Tuesday, November 23, 2010

ဖတ္မိေတာ့လည္းကဗ်ာ(၅)

ျမင္ျမင္သမွ်ေၾကာင္ ့ျဖစ္ရတဲ့

မျမင္ရတဲ့အပူေတြ

(တစ္ဘဝလံုး)

လႈိက္ ေလာင္လို႕ မဆံုးဘူး။


အပူရွိရာ

အခါခါ ဦးတည္ေနေတာ့

အပူေလာင္တာ ဘာဆန္းလဲ ။


တခါ အေအးခံ နားလိုက္

အပူကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာမိတ္ဖြဲ႕လုိက္ ။


ေအးရာေအးေၾကာင္း မေနတတ္မွေတာ့

ပူေလ

ပူပါေလ့ေစ

ေလာင္ပါေစ..။


လင္းဒီပ

၂၃.၁၁.၁၀

4 comments:

ဒိုင္ယာရီ said...

အပူရွိရာ

အခါခါ ဦးတည္ေနေတာ့

အပူေလာင္တာ ဘာဆန္းလဲ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုပဲ အကိုေရ...
ဒါေပမဲ့ အပူကို အပူတျပင္း လိုက္ရွာမိတ္ဖြဲ႕မေနပါနဲ႔..
ဒီေကာင္က အခ်ိန္တန္ရင္ ေရာက္ေရာက္လာတာ....:)

ေမာင္မ်ိဳး said...

ပူခ်င္တုန္း အခါေတာ့ ပူရင္ပူပါေစလို႔ျဖစ္ျပန္ေကာ ေနာက္ေတာ့ ဒီငရုပ္သီးေလးစားမိသလို ရင္ထဲပူျပီး တကယ္စပ္တယ္ မေရွာင္ေသးေတာ့ ခံလိုက္ကြယ္ း)

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အပူမ်ားသည္ ပူသည္ဟုထင္ရေသာေၾကာင့္ပူျခင္းျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အပူမ်ားက ပူေပမယ့္ ေအးသည္ဟုထင္ရတတ္ပါသည္ ။က်ေနာ္ကေတာ့ ပူတာကိုမၾကိဳက္လို႔ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ကိုေတာင္ ေရခဲစိမ္ျပီးမွ စားတယ္ ။

ေယာနက္သန္ said...

ပူပါေစ ေလာင္ပါေစ အပူမ်ားနဲ႕လူ :)

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

“ျမင္ျမင္သမွ်ေၾကာင္ ့ျဖစ္ရတဲ့
မျမင္ရတဲ့အပူေတြ
(တစ္ဘဝလံုး)
လႈိက္ ေလာင္လို႕ မဆံုးဘူး။”


စိတ္ထဲမွာ “ဟယ္”ကနဲပဲ...

“အပူရွိရာ
အခါခါ ဦးတည္ေနေတာ့
အပူေလာင္တာ ဘာဆန္းလဲ ။”


ႀကိဳက္တာကေတာ့ တစ္ပုဒ္လံုး ဒါေပမယ့္ အဲဒီအပိုဒ္ေလး အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။

ကိုယ့္အေၾကာင္း ေရးသလိုကို ခံစားလိုက္ရတယ္...

ေအးရာေအးေၾကာင္း မေနတတ္သူတစ္ဦး း)