ခြင့္စာ

ဒီရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ ျပတင္းေပါက္ကေလးကေန ေပ်ာက္ေနပါဦးမယ္။
သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြဆီလည္း ေရာက္မယ္ မထင္ဘူး။
၂၀၀၉ အတြက္ ၾကိဳျပီး ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ျပဳပါ..
အားလံုးပဲ..happy new year & merry x'mas ပါဗ်ာ။
ႏွစ္သစ္မွာ ျပန္လာခဲ့ပါမယ္။

မၾကားရမျမင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်စ္တဲ့သူ
လင္းဒီပ

ျငီးေငြ႕ရျခင္းမ်ား

ဘဝဆိုတာျမစ္တစ္စင္းဆိုရင္
ကၽြန္ေတာ့့္ေရစီးက ေသ လြန္းရဲ႕..

ႏွစ္ေထာင့္ရွစ္ကလည္း
ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြအတိုင္း
ေရာက္လာ ျပီးေတာ့ ျပန္သြား..
ဘာမွမထူးျခားခဲ့..

အထူးတလည္ ဝင့္ၾကြားစရာေတြ မရခဲ့သလို
သိမ္ငယ္ ညိွဳးႏြမ္းစရာလည္း မရွိခဲ့
အၾကီးအက်ယ္ ေပါက္ကြဲလိုက္စရာ မရွိသလို
အေလာတၾကီး စိတ္အားငယ္စရာလည္း မေတြခဲ့…

ကၽြန္ေတာ့္ ရွင္သန္ျခင္းၾကီးက
ျဖစ္သလို က်င္လယ္ၾကီးျပင္းတတ္တဲ့
လမ္းေဘးက အေလ့က်ပန္းေတြထက္ေတာင္
အဓိပၸာယ္ေတြ ေျခာက္ကပ္ေနခဲ့တာ ၾကာေပါ့
သံလမ္းေပၚ ဦးေႏွာက္မပါပဲ
ေလွ်ာက္ေျပးေနရတဲ့ ရထားတစ္စင္းလို..

အားလံုးအတြက္ အသစ္ဆိုတာေတြက
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ထပ္ေရာက္ေရာက္လာတဲ့
ပ်င္းစရာ အသစ္စက္စက္ေတြပါပဲ

ဘာလိုခ်င္ေနတာလဲ
အခ်စ္ အရက္ လိင္ကိစၥ
မနက္ျဖန္မွာ ေရာက္လာမယ့္ စစ္ပြဲေတြ
ညတုန္းက ေဘာလံုးပြဲ
ေမာင္သိန္းေဇာ္ရဲ႕ ကဗ်ာေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္
ငါတို႕ထန္းေတာထဲမွာ ကဗ်ာရြတ္ၾကရေအာင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေနအထိုင္မတတ္လို႕ ပူေႏြးလာတဲ့ကမာၻၾကီးအေၾကာင္း
က်ဳပ္လိုခ်င္တာရွာလို႕မေတြ႕ခဲ့ဘူး ႏွစ္ေထာင့္ရွစ္ရယ္

ဒီဇင္ဘာ
ခရစၥမတ္
ႏွင္းအတုေတြၾကားမွာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေပ်ာ္ေအာင္မထားတတ္တဲ့ ေကာင္ကေတာ့
ၾကယ္ကေလးေတြေငးရင္း စကားနည္းေနရတာေပါ့..
လင္းဒီပ
၁၆.၁၂.၀၈

Photo Source: photobucket.com

စမ္းေခ်ာင္းေလး

ျမတ္ႏုိးမႈတြန္းကန္အားေလးနဲ႕
ေလာကဓံကို တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္
တေရြ႕ေရြ႕ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာ..

ေက်ာက္သားျဖဴျဖဴေလးေတြ..
လြင္ျပင္ဝါဝါေလးေတြ ျဖတ္သန္းလို႕..
ရင္ခုန္သံေရႊငါးေလးေတြ ေခၚေဆာင္လာခဲ့..
အလြမ္းသစ္သီးစိမ္းေလးေတြ ယူေဆာင္လာခဲ့..
ခ်ိဳေသာဂီတေတြ တီးခတ္လာခဲ့..

ျမစ္တစ္ခုမွာ ေရႏွစ္ခါခ်ိဳးလို႕မရဘူးဆိုေပမယ့္
ဒီမွာေတာ့
မင္းမွားယြင္းခဲ့တာ
မင္းညစ္ႏြမ္းခဲ့တာ
မေန႕က မင္းရဲ႕ အေမွာင္ဒဏ္ရာေတြကို
ေဆးေၾကာသန္႕စင္အသစ္ျပန္ျဖစ္ဖို႕
အျငိဳအျငင္မဲ့ အျငင္းအဆိုမဲ့
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာေလး စီးေနေပါ့..
လင္းဒီပ
၁၀.၁၂.၀၈
Picture Source: picture by gaturlove
Media.photobucket.com

အမုန္းစာရင္း

အမုန္းဆံုး(၁၀) ခုကို ေရးဖို႕ အိပ္မက္ျပခန္း က ကၽြန္ေတာ့္ကို ပထမဆံုး Tag ပါတယ္။ ေနာက္သိပ္မၾကာဘူး။ ေမာင္မ်ိဳးက ပါထပ္ Tag တယ္။အိပ္မက္ျပခန္း Tag တည္းက ေရးမလို႕ပါပဲ။ မအားလို႕ မေရးျဖစ္ေသးဘူး။ ေမာင္မ်ိဳးကေတာ့ မရဘူး။ လာေအာ္ပါတယ္ အေၾကြးမဆပ္ရင္ အိမ္က လွည္းနဲ႕ႏြား လာသိမ္းမယ္တဲ့။ ေၾကာက္ေတာ့လည္း ျမန္ျမန္ ေရးရပါတယ္။
(၁)
ကၽြန္ေတာ္မွာ မုန္းစရာ အေကာင္းဆံုးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ေတြေဝ တတ္တာပါ။ မျပတ္သားတာပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ပိုင္ပိုင္ဆိုင္ဆိုင္ မခ်တတ္ဘူး။ အခုအခ်ိန္ထိလည္း လြဲေခ်ာ္ေနတတ္တုန္းပါပဲ။
(၂)
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ စိုးရိမ္တတ္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ စိုးရိမ္တယ္ဆိုတာ ေရာဂါတစ္ခု ျဖစ္သလို မုန္းစရာလည္းေကာင္းတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ပါပဲ။ အျပင္ထြက္ခါနီး တံခါးေတြ မီးဖိုေတြကို အထပ္ထပ္ စစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေသာ့ခတ္တာကို ႏွစ္ခါသံုးခါ ျပန္ျပန္စစ္ပါတယ္။ ေလာ့ခ္က်ရဲ႕လားဆိုျပီးေတာ့။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မုန္းေပမယ့္ မတတ္ႏုိင္ပါဘူး။
(၃)
ခ်ိန္းထားရင္ အရင္ဆံုး ေရာက္ေန တတ္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြက on the way ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က ေရာက္ေနျပီ။ ျပီးေတာ့ စိတ္တိုေနေရာ။ အေစာတည္းက ထြက္မလာနဲ႕ေပါ့။မဟုတ္ပါဘူး။ဝီရိယလြန္ေတာ့ ကၽြန္ျဖစ္ဆိုတာထင္ပါတယ္။
(၄)
ေနာက္ အရမ္းလည္း စိတ္တိုတတ္ပါတယ္။ ဘုေျပာေျပာလႊတ္တတ္တဲ့ အက်င့္လည္းရွိပါတယ္။
(၅)
မ်က္ႏွာဖံုးလည္း ေပ်ာက္ေနပါတယ္။ စိတ္ဆိုးေနရင္ ဆိုးေနတဲ့ အတိုင္း စိတ္ရႈပ္ေနရင္ စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့အတိုင္း မ်က္ႏွာမွာေပၚေနတတ္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္အေျခအေနကို သူမ်ားက အလြယ္တကူ အကဲခတ္ ကိုင္တြယ္လို႕ ရတာေပါ့။ မေကာင္းပါဘူး။ အလုပ္ကိစၥေတြမွာ ေမွာက္ထားတဲ့ ဖဲက မေတြ႕တာ ေကာင္းပါတယ္။
(၆)
ခ်ိန္းထားျပီး သူမ်ား အရင္ေရာက္ေနရင္ အားနာေနတတ္တယ္။ ပိုက္ဆံေခ်းထားတဲ့လူဆီ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ဖုန္းမဆက္ပဲေနတယ္။ အေၾကာင္းကိစၥရွိလို႕ ဆက္ရင္ေတာင္ အေၾကြးလိုခ်င္လို႕ ဆက္တယ္ ထင္မွာစိုးျပီး မဆက္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ အားနာတတ္တာေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္..
(၇)
လူတစ္ေယာက္ကို သံေယာဇဥ္ျဖစ္ရင္ အရမ္းျဖစ္တတ္ျပီး မုန္းျပီဆိုရင္လည္းလွည့္မၾကည့္ေတာ့။ ပတ္သက္သမွ် အကုန္လံုးကို delete လုပ္တတ္ပါတယ္။ မုန္းဖို႕ေကာင္းတဲ့အခ်က္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။အမုန္းတို႕ေဒါသ တုိ႕ဆိုတာမေကာင္းပါဘူး။ အခုအတတ္ႏုိင္ဆံုး ျပင္ေနရပါတယ္။ မုန္းစရာေတြ႕ရင္ေတာင္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းတာေလး ရွာတဲ့ အက်င့္ေလးေပါ့။ ခ်စ္စကိုပဲ ရွည္ေစလိုပါတယ္ ။မုန္းခဲ့ ျပတ္သားခဲ့တာေတြကို ေတြးမိရင္ ေနာင္တရေနတတ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ေဟာဖူးပါတယ္။ အတူတူေနရတဲ့အခ်ိန္ကို လက္ေဆာင္ေကာင္းတစ္ခုလိုတန္ဖိုးမထားတတ္ၾကဘူး တဲ့။ မုန္းတတ္တဲ့ အက်င့္ၾကီးကို ျပင္ေနပါတယ္။ ခ်စ္တတ္ေအာင္လည္း သင္ေနပါတယ္..:P
(၈)
လူမ်ားတဲ့ေနရာေတြ အတတ္ႏုိင္ဆံုးမသြားပါဘူး။ ေမေမစကားနဲ႕ေျပာရရင္ လူေတာမတိုးဖူးေပါ့ဗ်ာ။ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႕စကားေတြ ေလွ်ာက္ေျပာ ဘာေတြေျပာေနၾကမွန္းလည္းမသိ။ အလွဴတို႕မဂၤလာေဆာင္တို႕ပါ ။ကၽြန္ေတာ္ ေရွာင္ေလ့ရွိပါတယ္။ မေကာင္းဘူးလို႕ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ လူေတာမတိုးတဲ့ အက်င့္ၾကီးကို ျပင္ေနရပါတယ္။(အလွဴရွိရင္ ေခၚေနာ္..ဟီး)
(၉)
အရင္ကတည္းက ညဆိုအိပ္ယာ ေစာေစာ မဝင္တတ္တဲ့အက်င့္ေလ။ အခု ဘေလာဂ့္ေလး လုပ္ျဖစ္ေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ အိပ္ယာဝင္ ေနာက္က်တာ မေကာင္းပါဘူး။ မုန္းစရာေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခုပါ။က်န္းမာေရးလည္းထိခိုက္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏုိင္ဘူးဗ်ာ။
(၁၀)
နံပါတ္(၉)ရဲ႕ အဆက္ပါ။ ေရာဂါက စေနပါျပီ။ အလြန္ ေမ့တတ္ပါတယ္။ ေပေပေတေတ ေနတဲ့ဒဏ္ေတြလို႕ ထင္ပါတယ္။ မေမ့ေအာင္လို႕…စာအုပ္ကေလးနဲ႕ မွတ္မွတ္ထားပါတယ္..ဒါေပမယ့္ စာအုပ္ေလးကို ဘယ္နားထားမိမွန္း မသိတာ ခဏခဏ.. မ်က္မွန္ကို ဘယ္နားခ်မိမွန္း မသိတာ.. အျပင္သြားရင္ အိမ္မွာ ဖုန္း က်န္ခဲ့တာ.. အေတာ္ မုန္းဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့တာေလး တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ဗ်…:P

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဆံုးေအာင္ ဖတ္ေပးတဲ့ အတြက္ပါ။ ေမာင္မ်ိဳးနဲ႕ အိပ္မက္ျပခန္းက ကိုကိုဖားလည္း ေက်နပ္မယ္ ထင္ပါတယ္။
လင္းဒီပ
၆.၁၂.၀၈
Photo Source: picture by kineridiamond
Media.photobucket.com

ၾကိဳက္ေသာကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္

အစ္မဝါ က Tag ပါတယ္ ။ အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို ေရးေပးပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကလည္း အေတာ္မ်ားပါတယ္။ ငယ္ငယ္တည္းက ကဗ်ာေတြကို စကားေျပထက္ ပိုဖတ္ျဖစ္ေတာ့ ..

ေႏြဦးကာလ ျမဴထေသာအခါ
ရင္းေထာင္ရင္းဆြဲေဆာင္ျမဲအိုးလြယ္ကာ
ဓားႏွီးထက္စြာ ခါးမွာခ်ပ္လွ်က္…ဆိုတဲ့ ဝန္ၾကီးပေဒသရာဇာရဲ႕ ထန္းတက္သမားကဗ်ာေလးေတြ..

ေခၚမထားေပမယ့္
သြားသူက ကၽြန္ေတာ္ပါ
ေမွ်ာ္ေမာ္ကာ ေရႊရင္ထိပ္ပါလို႕
ခ်စ္သူအေဆာင္ နံ႕သာေတာကို တိတ္တိတ္ေလးလာ…ဆိုတဲ့ ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)ရဲ႕ အေရးေလးေတြ..

ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ထားရတာ
စြန္႕စားခန္းတစ္ခုပါပဲတဲ့။
ခဏခဏ စြန္႕စားေနသူေလးရယ္
စြန္႕စားျခင္းကိုမွ ဝါသနာထံုေလေရာ႕သလားကြယ္..ဆိုတဲ့ မင္းလူရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြနဲ႕ ၾကီးျပင္းလာခဲ့.. ဘဝကိုခုန္မင္ သက္ဝင္လာခဲ့တာပါ။ဘဝကို အရာအရာ သီခ်င္းေလးေတြ ကဗ်ာေလးေတြက ေပးတဲ့ အေတြးေလးေတြနဲ႕ပဲယွဥ္ျပီး ျဖတ္သန္းလာခဲ့တာပါ။အဲဒါေၾကာင့္ တခါတေလ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေလးေတြ အေတြးေလးေတြက သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတတ္တာ ဆံုးျဖတ္ပံုျခင္း မတူတာေလးေတြ ေတြ႕ရတတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ျမတ္ႏုိးမႈကို ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္မတင္ျဖစ္ဘူး။ ေက်နပ္တယ္။
အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္လို႕ သိမ္းထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကုိပဲ ဒီပိုစ့္အတြက္ သံုးပါရေစ။ အရမ္းကို ျမန္မာရနံ႕ပါတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္လို႕ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ဘေလာ့ဂ္ ကေန ကူးထားတာပါ။ ကဗ်ာေလးနာမည္က သနပ္ခါး တဲ့။ ေရးတဲ့သူက ကမာပုလဲ ပါ။ဖတ္ၾကည့္ေပးပါဗ်ာ။

သဘာ၀ရဲ႕

အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရတနာ

အညာေက်းလက္ တပ္မက္ဖြယ္ရာ။

ေႏြထဲ

သဲမုန္တိုင္းေတြနဲ႔ ႐ိုင္းစိုင္းလွတဲ့ ေလထဲ

ပက္ၾကားအက္ ကုန္းေျမမာေခါင္ေခါင္ထဲ

ခြၽန္ျမ ဆူးေတြထုတ္လို႔ အာခံ

ဘ၀ကို ဒီလိုရွင္သန္တယ္။

အ႐ြယ္ေရာက္ေတာ့

အလိုက် ျဖတ္ေတာက္ခံကာ

ၾကမ္းတမ္းခက္မာ ေက်ာက္သားျပင္

ဘ၀ကို မွတ္ေက်ာက္တင္ အေသြးခံလို႔ …

အိုမင္းတြန္႔႐ြ

အေမ့အသားအေရေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္

ပန္းႏုေရာင္ေျပး

ခ်စ္သူ႔ပါးျပင္ကေလးေပၚမွာျဖစ္ေစ

သူဟာ ပန္းေတြနဲ႔အၿပိဳင္ ေမႊးတယ္ ။

(ကမာပုလဲ)

အဆင္ေျပမယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ အရမ္းကို ျမန္မာရနံ႕သင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အၾကိဳက္ဆံုးကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္လို႕ေျပာပါရေစ။
တဆက္တည္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားဘဝက ေရးဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးကို အမွတ္တရ တင္ခ်င္ပါေသးတယ္။ ေလးလံုးစပ္ ကဗ်ာေလးပါ။၁၉၉၅ ေလာက္ကေရးခဲ့တာပါ။
စံပယ္မ်ား
ရနံ႕ကေမႊး ဆြတ္ျဖဴေဖြးလ်က္္
စိမ္းစိုရြက္ၾကား အိေျႏၵထားကာ
လွအားပိုလွ်င္..
ျမင္ေငးသူ႕ရင္ ခ်မ္းေျမ႕ရႊင္၏

ေလရူးေလေပြ အဆိပ္ေပလက္
ဝတ္ရည္စုပ္ပ်ား အဖ်က္မ်ားမွ
အသိရွိရွိ ေရွာင္က်ဥ္မိလွ်င္
ျမင္ေငးသူ႕ရင္ ခ်မ္းေျမ႕ရႊင္၏

အထက္ျဖဴလႊ စိမ္းေရာင္ခလွ်က္
သေရရွိစြာ ဆင္ျပင္လာသည့္
ပညာသင္ၾကား လံုမမ်ားေလ
စံပယ္ေတြႏွင့္ အတူတူ..

ကဗ်ာဆိုတာ တီးလံုးမထည့္ထားတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြလို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ကဗ်ာဆိုတာ ငယ္ခ်စ္ပါပဲ။(ဒီ အၾကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ဆိုတဲ့ Tag ကို ကိုရြာသားေလး(ဝိုင္တီယူ) ..ကိုမိုးျမင့္တိမ္ ..ကိုအိပ္မက္ရွင္ နဲ႕ ညီမေလးေခါင္ေခါင္ ..တို႕ကို Tag ပါတယ္)ကၽြန္ေတာ္ကိုခင္ရင္ ေရးေပးၾကပါဦးဗ်ာ။

ခင္မင္စြာ
လင္းဒီပ
၅.၁၂.၀၈

Photo Source:picture by zakharchenko

media.photobucket.com

တိမ္ေတြေရးတဲ့ကဗ်ာ(၂)

လွလိုက္တာ ျမရယ္…တကယ္ေတာ့ လွတယ္ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ အထိတ္တလန္႕ရြတ္ဆိုဖို႕ေတာင္ အခ်ိန္မရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ထိတ္လန္႕သြားခဲ့တာ။

ဆယ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာက လူတစ္ေယာက္ကို ေမ့ေပ်ာက္လိုက္ဖို႕အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေမ့သြားတာေတြ အေတာ္မ်ားျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္တုန္းက ဘြဲ႕ရခဲ့တယ္ဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ကၽြန္ေတာ္ တခ်ိန္က အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ လိပ္စာေတြ..ဖုန္းနံပါတ္ေတြ..တခ်ိဳ႕ဆိုနာမည္ေတြပါ မမွတ္မိေတာ့ဘူး…. သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လည္း ဆိုၾကည့္ရင္ ေရွ႕ေရာက္လိုက္ ေနာက္ေရာက္လိုက္ေပါ့။ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ႕ေတြမ်ားလို႕ ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါပဲကြာလို႕ တခါတေလ တခ်ိဳ႕လူေတြကို ဆရာၾကီးလုပ္ တရားခ်မိတာလည္း ရွိရဲ႕ေလ။ ဒီကၽြန္းႏုိင္ငံေသးေသးေလးမွာ ျမရွိတယ္ ဆိုတာ ဟိုးအေစာၾကီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သိထားခဲ့တာ..။ ျမဆိုတာကိုလည္း ေမ့ထားႏုိင္ခဲ့ျပီလို႕ ထင္ထားခဲ့တာေပါ့။တကယ္တမ္း ရုတ္တရက္ၾကီး ျပန္ေတြ႕ေတာ့ အလဲလဲ အကြဲကြဲ..ဘယ္လိုမွ မျပင္ဆင္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ရာသီဥတု ေအးလာရင္ အတြင္းဒဏ္ေတြျပန္ေပၚလာတတ္တယ္တဲ့။ကဲၾကည့္ပါဦး..ျမကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားျပီး အတြင္းဒဏ္ေတြ ေပၚလာတာပဲ ထင္ပါရဲ႕။

အေတာ္လည္း အံၾသဖို႕ေကာင္းပါရဲ႕..ျမကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ ခဏေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္က စီးကရက္ကို စတိုင္တစ္ခုအေနနဲ႕ ေသာက္တဲ့ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္သားေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ ကဗ်ာဆရာနဲ႕ တူေအာင္ ကြမ္းကေလးဝါးျပီး ကခ်င္လြယ္အိတ္ကေလးနဲ႕ ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ေကာင္ေလး ျဖစ္သြားတယ္..။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို အသာေလးေငးေငးေန…အၾကည့္ေလးေတြ ထိခတ္သြားတိုင္း ဘယ္လို သံစဥ္ေတြ ထြက္လာမလဲလို႕ေမွ်ာ္ခိုး လင့္ငံ့ေနတတ္တဲ့ အၾကည့္သူခိုးေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ ကန္တင္းထဲကေန ထိုင္ျပီး ခုံျမင့္ဖိနပ္ေလးရဲ႕ ေျခလွမ္းေလးေတြ ထိုင္ေရတြက္ေနတတ္တဲ့ ေကာင္တာေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ ျမတို႕လမ္းထိပ္က ကားမွတ္တိုင္မွာ လာလာေစာင့္တတ္တဲ့ အခမဲ့ၾကိဳပို႕ေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ ခ်စ္လိုက္ရတာ ျမရယ္..။ ေဟာဒီကမာၻၾကီးက ခ်စ္တတ္သူေတြကို သီးသန္႕ခ်ီးျမွင့္ဖို႕ ဘာလို႕ဆုတံဆိပ္ေတြ မရွိရတာလဲ။ (နစ္နာတယ္..) ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ယာေခါင္းရင္းမွာ ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္ယူမႈမ်ိဳးနဲ႕ ခ်ိတ္ဆြဲထားခ်င္လို႕ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ သိတာက လူေတြက အသက္ၾကီးရင္ ရုပ္ရည္ေတြ ရင့္ရင့္ သြားတတ္ၾကတယ္။ ျမကေတာ့ ဆန္႕က်င္ဘက္။ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ကိုးႏွစ္အရြယ္က ဆယ့္ကိုးႏွစ္ အရြယ္ထက္ကို ပိုလွေနခဲ့တာ။ ျမအတြက္နဲ႕ သကၠရာဇ္ေတြ ထက္ပိုင္းက်ိဳးေပးခဲ့တာလား။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ နားမလည္ေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ျမက ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ကေလးေတြ ဝတ္တတ္တာ..ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြက ညေနေလေျပမွာ ေျမာေနလြင့္ေနတတ္တာ..အျပံဳးလို႕ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ေစရံုေလး ျပံဳးတတ္တာ..ႏႈတ္ခမ္းေလး လႈပ္ခတ္တယ္ဆိုရံုေလး စကားေျပာတတ္တာ..။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္ဥာဏ္ေတြ အရမ္းေကာင္းေနပါလား..။ ျမ..ရယ္ခ်င္သြားတယ္ မဟုတ္လား… ဒါေပမယ့္ ရယ္မွာမဟုတ္ဘူး..ကၽြန္ေတာ္သိတယ္..ျမဟာ ျမျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ..

ျမရယ္ ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္က အေတာ္လည္း ရယ္စရာေကာင္းရဲ႕ ..။ ကိုယ့္ဘာသာ တဖက္သတ္စြဲလမ္းခဲ့ဖူးတယ္။ လွပစြာျငင္းပယ္ခံခဲရဖူးတယ္။ (တကယ့္ကို ပညာသားပါပါ လွလွပပေလး ရိုက္ခ်သြားခဲ့တာေနာ္.။) တျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားခဲ့တာလည္း ကိုယ့္ေရွ႕ကပါပဲ။ ဒါနဲ႕ေတာင္မ်ား ဆယ္ႏွစ္တိတိ ႏွလံုးသားထဲမွာ ဘာလို႕ ရွိေနရတာလည္း..ဟိုအဆိုေတာ္ၾကီးလိုပဲ ေနာက္တခါ ခ်စ္ဦးမလားလို႕ တုတ္ကေလးနဲ႕ ရိုက္ရိုက္ေမးခ်င္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္လိုေကာင္မ်ိဳးကို ေနမွာေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္တာက ခ်စ္တာပါပဲ။ အဲဒိ ခ်စ္စိတ္ေလးကိုပဲ တအံတၾသနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ေနမိတယ္ ျမ။ အေသအခ်ာ ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းထားျခင္း မရွိပါဘဲ အေလ့က် ရွင္သန္ေနတဲ့ အပင္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေပါ့ စိမ္းလန္းဖားေဝလို႕.. ျမ မေလွ်ာက္ခ်င္ခဲ့တဲ လမ္းကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အေကာင္းအတိုင္းပါပဲ..။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစျမရယ္..
လင္းဒီပ
၃.၁၂.၀၈

Photo Source: picture by packergirl44

media.photobucket.com