဏ ေရထ ခ်ိဳးေနရ

လမ္းကို ကန္႕လန္႕ျဖတ္ကူးတဲ့ ၾကိဳးလို တစ္ဘဝလံုး (ငါက) အေနအထိုင္ မတတ္လို႕ ေထာင့္မက်ိဳးလို႕ ။


ႏွလံုးသားရွိတဲ့အခါ သားသတ္သမားက ပန္းေတြစိုက္ပ်ိဳးႏိုင္မလား

လယ္ေစာင့္တဲကေလးေတြကေတာ့ မိုးထဲေရထဲ စိတ္ေအးလက္ေအး

ျပႆနာတစ္ခုမွာ လက္ညိွဳးေတြ မလိုအပ္ဘူး ေျဖရွင္းနည္းကို ေခါင္းခ်င္းဆက္ စဥ္းစား

လုပ္ပါဦး ေနာက္တစ္ခြက္ ဒီမွာ ေရစိုေနတဲ့ ထင္းတံုးၾကီးလို ယံုၾကည္ျခင္းေတြက မီးမစြဲဘူး ။


တကယ္ဆို ငါက ေျပးလမ္းေပၚေရာက္မွ တက္မရတဲ့ ေလယာဥ္ၾကီးေပါ့

အေမွာင္နဲ႕ လက္လြန္ေျခလြန္ ေနထိုင္ခဲ့သမွ် လိမ္မာခ်င္စိတ္ကေလး အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနတုန္း ။


လင္းဒီပ

၁၂.၀၇.၁၁

(ေအာက္ေျခမွတ္စု။ ။ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ျပန္လြမ္းရတာ ကုိယ့္ေန႕ေတြကို ကုိယ္ျပန္လြမ္းရတာ ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ စိတ္ထဲ ၾကည္လင္ေနတဲ့အေတြးေတြကို ျပန္လြမ္းရတာ…..အဲသလို အားအားလပ္လပ္ရွိတဲ့ေန႕မ်ိဳးမွာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ထလာတဲ့ အလြမ္းေတြမို႕ ဆန္းေဒးအလြမ္းလို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာမယ္ ။)

Friday, July 8, 2011

စစ္ခ်က္

ရိုးသားျခင္းက

ခဏခဏၾကိဳးေျပလြယ္တဲ့ ဖိနပ္ကေလး ။


လမ္းရွိလို႕ဖိနပ္ရွိတာလား

ဖိနပ္ရွိလို႕ လမ္းဟာ ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့တာလား

ေလွကားၾကီးက အရပ္ျမင့္လြန္းတယ္ ။


မခ်စ္ဘဲ ေအာင့္ခါနမ္းခဲ့ရသမွ်

အမွန္တကယ္နမ္းရႈိက္မိတဲ့အခါ

အခ်စ္ပါရဲ႕လား သံသယေတြ တဒိန္းဒိန္း ။


ကံတရားနဲ႕ ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစား မရွိခ်င္လို႕

ထီလက္မွတ္မ်ားကိုလည္း ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။


စိမ့္ၾကီးျမိဳင္ၾကီး ခိုးခစ္ရယ္သံ

ေမွာ္ဆန္ေသာညမ်ား

ရမၼက္အလူးလူးနဲ႕ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးျပီ ။


အႏုပညာပင္က်ရည္စစ္စစ္ကေလးေတြနဲ႕

ဘဝကို သူလို ငါလို ျမည္းစမ္းၾကည့္ဖူးျပီ ။


မွဲ႕တစ္ေပါက္မက စြန္းခဲ့ျပီးတဲဲ့ ေတာလမ္းကေလးမို႕

လင္းခ်င္သလိုလင္းေနတဲ့ နာတာရွည္ၾကယ္ကေလးမ်ားနဲ႕ ေဒြးေရာယွက္တင္

ဘဝကို ေပ်ာ္တယ္ ထင္ခဲ့တယ္ ။


လင္းဒီပ

၀၅.၀၇.၁၁