Friday, December 17, 2010

ခ်စ္သူ႕ဖတ္စာ(၉)

စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံေလးနဲ႕

ကမာၻပတ္ဖို႕ စိတ္ကူးယဥ္မိသူမွာ

မျမင္ရတဲ့လက္ကေလး လြမ္းလို႕

ဒီဖက္က ၾကိဳးတစ္စကို ယံုၾကည္ဆုပ္ကိုင္ထားမိတုန္း ။

ဓူဝံအမွား

ေကာင္းကင္အမွား

ဒြိဟရြက္က်ပင္ေပါက္ေတြနဲ႕လူအတြက္

မင္းႏွလံုးသားရဲ႕အလံျဖဴေလး

ရုပ္သိမ္းလိုက္မွာလည္း စိုးတယ္ ။

အလြမ္းဟာ

ခရီးၾကမ္းႏွင္ခဲ့ေတာ့

ဖိတ္တဝက္ စင္တဝက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္

အခ်စ္မွာ ေရာင္ရဲစိတ္ေလးလည္း

တခါတေလ လိုမယ္ ။

မင္းအလိုမက် သက္ျပင္းခ်သံတိုင္းမွာ

ငါလည္း ထပ္ခ်ပ္မကြာ ေၾကကြဲရပါတယ္ ။

(စြပ္စြဲလိုက္ပါဦး)

ကိုယ္ဟာ ေရရိွသေလာက္ ကူးခ်င္တဲ့

လတ္လ်ားလတ္လ်ားငါးတစ္ေကာင္ ။

ကိုယ့္နာမည္က

ေၾကျငာေကာင္းသေလာက္

အရည္အေသြးညံ့တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုပဲ ဆိုပါစို႕ ။

ဒီတခါေလးေတာ့ ယံုၾကည္ေပးလိုက္ပါ ေဘဘီ။

ျမိဳ႕ေတာ္ညေတြမွာ အျပန္အလွန္ ျပဳစား ယစ္မူးၾကဖို႕

ႏွွင္းကေလးေတြ စြန္႕ပစ္ခံ အထည္ၾကီးပ်က္ဒီဇင္ဘာထဲ

အလြမ္းေတြေဖြးေဖြးလႈပ္ ရထားၾကီး

တခါ ခုတ္ေမာင္းခဲ့ျပန္ျပီကြယ္ ။


လင္းဒီပ

၁၇.၁၂.၁၀

Tuesday, December 14, 2010

ပံုရိပ္ေဟာင္း(ေပ်ာ္ရာေက်ာင္းေတာ္)

“ခင္ရာေဆြမ်ိဳး ျမိန္ရာဟင္းေကာင္း”ဆိုတဲ့စကားမွာ “ေပ်ာ္ရာေက်ာင္းေတာ္”လို႕ ထပ္ထည့္ရမလိုပါပဲ ။ စာသင္ႏွစ္ေျခာက္ႏွစ္ ျပကၡဒိန္ႏွစ္ ေလးႏွစ္ေလာက္တက္ခဲ့ရတဲ့ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝ(အစ္ကိုေတာ္ အစ္မေတာ္တို႕ေခတ္ကေတာ့ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘဝ)မွာ မေပ်ာ္ခဲ့ရပါဘူး ။ မေပ်ာ္ေအာင္လည္း လုပ္တဲ့သူေတြက စနစ္တက် လုပ္ခဲ့ၾကတာကိုး ။

ကၽြန္ေတာ္အထက္တန္းတက္တဲ့ ေက်ာင္းက ၾကိဳ႕ကုန္း စက္မႈတကၠသုိလ္ၾကီးနဲ႕ ဘတ္စ္ကားတစ္မွတ္တိုင္ပဲေဝးပါတယ္ ။ စက္မႈတကၠသိုလ္ဝန္းထဲမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက မၾကာခဏေရာက္ပါတယ္ ။ စက္မႈတကၠသိုလ္ဝန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မုန္႕စားလို႕ရတယ္ ။ stationary ေတြ ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႕ ဝယ္လို႕ရတယ္ ။ ေဘာလံုးကန္လို႕ရတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရွစ္တန္းကိုးတန္းသူငယ္ခ်င္းေတြ အျမဲတန္း စက္မႈတကၠသုိလ္ဝန္းထဲသြား ။ ကစား နဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးရင္ ငါတို႕ ဒီမွာ တက္ရမွာကြလို႕ မၾကာခဏ အိပ္မက္ၾကေပါ့ ။ တကယ္တန္း ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ တကၠသိုလ္ေတြက ခ်က္ခ်င္း မဖြင့္ပါဘူး ။ ဖြင့္ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေမွာ္ဘီဂ်ီတီအိုင္မွာ ပထမႏွစ္နဲ႕ ဒုတိယႏွစ္ကို တက္ခဲ့ရျပီး တတိယႏွစ္ကေန ေနာက္ဆံုးႏွစ္အထိ လိႈင္သာယာနည္းပညာတကၠသိုလ္ၾကီးမွာ ပညာေတြ ဆည္းပူးခဲ့ရပါတယ္ ။ေရႊရုပ္ကေလးလို မက္ေမာအိပ္မက္ခဲ့တဲ့ ၾကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းၾကီးကို ခ်စ္လိုလ်က္နဲ႕ ေဝးခဲ့ရပါတယ္ ။

အဲဒီတကၠသိုလ္ မတက္ရခင္ စပ္ၾကားမွာ အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္ျပီးသားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာ Evening GTI ဆိုျပီး ဖြင့္ေတာ့ ဆယ္တန္းျပီး အားေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ေက်ာင္းအိုၾကီးရဲ႕အရိပ္ကို ခိုလႈံခြင့္ရပါတယ္ ။ အဲဒီဂ်ီတီအိုင္ ေက်ာင္းတက္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြက အေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရဆံုး ေက်ာင္းသားဘဝပါပဲ ။ တကၠသိုလ္မဟုတ္ေပမယ့္ တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ ေပ်ာ္ရာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးပါပဲ ။ ဆယ့္ရွစ္ဆယ့္ကိုး ဘဝမွာ အေပ်ာ္တတ္ဆံုးအရြယ္ေတြ ။ ေက်ာင္းက ရံုးခ်ိန္လြတ္ တနလၤာကေန ေသာၾကာ ညေန ငါးနာရီက ရွစ္နာရီ ။ စေန တနဂၤေႏြ မနက္ရွစ္နာရီက ညေနသံုးနာရီ တစ္ပတ္လံုးတက္ရေတာ့ ဒီမ်က္ႏွာေတြ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုး ။ ရံုးခ်ိန္လြတ္ဆိုေတာ့ ရံုးသမားအစ္ကိုၾကီးေတြလည္း လာတက္ၾကပါတယ္ ။ သူတို႕ကေတာ့ တကယ္ကို ေအာင္လက္မွတ္လိုခ်င္ ပညာတတ္ခ်င္လို႕ပါ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူငယ္ေတြကေတာ့ တရုန္းရုန္းနဲ႕ ေနရတာကို ေပ်ာ္ေနတာပါ ။

ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ ေက်ာင္းေဆာင္အိုအို သစ္ပင္အိုအိုၾကီးေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ညေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖတ္သန္းလို႕ ။ အငဲရဲ႕ unplugged အေခြ ေပါက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ။ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ …… မွတ္မိတယ္ ဟိုးတုန္းက မႏၲေလးညေတြ …. ဆိုျပီး ေက်ာင္းဝန္းၾကီးထဲ ေအာ္ဆိုရင္း ေပ်ာ္ၾကေပါ့ ။ ဆရာ ဆရာမေတြက အလြန္အမတန္သေဘာေကာင္းသူေတြမ်ားပါတယ္ ။ ေက်ာင္းအိုၾကီးျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ lab ေတြ workshopေတြမွာ စမ္းသပ္စရာ ကိရိယာေတြက အစံုအလင္ရွိ ပါတယ္ ။drawing ဆြဲဖို႕ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့အခါ T-square က ပါမလာပါဘူး ။ T-square ပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕စားပြဲေပၚ ေနၾကာေစ့ထုပ္ေလး သြားတင္ သူက အခြံေလးကိုက္ခြာလိုက္ စားလိုက္ အာရံုေျပာင္းသြားတုန္း T-square ေလးငွားတဲ့ နည္းလည္း ရွိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကဗ်ာစာအုပ္ ထုတ္မယ္ၾကားေတာ့ ဌာနမွဴးက ေခၚေတြ႕ပါတယ္။ ေက်ာင္းနာမည္ မတပ္ဖို႕ ။ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ျပီး ျဖစ္ရင္ ရွင္းလို႕ ေျပာပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း တစ္ႏွစ္တစ္အုပ္ စာအုပ္ကေလးေတြလုပ္ၾက ေရာင္းၾက ေပ်ာ္ၾကေပါ့ ။ ေက်ာင္းကထိန္လုပ္တဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေမဂ်ာအမွတ္တရတီရွပ္ ေအာက္ပိုင္းက စကတ္နဲ႕ မိန္းကေလးလိုဝတ္ျပီး ကၾကတာေတာ့ အမွတ္ရလို႕ မဆုံးပါဘဲ ။

ေက်ာင္းတစ္ခုလံုးကို ေက်ာင္းေရွ႕က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္(ကန္တင္းေပါ့ေလ)နဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ ဝါးနဲ႕ ေျမစိုက္တဲေလး ထိုးထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္က စလို႕ ပိတ္ရက္ဆို ထမင္းဟင္းေတြပါရတဲ့ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ စုစုေပါင္းႏွစ္ဆိုင္ပဲ ရွိပါတယ္ ။ရွာခ်င္ရင္ အေရွ႕ဆိုင္မွာ မရွိ အေနာက္ဆိုင္မွာ ပါပဲ ။ ဒါမွမဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ကားနဲ႕ အားလံုးစုျပီး အင္းစိန္ပန္းျခံေထာင့္က မႏၱေလးဘီယာဆိုင္ကို ခ်ီတက္ခ်င္လည္း ရပါတယ္ ။ အင္းယားကို ညဖက္ သြားခ်င္လည္း ရပါတယ္ ။ အဲဒီတုန္းက မင္းဓမၼလမ္းက မျပီးေသးပါဘူး ။ မင္းဓမၼလမ္း တစ္ေလ်ာက္မွာ မီးမွိန္မွိန္နဲ႕ လမ္းေဘး အေၾကာ္ဆိုင္ေလးေတြ ရွိျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ေတြ သြားစားၾကေပါ့ ။ ဒီေနရာေလးေတြကပဲ အမွတ္ရစရာေလးေတြအျဖစ္ အခုထိ က်န္ရစ္ေနေတာ့တာပါပဲ ။

အခုျပန္ေတြးၾကည္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုပါ ။ အခ်ိန္ေတြက တေရြ႕ေရြ႕စီးဆင္းသြားလို႕ပါပဲ ။ အသက္ေတြၾကီးလာ ေနရာေတြ ေျပာင္းလာ ေနရာအသစ္မွာ မိတ္ေဆြအသစ္ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ႕ ဆက္စီးဆင္းၾကရတယ္ ။သူငယ္ခ်င္းဆုိတဲ့ ဘဝရဲ႕ၾကယ္စင္ေလးေတြက ဒီလိုပဲ သူ႕ရာသီ သူ႕နကၡတ္မွာ ေပၚေနတတ္ျပီး တစ္ဘဝလံုး ယူလာလို႕ မရပါဘူး ။ ေက်ာင္းအတူတူတက္တဲ့ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕သာ အခုထက္ထိ အဆက္အသြယ္မျပတ္ ရွိေနျပီး တခ်ိဳ႕ကေတာ့ တျခားေရေျမမွာ တခ်ိဳ႕က သေဘာၤေတြေပၚမွာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေရႊျပည္ၾကီးထဲမွာေပါ့ ။ ဒီလိုပဲ စီးဆင္းေနရဦးမွာပါပဲ ။ ပံုရိပ္ေတြ ေဟာင္းေနေပမယ့္ ႏြမ္းမသြားပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ရင္ထဲမွာ အျမဲတမ္း လန္းလွ်က္ပါပဲ ။


အစ္မ မေကရဲ႕ ပံုရိပ္ေဟာင္းမ်ား တဂ္ပိုစ့္ပါ ။ အစ္မ မေက ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ။


ဒီပိုစ့္ေလးနဲ႕တြဲဖတ္ခ်င္ရင္ အေဟာင္းေလးႏွစ္ခုရွိပါေသးတယ္ ။

တိမ္ေတြေရးတဲ့ကဗ်ာ(၁)

တိမ္ေတြေရးတဲ့ကဗ်ာ(၂)


အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစားစြာ

လင္းဒီပ

၁၄.၁၂.၁၀

Tuesday, December 7, 2010

လွဴၾကဦးစို႔လား....(သုခရိပ္ျမံဳ မွသည္....)(မအိျႏၵာ)

ကမၻာ့ ( AIDS ) ေန႔ကိုေရာက္လာခဲ့ျပန္ပါျပီ..။
မႏွစ္ကဒီလိုအခ်ိန္မွာပဲသုခရိပ္ျမံဳHIV ကူးစက္ခံမိဘမဲ႔ကေလးမ်ား ေဂဟာအတြက္
စုေပါင္းလွဴဒါန္းခဲ့ၾကတာလည္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ပါေတာ့မယ္.။

အဲဒီ့အလွဴေငြစုစုေပါင္း ၄၇ သိန္း ကုိ သူခရိပ္ျမံဳေဂဟာေလးမွာ အေထြေထြ ၀န္ေဆာင္မႈေတြမွာ အသံုးျပဳခဲ့ႏိုင္တယ္လို႔ သိရပါတယ္.။

ဒီႏွစ္လည္း ဒီလိုပဲ မိတ္ေဆြ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ စုေပါင္းျပီး ထိထိေရာက္ေရာက္
လွဴဒါန္းႏိုင္မယ့္ အလွဴမ်ိဳးေလးနဲ႔ စုေပါင္းလွဴဒါန္းကုသိုလ္ယူၾကပါဦးစို႔လို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ခ်င္ပါတယ္။

အခုမႏွစ္ကလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့အလွဴေငြျဖတ္ပိုင္းဓါတ္ပံုေလးေတြကိုပါသာဓုေခၚဆိုႏိုင္ဖို႔ထပ္မံတင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္..။

အလွဴေငြေတြကို ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးဆရာမ မေနာ္ဟရီက အစစအရာရာ ကုသိုလ္ျဖစ္ တာ၀န္ယူလွဴဒါန္းေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္..။

ဒီျဖတ္ပိုင္းေလးေတြကေတာ့ အလွဴေငြလက္ခံရရွိေၾကာင္းနဲ႔ ေက်းဇူးတင္မွတ္တမ္းေလးေတြပါ။




ဒီသတင္းေလးကို အေသးစိတ္ျပန္သိခ်င္ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ သုခရိပ္ျမံဳ ဆိုတဲ့ က႑ေလးမွာ ၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္..။
ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြက ထင္တာထက္ပိုျပီး အားတက္သေရာ လွဴဒါန္းခဲ့ၾကလို႔ ေက်းဇူးတင္၀မ္းသာရသလို ခုခ်ိန္အထိေတာင္ ဖုန္းဆက္ျပီး ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္း လွဴႏိုင္ဖို႔ သုခရိပ္ျမံဳရဲ႕ လိပ္စာနဲ႔ဖုန္းနံပါတ္ကို စံုစမ္းၾကသူေတြ ရွိေနတုန္းပဲမို႔ အမ်ားႀကီး ေက်နပ္ပိတိျဖစ္လို႔မဆံုးေပါ့..

ဒီႏွစ္ေတာ့ ကေလးဦးေရ ၆၀ အထိတိုးလာျပီး ကေလးေလး ၃ ေယာက္ကိုေတာ့
လက္လႊတ္ဆံုးရံႈးခဲ့ရတယ္လို႔ စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ ၾကားသိရပါတယ္။

ေမတၱာေတြ ေစတနာေတြ ကြန္ယက္တစ္ခုလို ခ်ိတ္ဆက္ ေပါင္းစည္းမိလိုက္ၾကတဲ့ အလွဴပြဲေလးတစ္ပြဲပါပဲ..။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လူခ်င္းေတြေတာင္ မသိၾက မျမင္ဘူးၾကတဲ့ ဒီ(၁၁၁)ေယာက္ဟာ
ကုသိုလ္ေတြ အတူတူရရွိခဲ့ၾကျပီး သာဓုတစ္ျပိဳင္တည္းေခၚဆိုခြင့္ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္.။

" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့သူေတြလက္ထဲအေရာက္ အလွဴေငြ ထည့္အပ္ႏိုင္ခဲ့တာအတြက္ လွဴဒါန္းသူေတြေရာ ၾကားသိရတဲ့သူေတြပါ ကၽြန္မနဲ႔ထပ္တူ ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္ သာဓုေခၚႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနပါတယ္.။"

ဒီႏွစ္ေတာ့ သုခရိပ္ျမံဳေဂဟာကိုတင္မဟုတ္ဘဲ ေကာက္ခံရရွိတဲ့ေငြေပၚကို မူတည္ျပီး
HIV နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေဆးရံုေတြ ၀န္ေဆာင္မႈေတြအျပင္
အလားတူ ေစတနာ့၀န္ထမ္းလူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕ေတြကိုပါ သြားေရာက္လွဴဒါန္းၾကဖို႔ စီစဥ္ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္..။


တစ္ေဒၚလာတိုင္းဟာ ျမန္မာေငြ ၇၀၀ - ၈၀၀ နဲ႔ညီမွ်ေတာ့ တစ္ေဒၚလာပဲထည့္ရင္ေတာင္ ထမင္းတစ္နပ္စာေတာ့ ပံ့ပိုးေပးလိုက္ႏိုင္မွာပါ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ မႏွစ္က ႏိုင္ငံအရပ္ရပ္က အြန္လိုင္းစာဖတ္သူေတြ စာေရးသူေတြ ေစတနာရွင္ေတြ (၁၁၁)ဦးရဲ႕ နည္းနည္းခ်င္းဆီ စုေပါင္းၾကရာကေန ၄၇သိန္းဆိုတဲ့ ေငြပမာဏျဖစ္တည္လွဴဒါန္းႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ.။

ဒီႏွစ္အတြက္၂၀၁၀ဒီဇင္ဘာ(၁)ရက္ေန႔ကေန ၂၀၁၁ ဇန္န၀ါရီလကုန္အထိ
"၂လတိတိေကာက္ခံျပီး "
ေဖေဖၚ၀ါရီလထဲမွာ လွဴဒါန္းၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းႏိုင္တဲ့သူေတြကေတာ့

စင္ကာပူႏိုင္ငံမွာ


အိျႏၵာ ( ၉၁၇၉၆၅၄၂)
မိုးကုတ္သား( ဘိုဘိုဟန္ထြန္းႏိုင္) (၈၁၁၈၉၁၆၀)
မယ္ကိုး(၈၂၃၉၂၇၆၄)
ရီႏိုမာန္(၉၀၀၄၆၀၂၂)

အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ
အရွင္ကု႑လ
A Shin Kondala
Univerisy of Jammu
Nehru Hall Boys Hostel
Room- 144, Jammu-180006,Jammu&Kishmir,India,
Phone- No +91 9697510037

မေလးရွားႏိုင္ငံမွာ
ခေရတြန္(၆၀ ၁၆၆၀၄၀၄၀၀)

ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ
ကိုဆန္နီ (ဖုန္းနံပါတ္ကို ထပ္မံတင္ျပေပးပါမည္။)

ထိုင္၀မ္ႏိုင္ငံမွာ
ျမစ္က်ိဳးအင္း (၈၈ ၆၉၅၃၇၀၅၆၂၅)

ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွာ
စာေပခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူမ်ား ( ၀၁၀ ၂၂၆၉၁၇၈၈)
Yျမစ္ခ်ိဳ (၀၁၀ ၈၇၁၄၇၀၁၉)

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ

သင္းသင္းထြဋ္ (၀၈၀ ၄၁၁၃ ၁၈၇၅)

ခင္ေလးငယ္ (၀၈၀ ၂၀၃၂ ၇၁၄၈ )



တို႔ကေနတဆင့္ ပါ၀င္လွဴဒါန္းကုသိုလ္ယူႏိုင္ၾကပါေၾကာင္း..

ဒီႏွစ္ေတာ့ Facebook မွာပါ တင္မွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဖုန္းဆက္လို႔ျဖစ္ေစ Facebook မွာ message ပို႔ျပီးေတာ့ျဖစ္ေစ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါေၾကာင္း

အလွဴေငြေကာက္ခံရရွိတဲ့ အလွဴေငြစာရင္းေတြကို Blog နဲ႔ Facebook ေတြမွာ တင္ေပးသြာမွာျဖစ္ပါေၾကာင္း..
မိတ္ေဆြ ေမာင္ႏွမ ညီအစ္မမ်ားကို ေလးစားစြာ သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါတယ္ရွင္.။


အားလံုးစိတ္နဲ႔ကိုယ္တစ္ထပ္တည္းက်လို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ႏိုင္ၾကပါေစ.။

အိျႏၵာ

Monday, December 6, 2010

စိတ္ေကာက္ႏွင္းဆီ

နာက်င္ေစလိုစိတ္ အရင္းမခံဘဲ

ဆူးေပ်ာ႔ေလးေတြ ဝတ္ဆင္မူႏြဲ႕

ဂ်စ္ကန္မ်က္ႏွာေပးမွာ

ဂရုဏာရနံ႕ေလး သင္းလို႕ ။

မင္းတိတ္ဆိတ္လိုက္တဲ့အခါ

မေျပာတဲ့စကားေလးေတြက

လွ်ိဳ႕ဝွက္လြန္းတဲ့ အႏုပညာ ။

အလီဘာဘာအျပံဳးနဲ႕ အၾကည္သားမ်က္ဝန္းေလး

ကိုယ့္အခ်စ္ရဲသားေတြ လက္ရဖမ္းမိ

ရပ္လိုက္

ဒီမွာ

မမုန္းတတ္ဘဲ အမုန္းစကား မေျပာနဲ႕ ။

ခြင့္လႊတ္တတ္လြန္းတဲ့ မင္းစိတ္ေလးကို

(ကစားကြင္းထဲေရာက္သြားတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို)

ဆိုးရင္း ကဲရင္း က်ီစယ္ကစားရင္း ကိုယ္ေပ်ာ္ေနေပါ့ ။

ကိုယ္က လုပ္ခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနလို႕

မင္းက မလုပ္ခ်င္တာေတြ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္လုပ္ေနရတယ္ ဆိုလား

မင္းအတိုင္အေတာေတြနဲ႕ ေမေမ့အဆူအေျပာေတြနဲ႕ ။

(ဟုတ္ပါတယ္)

ေတေလရထားၾကီး ကိုယ္ပါ

စိတ္သြားသလို ခုတ္ေမာင္းေနလည္း

မင္းဟာ ငါ့ဘဝရဲ႕ အျမဲတမ္းနဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ေနာက္တြဲေလး

ကဲ…လာ

စိတ္ေကာက္ႏွင္းဆီေလး

ဧဒင္ဘူတာဆီ စိတ္တူကိုယ္တူ ခုတ္ေမာင္းဖို႕ ။

လင္းဒီပ

၀၁.၁၂.၁၀

Tuesday, November 23, 2010

ဖတ္မိေတာ့လည္းကဗ်ာ(၅)

ျမင္ျမင္သမွ်ေၾကာင္ ့ျဖစ္ရတဲ့

မျမင္ရတဲ့အပူေတြ

(တစ္ဘဝလံုး)

လႈိက္ ေလာင္လို႕ မဆံုးဘူး။


အပူရွိရာ

အခါခါ ဦးတည္ေနေတာ့

အပူေလာင္တာ ဘာဆန္းလဲ ။


တခါ အေအးခံ နားလိုက္

အပူကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာမိတ္ဖြဲ႕လုိက္ ။


ေအးရာေအးေၾကာင္း မေနတတ္မွေတာ့

ပူေလ

ပူပါေလ့ေစ

ေလာင္ပါေစ..။


လင္းဒီပ

၂၃.၁၁.၁၀

Thursday, November 18, 2010

ပ်က္သြားတဲ့ ေရဒီယို

ခံစားခ်က္အက်ိဳးအပဲ့ အပံုၾကီးထဲ

မင္းနဲ႕ ငါ ထိုင္ေနလိုက္ပံုက

မုန္တိုင္းျပီးစ ျမိဳ႕ပ်က္ၾကီးတစ္ခုလို…

တိုက္တစ္လံုး ျပိဳက်သြားတာလား

တံတားတစ္စင္း က်ိဳးက်သြားတာလား

မဟုတ္ေသးဘူး

ဒါ ဗံုးတစ္လံုး ေပါက္ကြဲသြားတာ ။

(ျပန္စဥ္းစားတယ္)

ပထမရက္စြဲေတြမွာ

အႏူးညံ့ဆံုးစကားလံုးေတြ ေရြးေျပာခဲ့

အညင္သာဆံုး ေတြ႕ထိခဲ့

တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ မဆုပ္ကုိင္ရဲသလို

ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္သန္းေလးခ်င္း စခ်ိတ္ခဲ့

ရုပ္ရွင္ပိုစတာေတြထက္ကို ရိုမန္တစ္ျဖစ္လြန္း….

လူဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ရြံစရာေကာင္းလဲ။

သည္းသည္းလႈပ္ ခ်စ္ၾကေတာ့လည္း မင္းနဲ႕ငါ

သည္းသည္းလႈပ္ မုန္းပစ္လိုက္ၾကေတာ့လည္း မင္းနဲ႕ငါ

ကိုယ့္ေဒါသနဲ႕ကိုယ္ ဘဝေတြကို အပူေပးလိုက္ အေအးခံလိုက္

ကိုယ္စီဇာတ္ညႊန္းေတြထဲမွာ အလဲအကြဲ။

ျပဌာန္းခ်က္အသစ္မွာ

ခံစားတိမ္းမူးလြယ္ေသာအႏုပညာသမား အစား

ကဗ်ာဆရာငမူးဟု အစားထိုးရန္

စကားတီတာဆိုတတ္ေသာ မိန္းကေလး အစား

စကားမ်ားလြန္းေသာ မိန္းမဟု အစားထိုးရန္ ဆိုျပီး

ငါ့တို႕အေပါင္းအသင္းေတြ ျပင္ဆင္ဖတ္ရႈရေတာ့မယ္ ။

ခ်စ္သူေတြ ျပတ္သြားတာနဲ႕ အလုပ္ျပဳတ္သြားတာ ဘာကြာလဲ

တြားတက္လာတဲ့ အေတြးကို ပုတ္ခ်ရင္း

“လာမေျပာပါနဲ႕ ခင္ဗ်ားတို႕အခ်စ္အေၾကာင္း”

ေလးျဖဴရဲ႕ သီခ်င္းေဟာင္းၾကီး ေအာ္ဆိုလိုက္တယ္ ။

ဒီႏွစ္ေတြထဲမွာ

ႏွစ္ေယာက္လံုးနဲ႕ဆိုင္တဲ့ ပြဲမ်ိဳးကို မသြားမိဖို႕

ႏွစ္ေယာက္လံုး မတိုင္ပင္ဘဲ လုပ္မိၾကလိမ့္မယ္ ။

ႏွစ္ေယာက္လုံးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕

အေခၚအေျပာ နည္းေနၾကလိမ့္မယ္ ။

ထြက္ေျပးလို႕မရတဲ့ သံသရာၾကီးထဲ

တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပုန္းဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပံု

ဘယ္ေလာက္ရီ(ရယ္)ဖို႕ေကာင္းလဲ

တို႕ႏွစ္ေယာက္ ကစားေနတဲ့ပြဲက….။


လင္းဒီပ

၁၈.၁၁.၁၀

Monday, November 8, 2010

ဒီေန႕ေခတ္လူငယ္က ဒီေန႕အေမာမိုးသည္းထဲ….

ေရာင္စံုေန႕ညေတြထဲ

ေရာင္စံုေသာကေတြ အစီအရီ လင္းလက္လို႕ ။


စိမ္းလန္းတဲ့လမ္းေတြေပၚ ဘဝေတြက မစိမ္းလန္းဘူး။

ခိုင္ခံ့အေဆာက္အအံုေတြထဲ စိုးရြံ႕စိတ္နဲ႕ မလံုျခံဳဘူး ။


ကိုယ္တုိင္သြားၾကည့္မွ ေရွ႕ကမိတ္ေဆြအေမာကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ရံု

ကိုယ္တိုင္မွားျပီးမွ ေရွ႕ကမိတ္ေဆြအမွားကို နားလည္ေပးလာရံု


ေကာင္းကင္ပဥၥလက္အျပံဳးထဲ

တတ္ခဲ့သမွ် အဌာရသေတြ စာေမးပြဲက်တယ္ ။


ကမာၻပ်က္မွာလည္း ေၾကာက္ရ

မုန္တိုင္းနဲ႕ ငလ်င္လည္း ေၾကာက္ရ

ဇီဝဓာတုလက္နက္ေတြလည္း ေၾကာက္ရ

အၾကမ္းဖက္ဗံုးခြဲမွာလည္း ေၾကာက္ရ

ဘရိတ္မမိေတာ့တဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြထဲ….


ဘာမွ မသိျခင္းက နိဗၺာန္

မ်က္ႏွာကို စစ္ဦးထုပ္အႏြမ္းၾကီးအုပ္

ကင္းတဲေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္အိပ္ေနတဲ့လူလို

ဘဝကို အလြယ္တကူ ပုပ္သိုးလိုက္ခ်င္တယ္ ။


ျပကၡဒိန္က ဘဝကို တစ္ရြက္ခ်င္း ဆြဲဆုတ္တယ္

သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြလာလိုက္ သစ္ပင္ေပၚ ျပန္တက္သြားလိုက္နဲ႕ …


ခ်စ္သူေရ

ႏွလံုးသားခ်င္း လမိုင္းမကပ္ေတာ့တဲ့ ခ်စ္သူေရ…

တစ္ေယာက္စီ မတူတဲ့စစ္ပြဲေတြမို႕

တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာ တစ္ေယာက္ မစာနာျဖစ္ၾကဘူး ။


ကၽြန္ေတာ္တို႕က အိမ္မျပန္ျဖစ္တဲ့ ျမစ္ေတြပါ

နည္းနည္းေလး ရႈးတိုက္လိုက္ရံုနဲ႕

ေျပးလိုက္မိတာ တစ္ဘဝလံုး ။


လင္းဒီပ

၀၈.၁၁.၁၀

Wednesday, November 3, 2010

တစ္ဖက္ကမ္းက ညီ

ညီေလးေရ

မင္းနဲ႕ငါ

ဆန္႕က်င္ဘက္အေရာင္ေတြေအာက္ ေနထိုင္ၾက

တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ညီအစ္ကုိေတးကို ေဘးလူေတြ စကားတင္းဆိုၾက။

ညီေလးေရ

မင္းနဲ႕ငါ

သမုဒၵရာေတြရဲ႕ ဟိုဘက္ဒီဖက္ေနထိုင္ရင္း

တူတဲ့အေတြးနဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအေၾကာင္း ေျပာၾက

ေသြးေခ်ာင္းေတြ ရပ္တန္႕ေရး ႏိုင္သေလာက္ ေဆြးေႏြးမိၾက ။

ညီေလးေရ

မင္းနဲ႕ငါ

အမွန္တရားကုိ ခ်စ္ျမတ္တာခ်င္းလည္းတူ

အႏုပညာကို ငယ္ရည္စားထက္ ပိုခ်စ္တာခ်င္းလည္းတူ ။

ညီေလးေရ

မင္းကို ငါယံုတယ္

ကဗ်ာကို ခ်စ္တဲ့လူဟာ

အမွန္တရားကုိ ခ်စ္တဲ့လူဟာ

ေလာကပါလတရားကို

အမက္ေမာဆံုးအဝတ္တစ္ထည္လို ဝတ္ဆင္လိုစိတ္ ျပင္းျပတယ္ ။

ညီေလးေရ

ေခါင္ဆိုးၾကီးကို ခြာမခ်ႏိုင္ခင္ စပ္ၾကား

မင္းႏိုင္တဲ့ အားေလးနဲ႕

အမွန္တရားလက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေလး

မင္းခ်စ္တဲ့ ရြာေလးေတြ ေဘးကင္းဖို႕ လင္းႏိုင္ပါေစ ။

ညီေလးေရ

မင္းကိုယ္ေပၚက လိပ္ခြံၾကီး ခြာခ်ဖို႕ေတာ့

မင္းေရာ ငါေရာ ကမာၻၾကီးကေရာ ၾကိဳးစားလို႕ ။


လင္းဒီပ

၀၃.၁၁.၁၀

Thursday, October 28, 2010

ျမစ္

ျမစ္ဆိုတာ

ပင္လယ္ဆီ ေရာက္ေအာင္သြားရင္း

သက္တမ္းကုန္ဆံုးရတာ..။


ငယ္ဘဝ

ရစ္ေခြ စီးဆင္းခဲ့ဖူးတဲ့

အထက္အညာျမိဳ႕ကေလး

အခုေတာ့လည္း ဒ႑ာရီ…။


လင္းဒီပ

၂၈.၁၀.၁၀


Tuesday, October 26, 2010

ေမေမ

တားရက္နဲ႕ သြားခဲ့မိသူ အမွားတြင္းထဲ တေျမ့ေျမ့နစ္ခါ…

ေက်ာ့ကြင္းမွာ အထပ္ထပ္ ရုပ္မပီ ခလုတ္ထိမွ တ ခဲ့မိတယ္…

အေမ့ရဲ႕ သားမွာေလ အရြယ္လြန္လြင့္ပါး စုန္းစုန္းျမဳပ္ေတာ့မယ္ အေမ…

(ထူးအိမ္သင္)

အမွန္သာ ဝန္ခံရလွ်င္ သူစိတ္ေလေနတာပဲ ျဖစ္သည္ ။ အရင္လို ေမေမနဲ႕သာ တစ္မိုးတည္းေအာက္ အတူေနရလွ်င္ ေမေမ ဘယ္ေလာက္ဆူဆူ သားရယ္ မင္းစိတ္ေပ်ာ့လိုက္တာလို႕ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ သူေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူျပီး စိတ္ထဲ မြန္းက်ပ္ေနသမွ် ဂြမ္းစေလးလို ေပါ့ပါးသြားတဲ့ အထိ စကားေတြ ေျပာလိုက္မိမွာပဲ ျဖစ္သည္ ။ ေမြးခ်င္း မရွိေသာ သူ႕ဘဝတြင္ ေမေမသည္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရင္ဖြင့္စရာ သူငယ္ခ်င္းပင္ ျဖစ္သည္ ။ ေမေမသည္ သူဘာျဖစ္ျဖစ္ အကုန္ေျပာျပေနက် ျဖစ္သည္ ။

အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ ေမေမမသိေအာင္ ေက်ာင္းေျပးျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ပန္းျခံတစ္ခုထဲ ေရာက္သြားဖူးသည္ ။ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိေတာ့ မေနႏိုင္ ။ သြားခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကုိ ေမေမကို ျပန္ေျပာျပသည္ ။ ေမေမက မဆူ ။ ေနာက္ကို အားလပ္ရက္ အိမ္ကို အသိေပးျပီးသြားဖို႕ ေျပာသည္ ။ ဆယ္တန္းေျဖဖို႕ အေဒၚ့အိမ္မွာ အစ္ကိုဝမ္းကြဲႏွင့္အတူတူ ေနျပီး က်ဴရွင္ေတြတက္ ညဘက္ညဥ့္နက္ခံ စာေတြလုပ္ေတာ့ ေမေမက သိပ္ညဥ့္နက္ေအာင္ အပင္ပန္းမခံဖို႕ အခ်ိန္တန္သူ႕ဘာသာ ေအာင္သြားလိမ့္မည္ဟု မွာသည္ ။ အတင္းစာေတြ လုပ္ခိုင္းေနေသာ အေဒၚက ပါးစပ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ က်န္ခဲ့သည္ ။ ပထမဆံုးအသဲကြဲဖူးေတာ့ ေမေမရင္ထဲမွာ ေခါင္းထိုးျပီး ငိုတာ သူမွတ္မိသည္ ။ ေေမေမကို သူ သိပ္လြမ္းေနသည္ ။ ေမေမသာ အနားမွာ ရွိလွ်င္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ လို သူေတြးေနမိသည္ ။

အသက္ၾကီးျပီး မရင့္က်က္ဘူးဟု တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဝဖန္လွ်င္ မတတ္ႏိုင္ေပ ။ သူသည္ ဒီအသက္အရြယ္ ေရာက္တဲ့အထိ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေမေမကို သတိရေနတတ္သည္ ။ တခ်ိဳ႕ျပႆနာေတြဆို ေမေမ့ကို ဖြင့္ေျပာလိုက္မွ စိတ္ထဲ ေပါ့ပါးသြားသလို ။ ငယ္ေလးကို ေျပာျပလိုက္လွ်င္ ငယ္ေလးက ဖုန္းထဲကေန ေဖ်ာင္းဖ်စကားေတြ ေျပာမည္ ။အဲဒိစကားေတြက သူပ်င္းလို႕ မဖတ္ဘဲထားတဲ့ စာအုပ္ထဲက စာလံုးေတြႏွင့္ တူေနတတ္သည္ ။ ဒီေတာ့ ငယ္ေလးကို သူဘာမွ မေျပာေတာ့ ။ အဆင္ေျပလား ေမးရင္ ေျပပါတယ္နဲ႕ပဲ ျပီးသြားတတ္သည္ ။

အသက္ၾကီးလာတဲ့အခါ ရြယ္တူတန္းတူ သူငယ္ခ်င္းေတြ က အနားမွာ တျဖည္းျဖည္းနည္းလာသည္ ။ သူတို႕ဘဝနဲ႕ သူတို႕ ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္ ။ သူ႕တို႕အေရးနဲ႕ သူတို႕ ။ ကိုယ့္အေရးနဲ႕ကိုယ္ ။ တစ္ပတ္တခါပင္ ဆံုႏိုင္ဖို႕ မလြယ္ေတာ့ ။ ဂ်ီတီအိုင္ တက္တုန္းက ခင္ခဲ့တဲ့ အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္ကို မွတ္မိသည္ ။ အဲဒီတုန္းက အဲဒီအစ္ကိုၾကီးက အသက္ ၂၇ေလာက္ ။ သူ႕ထက္ ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကီးသည္ ။ သူ႕အခက္အခဲေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရင္ဖြင့္ခ်င္လို႕ ဘီယာဆိုင္ေခၚသြားတာ မွတ္မိသည္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ သိပ္မြန္းက်ပ္ေနတဲ့အခါ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ရင္ဖြင့္စရာ မိတ္ေဆြလိုအပ္ေနတတ္သည္ ။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက ေဟာသလို လူေတြအမ်ားၾကီးၾကားထဲမွာ ေနရင္း အထီးက်န္ေနရျပန္သည္ ။

တခါတေလ လိပ္စာကပ္မေပးလိုက္သည့္ စာအိတ္တစ္လံုးလားလို႕ သူ႕ဘာသာ ေတြးမိသည္ ။ သူဘယ္ကို သြားေနပါလိမ့္ ။ဆက္စဥ္းစားသည္ ။ သူ ဘာကို လိုခ်င္ေနပါလိမ့္ ။ သူ႕လိုခ်င္ေနသည့္အရာမ်ား ရျပီဆိုရင္ေကာ သူဘယ္လို ေပ်ာ္ရႊင္မွာပါလိမ့္ ။ ဘဝက တိုေတာင္းသေလာက္ ေမးခြန္းေတြက အလ်ားရွည္လြန္းေနသည္ ။ သုခမိန္လိႈင္ကဗ်ာေလးလိုပဲ လူျဖစ္ရျခင္းသတၱိနဲ႕ လွပေအာင္ေနဖို႕ သူ ၾကိဳးစားၾကည့္သည္ ။ မင္းက သိပ္ေပ်ာ့တာကိုးကြ ဆိုသည့္ ေမေမ စိတ္တိုလွ်င္ ေျပာေနက် စကားေလးပဲ သူၾကားေနသည္ ။

ေမာတယ္ ေမေမ ။ သား ေရသိပ္ငတ္တယ္ ။

လင္းဒီပ

၂၆.၁၀.၁၀

Saturday, October 23, 2010

သီတင္းကၽြတ္မွာ ရြတ္ဖို႕ကဗ်ာ

ဒီရက္ထဲမွာ ဘာေတြ ရႈပ္ေနမွန္းမသိ အလုပ္ေတြမ်ားေနရင္း ဘေလာဂ့္ေလးလည္း ပစ္ထားလိုက္မိပါတယ္ ။ ေလာေလာဆယ္လည္း ဘာမွ မေရးျဖစ္ ။ ေရးျဖစ္တဲ့စာေတြလည္း မၾကိဳက္နဲ႕ ၾကိဳက္တဲ့ သီတင္းကၽြတ္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ကဗ်ာေလးေတြပဲ စုစည္း ျပီး တင္လိုက္ပါတယ္ ။ သီတင္းကၽြတ္အတြက္ တခါမွ စာမေရးျဖစ္လို႕ ။ ဒီတခါေတာ့ သူမ်ားကဗ်ာေလးေတြ ေကာင္းႏိုးရာရာလိုက္စုျပီး တင္လိုက္ပါတယ္ ။ ကဗ်ာခ်စ္သူမ်ား ေပ်ာ္ေစေသာ္ဝ္ ။

ေတာ္သလင္း

ေတာ္သလင္းေနေၾကာင့္
ပုစြန္ေတြလည္း ေသခဲ့ပါျပီ ။

ေတာ္သလင္းမိုးေၾကာင့္
ကန္သင္းရိုးလည္း က်ိဳးခဲ့ျပီ ။

ေတာ္သလင္းမွာ
အေဖာ္တသင္းနဲ႕
အေပ်ာ္သီခ်င္းေတြ ဆိုခ်င္ေပမယ့္...
ရွိပေလ့ေစေတာ့ ေတာ္သလင္းေရ

အို...ေတာ္သလင္းေရ
ေတာ္သလင္းျပီးရင္
သီတင္းကၽြတ္မွာပဲ
သီတင္းကၽြတ္မွ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ရေအာင္ ။

ၾကည္ေမာင္သန္း

(၂၀၀၉ သၾကၤန္အတြက္ ကိုေအာင္သာငယ္စီစဥ္တဲ့ ျပိဳင္တူလင္းတဲ့ ေကာင္းကင္ ebook ထဲက ကဗ်ာေလးပါ ။)

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

သီတင္းကၽြတ္

ေရႊလ ဘုရားအရိပ္ထဲ ဖိတ္က်

သူ႕အရိပ္ ကိုယ့္အရိပ္ထဲ ဖိတ္က်

ဆီမီးနဲ႕ မီးရႈးေတြ ျပန္သြားျပီ

စကၠဴမီးပံုးကားေလး အေမႊးတိုင္ ရနံ႕ေတြၾကား စတီယာရင္ထိန္းရင္း

လူေတြကို ပို႕ျပီး ျပန္လာျပီ

အနမ္းေတြ သိမ္းၾကစို႕

ညဥ့္နက္လွျပီ ျပန္ရေအာင္ ။

ပိုင္မင္းေဆြ

http://modernpoemroad.myanmarbloggers.org/2010/05/blog-post_203.html

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ပြဲေတာ္ည

လြမ္းတဲ့စိတ္ကို

မီးပံုးေလးလို ညီမေလးရဲ႕အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားခ်င္တယ္


ေလသင့္ရာ

တိမ္သားျပာျပာက ယိမ္းႏြဲ႕ လြင့္ပါလို႔

ညေမႊးပန္းရနံ႕ေလးက လေရာင္မွာ ျငိလို႕ ။


ျဖစ္ႏိုင္ရင္

ႏွလံုးသားကို မီးေလွေလးလို

အေဝးကို ေမွ်ာလိုက္ခ်င္တယ္ ။


ျဖစ္ႏိုင္ရင္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဆီမီးလို ထြန္းညွိပူေဇာ္ခ်င္တယ္ ။


ျဖစ္ႏိုင္ရင္

သစၥာတရားရဲ႕လက္ဖ်ံမွာ

မင္းနာမည္ေလး ေရးထိုးထားခ်င္တယ္ ။


ျဖစ္ႏိုင္ရင္…။


ဘုန္းေနသြန္း

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ည

Credit to: http://maungphone.wordpress.com/2009/10/ပြဲေတာ္ည

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ဝါကၽြတ္အိပ္မက္

မိုးယြန္းေတာ့မည္

ေသာ့ေသာ့ကေလး ေျမာက္ေလေအးလည္း

ေထြးေဆာ့သာသာ ေနာ့ျပီကို ။


လန္းလြန္းလွသည္

ထံုထံုၾကည္ေအး ၾကာပန္းေလးလည္း

ေဖြးေဖြးကန္လံုး ပြင့္ျပီကို။


လင္းလက္တြဲသီ

ေဆာင္းရည္ၾကိဳေငး ႏွင္းစက္ေအးလည္း

ျမက္ဖ်ားတြဲခ်ိတ္ ဆြဲျပီကို ။


ဖူးစာဖက္ညီ

စိတ္မွန္းရည္ခဲ့ ေမာင္မယ္ဖြဲ႕လည္း

မက္ဆဲ အိပ္မက္

လက္ခ်ိဳးတြက္ရည္ ရင္ေတြဖို ။

မမသီရိ

Credit to: http://mamathiri.blogspot.com/2009/09/blog-post_24.html

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
မီးစာဖုိး တတ္ႏုိင္မယ့္တေန႔မွာ...။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
မေျပာတဲ့လူသန္ေတြ သန္လာမယ့္တေန႔မွာ..။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
ဆယ္လမြန္ငါးတုိ႔ ျပန္လာႏုိင္မယ့့္တေန႔မွာ..။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
ေလွာင္အိမ္ထဲက ငွက္ကေလးေတြလြတ္ေျမာက္မယ့္တေန႔မွာ...။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...
ႏြားႏုိ႔ထဲကုိ ေရေတြေရာေရာပစ္တတ္ေလေသာ
ဒီေခတ္ၾကီး ဆိတ္သုဥ္းမယ့္တေန႔မွာ....။

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...

၀ါလကင္းလြတ္သီတင္းကၽြတ္ေလျပီ
မီးပံုးပ်ံလႊတ္ၾကရေအာင္...

Mirror

Credit to:www.mirror-4D.net/2009/blog-post.html

ဒီရက္ထဲ စာမေရးျဖစ္တာကို visitor counter မွာ လာလည္ေနတဲ့သူေတြ ေတြ႕ေတာ့ တခါက ညီမတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတဲ့ ဘေလာဂ့္လို ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာဂ့္လည္း site bar က link ေတြ ေကာင္းေနလို႕မ်ား လူေတြ လာလာေနတာမ်ားလားလို႕ ေတြးမိပါေသးတယ္ ။ဒီဘေလာဂ့္က site bar ေကာင္းတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့ ။ ဒီလက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ေကာ္ဖီမစ္ ေကာင္းေကာင္းရတယ္ ဆိုတာလို :P

ခင္မင္ေလးစားစြာ

စိတ္ကူးေလးျဖင့္ မီးပံုးပ်ံလႊတ္ေနသူ

လင္းဒီပ

Monday, October 4, 2010

သံၾကိဳးစာ

မင္းစိတ္ကို ငါမျမင္ဘူးလို႕ ေအာ္တယ္

ငါ့အေတြးေတြေကာ မင္း ေငးၾကည့္ဖူးလား ။


ငွက္တစ္ေကာင္ကို

သူ႕အေတာင္ေတြ ခ်ိဳးရင္

သူဘယ္လို တံု႕ျပန္မလဲ ။


မင္းကို ယုယုယယ ပိုက္ေထြးထားဖို႕ဆို

စာရြက္ေတြကို လက္သည္းနဲ႕ မကုတ္ျခစ္ဘူးလို႕

မင္းဘက္ကလည္း တာဝန္ယူဖို႕လိုတယ္ ။


သိပ္တင္းလြန္းတဲ့ၾကိဳးေတြ တီးခတ္လိုက္တဲ့အခါ

ဂီတေကာင္းေကာင္းျဖစ္ဖို႕ထက္

ၾကိဳးျပတ္ဖို႕က ပုိေသခ်ာတယ္ ။


ဘဝဆိုတာ

အခ်စ္တစ္ေရာင္တည္း ျခယ္လို႕ မလွဘူး။

မေတာ္တဆျဖစ္ျဖစ္ ငါ့မင္အိုးကို ေမွာက္ မပစ္ပါနဲ႕ ။


ႏွလံုးသားဆိုတာ

အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ ျဖဳန္းတီးပစ္ဖို႕ မဟုတ္ဘူး ။

ယံုၾကည္သလို ခံုမင္သီးပြင့္စရာေတြ က်န္ေသးတယ္ ။


ငါ လမ္းေတြ ထပ္စိုက္ေနပါတယ္

မင္းမေလွ်ာက္ခ်င္ေနပါ

ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ လူေတြ ေလွ်ာက္ၾကဖို႕ေပါ့ ။

လင္းဒီပ

၀၄.၁၀.၁၀

Saturday, September 25, 2010

ေပ်ာက္ဆံုးသူ

ရန္ကုန္အစြန္အဖ်ား

အိမ္အိုေလးထဲ

ျပန္ေရာက္သြားတဲ့အခါ

အသားမက်ဘူး ။

ဘဝက

အေဝး

တိုက္တာအျမင့္ေတြ ရွိတဲ့အရပ္လို႕

ေတြးတယ္ ။


တိုက္တာအျမင့္ေတြနဲ႕ ေျပးလႊားဘဝထဲ

ျပန္ေရာက္သြားတဲ့အခါ

အသားမက်ဘူး ။

ဘဝက

ရန္ကုန္အစြန္အဖ်ား

အိမ္အိုေလးထဲမွာလို႕

ေတြးတယ္ ။


တကယ္ဆို

ဘဝ

ေပ်ာက္ေနခဲ့တာ

ၾကာလွေပါ့ ။


လင္းဒီပ

၂၅.၀၉.၁၀

Tuesday, September 21, 2010

ခ်စ္သူ႕ဖတ္စာ(၈)

ေနာက္မွ တန္းေပၚေရာက္လာတဲ့

အဝတ္ကေလးေတာင္ ေျခာက္ျပီ ။

မစာနာတတ္တဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ

ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္မ်က္ရည္ မတိတ္ႏိုင္ေသးဘူး ။


ေဝးစို႕လို႕ မေျပာဘူး

ထြက္စို႕လို႕ မေျပာဘူး

အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ လင္းလိုက္ ေမွာင္လိုက္။


ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕နဲ႕ တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ အကြာအေဝး

ႏွလံုးသားတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုရဲ႕ အကြာအေဝး

တိုင္းထြာေနရင္းနဲ႕ ေဝးတယ္ ။


အခ်စ္ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္တည္း တိုက္ေနရတဲ့ စစ္ပြဲ

ဒဏ္ရာေတြကို ပြတ္သပ္ေၾကကြဲလိုက္

အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္လိုက္နဲ႕။


အခ်စ္ဆိုတာ လမ္းက်ဥ္းေလး

ႏွစ္ကိုယ္စာ ေလွ်ာက္သာရံု

တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္

စိတ္ခ်င္း ခဏခဏ တုိက္မိ ျငိမိ

ခံစားခ်က္အေရာင္ကြဲျခင္း တိုက္မိ ျငိမိ ျငိဳျငင္မိ ။


အခ်စ္ေရ

ရန္ျဖစ္စရာေတြ ရွိေနေသးတာကိုက

အခ်စ္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္လိုက္မာန္ပါ ရွိေနလို႕

ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြား လြမ္းလိုက္ၾကတာေပါ့ ။


ဖ်က္ရာ ျပင္ရာမ်ားတဲ့ ကတိစကားေလးကိုပဲ

တံတားလို ဆက္ထိုးထားပါရေစ ။


အခ်စ္ေရ ေဝးမယ္

သစၥာတရားကို ျမဲျမဲကိုင္ထား

မင္းဆီကို တည့္တည့္ေလွ်ာက္လာရင္း

ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ေန႕ေတြမွာ ။

လင္းဒီပ

၂၁.၀၉.၁၀

(ဒီလထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာဂ္ေလး ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္သြားပါျပီ ။ ႏွစ္ႏွစ္သားဆိုေတာ့ လမ္းေကာင္းေကာင္း ေလွ်ာက္ႏိုင္ေနျပီေပါ့ :))

Saturday, September 18, 2010

ေလယာဥ္

ေမးခြန္းက

ေဝးေဝးေရာက္ဖို႕ ျမင့္ျမင့္ပ်ံခဲ့ရတာလား

ကိုယ္လြတ္ရုန္းရင္း ဆြဲအားေတြ လက္လႊတ္ ဆံုးရႈံးခဲ့ရ ။


ပ်ံသန္းတယ္ဆိုတာ

ဘဝေတြ ေလထဲ လြင့္တာ

စိတ္ေတြ တိမ္ထဲ နစ္တာ

မွတ္သားေလာက္တဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုမွ မေတြ႕ဘူး ။


ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္

ဘာေတြ ထပ္ျဖစ္မလဲ

ဘယ္ကို ဦးတည္လဲ

သိသလိုလိုနဲ႕ပ်ံသန္း

မသိသလိုလို အခ်ိန္ကာလၾကီးထဲ။


ကိုယ့္အမွားေတြလည္း တရားခ်မယ့္သူ မရွိဘူး

ကုိယ့္တရားေတြလည္း ျပန္ေျပာျပစရာ မရွိဘူး

ထီးလြင္ထီးထီး အာကာသၾကီးထဲမွာ…။


ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္လို႕ ျပန္ေျပာႏိုင္ဖို႕ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူး

ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို႕ ျပန္ေျပာႏိုင္ဖို႕ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး

တိမ္ေတြနဲ႕ စကားေျပာေကာင္းခဲ့ရံုေလာက္…။


ေနာက္တခါ ျပန္ေတြ႕ၾကဖို႕

ေသခ်ာေသးရဲ႕လား

အလြမ္းေတြ စီးလံုးျပည့္နဲ႕

ကိုယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိတဲ့ ေလယာဥ္။


လင္းဒီပ

၁၈.၀၉.၁၀

ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြကို ေရးခ်လိုက္မိ(လင္းဆက္ေနာင္)

နားက်ပ္ကေလးနဲ႕
ရင္ခုန္သံေတြမ်ားစြာ ၾကားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ မဟုတ္လား
ကိုယ္က ဟုိေျပးဒီေျပး လြင့္လြင့္ျပီး ေျပးေနတယ္ေလ
အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား အမွားမရွိသေလာက္နဲ႕
ေရွ႕ကို ဆက္ေနမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္ ။
ကိုယ္က အမွားေတြအတြက္ ေနာင္တမရတတ္တာေလာက္ပဲ
ကိုယ့္ထက္ လဲက်ေနသူေတြကို ျမင္တတ္လာရံုေလာက္ပဲ
မတိုးတက္ေပမယ့္ ဘဝကို ေနေပ်ာ္လာရံုေလာက္ပဲ
အဆင္မေျပေပမယ့္ ဒီလိုပါပဲလို႕ေတာ့ သံုးတတ္လာတယ္
အစြဲအလမ္းၾကီးတတ္တာနဲ႕ အစြန္းေရာက္တတ္တာေတြ
မေပ်ာက္မပ်က္ရွိေနဆဲ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရုပ္နဲ႕ စိတ္ဓာတ္က်ေနဆဲ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစကားနဲ႕ ေလးနက္ေနဆဲ စိတ္နဲ႕
ျမိဳသိပ္ႏိုင္စြမ္းေတာ့ တက္လာတယ္ ထင္တယ္ ။
သတိေတာ့ တခါတေလ ရမယ္ မဟုတ္လား ။
ေနထိုင္မေကာင္းတဲ့အခါ
ခပ္ညစ္ညစ္လူေတြ ေတြ႕တဲ့အခါ
မဆီမဆိုင္ ေတြးမိတဲ့အခါ၊ သတိရပါလို႕
မေတာင္းဆိုပါဘူး
ေတာင္းဆိုလို႕ ရလာတာေတြကိုလည္း
တန္ဖိုးမထားတတ္ေတာ့ဘူး
ဖုန္းထဲမွာ ကဗ်ာမရြတ္တတ္ေတာ့ဘူး
ေနာင္တ ခဏခဏ မရတတ္ေတာ့ဘူး
ဒါေတြက အေျပာင္းအလဲေတြေပါ့
လြမ္းေနလားလို႕ ေမးရင္
မေျဖတတ္ေတာ့ဘူး၊ ရူးတယ္ ။

လင္းဆက္ေနာင္
ပိေတာက္ပြင့္သစ္ (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၀)

Sunday, September 12, 2010

ဖြင့္ဆိုခ်က္

တံခါး
ဖြင့္လိုက္ရင္
ရန္သူ ေရာက္လာမယ္ ။

ရန္သူက
အျပင္ဘက္မွာလား
အတြင္းဘက္မွာလား ။

ငါက
အျပင္ဘက္မွာလား
အတြင္းဘက္မွာလား ။

ငါ့တည္ေနရာ
ရန္သူ႕တည္ေနရာ
အေမွာင္ထဲ
ေဇာေခၽြးေတြ သပ္ခ်ရင္း
ငါ စဥ္းစားမရ ျဖစ္ေနတယ္ ။

လင္းဒီပ
၁၂.၀၉.၁၀

Saturday, September 11, 2010

စၾကာဝဠာထဲမွာ

အေဝးၾကယ္ေတြ လွမ္းယူဖို႕
ေမွာ္တံခ်ဴ မရွိဘူး ။

အနီးဆံုးမွာ
အေႏြးဆံုးလင္းေပးတဲ့ ၾကယ္ကေလး ျဖဴျဖဴ
ကိုယ္ ခူးယူလိုက္မိ ။

အကုန္လံုး
made in universe ေတြခ်ည့္ ။

လင္းဒီပ
၁၁.၀၉.၁၀

Sunday, September 5, 2010

ျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႕

ေျပးလို႕မလြတ္ဘူး ဆိုေပမယ့္

ေျပးခဲ့တယ္…

ကမာၻထဲ ငါ ပုန္းေရွာင္စရာ

တစ္ေနရာ ရွိႏိုး ။


မရိတ္မသင္

စိတ္ကို ဒီအတိုင္းထား

ဖားေဝလာတဲ့ ေန႕စဥ္မွတ္တမ္းေတြက

သံေယာဇဥ္ပုလင္းကြဲစေတြကို အုပ္မိုးသြားလိမ့္မယ္ ။


နာေနတဲ့စိတ္ထဲက

မိ,မဆံုးမ ဖ,မဆံုးမ အလြမ္းေတြ

ခုန္ခုန္ခ်တယ္ နင့္ေရွ႕မွာ..။


အျပံဳးေလး ျပ ျပ ျပီး

ငါ့ကုိယ္ထဲက ေက်းကၽြန္ရနံ႕ေတြ

ဆြ ဆြ ထုတ္ေနတဲ့ မဲ့ျပံဳးမ ။


ငါ မုန္းလို႕ မဆံုးေသးခင္

နင္

လမ္းကို ျဖတ္ကူးသြားျပန္ျပီ။


မိုးေျပးေလ

ရင္ထဲတျပိဳက္

ေနာက္တခါ ထပ္ျပီး

အိုက္စပ္ က်န္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ ။

လင္းဒီပ

၀၅.၀၉.၁၀