Thursday, July 15, 2010

ညစာစားပြဲ

၂၄ နာရီ အလင္းျမိဳ႕ျပရဲ႕ ေတာက္ပဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲ
ခင္ဗ်ားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ညစာ အတူတူ စားသံုး
ေနာက္ခံေတးသြားမွာ ဝါးဟားဟားေတြ မ်ားေနတယ္ ။
ခင္ဗ်ားမွာ ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းရယ္
ကၽြန္ေတာ္မွာ ရွိတဲ့ အခ်ိန္ေလးနည္းနည္းရယ္ ေပါင္းျပီး
ဒီညစာကို အတူတူ စားၾကတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးသားရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ အေၾကာင္းေတြ ေမးေနမိတယ္ ။
ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ မိန္းကေလး ဆက္တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းအေၾကာင္း ေမးတယ္ ။
ခင္ဗ်ားနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ဟာ
အရင္ကလို တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေစ်းကစားတဲ့ မ်က္လံုးေတြ မရွိေတာ့ဘူး ။
ခင္ဗ်ားအျပံဳးကို ေမွာ္ဆန္တဲ့ ကုန္းမို႕ကေလးလို႕ ကၽြန္ေတာ္ မခံစားမိေတာ့ဘူး ။
ခင္ဗ်ား ခ်ေကၽြးမယ့္ ေခ်ာကလက္ေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ မဆာေလာင္ေတာ့ဘူး ။
“ခင္ဗ်ားက ဘယ္ဥပေဒနဲ႕မွ တရားစြဲလို႕ မရေအာင္လွတယ္ဗ်ာ” အဲလို ေျပာခဲ့ဖူးတာ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး ။
ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္သားရဲ႕အတြန္႕အေခါက္စကားလံုးေလးေတြ က်ိဳးေၾကကုန္ျပီ ။
ႏွစ္ဆယ့္သံုးႏွစ္ေကာင္မေလးရဲ႕ မာယာမိတ္ကပ္ေတြ ပ်က္ကုန္ျပီ ။
ခင္ဗ်ားကလည္း
ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးေလး မပ်က္ရံု ဘဝအေၾကာင္းေျပာတဲ့ အရြယ္ မဟုတ္ေတာ့ ။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း
ရွပ္အက်ၤ ီလက္ရွည္ထဲ ေခၽြးတစ္စက္ မထြက္ဘဲ ဘဝကို ေမာျပတဲ့ အရြယ္ မဟုတ္ေတာ့ ။
သံုးဆယ္ေက်ာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘဝကို နည္းနည္း ရိပ္မိလာသလိုပဲ ။
ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ျပန္လာခ်င္တယ္ဗ်ာ အဲလိုေျပာမိေတာ့
ခင္ဗ်ားကလည္း ျပန္လာပါ လုပ္ငန္းတစ္ခုခု ေပါင္းလုပ္ၾကတာေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ဘဝကို တဝက္ေလာက္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကျပီ ဆိုေတာ့
တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာကို တစ္ေယာက္ ပို စာနာတတ္လာသလိုပဲ ။
ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေလာကဓံဂ်ိဳခ်က္ေတြခ်ည့္ဗ်ာ
ခင္ဗ်ားလည္း ခင္ဗ်ားမွ်ားေနတဲ့ ပင္လယ္နဲ႕ ခင္ဗ်ား
ေမာေနတာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ စကားလံုးေတြကို တထိုင္တည္း တဝၾကီး စားၾကတယ္ ။
မကုန္ဘူး ေျပာစရာေတြ
မေျပာျဖစ္ခဲ့တာေတြ
ေျပာမွ ျဖစ္မွာေတြ
ေျပာရဲသြားတဲ့ စကားေတြ
ဆိုးေဆးမပါတဲ့ စကားေတြ
(ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ရယ္ စကားလံုးေတြရယ္)
အတူတူ ထျပန္ၾကေတာ့ ညဆယ္နာရီ
တည္းခိုတဲ့ဆီ လိုက္ပို႕ေပးရမလား ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မေမးလိုက္ဘူး ။

လင္းဒီပ
၁၅.၀၇.၁၀


ရင္တြင္းစကား

ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီးေရးခ်င္ပါတယ္ ။ တစ္ပတ္ကို ကဗ်ာျဖစ္ျဖစ္ စကားေျပျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ တင္ခ်င္ေပမယ့္ ေရးခ်င္တိုင္း လက္ကလိုက္မလာတဲ့အခါ ေအးစက္ေနတဲ့ ဘေလာဂ္ျဖစ္ျဖစ္ သြားပါတယ္ ။ အဲဒီဘေလာဂ္ကိုပဲ လာဖတ္ေပးၾကလို႕ အမ်ားၾကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။အမ်ားၾကီး မေရးႏိုင္တဲ့အခါ ေရးႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ဆက္ေရးေနပါဦးမယ္ ။ အားလံုးကို ခင္မင္ေလးစား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ ။

13 comments:

khin oo may said...

ခ်စ္ခဲ႕တဲ႕အခ်စ္ေတြ............
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ.........
ခ်စ္ခဲ႕တာေတြကုိေတာ႕..


လုိက္ပို႕စရာမလုိပါဘူး.
ရင္ထဲကေန....

khin oo may said...

ေရးနုိင္သေလာက္ေပါ႕။ တြန္းခ်စရာမလုိပါဘူး. အသက္ကေလးရွိေနရင္ၿပီးတာဘဲ။ ခံစားခ်က္ရွိတဲ႕အခါ ေရးစရာေနရာေလးရွီတာေပါ႕။

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ကဗ်ာေလးက ဘဝစာမ်က္ႏွာေတြကို ခ်ျပတဲ့ ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္လိုပဲ..

mirror said...

ထူးဆန္းထွာ.. အတည့္ၾကီးကုိ ေျပာင္းလဲသြားတာပဲ..။ း)

ဒီကဗ်ာဖတ္ျပီးေတာ့ ခ်ဥ္ရည္ဟင္းထဲက ဒန္႔သလြန္သီး အရင့္ေတြကုိ ေျပးသတိရတယ္။(ဟမ္..ဘာမွလဲမဆုိင္ဘူး)

ywartharlay-ytu said...

ခင္ဗ်ားဗ်ာ

မနက္မုိးလင္းမွ ထလာရတယ္လို႕

jr said...

အမ်ားၾကီးေျပာခ်င္ေနမွန္းသိသာတယ္ဗ်။
ကဗ်ာက ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္လံုးထည့္ထားတဲ့ပါးလိုေဖာင္းေနတာပဲ။
ဒီလိုေလး.. (^_^)
:D

Zephyr said...

ငါ႔ရွင္ႏွယ္ ..
လူပံုက ရိုးပံုရိုးရက္နဲ႕ ...
သစ္ေတာက္ငွက္ေတြ တယ္မ်ားသကိုး ....။

ကဗ်ာကိုေတာ႔ၾကိဳက္တယ္ ...။

ေန ့သစ္ said...

“ခင္ဗ်ားက ဘယ္ဥပေဒနဲ႕မွ တရားစြဲလို႕ မရေအာင္လွတယ္ဗ်ာ”

အစ္ကိုၾကီးေရ ... ေလးစားပါတယ္
ထြက္လာသမွွ် ... ။

littlebrook said...

တရားခ်လိုက္သလိုပဲ
ကုိလင္းဒီပ .. :)

ေန၀သန္ said...

အက္ေဆးေလးလားဗ်ာ..။ သိပ္လွတယ္.. ေရးထားတာ...။ ဘာေျပာရမယ္မွန္းေတာင္မသိဘူး...


ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

Maung Myo said...

သံုးဆယ္ေက်ာ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘဝကို နည္းနည္း ရိပ္မိလာသလိုပဲ ။

က်ေနာ္လည္း ဘ၀ကို ရိပ္မိဖို႕ အခ်ိန္ဆိုတ့ဲ စက္၀န္းၾကီးကို ေစာင္းရအံုးမွာေပါ့ ။ မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားေတြမွာ အခ်ိန္နဲ႔ေနရာ အေျခေနေတြေၾကာင့္ေပါ့ေနာ္ ့ ။ ဒီကဗ်ာကိုဖတ္ျပီး ကိုဒီပၾကီးမွာလည္း ရင္ခြင္ေဟာင္းတစ္ေနရာရွိခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ သိလိုက္တယ္ း) ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ဆိုေတာ့ လိုက္မပို႕ေနပါနဲ႔ေတာ့ေလ ဟုတ္တယ္ဟုတ္ ။

ေရးခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွေရးပါ ဒီလိုပါပဲ ေအးစက္ေပမယ့္ ဒီဘေလာ့က ေကာ္ဖီေတြကိုေသာက္ရတာ သေဘာက်တယ္ အရမ္းေအးသြားေတာ့လည္း ice -coffee ေလးေပါ့ ။

ဂေရစ့္ said...

အေရအတြက္မ်ားမ်ားမတင္ႏိုင္ေပမဲ့
(အရည္အေသြးျပည့္ဝတဲ့ကဗ်ာကအႀကိမ္တရာဖတ္လည္းမရုိးႏိုင္ဘူး...) ဒီလိုကဗ်ာေတြရွိေနမွေတာ့ဘယ္လိုေအးစက္တဲ့ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္မွာလဲ။

ကဗ်ာေလးကို အရမ္းႏွစ္ၿခိဳက္မိရ်္ ဖန္တီးသူကုိေက်းဇူးတင္ပါေၾကာင္း.....

မမသီရိ said...

မမ ငယ္ငယ္တုန္းက ရီးစားမ်ားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကည့္ျပီး ျပတ္သြားတဲ့ရီးစားေတြနဲ႕ ေနာင္တခ်ိန္ သူတို႕ ျပန္ေတြ႕ၾကရင္ဘယ္လိုေနမလဲ လို႕ အျမဲစဥ္းစားခဲ့ဖူးတယ္..
ခုေတာ့သိျပီ ... း)..
ရီးစားေဟာင္းေတြ ျပန္ေတြ႕တာ ဘယ္လိုေနသလဲလို႕.. း)..
တဆက္တည္း ဆက္ေတြး မိတယ္.. အင္း.. ကဗ်ာဆရာနဲ႕ ရီးစားျဖစ္ရင္လဲ.. အရာရာ ေပစာေတြ ဖြဲ႕ခံေနရေတာ့မွာပဲ လို႕.. း)..
ခ်စ္ေနတုန္းမွာ ခ်စ္လို႕..
ေ၀းေနတုန္းမွာ လြမ္းလို႕.
ခြဲသြားရေတာ့ နာက်င္လို႕..
ျပန္ဆုံၾကေတာ့.... ဒီီလုိမ်ိဳးလို႕.. း)