ေရာင္စံုေန႕ညေတြထဲ
ေရာင္စံုေသာကေတြ အစီအရီ လင္းလက္လို႕ ။
စိမ္းလန္းတဲ့လမ္းေတြေပၚ ဘဝေတြက မစိမ္းလန္းဘူး။
ခိုင္ခံ့အေဆာက္အအံုေတြထဲ စိုးရြံ႕စိတ္နဲ႕ မလံုျခံဳဘူး ။
ကိုယ္တုိင္သြားၾကည့္မွ ေရွ႕ကမိတ္ေဆြအေမာကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ရံု
ကိုယ္တိုင္မွားျပီးမွ ေရွ႕ကမိတ္ေဆြအမွားကို နားလည္ေပးလာရံု
ေကာင္းကင္ပဥၥလက္အျပံဳးထဲ
တတ္ခဲ့သမွ် အဌာရသေတြ စာေမးပြဲက်တယ္ ။
ကမာၻပ်က္မွာလည္း ေၾကာက္ရ
မုန္တိုင္းနဲ႕ ငလ်င္လည္း ေၾကာက္ရ
ဇီဝဓာတုလက္နက္ေတြလည္း ေၾကာက္ရ
အၾကမ္းဖက္ဗံုးခြဲမွာလည္း ေၾကာက္ရ
ဘရိတ္မမိေတာ့တဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြထဲ….
ဘာမွ မသိျခင္းက နိဗၺာန္
မ်က္ႏွာကို စစ္ဦးထုပ္အႏြမ္းၾကီးအုပ္
ကင္းတဲေပၚ ေျခပစ္လက္ပစ္အိပ္ေနတဲ့လူလို
ဘဝကို အလြယ္တကူ ပုပ္သိုးလိုက္ခ်င္တယ္ ။
ျပကၡဒိန္က ဘဝကို တစ္ရြက္ခ်င္း ဆြဲဆုတ္တယ္
သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြလာလိုက္ သစ္ပင္ေပၚ ျပန္တက္သြားလိုက္နဲ႕ …
ခ်စ္သူေရ
ႏွလံုးသားခ်င္း လမိုင္းမကပ္ေတာ့တဲ့ ခ်စ္သူေရ…
တစ္ေယာက္စီ မတူတဲ့စစ္ပြဲေတြမို႕
တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာ တစ္ေယာက္ မစာနာျဖစ္ၾကဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕က အိမ္မျပန္ျဖစ္တဲ့ ျမစ္ေတြပါ
နည္းနည္းေလး ရႈးတိုက္လိုက္ရံုနဲ႕
ေျပးလိုက္မိတာ တစ္ဘဝလံုး ။
လင္းဒီပ
၀၈.၁၁.၁၀
6 comments:
ဘာလုိ႔ ဒီေလာက္ထိထိေရာက္ေရာက္ ႏွိပ္စက္ႏိုင္ရတာလဲ း(
မုိက္တယ္ဗ်ိဳ႕.. ေဟေဟးးး
ႏွလံုးသားခ်င္း လမိုင္းမကပ္တာ ထင္တယ္ေနာ္ဗ်။
ထိထိေရာက္ေရာက္ ကဗ်ာ။ း)
လက္ဖြဲ ့ေပးမဲ့ကဗ်ာလာရွာတာ.....ေတြ ့တဲ့ကဗ်ာပဲ လက္ဖြဲ ့လုပ္ပီးခံစားသြားတယ္....ဟိုဘက္ကအိမ္ပိတ္ထားလို့ ဒီဘက္ျပတင္းေပါက္ေအာ္သြားတယ္...ဘယ္မွာလဲ တို့အတြက္ပို့စ္....
ကဗ်ာကေကာင္းတယ္ဆိုတာအထူးေျပာစရာမလုိ...
ေရာင္စံုေန႕ညေတြထဲ
ေရာင္စံုေသာကေတြ အစီအရီ လင္းလက္လို႕ ။
(တကယ္ပဲေရာင္စံုေသာကေတြျမင္သြားလား...)
စိမ္းလန္းတဲ့လမ္းေတြေပၚ ဘဝေတြက မစိမ္းလန္းဘူး။
(တကယ္ပဲမစိမ္းလန္းႏိုင္တာကိုသိသြားသလား...)
ခိုင္ခံ့အေဆာက္အအံုေတြထဲ စိုးရြံ႕စိတ္နဲ႕ မလံုျခံဳဘူး ။
(မလုံၿခံဳတာလဲေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ ့သြားတယ္....)
ကိုယ္တုိင္သြားၾကည့္မွ ေရွ႕ကမိတ္ေဆြအေမာကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ရံု (ကိုင္းခုေတာ့ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ပီမဟုတ္လား...တကယ္ေမာတယ္...)
ကိုယ္တိုင္မွားျပီးမွ ေရွ႕ကမိတ္ေဆြအမွားကို နားလည္ေပးလာရံု (ျမန္လိုက္တာ...ကိုယ္တိုင္မွားပီးသြားျပန္ပီလား..)
အဲဒီလိုခံစားသြားတယ္....တကယ္ရည္ရြယ္တာေတာ့မဟုတ္တန္ေကာင္းပါဘု..
ခင္မင္တဲ့
ဂေရစ့္
တစ္ေယာက္စီ မတူတဲ့စစ္ပြဲေတြမို႕
တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာ တစ္ေယာက္ မစာနာျဖစ္ၾကဘူး..။
အားလံုးက ဒဏ္ရာကိုယ္စီနဲ႕ပဲေနာ္.. ကိုယ္က သူ႕ကို အဆင္ေျပေနတယ္ ထင္ေပမယ့္ သူ႕မွာလည္း ဒဏ္ရာတစ္ခုေတာ့ ရွိႏိုင္တာပဲ..။
သူမ်ားရင္ကိုျမင္ဖို႔ ကိုယ့္ရင္ကိုအရင္ဖြင့့္တယ္။
ကိုလင္းဒီပ ဖြင့္ခဲ့တဲ့ျပတင္းမွာ
က်ေနာ္တို႔ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ျပန္ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။
Post a Comment