Sunday, September 28, 2008

ကၽြန္ေတာ့္ ႏႈိးစက္ကေလးမ်ား




အျဖဳေရာင္ႏႈိးစက္ကေလး
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အထက္တန္း ေက်ာင္းေလးသို႕ သြားရေသာ လမ္းေလးသည္ ကုန္းတက္ကေလး ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲက ေက်ာင္းသား အမ်ားစုမွာလည္း အမ်ားအားျဖင့္ စက္ဘီးျဖင့္သာ ေက်ာင္းတက္ေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ အဆိုပါ ကုန္းတက္ကေလးေရာက္တိုင္း စက္ဘီးေလးကို အား စိုက္နင္းၾကရပါသည္။ ထိုကုန္းတက္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္အားစိုက္ နင္းေနေသာစက္ဘီး ေပၚအျငိမ့္သား ထိုင္လိုက္ ခ်င္ေသာေၾကာင့္သာ မိုးမလင္းေသး.. မိတာသည္ အသံျပဲၾကီးႏွင့္ လာႏႈိးျပီ.... မိတာအိမ္မွ စက္ဘီးေလး ႏွင့္ထြက္ လာရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕အိမ္ မေရာက္ခင္ လမ္းမွာ ေကာင္ညင္းေပါင္းဆိုင္ေလးရွိသည္ ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဝင္ ေခၚတိုင္း ဖြားဖြားအတြက္ သူ ေကာင္ညင္းေပါင္းေလး ဝယ္လာေနက်.... အိမ္ေရွ႕ေရာက္တိုင္း စက္ဘီး ဘဲလ္သံေလးေပးျပီး ႏႈိးမည္… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မႏုိး။ အခန္းဝထိ သူလာ ေအာ္ႏႈိးေနက်… အိမ္သာဝင္လို႕ ၾကာေနရင္လည္း ဒီႏႈိးစက္ေလးက တခ်ိန္လံုး ေအာ္ေန ေပေတာ့သည္.. ေနာက္ သူဝယ္လာသည့္ ေကာင္ညင္းေပါင္းထုပ္ေလးကို ဖြားဖြားဆီမွ နည္းနည္းယူ ပါးစပ္ထဲ ပလို႕ပေလာင္းထည့္ သူ႕ စက္္ဘီး ေလးကို ကၽြန္ေတာ္က နင္း …ေနာက္က သူထိုင္ျပီး အဆိုပါ ကုန္းတက္ေလးကို ျဖတ္သန္းၾက…ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ မနက္ခင္းေလး ေတြ..ေက်ာင္းဝတ္စံုအျဖဴ အစိမ္းေလးႏွင့္ မိတာသည္ မနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ေအာက္က စံပယ္ဖူးေလးႏွယ္…

အညိဳေရာင္ႏႈိးစက္ကေလး
ကၽြန္ေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာေပါက္စေလး အေနႏွင့္ စျပီး အလုပ္ဝင္ေတာ့ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွာ… အျမဲတမ္း ရန္ကုန္ရဲ႕ မြန္းက်ပ္မႈေတြၾကား ရွင္သန္လာခဲ့ရေတာ့ နယ္ျမိဳ႕ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လန္းဆန္းေစသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဆာင္အေရွ႕မွ လွမ္းေငး လွ်င္ ရွမ္းရိုးမၾကီးကို လွမ္းျမင္ေနရတာ… ေနေရာင္က မနက္ေစာေစာ ေျဖးေျဖးျခင္း တက္လာတာက အစ သဘာဝ ပန္းခ်ီေလးတစ္ခ်ပ္ပါပဲ..
ကၽြန္ေတာ္ေတြေနက် ျမင္ကြင္းမ်ိဳးေတြမဟုတ္… ကၽြန္ေတာ့္ အညိဳေရာင္ ႏႈိးစက္ကေလးက ဒီျမိဳ႕သူ…. ဝီရိယေကာင္းေသာ ႏႈိးစက္ကေလးသည္ မနက္ ခုနစ္နာရီခြဲေလာက္ဆို site ကိုေရာက္ေနျပီ… ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနေသာအေဆာင္ႏွင ့္ထမင္းစားေဆာင္က မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္.. သူ မနက္စာစားရန္ ထမင္းစားေဆာင္ဘက္ ဦးတည္လာသည့္ ဆိုင္ကယ္သံၾကားရင္ ထျပီး မ်က္ႏွာသစ္မွ.. မဟုတ္လို႕ကေတာ့ ပထမအဆင့္ ဟြန္းတီးျပီး ႏႈိးမည္ …မရလွွ်င္ ဒုတိယအဆင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းျပတင္းေပါက္ကို ခဲေသးေသးေလးေတြ ႏွင့္ လွမ္းေပါက္ တတ္ေသးသည္ေလ.. တခါလည္း သူက ခဲႏွင့္ လွမ္းအေပါက္… ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းေဖာ္က တံခါးကို အဖြင့္ ႏွင့္… အခန္းေဖာ္ေခါင္းကို ခဲမွန္ဖူးသည္…ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေကာင္းသည္.. လျပည့္ေန႕လို site ပိတ္သည့္ ရက္မ်ိဳးတြင္ siteထဲထိ စိတ္ရွည္ရွည္ လာေခၚျပီး… သူ႕ ဆိုင္ကယ္ေလးႏွင့္ ျမိဳ႕ဦးေစတီတို႕ ကန္ေတာ္မဂၤလာတို႕ ဘက္သြားရတာ… မနက္ေစာေစာ.. ႏြားႏုိ႕ပ်စ္ပ်စ္ေလး ေသာက္ရတဲ့အရသာ.. မုန္႕ဟင္းခါးႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ .. ႏုိးခါစ ျမိဳ႕ေလးသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ…

အျပာေရာင္ႏႈိးစက္ကေလး
Overseasမွာ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ လွမ္းေခၚေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လည္း စက္ရုပ္ဆန္သည့္ ဘဝေလးတစ္ခုဆီ တိုးဝင္ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ နယ္ျမိဳ႕ေလးမွာလို မေအးခ်မ္းေတာ့… ရုပ္ဝတၱဳ ေတြကေတာ့ လိုခ်င္တာ အကုန္ရသည္ ။ အကုန္ရေတာ့ လိုခ်င္သည္ .. လိုိခ်င္ေတာ့ အလုပ္ေတြ ကုန္းရုန္းလုပ္ရသည္… မနက္တိုင္း အလုပ္ ေနာက္မက်ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ကိုင္ဖုန္းေလးကို ႏႈိးစက္ သီခ်င္း သံေကာင္း ေကာင္းေလး ေပး ထားလိုက္သည္.. အရင္က သိပ္ၾကိဳက္ေသာ သီခ်င္းေလး ျဖစ္ေပမယ့္ အခု ဒီသီခ်င္းသံ ၾကားရင္ မထခ်င္ …စက္ဘီးဘဲလ္သံေလး ကို လြမ္းပါ သည္… ဆိုင္ကယ္ဟြန္းသံေလး ကိုလြမ္းပါသည္..
ရန္ကုန္တုန္းက မစားဘူးးတာေတြလည္း စားရပါသည္.. မကိုင္ဘူးတာေတြလည္း ကိုင္ရပါသည္… မေရာက္ဘူးသည့္ ေနရာေတြ. မေတြ႕ဘူးတာ ေတြလည္း ေတြ႕ရပါသည္… ဒါေပမယ့္ မိတာဝယ္လာေသာ ေကာင္ညင္းေပါင္းေလးေလာက္ .. ႏြားႏုိ႕ ပ်စ္္ပ်စ္ တစ္ ခြက္ေလာက္ေတာ့ စိတ္ကို ခြန္အားျဖစ္ေစတယ္လို႕ မထင္… ျမိဳ႕ဦးေစတီဘက္ ကန္ေတာ္မဂၤလာဘက္ သြားခဲ့ရတာေလးေတြ လြမ္း ပါရဲ႕……မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပဌာန္းထားသလို ဘဝကို ျဖတ္သန္းရမွာပင္ …. ငယ္ရြယ္တုန္း ခြန္အား ရွိတုန္း မွာ … ေလကို ဆန္တက္ ေနမွသာ… တခ်ိန္ ေျခက်ခ်ိန္မွာ ေလဟုန္စီးႏုိင္ေပမည္မဟုတ္လား...




လင္းဒီပ
၂၉.၉.၀၈

Friday, September 26, 2008

“ပန္း”ပန္းခ်ီ



ပန္းေတြေၾကြေနတဲ့ လမ္းေလးကိုၾကည့္ရတာ
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕ မေကာင္းဘူး
တစ္ပြင့္ခ်င္းေကာက္စီျပီး “ပန္း”ပန္းခ်ီေလးေရးဖို႕ပဲေကာင္းတယ္

ပြင့္ျခင္းနဲ႕ေၾကြျခင္းမွာ
ဘယ္အရာက အဓိပၸာယ္ ပိုျပင္းလဲ

တရုတ္စကားပင္ေတြေအာက္
ငါတစ္ေယာက္တည္း
ရပ္
ေငး
စဥ္းစားဆဲ….

လင္းဒီပ
၂၆.၉.၀၈
Photo Source: www.flickr/photos/deniscollette
(PS:ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အားလံုုးဟာ အျမဲေဝဖို႕ပဲ ေတြးေနၾကတာပါ။)

Tuesday, September 23, 2008

နန္းထားခဲ့တဲ့ ရင္ကြဲေဆာင္း


လယ္ကြင္းထဲက အိမ္ကေလးရယ္
ေျခတံရွည္ဗ်ဳိင္းျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႕ ေနညိဳခ်ိန္ေလးရယ္
ေနာက္ စပါးပင္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကိုင္းကိုင္းေလးေတြရယ္
ငါ့ပုခံုးေပၚမွီႏြဲ႕ ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာေနတတ္သူေလးရယ္

နန္းေရ
ဒါက ခဏေလးဆိုရင္ေတာင္…
သိပ္ကို ရိုမန္တစ္ဆန္လြန္းတဲ့ ခဏေလးျဖစ္မွာပဲ
ေကာင္ေလးရဲ႕ညစာကို မီးေသြးဖိုေလးနဲ႕
ခက္ခက္ခဲခဲ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ေကာင္မေလးရယ္
ေကာင္မေလးခ်ဳိးဖို႕ေရကို ကိုယ္တိုင္ငင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးရယ္
ဟိုးအေ၀းက ရထားဥၾသသံေလးေတြကေတာ့
တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေနာက္ခံဂီတေပါ့။

ငဲ့ညွာညႊတ္ကိုင္းရလြန္းေတာ့လည္း ဘ၀ဟာ ထိုင္းမႈိင္းလြန္းလို႕
တို႕ႏွစ္ေယာက္ ခဏေလးႏွစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လိုက္မိတာ

တစ္ဘ၀လံုးအတူတူေနခြင့္မရွိတဲ လူႏွစ္ေယာက္အတြက္
လက္က်န္ဘ၀ေန႕ရက္ေတြမွာ
အစိမ္းေသက်န္ရစ္ေတာ့မယ့္လူတစ္ေယာက္အတြက္
ဒီခဏေလးက တရားမွ်တပါတယ္

ဘာပဲျခစ္ျခစ္…
ဘာပဲေရးေရးပါ…
ဒီခဏေလးဟာ
ကိုယ့္အနာဂတ္ကို သိမ္းယူထားတဲ့ နန္းရဲ႕၀ိညာဥ္ေဆးေရးပန္းခ်ီ
ကိုယ့္အတြက္ နန္းေပးသနားတဲ့ဆုေတာ္လာဘ္ေတာ္

နန္းေရ…မင္းျပန္သြားတဲ့ေန႕က
အနီေရာင္အညာေစာင္ေလးခင္းထားတဲ့ မင္းအိပ္ရာေလးမွာ မင္းကိုယ္ရနံ႕ေတြ ရွာေနမိတယ္
မင္းခ်က္ျပဳတ္ခဲ့တဲ့ မီးေသြးဖိုေလးမွာ ငါ့မနက္စာေႏြးေႏြးေလးကိုရွာေနမိတယ္

နန္းေရ…မင္းျပန္သြားတဲ့ေန႕က
ေဟာ..ဟိုကတန္းေလးေပၚမွာ မင္း တမင္ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ေမႊးပြသဘက္ကေလး
မင္းသံုးသြားတဲ့ေက်ာက္ျပင္ေလးမွာ သနပ္ခါးနံ႕ေလးေတြက်န္ေနတုန္း

နန္းေရ
မင္းသမီးေလးျပည္ေတာ္ျပန္ေတာ့ ေစာင္းသမားေလးက်န္ခဲ့တယ္
ဒါ ဘာဆန္းလဲ…

ေနေပ်ာ္ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္
ေနေပ်ာ္ေက်နပ္ခဲ့ရပါတယ္ နန္း ။

နန္းေရ
အခုေတာ့လည္း အရာရာဟာ စနစ္တက်ေျပာင္းလဲ
မေျပာင္းလဲႏုိင္ေသးတာဆိုလို႕
ဆံုးရႈံးျခင္းအေပၚ အမွတ္သညာ နည္းလြန္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္သာ…
ေက်ာက္ျပင္ေလးတစ္ခ်ပ္္…ေစာင္အနီေလးတစ္ထည္…
ေနာက္
မီးေသြးဖိုေလးတစ္ဖိုနဲ႕…ေဆာင္းေအးေအးမွာ…
သူ႕ႏွလံုးသား သူေႏႊြးေနေလရဲ႕

လင္းဒီပ
၄.၀၉.၀၈
Photo Source: (picture by missmxchic)
(media.photobucket.com)

Sunday, September 21, 2008

ၾကယ္ကေလးထက္ျမင့္တဲ့ေတာင္တန္း(ေဖေဖသို႕)


ကၽြန္ေတာ္က အေနာက္မွာရပ္ေနတဲ့ေဖေဖကို ဘယ္ေတာ့မွမျမင္ဘူး။ဟိုေကာင္ဆိုတဲ့ေခၚသံ
ေနာက္က ေမတၱာတရားရဲ႕ သိပ္သည္းဆကို ဟိုးအေဝးေရာက္မွတြက္ဆတတ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေပါ့
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာအေဖက ေရွးေဟာင္းပစၥည္း...သူစိတ္ထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႕အနာဂတ္ရဲ႕ၾကယ္ျပာေလး…(အဲဒီၾကယ္ေလးကေတာ့ သူကိုေတြ႕ရင္ အျမဲမီးမွိတ္လို႕)
သားသိသြားတယ္ေဖေဖ..သားမေတြ႕ေအာင္ဖြက္ထားတဲ့ အေပၚယံအမာေရာင္သုတ္ထားတဲ့
ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ေမတၱာေတြေလ။ သားအေဝးၾကီးကေန တခ်က္ ျပန္လွည့္အၾကည့္မွာ ေတြ႕လိုက္တာ.. သားစီးေနတဲ့ျမင္းကေတာ့ ကဆုန္ဆိုင္းလို႕ေပါ့ ။ ေဖေဖက သိပ္ေရွးရိုးဆန္တဲ့လူ..သူ႕သားကို သူ႕စိုက္ခင္းေလးမွာပဲ ထားခ်င္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲက တိမ္မီးေတာက္ေတြေၾကာင့္ပါေဖေဖ ။ ေဖေဖစိုက္ခင္းကို ကၽြန္ေတာ္မရိတ္သိမ္းႏုိင္ခဲ့တာ ။ ကၽြန္ေတာ္ေလဟုန္ဆန္ရဦးမယ္ေဖေဖ…ယုန္မေလးရဲ႕အိပ္မက္ကြက္လပ္ေတြကို
ျဖည့္စြက္ေပးဖို႕ပါ။လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္သံုးဆယ္ကေမေမရဲ႕အေမအိမ္ကိုေဖေဖသြားခဲ့သလိုမ်ိဳးပါပဲ…သား
လည္းမုန္လာဥနီေတြ တေပြ႕တပိုက္နဲ႕ယုန္မေလးရဲ႕ေမေမ ကိုေတြ႕ရဦးမယ္ ။သားတို႕ေခတ္က အေဖတို႕ေခတ္ထက္ျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြ လိုအပ္ခ်က္ေတြကလည္းမ်ားရဲ႕ ။ ကိုယ့္လက္ကိုယံုယံုၾကည္ၾကည္ ဆုတ္ကိုင္လာမယ့္ပန္းတစ္ပြင့္အတြက ္ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္းကင္ငယ္ေလးေတာ့ျဖစ္ခ်င္တယ္ေလ။
သားကိုစိတ္မပူပါနဲ႕ေဖေဖ..သားက ေဖေဖအိမ္မွာေနတုန္းသာလူဆိုး …အခုေတာ့ ေလာကစီးခ်က္ေတြမွာ ဟန္ခ်က္ ညီေအာင္လမ္းေလွ်ာက္တတ္ေနပါျပီ…ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ေဖေဖျဖတ္သန္းတုန္းကေလာက္ပဲ ေနမွာပါ..ထူးျပီးစာဖြဲ႕ေနရင္ ေဖေဖရယ္ေနဦးမယ္..
သားစိတ္ထဲမွာလည္းေဖေဖနဲ႕တူတာ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါရဲ႕ ေမေမကိုခ်စ္တာ..စိုက္ခင္းေလးကိုျမတ္ႏုိးတာ..လေရာင္ေအာက္အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာထိုင္ျပီး ေမေမေဖ်ာ္တဲ့ ေကာ္ဖီကိုေသာက္ခ်င္တာမ်ိဳးေပါ့..
ေနာက္..ဆည္းလည္းသံလြင္လြင္ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ခ်င္တာမ်ိဳးေလ..
သိပ္မၾကာေစရပါဘူးေဖေဖ…သားျပန္လာခဲ့မွာ..ေဖေဖဆီ..ေမေမဆီ...
စိုက္ခင္းေလးဆီ..ေနာက္သားရဲ႕ယုန္မေလးဆီ

လင္းဒီပ
၂၁.၀၉.၀၈
Photo Source: (Pictured by Becca_farns)
(media.photobucket.com)

Saturday, September 20, 2008

ေက်ာင္းတုန္းက သီခ်င္း


စံပယ္ေလးတစ္ဖူးဆိုေပမယ့္
အေတာ္ေလးရူးခဲ့ရဖူးတယ္ ။

ခင္စရာေကာင္းဟန္….ေဆာင္တတ္လို႕လည္း
ခင္ဖူးတယ္
ခ်စ္စရာေကာင္းဟန္….ေဆာင္တတ္လို႕လည္း
ခ်စ္ဖူးတယ္
ဒီလိုပါပဲေလ
လြမ္းစရာေကာင္းဟန္……ေဆာင္ခဲ့ေတာ့လည္း
လြမ္းဖူးတာေပါ့့

ငယ္ငယ္တုန္းကလို
ျပန္ကစားၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္
ငါကလူဆိုးၾကီးလုပ္
နင့္ကမင္းသမီးေလးလုပ္ ဆိုတာမ်ဳိး

ခက္တာက
ငါကလည္း လူၾကမ္းရုပ္နဲ႕ မ်က္ရည္လြယ္တယ္။
နင့္ကလည္း နတ္သမီးရုပ္ကေလးနဲ႕
သြားတက္ကေလးက် ခြ်န္တယ္။

တကယ္လက္ေတြ႕မွာက
ငါကလည္း ဗိုလ္ေအာင္ဒင္မဟုတ္
နင္ကလည္း မျမ၀င္းမဟုတ္
ဟိုတစ္ေယာက္ကလည္း ကိုကိုခ်စ္ မဟုတ္။

ျပီးခဲ့ျပီေလ
အညတရေလး ရဲ႕ ညလမ္းမွာ
စံပယ္ေတြလည္း ႏြမ္းေပါ့ ။

ျပီးခဲ့ပါျပီေလ
ငယ္တုန္းက ဖြားဖြားဆုေပးသလိုပါပဲ
ပိန္းၾကာရြက္ေပၚေရမတင္သလို
အပူအပင္ေတြကင္းစင္ပါေစသား ခ်စ္သူ ။

လင္းဒီပ
၃၁.၀၈.၀၈
(Photo Source: photobucket.com)

ဗ်ိဳင္းပံုျပင္

တခါတုန္းကအလြန္ဆင္းရဲလြန္းတဲသားအဖကခရီးအတူတူထြက္လာၾကတယ္။အေဖလုပ္တဲ့သူကေတာ့
ဘာမဆို ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္လုပ္တတ္ျပီး သားလုပ္သူကေတာ့ အေဖနဲ႕ ဆန္႕က်င့္ဘက္ ..ထင္ရာေတြေလွ်ာက္လုပ္တတ္သူူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္တယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕အ၀င္ကို သူတို႕သားအဖေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေနျပည္ေတာ္မွာ ရွင္္ဘုရင္ၾကီး ရုတ္တရက္ဆံုးပါးသြားတဲ့အတြက္ မွဴးၾကီးမတ္ၾကီးေတြက ရွင္ဘုရင္အရိုက္အရာအတြက္ သင့္ေတာ္မယ့္သူကို အသည္းအသန္ ရွာေဖြေနတဲ့ အခ်ိန္ ။ သူတို႕ေရြးခ်ယ္တဲ့နည္းက ဗ်ိဳင္းတစ္ေကာင္ပါတယ္ ။ အဲဒီဗ်ိဳင္းေခါင္းေပၚနားတဲ့လူက ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ျပီေပါ့ ။ဒီလိုနဲ႕မင္းေလာင္းရွာလိုက္တာ သစ္ပင္ေအာက္မွာအိပ္ေနတဲ့ သားလုပ္သူရဲ႕ေခါင္းေပၚကိုုဗ်ိဳင္းကလည္းဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္သြားနားပါေလေရာ..ဒါနဲ႕သားလုပ္သူလည္းရွင္ဘုရင္ျဖစ္လာေရာ ။
ရွင္ဘုရင္ျဖစ္လာျပီဆိုေတာ့လည္း တိုင္းခန္းလွည့္လည္တာေပါ့ေလ ။ဒီမွာတင္ ဗ်ိဳင္းနားဘုရင္ေလးက သူ႕အစြမ္းျပေတာ့တာပဲ။တံခါးမွဴးေတြ႕ေတာ့ေမးတယ္..မင္းတံခါးမွဴးလုပ္တာ..ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲေပါ့…တံခါးမွဴးကလည္း..ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္္ရွိပါျပီေပါ့…ဒါနဲ႕ေဘးမွာပါလာတဲ့အမတ္ၾကီးကိုေမးတယ္…အမတ္ၾကီးလုပ္တာဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲေပါ့..အမတ္ၾကီးကလည္း…အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ရွိပါျပီဆိုေတာ့…ကဲဒါဆိုအမတ္ၾကီးက တံခါးမွဴးတလွည့္လုပ္ျပီး တံခါးမွဴးက အမတ္ၾကီးတလွည့္ လုပ္..
ဒီလိုနဲ႕ဆက္ျပီးလွည့္လည္လာလိုက္တာ..သူၾကြယ္ၾကီးတစ္ေယာက္အိမ္ေရာက္လာပါတယ္..သူၾကြယ္
ၾကီးရဲ႕အိမ္မွာပဲသူဆင္းရဲတစ္ေယာက္ကသူၾကြယ္ၾကီးဆီမွာအလုပ္လုပ္ေနတာေတြ႕ေတာ့ဘုရင္ေလးကေမးျပန္ေရာ…ထံုးစံအတိုင္းေပါ့…ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးဆင္းရဲေနတာဆယ္ႏွစ္ရွိပါျပီေပါ့…သူၾကြယ္ၾကီးကိုေမးေတာ့…သူၾကြယ္ၾကီးက သူခ်မ္းသာေနတာ ဆယ္ႏွစ္ရွိပါျပီတဲ့..ကဲဒါဆို မင္းက သူၾကြယ္လုပ္ျပီး…သူၾကြယ္ၾကီးက သူဆင္းရဲ တလွည့္လုပ္ဦးလို႕အမိန္႕ေတာ္ေပးပါတယ္.. ေနာက္နန္းတြင္းထဲမွာလည္းမိဘုရားၾကီးကိုေမာင္းမမိတ္သံေနရာေရြ႕..ေမာင္းမမိတ္သံကိုမိဘုရားၾကီးေနရာေပးနဲ႕၊နန္းတြင္းသမားေတာ္ၾကီးကိုအာဏာပါးကြက္သားေနရာေရြ႕..အာဏာပါးကြက္သားကိုုနန္းတြင္းသမားေတာ္အရာေပး ..စစ္သူၾကီးကို ဥယ်ာဥ္မွဴးေနရာေရြ႕…ဥယ်ာဥ္မွဴးကို စစ္သူၾကီးအရာေပးေပါ့ေလ..
ဒါနဲ႕ အေဖလုပ္တဲ့လူကေျပာတယ္…မင္းၾကီး ..အခုလုပ္တာေတြက တိုင္းျပည္ထဲမွာ အေတာ္ေလးကို ကေမာက္ကမေတြျဖစ္ေနတယ္..တိုင္းသူျပည္သားေတြလည္း စိတ္ႏွလံုးမရႊင္မလန္းျဖစ္ေနၾကပါတယ္ေပါ့…ဒါနဲ႕ရွင္ဘုရင္ေလးကျပန္ေျပာတယ္..အဘရာ..တိုင္းသူျပည္သားေတြကံေကာင္းရင္ ဗ်ိဳင္းက အဘေခါင္းေပၚနားမွာေပါ့..အခု သူတို႕ကံဆိုးလို႕သာ..က်ဳပ္ေခါင္းေပၚနားတာေပါ့..တဲ့ ။

(နာဖူးေသာတရားတစ္ပုဒ္အားျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။)

လင္းဒီပ
၂၀.၀၉.၀၈

Tuesday, September 16, 2008

ညီမေလးႏွင့္ကြ်န္ေတာ္


ယုန္ကေလးမလာခင္တည္းက
ခ်ဳံကေလးက ရွိႏွင့္ျပီးသား

ခ်ဳံကေလးလည္းေတြ႕ေရာ
ယုန္ကေလးက ေျပး၀င္လာေရာ

ညီမေလးရဲ႕ေမေမ
ေဒါသေတြ မိုးလိုရြာခ်တဲ့ေန႕က
ယုန္ကေလးမိုးမိမွာစိုးလို႕
ခ်ဳံကေလးရဲ႕ရင္ထဲ
ဖြက္ထားလိုက္ရတယ္ ။

လင္းဒီပ
၃၀.၀၈.၀၈
(Photo Source: frickr.com)

ပန္းေတြ…အစိမ္းေျခြ


မိစာၦေရာင္ျပာႏွမ္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္
ပန္းေတြ
ေၾကြသင့္ မေၾကြသင့္ ဒြိဟျဖစ္ေနတာက
ရင္နင့္စရာ
အပင္ဖ်ားမွာ ႏွင္းခါးေတြ သီလို႕…
အပင္ေအာက္မွာက ပန္းေျခာက္ေတြေၾကြ...

စိတ္ကို တီးခတ္လိုက္ရင္ အေကာင္းဆံုးသီခ်င္းျဖစ္လာမွာ
ဒါ..ပန္းေတြ မ်က္ရည္နဲ႕ရက္တဲ့သီခ်င္း ။

စိတ္ကို ဆက္မတီးဘူး
ပစၥဳပၸန္မွာ ျပန္ခ်ထားလိုက္တယ္
ေနာက္
အိပ္မက္တံခါးကို အသာေလးပိတ္ျပီး
ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္အိပ္ခဲ့တယ္ ။

လင္းဒီပ
၁၆.၀၉.၀၈
(Photo Source: s77.photobucket.com)

ေမွာက္ထားတဲ့ည


တံခါးေတြ အကုန္ပိတ္
မီးေတြအကုန္မွိတ္
အေမွာင္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလးထိုင္ေနတာ
ဘယ္သူမွ တံခါးလာမေခါက္ပါနဲ႕။

ငါ့ကြန္ပ်ဴတာလည္း ပိတ္ထားတယ္
ငါ့ဖုန္းလည္း ပိတ္ထားတယ္
အလင္းဆိုလို႕ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးတစ္ေကာင္ေတာင္မေတြ႕လိုဘူး
ဘယ္သူမွ တံခါးလာမေခါက္ပါနဲ႕

ငါ့တံခါးအေရွ႕ေတာင္ လာမရပ္ၾကပါနဲ႕။

ငါ့ပါးစပ္ၾကီးကိုလည္း ပိတ္လိုက္ဖြင့္လိုက္လုပ္ဖို႕
ငါ့မွာ အင္အားမရွိေသးဘူး။
ငါရိုင္းသြားရင္လည္း ခြင့္မလြတ္ၾကနဲ႕
ငါ့ယဥ္ေက်းမႈေတြအားလံုး ဓာတ္ျပယ္သြားလို႕
ငါ့ႏူးည့ံမႈေတြအားလံုးျပာက်သြားလို႕
ငါကိုငါလည္း ငါမေတြ႕ခ်င္ေသးဘူး။

မင္းတို႕သြားေနတာဆိုရင္လည္း ငါကိုထားခဲ့ၾကဦး။

တစ္စစီျဖစ္ေနတဲ့ ငါမနက္ျဖန္ေတြကိုလည္း ျပန္မေကာက္ႏုိင္ေသးဘူး
ငါ့ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေတြလည္းရွာမေတြ႕ေသးဘူး
ဘယ္သူမွ တံခါးလာမေခါက္ပါနဲ႕။

ေလာေလာဆယ္ေတာ့
အေမွာင္ထဲမွာ
ဖန္ကြဲစေတြ
ငါ့ေက်ာမွာ ဆြဲမႏႈတ္ရေသးတဲ့ဓားတစ္လက္
ငါ့နဲ႕စိတ္ျခင္းဆင္တဲ့ ကၽြမ္းေလာင္ခဲ့ျပီးသား ဖေယာင္းေတြ
ေနာက္
ငါခ်စ္တဲ့ တိတ္ဆိတ္ျခင္း ။

လင္းဒီပ
၁၃.၀၉.၀၈
(Photo Source: s77.photobucket.com)

Monday, September 15, 2008

အႏွစ္သံုးဆယ္


ဘ၀ကို ပိုးေတြေသသြားေအာင္
ေနျပင္းျပင္းမွာ ထုတ္လွန္းလို႕ရရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ
အႏွစ္သံုးဆယ္လံုးလံုး ေရမခ်ိဳးျဖစ္တဲ့စိတ္ကိုေလ..

ေရတြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ စြဲမိစြဲရာေတြ အေတာ္မ်ားတယ္
ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ ခ်ေတြးေတာ့
ကြမ္းသမားတစ္ေယာက္လိုပဲ
အေရလည္းမရ အဖတ္လည္းမရခဲ့တဲ့ အႏွစ္သံုးဆယ္။

ေနညိဳခ်ိန္လမ္းခြဲေတြမွာ
တစ္ဘ၀လံုးစာ သိပ္အေရးပါတာေတြ ဆံုးရႈံးသြားခဲ့သလို
အသံုးမက်စြာလည္းရူးႏွမ္းခဲ့ဖူးတယ္။
တကယ္ရွက္ဖို႕ေကာင္းခဲ့တာပ
ဘ၀ကို ပိုးစားေအာင္ေနျပီးမွ အခ်ိဳကို စြန္႕လြတ္ခဲ့တာ
ဘ၀ကို ဆလြန္းကားတစ္စီးလို႕လည္းထင္ခဲ့
ဘ၀ကို ေစ်းၾကီးျပီး လွ်ာနဲ႕အဆင္မေျပတဲ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လို႕လည္းထင္ခဲ့
ဘ၀ကို အႏုပညာဆန္ေစခ်င္လြန္းလို႕ ေခတ္သစ္ပန္းခ်ီကားေတြေဘးလည္း ခဏရပ္ေငးခဲ့
ဘ၀ကို ရုပ္ရွင္ရုံထဲက ေျပာင္းဖူးေပါက္ေပါက္ေတြနဲ႕လဲခဲ့
ဘ၀ကို ပိေတာက္ေတြေပးပန္ခဲ့
ဘ၀ကို ဟိုင္းေ၀းလမ္းေတြေပၚပစ္ခ်ခဲ့
ဘ၀ကို ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေအာင္ဆိုျပီးေက်းလက္ေလးတစ္ခုမွာလည္း ပစ္ခ်ထားခဲ့ဖူးတယ္
တစ္ပိုင္းစီ တစ္စစီျပန္ေပါင္းၾကည့္ေတာ့ အႏွစ္သံုးဆယ္က စာရင္းထဲမွာ အတိအက် ။
အပဲ႕ အပြန္း လံုး၀မရွိ
အလို အပို လံုး၀ မရွိခဲ့
တကယ့္ကို ထိိတ္လန္႕စရာပါ
အႏွစ္သံုးဆယ္လံုးမွာ
ကိုယ္ဟာ ေလာကအတြက္ သီးပင္စားပင္ေကာင္းတစ္ပင္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး
အေမ့အတြက္ တိမ္တဆုပ္ေတာင္ ခုန္အုပ္မေပးႏုိင္ခဲ့ဘူး
ငယ္္က ဓူ၀ံၾကယ္ထိ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သူ
အခု မွန္အိမ္ငယ္တစ္လံုးစာေတာင္ အနာတရေတြအေပၚ အလင္းမျဖာႏုိင္ေသးဘူး။

မျပန္ခင္ေပါ့ကြယ္
တစ္ေတာလံုးစာ မစိမ္းႏုိင္ရင္ေတာင္
တစ္ပြင့္စာ တစ္ခ်ပ္စာ
တစ္မိုးစာ တစ္ညစာေတာ့
ငါလာျခင္းေကာင္းခဲ့ခ်င္ပါေသးတယ္။

လင္းဒီပ
၁၃.၀၉.၀၈
(Photo Source: photobucket.com)

ရိုးရိုးသားသားလိမ္လည္ျခင္း


ဆည္တဲ့ကန္သင္းလည္းမရွိေတာ့
ေမတၱာစီးေရေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႕ေလ..
အဖတ္တင္တယ္ကို မရွိဘူး

တကယ္ေျပာတာညီမေလးရဲ႕
ေပြတာရႈပ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္..
ဟိုသီခ်င္းစာသားေလးလို..
အခ်စ္ငတ္လို ရြာလည္ေနခဲ့တာ

ပြင့္ဖို႕စဥ္းစားတုန္း ေၾကြေပးလိုက္ရတာမ်ိဳး
မက္ဖို႕ၾကံရြယ္တုန္း မိုးလင္းသြားရတာမ်ိဳးေလ..
ကိုယ္ကလည္း သေဘာက ခပ္ေကာင္းေကာင္းဆိုေတာ့
သနားေအာင္လာလုပ္ရင္ လက္နက္ခ်လိုက္ေကာ..
ကဲ..မခက္ဘူးလား

ထားပါေလျဖစ္ျပီးခဲ့သမွ်ေတြ
သြားေနက်လမ္းေတြလည္း မေလွ်ာက္ေတာ့ဘူး
ေတြ႕ေနက်လူေတြနဲ႕လည္း မေတြ႕ေတာ့ဘူး
ေျပာေနက်ဖုန္းေတြလည္း မကိုင္ေတာ့ဘူး
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္
….
….
….
….
ကဲ
ဒါဆို ရမလား ၊


လင္းဒီပ
၁၀.၀၉.၀၈
(Photo Source: photobucket.com)

လင္းခြင့္မရတဲ့လေရာင္


ခ်စ္သူပါးမို႕ေဖြးေပၚ ေျပးေဆာ့က်ီစယ္ခြင့္ မရေတာ့လည္း
အသာငံံု႕မိုး ၾကည့္ေငးေပါ့ …ငါ

ခ်စ္သူလွမ္းေငးမယ့္ ျပတင္းေလးမွာ..ငါ
ျပတင္းေလးေဘး စံပယ္ရုံေလးမွာ..ငါ
ခ်စ္သူငံု႕နမ္းမယ့္ စံပယ္ေလးေတြမွာ..ငါ
ခ်စ္သူသနပ္ခါးနံ႕ေလးပ်ံ႕ေမႊးမယ့္ ေလေျပေလးေပၚ..ငါ

ဖ၀ါးႏုနင္း ဆူးလည္းကင္းေစ
အဲဒီေျမနီညလမ္းေလးေပၚမွာလည္း..ငါ

အိုကြယ္
တကယ့္ကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္
တြဲလက္ကေလးေတြေပၚ
ခိုး၀ွက္ျဖာက်ေပးေနတာလည္း…ငါပါပဲကြယ္။

လင္းဒီပ
၃၁.၀၈.၀၈
(Photo Source: picasaweb.google.com)