Saturday, September 25, 2010

ေပ်ာက္ဆံုးသူ

ရန္ကုန္အစြန္အဖ်ား

အိမ္အိုေလးထဲ

ျပန္ေရာက္သြားတဲ့အခါ

အသားမက်ဘူး ။

ဘဝက

အေဝး

တိုက္တာအျမင့္ေတြ ရွိတဲ့အရပ္လို႕

ေတြးတယ္ ။


တိုက္တာအျမင့္ေတြနဲ႕ ေျပးလႊားဘဝထဲ

ျပန္ေရာက္သြားတဲ့အခါ

အသားမက်ဘူး ။

ဘဝက

ရန္ကုန္အစြန္အဖ်ား

အိမ္အိုေလးထဲမွာလို႕

ေတြးတယ္ ။


တကယ္ဆို

ဘဝ

ေပ်ာက္ေနခဲ့တာ

ၾကာလွေပါ့ ။


လင္းဒီပ

၂၅.၀၉.၁၀

Tuesday, September 21, 2010

ခ်စ္သူ႕ဖတ္စာ(၈)

ေနာက္မွ တန္းေပၚေရာက္လာတဲ့

အဝတ္ကေလးေတာင္ ေျခာက္ျပီ ။

မစာနာတတ္တဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ

ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္မ်က္ရည္ မတိတ္ႏိုင္ေသးဘူး ။


ေဝးစို႕လို႕ မေျပာဘူး

ထြက္စို႕လို႕ မေျပာဘူး

အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ လင္းလိုက္ ေမွာင္လိုက္။


ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕နဲ႕ တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ အကြာအေဝး

ႏွလံုးသားတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုရဲ႕ အကြာအေဝး

တိုင္းထြာေနရင္းနဲ႕ ေဝးတယ္ ။


အခ်စ္ဆိုတာ ႏွစ္ေယာက္တည္း တိုက္ေနရတဲ့ စစ္ပြဲ

ဒဏ္ရာေတြကို ပြတ္သပ္ေၾကကြဲလိုက္

အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္လိုက္နဲ႕။


အခ်စ္ဆိုတာ လမ္းက်ဥ္းေလး

ႏွစ္ကိုယ္စာ ေလွ်ာက္သာရံု

တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္

စိတ္ခ်င္း ခဏခဏ တုိက္မိ ျငိမိ

ခံစားခ်က္အေရာင္ကြဲျခင္း တိုက္မိ ျငိမိ ျငိဳျငင္မိ ။


အခ်စ္ေရ

ရန္ျဖစ္စရာေတြ ရွိေနေသးတာကိုက

အခ်စ္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္လိုက္မာန္ပါ ရွိေနလို႕

ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြား လြမ္းလိုက္ၾကတာေပါ့ ။


ဖ်က္ရာ ျပင္ရာမ်ားတဲ့ ကတိစကားေလးကိုပဲ

တံတားလို ဆက္ထိုးထားပါရေစ ။


အခ်စ္ေရ ေဝးမယ္

သစၥာတရားကို ျမဲျမဲကိုင္ထား

မင္းဆီကို တည့္တည့္ေလွ်ာက္လာရင္း

ျပန္မေရာက္ႏိုင္ေသးတဲ့ေန႕ေတြမွာ ။

လင္းဒီပ

၂၁.၀၉.၁၀

(ဒီလထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာဂ္ေလး ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္သြားပါျပီ ။ ႏွစ္ႏွစ္သားဆိုေတာ့ လမ္းေကာင္းေကာင္း ေလွ်ာက္ႏိုင္ေနျပီေပါ့ :))

Saturday, September 18, 2010

ေလယာဥ္

ေမးခြန္းက

ေဝးေဝးေရာက္ဖို႕ ျမင့္ျမင့္ပ်ံခဲ့ရတာလား

ကိုယ္လြတ္ရုန္းရင္း ဆြဲအားေတြ လက္လႊတ္ ဆံုးရႈံးခဲ့ရ ။


ပ်ံသန္းတယ္ဆိုတာ

ဘဝေတြ ေလထဲ လြင့္တာ

စိတ္ေတြ တိမ္ထဲ နစ္တာ

မွတ္သားေလာက္တဲ့ သင္ခန္းစာတစ္ခုမွ မေတြ႕ဘူး ။


ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္

ဘာေတြ ထပ္ျဖစ္မလဲ

ဘယ္ကို ဦးတည္လဲ

သိသလိုလိုနဲ႕ပ်ံသန္း

မသိသလိုလို အခ်ိန္ကာလၾကီးထဲ။


ကိုယ့္အမွားေတြလည္း တရားခ်မယ့္သူ မရွိဘူး

ကုိယ့္တရားေတြလည္း ျပန္ေျပာျပစရာ မရွိဘူး

ထီးလြင္ထီးထီး အာကာသၾကီးထဲမွာ…။


ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္လို႕ ျပန္ေျပာႏိုင္ဖို႕ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူး

ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို႕ ျပန္ေျပာႏိုင္ဖို႕ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး

တိမ္ေတြနဲ႕ စကားေျပာေကာင္းခဲ့ရံုေလာက္…။


ေနာက္တခါ ျပန္ေတြ႕ၾကဖို႕

ေသခ်ာေသးရဲ႕လား

အလြမ္းေတြ စီးလံုးျပည့္နဲ႕

ကိုယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိတဲ့ ေလယာဥ္။


လင္းဒီပ

၁၈.၀၉.၁၀

ကိုယ္ေျပာခ်င္တာေတြကို ေရးခ်လိုက္မိ(လင္းဆက္ေနာင္)

နားက်ပ္ကေလးနဲ႕
ရင္ခုန္သံေတြမ်ားစြာ ၾကားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ မဟုတ္လား
ကိုယ္က ဟုိေျပးဒီေျပး လြင့္လြင့္ျပီး ေျပးေနတယ္ေလ
အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား အမွားမရွိသေလာက္နဲ႕
ေရွ႕ကို ဆက္ေနမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္ပါတယ္ ။
ကိုယ္က အမွားေတြအတြက္ ေနာင္တမရတတ္တာေလာက္ပဲ
ကိုယ့္ထက္ လဲက်ေနသူေတြကို ျမင္တတ္လာရံုေလာက္ပဲ
မတိုးတက္ေပမယ့္ ဘဝကို ေနေပ်ာ္လာရံုေလာက္ပဲ
အဆင္မေျပေပမယ့္ ဒီလိုပါပဲလို႕ေတာ့ သံုးတတ္လာတယ္
အစြဲအလမ္းၾကီးတတ္တာနဲ႕ အစြန္းေရာက္တတ္တာေတြ
မေပ်ာက္မပ်က္ရွိေနဆဲ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရုပ္နဲ႕ စိတ္ဓာတ္က်ေနဆဲ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးစကားနဲ႕ ေလးနက္ေနဆဲ စိတ္နဲ႕
ျမိဳသိပ္ႏိုင္စြမ္းေတာ့ တက္လာတယ္ ထင္တယ္ ။
သတိေတာ့ တခါတေလ ရမယ္ မဟုတ္လား ။
ေနထိုင္မေကာင္းတဲ့အခါ
ခပ္ညစ္ညစ္လူေတြ ေတြ႕တဲ့အခါ
မဆီမဆိုင္ ေတြးမိတဲ့အခါ၊ သတိရပါလို႕
မေတာင္းဆိုပါဘူး
ေတာင္းဆိုလို႕ ရလာတာေတြကိုလည္း
တန္ဖိုးမထားတတ္ေတာ့ဘူး
ဖုန္းထဲမွာ ကဗ်ာမရြတ္တတ္ေတာ့ဘူး
ေနာင္တ ခဏခဏ မရတတ္ေတာ့ဘူး
ဒါေတြက အေျပာင္းအလဲေတြေပါ့
လြမ္းေနလားလို႕ ေမးရင္
မေျဖတတ္ေတာ့ဘူး၊ ရူးတယ္ ။

လင္းဆက္ေနာင္
ပိေတာက္ပြင့္သစ္ (ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၀)

Sunday, September 12, 2010

ဖြင့္ဆိုခ်က္

တံခါး
ဖြင့္လိုက္ရင္
ရန္သူ ေရာက္လာမယ္ ။

ရန္သူက
အျပင္ဘက္မွာလား
အတြင္းဘက္မွာလား ။

ငါက
အျပင္ဘက္မွာလား
အတြင္းဘက္မွာလား ။

ငါ့တည္ေနရာ
ရန္သူ႕တည္ေနရာ
အေမွာင္ထဲ
ေဇာေခၽြးေတြ သပ္ခ်ရင္း
ငါ စဥ္းစားမရ ျဖစ္ေနတယ္ ။

လင္းဒီပ
၁၂.၀၉.၁၀

Saturday, September 11, 2010

စၾကာဝဠာထဲမွာ

အေဝးၾကယ္ေတြ လွမ္းယူဖို႕
ေမွာ္တံခ်ဴ မရွိဘူး ။

အနီးဆံုးမွာ
အေႏြးဆံုးလင္းေပးတဲ့ ၾကယ္ကေလး ျဖဴျဖဴ
ကိုယ္ ခူးယူလိုက္မိ ။

အကုန္လံုး
made in universe ေတြခ်ည့္ ။

လင္းဒီပ
၁၁.၀၉.၁၀

Sunday, September 5, 2010

ျပန္ေတြ႕တဲ့ေန႕

ေျပးလို႕မလြတ္ဘူး ဆိုေပမယ့္

ေျပးခဲ့တယ္…

ကမာၻထဲ ငါ ပုန္းေရွာင္စရာ

တစ္ေနရာ ရွိႏိုး ။


မရိတ္မသင္

စိတ္ကို ဒီအတိုင္းထား

ဖားေဝလာတဲ့ ေန႕စဥ္မွတ္တမ္းေတြက

သံေယာဇဥ္ပုလင္းကြဲစေတြကို အုပ္မိုးသြားလိမ့္မယ္ ။


နာေနတဲ့စိတ္ထဲက

မိ,မဆံုးမ ဖ,မဆံုးမ အလြမ္းေတြ

ခုန္ခုန္ခ်တယ္ နင့္ေရွ႕မွာ..။


အျပံဳးေလး ျပ ျပ ျပီး

ငါ့ကုိယ္ထဲက ေက်းကၽြန္ရနံ႕ေတြ

ဆြ ဆြ ထုတ္ေနတဲ့ မဲ့ျပံဳးမ ။


ငါ မုန္းလို႕ မဆံုးေသးခင္

နင္

လမ္းကို ျဖတ္ကူးသြားျပန္ျပီ။


မိုးေျပးေလ

ရင္ထဲတျပိဳက္

ေနာက္တခါ ထပ္ျပီး

အိုက္စပ္ က်န္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ ။

လင္းဒီပ

၀၅.၀၉.၁၀

Saturday, September 4, 2010

အခြံ

ပဲ့ကိုင္မဲ့ေနတဲ့ ရြက္တပ္ေလွကေလး
သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္ထဲ ကိုယ့္အရပ္မ်က္ႏွာ ကိုယ္ရွာလို႕ ။

လမ္းေပၚမွာ ေက်ာက္ခဲေလးကို
အရူးက ခလုတ္တိုက္သြားတယ္ ။
ငါ့ကိုေကာ
ဘယ္မာရ္နတ္မွ ခလုတ္မတိုက္မိဘူးလား ။

အေရးတၾကီး ေျပးလိုက္စရာ မရွိ ။
စိတ္တထင့္ထင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနစရာလည္း မရွိ ။

ဘယ္ဖိနပ္ကို စီးျပီး
ဘယ္အရပ္ ကို သြားရမလဲ ။

ေႏြေလထဲက ရြက္ေျခာက္ေတြလို
ငါ့ေန႕ေတြ လြင့္လြင့္ေမ်ာေမ်ာ..။

ၾကာပြတ္သံမၾကားရတဲ့အခါ
ကၽြန္တစ္ေယာက္ ပ်င္းရိေနသလိုမ်ိဳးလား
ရုပ္ရွင္ရံုၾကီးထဲ
တစ္ေယာက္တည္း ၾကည့္ရင္း ေတြးမိတယ္ ။

လင္းဒီပ
၀၄.၀၉.၁၀

Wednesday, September 1, 2010

အေက်ာ္ဆရာ

ေက်ာ္ဖတ္ေနရတယ္
တခ်ိဳ႕စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အဆိပ္ေတြမ်ားလို႕..။
ေက်ာ္ဖတ္ေနရတယ္
တခ်ိဳ႕စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အရုပ္ေတြမ်ားလို႕..။
ေက်ာ္ဖတ္ေနရတယ္
တခ်ိဳ႕စာမ်က္ႏွာေတြမွာ စာလံုးေတြ မ်ားေနလို႕…။
ေက်ာ္ဖတ္ေနရတယ္
တခ်ိဳ႕စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အၾကြားေတြမ်ားေနလို႕…။
ေက်ာ္ဖတ္ေနရတယ္
တခ်ိဴ႕စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အငွားေတြမ်ားေနလို႕..။
ေက်ာ္ဖတ္ေနရတယ္
တခ်ိဳ႕စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အနာတရေတြ မ်ားေနလို႕…။
ေက်ာ္ဖတ္ေနရတယ္
တခ်ိဳ႕ စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ေသြးထြက္သံယိုေတြမ်ားေနလို႕..။

ကၽြန္ေတာ္သိတယ္
ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္
အခ်ိန္က ဘယ္ေတာ့မွ မေလာက္ဘူး
ေသတဲ့ေန႕အထိ မေလာက္ဘူး…။

အခ်ိန္ကိုယ္က်ပ္အက်ၤ ီေလးနဲ႕
ဘဝကိုယ္လံုး ခပ္ထြားထြားမွာ
တြက္ရ ခ်က္ရ ျငင္းရ ခုန္ရ
ေက်ာ္ရ လႊားရ ဆဲရ ဆိုရ
ရန္ျဖစ္ရ ေဒါသထြက္ရ ျပံဳးျပရ..

အဲလိုဆိုေတာ့လည္း
တခါတေလ
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ေတာင္ အခ်ိန္မရလို႕
ေက်ာ္ေက်ာ္ဖတ္ေနရတာ…

ေခတ္ၾကီးကိုက ေက်ာ္ႏိုင္ ခြႏိုင္မွ
တန္ကာက်တဲ့ ေခတ္ၾကီး
ေက်ာ္ဖတ္ေနရတာ မထူးျခား
ဆိုေတာ့ကာ..
ဒီကဗ်ာေလးလည္း ေက်ာ္ဖတ္သြားလိုက္ပါဦး။
လင္းဒီပ
၁၇.၁၁.၀၉