ခ်စ္သူရဲ႕မိုး

ေကာင္းကင္က မိုးကေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ ကုန္သြားလို႕ အငိုတိတ္သြားျပီ။ ငါကေတာ့ မျပီးေသးဘူး..လြမ္းလို႕ေလ။ငါ လမ္းကေလးကို ေငးၾကည့္တယ္။ မိုးရြာျပီးစ ဆိုေတာ့ ျမက္ခင္းေလးေတြက ေရစက္လက္..အေပၚကေန လမ္းမီးေတြျဖာက်ေနေတာ့ …စိမ္းျပီးေတာ့ စိုေနေတာ့တာ။ လွလိုက္တဲ့ ျမက္ခင္းေလးေတြေပါ့။ ဆက္ေလွ်ာက္လာေတာ့ သစ္ပင္အုပ္အုပ္ေတြ…မိုးရြာျပီးစ လမ္းကေလးကို ငါတို႕ေလွ်ာက္ျဖစ္တဲ့ အခါတိုင္း သစ္ပင္ၾကီးေတြေအာက္ေရာက္ရင္ ငါက ခုန္ျပီး အကိုင္းေတြကို ရိုက္ခ်တတ္တယ္။နင္က အငိုက္မိသြားျပီး အကၤ်ီေတြ ေရစိုကုန္ေရာ။ စိတ္တိုျပီး ငါ့ ကို အားရေအာင္ ရိုက္ပုတ္တတ္တဲ့ နင့္လက္ကေလးေတြကို လြမ္းလိုက္တာ။ ဒီျမိဳ႕ကိုက သစ္ပင္ေတြ မ်ားလြန္းတာပါဟာ။ ဘယ္ဘက္ကိုၾကည့္ၾကည့္ စိမ္းညိဳ႕ေနတတ္တာ။ ငါခ်စ္တဲ့ အစိမ္းေရာင္..နင္ ခ်စ္တဲ့ အစိမ္းေရာင္..ဟိုးေဝးေဝးမွာ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးေမ့က်န္ခဲ့တဲ့ အစိမ္းေရာင္ အတိတ္တခ်ိဳ႕လည္းရွိတာေပါ့ေလ။ ငါက မေမ့ပါဘူး။နင္ေမ့သြားတဲ့ (နင့္ေမ့ထားတဲ့ အတိတ္ေတြမို႕ ေမ့ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လိုက္ရတာ..)

တကယ္ေတာ့ ျဖစ္ျပီးခဲ့သမွ်က ဘာမွထူးထူးျခားျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရိပ္လို႕ ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေကာင္မေလးနဲ႕အတူတူ မုန္တိုင္းေန႕စြဲေလးေတြ ျဖတ္ကူးခဲ့ၾကတယ္။ေရဆန္ဆိုရင္ေတာင္ အတူတူ ျဖတ္ကူးရေတာ့ ငါေပ်ာ္တာေပါ့ဟာ။ေခၽြးေတြနဲ႕စိုျပီး ပ်က္ေနတဲ့ ပါးကြက္ေလးေတြက ငါ့အတြက္ စိမ္းလန္းျခင္းကဗ်ာ။ အတူတူစိုက္မွ ပြင့္တတ္တဲ့ပန္းတစ္မ်ိဳးက အခ်စ္ဆိုရင္ ငါက တစ္ေယာက္တည္း တိတ္တဆိတ္ စိုက္ပ်ိဳးမိသူေပါ့။ထားလိုက္ပါေတာ့လို႕ ေျပာမိလိုက္ခင္မွာဘဲ နင္ ငါ့ကို ထားရစ္ခဲ့ေတာ့တာ။ ငါကေတာ့ ငါ့သစ္ပင္ေလးနဲ႕ငါ ေပ်ာ္ေနတုန္းဆိုေတာ့ နင့္အေတာင္ပံခတ္သံ မၾကားလိုက္မိဘူး။ ေရွးဆုေတာင္းေကာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးဆိုေတာ့ နင္သြားမယ့္ လမ္းမွာ ၾကယ္ေတြကလည္း ထြန္းလင္း လမ္းျပ ၾကလို႕ေပါ့။

ရယ္စရာေကာင္းလိုက္တာဟာလို႕ စိတ္ညစ္စရာ ဒါမွမဟုတ္ လူေတြနဲ႕ အဆင္မေျပ ျဖစ္တိုင္း ေျပာေနက် နင့္အသံေလး လြမ္းလိုက္တာ…အခုေကာ နင္ အဲဒီစကားေလး သံုးျဖစ္ေသးလားဟင္..ငါကေတာ့ စကားသံံေလး လြမ္းဆဲေပါ့..အရူးေကာင္ အဓိပၸာယ္ရွိတာ မလုပ္ဘဲ ငါ့ခ်ည့္ ထိုင္လြမ္းမေနနဲ႕လို နင္ေျပာဦးမွာ မဟုတ္လား။ ေအးေလ..ငါကိုကလည္း ရူးလြန္းပါရဲ႕.. ကိုယ္တကိုယ္ေရေတာင္ မေအးခ်မ္းဘဲနဲ႕ နင့္အေပၚ မိုးလိုရြာခ်ခ်င္စိတ္ေတြက ကေလးတုန္းကလို ဇြတ္တရြတ္ ႏုိင္ခ်င္တုန္း။ တပါးေသာအရပ္မွာ နင္ ေအးခ်မ္းပါရ့ဲလား…

ေလွကေလးက ကမ္းကပ္မယ္ ။ကမ္းေရာက္ေတာ့ ခရီးသည္ေတြက ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ဆက္ၾကမယ္။ နင္နဲ႕ငါက ေလာကထဲမွာ ခရီးသည္နဲ႕ ေလွငယ္ေလးလို ေတြ႕ခဲ့ၾကတာ။ အခု ကမ္းေရာက္သြားျပီ။ ရင္ထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို ဘယ္လိုျမင္ေအာင္ျပရမလဲ ။ငါ အခုထိ မသိေသးဘူး။ ခံစားတတ္တယ္ နားလည္တတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ပ်က္ခံစားေနရတာေတြ နင္နားလည္ေအာင္ ေျပာမျပတတ္ခဲ့ဘူး။ လူအေလးကို မိုးေရေတြထဲမွာပဲထားခဲ့ေပါ့။ တေလာကလံုးက မိုးေတြ တိတ္သြားရင္ေတာင္ ငါ့ရင္ထဲက မိုးကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မတိတ္ဘူး။ နင့္အတြက္ ဆက္ရြာေနရဦးမွာ။ အခ်စ္ေတြ အလြမ္းေတြနဲ႕ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕ေနေပမယ့္ တကယ္ရြာခ်လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ေအးျမတဲ့ မိုးေရစက္ေတြ ပဲေတြ႕ရမယ္။ နင္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခါ ဟိုတုန္းက လမ္းကေလးေပၚ စိတ္ကူးနဲ႕ ထြက္လာခဲ့ေပါ့။ သစ္ပင္အုပ္အုပ္ေတြရဲ႕ အေပၚကေန ငါ ရြာခ်လိုက္မယ္ ။ နင့္ တစ္ကိုယ္စာေလး ရႊဲစို ျငိမ္းခ်မ္းသြားတဲ့ အထိေလ။ နင့္ရဲ႕ တကိုယ္ရည္ မိုးဥတုေလးကေတာ့ နင္ရွိတဲ့အရပ္ဆီ တိမ္စိုင္ေတြ ေမ်ာလြင့္ခ်င္တုန္းပါပဲ..
လင္းဒီပ
၁၁.၁.၀၉