အားမေလ်ာ႕ႏွင့္ေရာက္လုျပီ..ၾကိဳးစားတက္ပါမည္..(၁)

ကၽြန္ေတာ္ က်ိဳက္ထီးရိုး တက္မယ္ဆိုျပီး အေဖာ္စပ္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ေခၚလို႕မရ..ခြင့္မရတဲ့လူရယ္ မအားတဲ့ လူရယ္နဲ႕ ေနာက္ဆံုး ေနေမာင္ပဲေခၚလို႕ရသည္။ ဘုရားသြားတယ္ ဆိုတဲ့ကိစၥကလည္း ေရစက္ပဲလားေတာ့ မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားဖူး သြားခ်င္တုိင္း ေနေမာင္ တစ္ေယာက္နဲ႕ပဲ အဆင္ေျပ တတ္သည္။ ေနေမာင္က ခရီးေဖာ္ေကာင္း တစ္ေယာက္။ ဘယ္ေတာ့မွ ခရီးသြားရင္ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ လုပ္ေလ့မရွိ။ သိပ္မ်ားမ်ား ညွိေနစရာမလို။ သြားမယ္ဆို လိုက္ျပီးသား.. ခရီးေဖာ္ေကာင္း ႏွင္ ့ခရီးသြားရသည္က အရသာကို ခရီးသြားဖူးသူတိုင္း နားလည္မည္ ထင္ပါသည္။ဒီလိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ေထာင့္ရွစ္၏ ခရစ္စမတ္အလြန္ ဒီဇင္ဘာမွာ က်ိဳက္ထီးရိုးတက္ျဖစ္သည္။

ေအာင္မဂၤလာအေဝးေျပးကေန ကင္ပြန္းစခန္းထိကို ကားခ က (၃၅၀၀)မွ်သာ ။မမ်ားလွ။ကားေတြကေတာ့ fully air-con.. window type ေတြေလ..ျပတင္းေပါက္ေတြဖြင့္ထားျပီး.. ေလ တဝူးဝူးႏွင့္ ေပ်ာ္စရာ..ကားေတြက ေကာင္းပါသည္။ air-con မဖြင့္တာေလး တစ္ခုသာ.. ရန္ကုန္ကထြက္လာကတည္းက အစိမ္းေရာင္ေတြ စေတြ႕ရျပီေလ.. ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ငယ္ငယ္တည္းက လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းေတြ လယ္ေစာင့္တဲေလးေတြ ျမင္ရင္ကို အလိုလို ေပ်ာ္ေနတတ္တာေလ။ လယ္တဲေတြႏွင့္ တြဲျမင္ေနက် လွည္းႏြားေတြ..ေနာက္ ေကာက္ရိုးပံုေတြ..ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလိုက္တာ..အမွန္ကေတာ့ ရန္ကုန္က ကားထြက္လာေတာ့ ေန႕လည္ (၁)နာရီ..ေနကျပင္းသည္။ဒါေပမယ့္စိမ္းလန္းျခင္းေတြကို ေငးျပီး ကားစီးလာရတာ အရမ္းေပ်ာ္ေနသည္။ ကားကလံုးဝမနား..စစ္ေတာင္းျမစ္ကို စစ္ေတာင္းတံတားသစ္(မုပၸလင္)ကေန ျဖတ္ေတာ့ စစ္ေတာင္းတံတားေဟာင္းၾကီးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။ ေနေမာင္ကေတာ့ ပဲခူးကထြက္လာတည္းက ေဘးမွာ အိပ္လိုက္လာသည္။ ေရငတ္လာလို႕ VeVe ဘူးေလး ဖြင့္ေသာက္ေတာ့ လံုးဝ မေအးေတာ့။ က်ိဳက္ထိုေရာက္ေတာ့ စိမ္းလဲတင္ ဟိုတယ္ကိုခမ္းခမ္းနားနားေတြ႕ရသည္။အခမဲ႔ရပ္နားလို႕ ရပါသည္တဲ့။ အထဲမွာ တိရစာၦန္ရံုလည္း လုပ္ထားပံုရသည္။ေနာက္ က်ိဳက္ထိုျမိဳ႕ထဲဝင္ သိပ္မၾကာလိုက္ ကင္ပြန္စခန္းကို ကားဝင္ေတာ့ ညေန (၄း၃၀)..သံုးနာရီခြဲေလာက္ပဲ ကားစီးရသည္။ ေရာက္ပါျပီ က်ိဳက္ထီးရိုးေတာင္ေျခ..ကင္ပြန္စခန္း.. ကားသမားက အျပန္လက္မွတ္ကို တစ္ခါတည္း လုပ္သြားဖို႕ သတိေပးသည္။ ႏွစ္ည အိပ္မည္ဆိုေတာ့ အဂၤါေန႕ မနက္(၁၁း၀၀) လက္မွတ္ ၾကိဳဝယ္ထားလိုက္သည္။

က်ိဳက္ထီးရိုး ေနာက္ဆံုးေရာက္တာ (၁၉၉၈)…လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္က ကင္ပြန္စခန္းနဲ႕ အရမ္းမကြာလွလုိ႕ထင္မိသည္။ ယိုမ်ိဳးစံု ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြ ထမင္းဆုိင္ေတြ ႏွင့္ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းဆိုင္ေတြက ထံုးစံအတိုင္း အျပိဳင္အဆုိင္ ေအာ္လို႕ေခၚလို႕ေလ။ ထမင္းစားျပီး ေတာင္ေပၚ လမ္းေလွ်ာက္တက္မယ္ လုပ္ေတာ့ အိတ္ေတြမႏိုင္မွာစိုးျပီး အထမ္းသမားငွားဖို႕ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ညေန(၅း၃၀).. ထမင္းဆုိင္က ငွားရခက္မယ္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ့္အိတ္ကိုလြယ္ တတ္ဖို႕ ျပင္သည္။ ထမင္းဆိုင္ေနာက္က သန္႕စင္ခန္းဝင္ေတာ့ (၅၀) ..က်ိဳက္ထီးရိုးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေလး စလာျပီ..စတက္ တက္ခ်င္းေတာ့ သိပ္မသိသာ ဟုတ္ေနတာပါပဲ… ငါ မအိုေသးဘူးေပါ့။ လမ္းတေလွ်ာက္ ဆုိင္ေလးေတြ ေငးရင္း တက္သြားရတာ ေပ်ာ္စရာ…တက္လာရင္းႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း ၆နာရီေက်ာ္လာေတာ့ ေမွာင္စျပဳလာသည္။ ညပိုင္းက အတက္သမားသိပ္မေတြ႕ရ..အဆင္းသမား ေတြေတာ့ ေတြ႕ေတြ႕ေနရသည္။ညဘက္ဆိုေတာ့ ေနာက္ရင္းေျပာင္ရင္း တက္စရာ အေဖာ္သိပ္မေတြ႕..ေကာင္ေလးေတြ ႏွစ္ဖြဲ႕ေလာက္ေတြ႕သည္။ ေသာက္တက္ကေလးေတြေလ..ေသာက္လိုက္ တက္လိုက္ႏွင့္ ..ေနေမာင္ေကာ ကၽြန္ေတာ္ပါ အရက္ေသာက္ေလ့မရွိ..ေနေမာင္က ေဆးလိပ္သမား..အခုလည္း မာဘိုလိုေတြ (၂)ဘူးေတာင္ဝယ္လာသည္။ သူေသာက္တာျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ယူေသာက္မိေကာ.. အံမယ္ သူက ေဆးလိပ္ေသာက္ျပီး တက္ရင္ အေမာေျပတယ္ အစ္ကိုရတဲ့။

လမ္းမွာ ေတာင္းေတြ ရြက္ျပီး တက္လာသည့္ ေစ်းသည္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတာင္းေတြ ရြက္ေပးရင္ခင္သြားေတာ့ သူတို႕ကေျပာသည္။ ေရွ႕က က်ားဆြဲစခန္းမွာ ကန္ေတာ့ကန္ေတာ့ဆို ဝင္မကန္ေတာ့နဲ႕ အတင္းအလွဴခံလိမ့္မယ္လို႕႔ ၾကိဳေျပာသည္။ သူတို႕ မွာသြားတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း မကန္ေတာ့ဘဲ ဖိနပ္ကေလးေတြ ကိုင္ျပီး နတ္နန္းထဲကျဖတ္ေတာ့ အတင္းေခၚသည္။ မရေတာ့ ေဟ့ေကာင္ေလးေတြ ဝင္ကန္ေတာ့သြားကြ..က်ားဆြဲစခန္း ဘာမွတ္ေနလဲ.. မင္းတို႕ေတာ့ ခက္တာပဲလို႕..လွမ္းေအာ္ ေျခာက္လိုက္ေသးသည္။ တကယ္ကေတာ့ က်ားကမဆြဲပါ သူတို႕ေတြက ဆြဲေနတာေလ… ခုန ေစ်းသည္မေလးေတြက ထပ္မွာသြားတာရွိေသးသည္။ အစ္ကိုတို႕ေနာ္ ေရေျမာင္ၾကီးေရာက္ရင္ ဝိုင္းဆြဲပါလိမ့္မယ္ ..တဲ့၊ေရေျမာင္ၾကီးက ေတာင္ေျခက တက္ရင္ (၂)မိုင္ခြဲမွာ..အစအဆံုးတက္ရမွာက (၇)မိုင္ခြဲ..ေရေျမာင္ၾကီးေရာက္ေတာ့ (၈)နာရီေလာက္ရွိေနျပီ။သူတို႕မဆြဲခင္တည္းက နားျဖစ္သည္။အေအးတစ္ပုလင္းကုိ ၅၀၀ ႏွင့္ေသာက္ျဖစ္ၾကသည္။ နာရီဝက္ေလာက္နားျပီးေတာ့ ဆက္တက္ၾကသည္။ ေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္း..ဓာတ္မီးေလးေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ေလ..လမ္းမွာ ေယာက္်ား မိန္းမ ကေလးေတြ အရြယ္စံု ဆိုက္စံု အဖြဲ႕ႏွင့္ စေတြ႕သည္။ သူတို႕လည္းေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္း တက္လာသူေတြ..လမ္းတေလွ်ာက္တက္လုိက္ နားလိုက္ႏွင့္။ေျခလွမ္းေတြက သိပ္မသြက္ေတာ့။ ၾကံဳတဲ့ကြတ္ပစ္ေလးမွာ အိပ္ျပီး မနက္မွ ဆက္တက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႕ေတာင္ေတြးမိေသးသည္။ ခဏနားလို႕ ခံုတန္းေလးေတြေပၚ လွဲခ်လိုက္ရင္ အရမ္းအရသာရွိလို႕ေလ။ ဝတ္ထားတဲ့ အေႏြးထည္ကလည္း ေခၽြးေလးတစို႕စို႕။ တက္ရင္း တက္ရင္း အေမွာင္ထဲမွာဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေရာက္ေနျပီလည္း မမွန္းတတ္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ နားစရာတဲေလးေတြ ေတြ႕မွမဟုတ္ေတာ့ ေက်ာက္တံုး ျမင္လည္း လွဲခ် လိုက္ရေတာ့သည္။ နီးလာေလေလ.. လြယ္ထားတဲ႕အိတ္ၾကီးက ပိုေလးလာေလ..ေျခေထာက္ေတြက မသယ္ႏိုင္ေလပင္.. တက္ရင္းႏွင့္ ေနေမာင္ကလည္း ဗိုက္ဆာလာသည္။ ပါလာတဲ့ေရဘူးေတြကလည္း ကုန္ျပီဆိုေတာ့ သီခ်င္းသံၾကားျပီး မီးလင္းေနသည့္ဆိုင္ကေလးကို တံခါးဖြင့္ခိုင္းရသည္။ ေကာင္ေလးက တံခါးဖြင့္ေပးေတာ့ သူ႕ဆိုင္ေလးထဲမွာ ခိုင္သင္းၾကည္ မဂၤလာေဆာင္ စံုတြဲသီခ်င္းေလးေတြ ၾကည္႕ရင္းနားၾကေတာ့ ည(၁၀)နာရီခြဲေနျပီ..မင္းက တီဗြီ ဘာႏွင့္ဖြင့္တာလဲကြ ဆိုေတာ့ ဘုရားက မီးယူထားတာလို႕ေျပာျပီး အစ္ကိုတို႕ေရာက္ေနျပီ..ေနာက္ထပ္ (၁၅) မိနစ္ပဲလို႕ေျပာသည္။ နားျပီးကၽြန္ေတာ္တို႕ျပန္ထြက္လာ ဆက္တက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ မိနစ္ေလးဆယ္ ေလာက္ၾကာသည္။သူတို႕ (၁၅) မိနစ္ကို သတိထားေနာ္လို႕ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေနာက္ျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုပဲေမာေမာ အေမွာင္ထဲမွာ ေရႊေရာင္ေတြဝင္းေနတဲ့ ဘုရားကိုဖူးလိုက္ရေတာ့ အေမာေတြ အားလံုး ေပ်ာက္ကုန္သည္။တကယ့္ကို ေအးခ်မ္းသြားတာေလ..

တည္းခိုခန္းရွာေတာ့ ပထမတစ္ညကို တစ္ေသာင္းခြဲေနာက္ညက ႏွစ္ေသာင္းေပးရမည္တဲ့။ပထမညက အခုပဲ (၁၁)နာရီေက်ာ္ေနျပီေလ…အခန္းေလးေတြက ႏွစ္ေယာက္အိပ္သာရံုေလး..အထပ္တိုင္းမွာ အိမ္သာႏွစ္ခန္းႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတစ္ခန္းပါသည္။ပစၥည္းေတြ ထားျပီးေတာ့ ဘုရားကိုတက္ဖူးၾကသည္။ ခရစ္စမတ္ ရက္ကေတာ့ လူမ်ားမည္..ခရစ္စမတ္အလြန္ နယူးရီးယား မတိုင္ခင္ဆုိေတာ့ နည္းနည္းေလး လူက်ဲျပီး ဘုရားဖူးလို႕ေကာင္းသည္။လူမ်ားလြန္းရင္ စိတ္ပ်က္စရာ။ဘုရားဖူးျပီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ျဖစ္သည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ျပန္ထလာေတာ့ ည(၁)နာရီ…ဒီညေတာ့ အိပ္လို႕ေကာင္းမည္။

လင္းဒီပ

၁၂.၁.၀၉