ကံရွိသလို ျဖစ္ထြန္းတဲ့ ဘဝေျမဆီလႊာပါ…
ေရြးခ်ယ္မႈေပၚတည္ျပီး သီးပံု ပြင့္ပံု ကြာတယ္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျဖဴတယ္လို႕ေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး
ရွင္သန္ျခင္းမွာ တို႕ေတြဟာ ကိုယ္ပိုင္အေရာင္ေတြနဲ႕ကြဲလြဲလို႕။
နံပါတ္တစ္ မျဖစ္ခ်င္ခ့ဲဘူး
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ျဖတ္သန္းမႈထဲမွာ ဘယ္လိုဂုဏ္သတၱိေတြ ပါမလဲ…
ထည့္သြင္းစဥ္းစားရင္း
ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ရင္း
ကိုယ့္ကိေလသာယႏၱရားၾကီးက သူမ်ားေတြထက္ သြားႏႈန္း ေႏွးေနတာ ။
ခ်င္ျခင္းေတြကို “ခ်ဥ္”လို႕ မရေသးတဲ့ ေျမေခြး
ေဆးေရာင္စံု စပ်စ္သီးေလးေတြ ေတြ႕တိုင္း
ထထ ခုန္တတ္တဲ့အက်င့္ ျပင္မရေသးဘူး။
တခါတေလ အလြမ္းေတြ လမ္းကူးမွားတဲ့အခါ
ကိုယ့္လမ္းဟာ အေဆြးေရာင္သန္းခ်င္လည္း သန္းမွာေပါ့။
ဘဝကို အေႏွးျပကြက္နဲ႕ ျပန္ၾကည့္ရင္
အရင္က ကိုယ္ပါဝင္တဲ့ အလြမ္းဇာတ္
မ်က္ရည္ရႊဲဲေအာင္ ငိုခဲ့ဖူးတာေတြ
အခုေတာ့ မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္ေနရ…။
အလြဲၾကီးလြဲခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အိပ္မက္ေတြကို ေခါင္းအံုးအိပ္
ေနာင္တတန္းလန္းနဲ႕ လက္က်န္ဘဝၾကီးကို ဆုတ္ကိုင္ထားရင္း
အေနအထိုင္မတတ္တဲ့ စိတ္ကေလး ရွိေနေသးတာကိုပဲ
ကိုယ့္ကိေလသာယႏၱရားၾကီး လူဆန္ေနတုန္းလို႕
ရိုးရိုးေလး ေတြးမိပါတယ္ ။
၂၆.၇.၀၉
ကိုတာရာမင္းေဝ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္(၅.၈.၀၉) အထိမ္းအမွတ္ အစ္မ မေနာ္ ရဲ႕ ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား ဘေလာဂ့္က “အေရွ႕ၿမိဳ႕ရိုးေပၚက နံနက္ခင္း…ကဗ်ာျပပြဲ”ပိုစ့္မွာ ျပသတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ အမွတ္တရ ျပန္တင္တာပါ ။
တျခား ကဗ်ာဆရာေတြျဖစ္တဲဲ့ ပန္းခ်ီထိန္လင္း ၊ အိၿႏၵာ ၊ အမရာ ၊ သစ္ေကာင္းအိမ္ ၊ Zephyr ၊ ကမာပုလ ဲ၊ လင္းဆက္ ၊ တင္မင္းထက္ ၊ ေနဆူးသစ္ ၊ လူေဇာ္သစ္ ၊ အိုင္လြယ္ပန္ ၊ သွ်င္ေႏြခ ၊ Xanthos တို႕ရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြကို ႏွင္းဆီေရာင္စံုေတြၾကားမွာ ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ျပသထားပါတယ္။
လင္းဒီပ
၆.၈.၀၉
Thursday, August 6, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
ဘဝကို အေႏွးျပကြက္နဲ႕ ျပန္ၾကည့္ရင္
အရင္က ကိုယ္ပါဝင္တဲ့ အလြမ္းဇာတ္
မ်က္ရည္ရႊဲဲေအာင္ ငိုခဲ့ဖူးတာေတြ
အခုေတာ့ မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္ေနရ…
တကယ္႔ကို
လူဆန္ေနၾကရတယ္ ကိုဒီပေရ ....
ဟိုမွာသြားဖတ္ျပီးဘီကြ။
ဒီမွာ လာထပ္ဖတ္တယ္။ :)
ကုိလင္းေရ
လူဆန္တဲ့သီခ်င္းေလးကုိ ဆုိသြားတယ္
စပ်စ္သီးေလးေတြကုိ ကုိယ္ေတြကေတာ့ ခ်ဥ္ပါျပီေလ
ခ်ဳိလုိ႔ရတုန္း ခ်ဳိထားပါ
:)
စတာေတြ မ်ားသြားျပီ
ခံစားခ်က္အျပည့္နဲ႔ကဗ်ာေလးဖတ္သြားတယ္
ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္
p.s ကုိလင္းကုိေျပာတာဟုတ္ဘူးဗ် ဟုိႏူးႏူးညံ့ညံ့က ဟုိလူပ်ဳိၾကီး ကုိစိတ္ဆတ္ကုိ ေျပာတာ
:D
“ကံရွိသလို ျဖစ္ထြန္းတဲ့ ဘဝေျမဆီလႊာပါ…
ေရြးခ်ယ္မႈေပၚတည္ျပီး သီးပံု ပြင့္ပံု ကြာတယ္။”
အစကေနအဆံုး အႏွစ္သာရ ရွိလိုက္တာ။ စာပိုဒ္တိုင္းက စိတ္ထဲကို နင့္နင့္နဲနဲ ေရာက္ေရာက္သြားတယ္။ ကဗ်ာထဲမွာ လူ႔ဘဝကို ျခံဳၿပီး ျမင္လိုက္သလိုပါပဲ...
ဘဝကို အေႏွးျပကြက္နဲ႕ ျပန္ၾကည့္ရင္
အရင္က ကိုယ္ပါဝင္တဲ့ အလြမ္းဇာတ္
မ်က္ရည္ရႊဲဲေအာင္ ငိုခဲ့ဖူးတာေတြ
အခုေတာ့ မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္ေနရ…။
..
အဲသလို ျဖစ္ခ်င္ေနေတာ့တာပါပဲ ေမာင္ေလးေရ
ဟို ဘေလာ့မွာလည္း ဖတ္ၿပီးသြားပါၿပီ...
လူဆန္တာကို ႀကိဳက္တယ္။ လူဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး (ဆင္ေျခေတြနဲ ့ ) ကာကြယ္ရတယ္ မဟုတ္လား။:)
Post a Comment