ဘာသာျပန္

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနစဥ္ဘဝ/ေန႕စဥ္ဘဝ ေတြကို ျမင္သလို ဘာသာျပန္ၾကည့္တာကို စာေရးတာလို႕ပင္ ေျပာရမည္ ထင္ပါသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘဝကို လာေရာက္ထိခတ္လာသမွ် အပူအေအးခံစားမႈေတြကို ျပန္လည္တံု႕ျပန္ခဲ့ရသည္ ။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးသည္ လြတ္လပ္သူမ်ား မဟုတ္ၾက ။ တစံုတရာထက္ မကေသာ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြ ရက္ေဖာက္ျပီး တတိတိစားေနတဲ့ အခ်ိန္နာရီေတြၾကားမွာ ဘဝဆိုတဲ့ ပညတ္တစ္ခုစီကို ပိုင္ဆိုင္ထားရသည္ ။ မလြတ္လပ္သူမ်ားဆိုေသာ စကားကို အနည္းငယ္ ေျပာလိုပါသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘဝကို ရကတည္းက မသိသာစြာပင္ ရွင္သန္ခ်င္စိတ္ ရွင္သန္ျခင္း၏ခ်ည္ေႏွာင္မႈ ခံခဲ့ရသည္ ။

ထိုထိုဤဤျဖတ္သန္းၾကီးျပင္းရင္း ခ်စ္သူ ခင္သူမ်ား၏ အမုန္းကို မခံယူရဲေသာစိတ္ ၊ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေသာ သက္ရွိသက္မဲ့မ်ားကို အဆံုးရံႈး မခံရဲေသာစိတ္ ၊ ေသျခင္းကို ရင္မဆိုင္ခ်င္ေသးေသာစိတ္ စသည္တို႕ျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္ ။ ထိုသို႕ေသာ ခ်ည္ေႏွာင္မႈမ်ား မလြတ္လပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ပင္ အမွားမ်ား မရိုးသားမႈမ်ားကိုလည္း ၾကံခဲ့ ေျပာခဲ့ ျပဳခဲ့ မိၾကသည္ ။ တစ္ေန႕တာလံုး ေျဖာင့္မွတ္စြာ ျဖတ္သန္းမိပါရဲ႕လား မုသားကင္းကင္း ေနထိုင္ခဲ့ပါရဲ႕လားဟု စမ္းစစ္မိေသာအခါ မျဖဴေသာ အျပဳအမူမ်ားအတြက္ ဝမ္းနည္းမိသည္ ။ လူနဲ႕အက်ၤ ီသီခ်င္းေလးကို အဖန္ဖန္ ညည္းမိသည္ ။ မလြတ္လပ္ျခင္းေတြေၾကာင့္ပဲ ထပ္ျပန္တလဲလဲ မွားယြင္းကာ သမုဒယ ေႏွာင္ၾကိဳးမ်ားၾကားမွာ သံသရာကို အခါခါ လည္မိေစခဲ့သည္ပင္ ။ လြတ္လပ္လာေသာတစ္ေန႕တြင္ ျဖဴေသာစကား ဆိုမိေပမည္ ။

မျဖဴေသာဘဝ မျဖဴစင္သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းနည္းၾကရင္း စိတ္မ်ားစီးဆင္းရာကို ဘာသာျပန္ျခင္းအမႈအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္စာေရးခဲ့သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္စာမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝေရာင္စံုေန႕စြဲ႕မ်ား ခံစားမႈမ်ားကို တစ္ခုေသာ အတိုင္းအတာထိ ထင္ဟပ္မိေပမည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ကၽြန္ေတာ့္ဝမ္းနည္းမႈ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းမႈ ကၽြန္ေတာ့္ဆိုးမႈ မ်ားကို ခ်ေရးစရာ စာမ်က္ႏွာေလးတစ္ခုအျဖစ္ ဘေလာဂ့္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခင္ခဲ့သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္မရိုးသားမႈမ်ားကို ရိုးသားစြာ ဝန္ခံခ်င္စိတ္ရွိေသာအခါ ဝန္ခံျပီး တခါတေလေတာ့လည္း ထိန္ဝွက္စြာ(လွပစြာ) စာပန္းခ်ီ ေရးျခယ္္မိသည္ ။

အခုေနာက္ပိုင္း ရိုးသားမႈ လြတ္လပ္မႈအေၾကာင္းကို အရင္ထက္ ပိုေတြးမိသည္ ။ ဘာလုပ္လုပ္ ရိုးသားၾကကြာလို႕ ေျပာၾကသူမ်ားကိုယ္တိုင္ ရာႏႈန္းျပည့္ ရိုးသားျဖဴစင္ဖုိ႕ မလြယ္ကူေၾကာင္း ေတြးမိေသာအခါ လူအျဖစ္၏ အားနည္းခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိခ်ပ္မိသည္ ။ မျမင္ႏိုင္ေသာ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြ ၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ၾကိဳးဆြဲရာ ။ စြန္လြတ္ေသာအခါ စြန္ကေလးကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားေသာ(ဆိုင္းၾကိဳး) ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းသာ ရွိသည္ ။ ထိုၾကိဳးကေလး ျပတ္လွ်က္ ေလထဲ ဝဲလြင့္သြားေသာ စြန္ကေလး လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ျပီ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကေတာ့ စြန္ကေလးတစ္ေကာင္ထက္ ဆိုင္းၾကိဳးေတြ ပိုမ်ားခဲ့သည္ ။ ထိုဆိုင္းၾကိဳးမ်ားႏွင့္….ေလာကဓံရွစ္ပါး ကိုယ္ေလးလက္ဝန္ႏွင့္ ။ ထိုသို႕ ျဖတ္သန္းရင္း ဘဝေန႕ရက္မ်ား ထြက္ေပါက္တစ္ခုအျဖစ္ ထံုေဆးေကာင္းေကာင္းေလးတစ္မ်ိဳး ၊ ေလရႈရႈိက္စရာ ျပတင္းတံခါးေလးတစ္ခုအျဖစ္ စာေရးျခင္းအမႈ ကၽြန္ေတာ္မက္ေမာခဲ့ေပသည္ ။

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ဒိုင္ယာရီထဲမွာ စာေရးသည္ ။ ေနာက္ေတာ့ ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးေတြမွာ ေရးသည္ ။ အခုလို အင္တာနက္ေခတ္ေရာက္လာေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚမွာ စာေရးျဖစ္ေတာ့သည္ ။ ဆိုရလွ်င္ အခုျပတင္းေပါက္က ပိုက်ယ္သည္ ။ ကၽြန္ေတာ့္ျပတင္းေပါက္မွ ကၽြန္ေတာ္က မိတ္ေဆြမ်ားကို ျမင္ရသလို ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း မိတ္ေဆြမ်ားက ျမင္ရသည္ ။ အခုဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာဂ့္ေလးပင္ သံုးႏွစ္ျပည့္ေတာ့မည္ ။ စိတ္အေမာမ်ားကို ျဖည္ခ်ရင္း တဖက္အေမာမ်ားကို မွ်ေဝခံစားရင္း ေခတ္ၾကီးထဲ ကိုယ္စီးဆင္းမိသလို စီကံုးထားေသာ စာမ်က္ႏွာေလးတစ္ခု သံုးႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ ။ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာဂ့္ေလးကို အခ်ိန္ေပးဖတ္ရႈၾကေသာ သူငယ္ခ်င္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ အားလံုးကို အမွန္ပင္ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္ ။

တကယ္ေတာ့ ျမစ္တစ္စင္း၏ စီးဆင္းမႈမ်ိဳးမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္က ခ်ိဳေသာသစ္သီးမ်ားကို ယူလာခဲ့သလို အမိႈက္သရုိက္မ်ားကို သယ္ေဆာင္ခဲ့မိေပလိမ့္မည္ ။ အမိႈက္ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ ေတာင္းပန္လိုျပီး ခ်ိဳေသာသစ္သီးမ်ားအျဖစ္ စာခ်စ္သူမ်ား ခ်ိဳျမိန္ေစေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ေပ်ာ္ရႊင္မိေၾကာင္းေတာ့ ေျပာလိုပါသည္ ။ ဒီဘက္ႏွစ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးအားေလ်ာ႕လာသည္ ။ ျမစ္တစ္စင္း ေရစီးေႏွးလာသည္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။ ဆက္လက္ေတာ့ စီးဆင္းေနဦးမည္ဟု စီးဆင္းခြင့္ျပဳပါလို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုပါသည္ ။ တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ခ်ိဳေသာသစ္သီးမ်ားသာ ယူေဆာင္ခဲ့လိုျပီး အမႈိက္မ်ားပါလာခဲ့လွ်င္ေတာ့ ျမစ္တစ္စင္းက ေတာင္းပန္လိုပါသည္ ။

မေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ေနတတ္ဖို႕ မတည္ျငိမ္စရာေတြထဲမွာ တည္ျငိမ္ေအာင္ေနတတ္ဖို႕ ဘဝကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ရရွိခဲ့တာလို႕ပဲ နားလည္လက္ခံမိပါသည္ ။ ေႏွာင္ၾကိဳးမ်ားကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ေတြ႕ျမင္ေျဖေလ်ာ႕ရင္း လြတ္လပ္ေသာ ဘဝကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ရိုးသားမႈမ်ားကို ေလးျမတ္ရင္း ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ေရးလိုက္ပါသည္ ။

(ကိုေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ)တဂ္ထားတဲ့ ဘေလာဂ့္ေဒးအမွတ္တရ ပိုစ့္ပါ ။ ကိုေအာင္ ေက်နပ္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား :) )

လင္းဒီပ

၃၀.၀၈.၁၁