Sunday, February 15, 2009

ခ်စ္သူ႕ဖတ္စာ(၃)

ျဖစ္ခြင့္က
လြင့္ေျမာခြင့္ ရွိရင္ေတာင္
တစ္လံုးစီ ၾကိဳးျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ပူေဖာင္းေလးႏွစ္လံုးလို
လြင့္ေျမာခြင့္ တစ္ေနရာစီ

ဘယ္လို ဝဋ္ေၾကြးၾကမၼာလဲ
ငါးကေလးႏွစ္ေကာင္ကို တစ္ပုလင္းစီ ခြဲေလွာင္ခဲ့ဖူးသလား
ငွက္ကေလးႏွစ္ေကာင္ကို ေလွာင္အိမ္တစ္ခုစီ ထည့္ထားခဲ့ဖူးလား
(အခ်စ္ရယ္)
ကၽြန္ေတာ့္က်မွ ေမွာင္လိုက္တာ။

ကမာၻေလာကၾကီးက ျမိဳ႕ေတြ ရြာေတြ မ်ားျပားလြန္း
ဒါေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ကိုယ္စာ လံုျခံဳစြာ
ေက်ာခ်ႏိုင္မယ့္ေနရာေလးက် ရွားပါးလြန္းလိုက္တာ။

ရန္သူေတြလိုက္လာတဲ့အခ်ိန္
တံတိုင္းေတြက ျမင့္ေတာ့ ဘယ္လို ခုန္ထြက္ရမလဲ
ကၽြန္ေတာ္က အခ်စ္ကိုတင္ေဆာင္ ျမင္းတစ္ေကာင္နဲ႕ဒုန္းစိုင္း
အခ်စ္အတြက္နဲ႕ ရာဇဝင္ေတြထဲက ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္
ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ရပါေစသား ။

မနက္ျဖန္မွာ
ရန္သူဘက္က ျမင္းတပ္ၾကီးကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အႏိုင္တိုက္မယ့္အေၾကာင္း
တံတိုင္းေတြ အလြန္မွာ
ပန္းကေလးေတြ သူၾကီးလုပ္တဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာ ေတြ႕ရွိထားျပီးျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ဒီည အိပ္မက္ၾကမယ္။

(စိတ္ကို ေလ်ာ့မေပးၾကေၾကးေနာ္)
ပူေဖာင္းေလးႏွစ္လံုး ဆိုရင္ေတာင္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေႏွာင္ခ်ည္
တိမ္ေတြကို ထြန္းညိွဖို႕ အလင္းတစ္စ ေဖြရွာၾကမယ္ေလ။
လင္းဒီပ
၁၅.၂.၀၉

18 comments:

MANORHARY said...

ပန္းကေလးေတြ သူၾကီးလုပ္တဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာ ...
တဲ့လား....
အိပ္မက္ေလးသိပ္လွပါေစ..

Anonymous said...

ကဗ်ာေကာင္းေလးပဲဗ်ာ။
ဆႏၵေတြ အျမန္ဆံုးျပည့္၀ၾကပါေစ။

ဆိုးသြမ္း

khin oo may said...

ေကာင္း၏

Anonymous said...

ေအာ္..လက္စ သတ္ေတာ့
သူ က ျမင္းစီးျပီး
ရိုမီယို လို သူရဲေကာင္း လုပ္ခ်င္သူ ကိုး.....း)..
လုံး၀ စိတ္မေလွ်ာ့ လိုက္ပါနဲ႔...
..
အခ်စ္အတြက္နဲ႕ ရာဇဝင္ေတြထဲက ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္
ကိုလင္းဒီပ .. ျဖစ္ရပါေစသတည္း...
...
ဆုေတာင္းေပးပါ တယ္ ေနာ္...

Anonymous said...

လင္းဒီပေရ..

လွလိုက္တဲ့ စကားလံုးေတြ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ..
ေၾကကြဲေနတဲ့ ႏွလံုးသားကိုလဲျမင္သာထင္သာေနတယ္
အျမန္ဆံုး...တစ္မွ်င္ထဲျဖစ္တဲ့အပ္ခ်ည္က ဗူေပါင္းေလးေတြအျဖစ္...ဟိုး...မိုးတိမ္ထဲအထိ
ပ်ံတက္သြားႏိုင္ၾကပါေစ

ညိမ္းညိဳ said...

အကိုေရ
ခ်စ္သူဖတ္စာ လာဖတ္ပါတယ္
အခုထိ သင္႐ိုးမေက်ေသးလို႔ပါ
သိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလးနဲ႔ သိပ္လွတာပဲဗ်ာ
အကို႔ကဗ်ာေတြကို အၿမဲေစာင့္ေမွ်ာ္ အားေပးလ်က္ :)

ေဆာင္းယြန္းလ said...

တံတိုင္းေတြ အလြန္မွာ
ပန္းကေလးေတြ သူၾကီးလုပ္တဲ့ ရြာေလးတစ္ရြာ ..
အေတြးေတြသိပ္လွတယ္ ညီေရ႕..
ေတာင္းတဲ့ဆုေတြၿပည့္ပါေစ...

အိုင္လြယ္ပန္ said...

လွတယ္ ကိုဒီပေရ ...

လွတ်ငြိမ်းလေပြေ (breeze) said...

ႏူးညံ့လိုက္တာ

Anonymous said...

ကဗ်ာေလးက သနားစရာေလး ခံစားနားလည္နိုင္ပါတယ္ ။

ျငိမ္သက္ said...

ဒီပ လက္ရည္ေတြက မေခၿပီးရင္းမေခပါလား...ခံစားပါသြားတယ္
"ငါးကေလးႏွစ္ေကာင္ကို တစ္ပုလင္းစီ ခြဲေလွာင္ခဲ့ဖူးသလား" ကိုျမင္ရင္ စိတ္မလုံေတာ့ဘူး
ငယ္၂တုန္းက တိုက္ငါး အေတာ္ႄကိဳက္ခဲ့တဲ့လူဆိုေတာ့
ငလင္း မ်ား ငါ့ က်ိန္စာတိုက္ေနၿပီလားလို႔

WWKM said...

“ပူေဖာင္းေလးႏွစ္လံုး ဆိုရင္ေတာင္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေႏွာင္ခ်ည္
တိမ္ေတြကို ထြန္းညိွဖို႕ အလင္းတစ္စ ေဖြရွာၾကမယ္ေလ။”

ခ်ည္ေနွာင္ထားတဲ႔ ပူေပါင္းေလးနွစ္လံုးအေနနဲ႔ ေကာင္း
ကင္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၀ဲပ်ံနိုင္ပါေစ ေမာင္ေလးေရ။

ကဗ်ာေလးေကာင္းလြန္းတယ္။

အစ္မ၀ါ

ေမ့သမီး said...

ပန္းကေလးေတြသူႀကီးလုပ္တဲ့ရြာဆိုရင္ေတာ့ ပ်ားတုပ္ခံရေတာ့မွာပဲ။ :P

Welcome said...

ကဗ်ာေလး လာဖတ္သြားပါတယ္ ..
ျမင့္လြန္းေတာ့ မန္႔ရန္ စကားမေတြ႕ပါ။

Unknown said...

ကဗ်ာေကာင္းမေကာင္းေတာ့မသိဘူး..။ ကဗ်ာကို ဖတ္ေနရင္း မိုင္ ၈၀၀၀ ေက်ာ္က ခ်စ္သူကို အေျပးေခၚၿပီး ေတာ့သာ ဖတ္ျပလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ အစ္ကိုရယ္...။ :(

sait phay yar said...

လက္ရာကမေခေတာ့ မမန္႕တတ္ေအာင္ဘဲ
ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ ကိုၿပဴတင္းေပါက္
ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ အၿမန္ေပါင္းစံုႏိုင္ပါေစေနာ္

Kaung Kin Ko said...

အေတြးေတြ အေရးေတြ ဆန္းၾကယ္ျပီး ေကာင္းလိုက္တာ။ ၾကိဳက္လုိက္တာညီရာ။

maymoe said...

(စိတ္ကို ေလ်ာ့မေပးၾကေၾကးေနာ္)
ပူေဖာင္းေလးႏွစ္လံုး ဆိုရင္ေတာင္
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေႏွာင္ခ်ည္
တိမ္ေတြကို ထြန္းညိွဖို႕ အလင္းတစ္စ ေဖြရွာၾကမယ္ေလ
အဲလိုအဆင္ေျပေျပေလးဆိုေကာင္းတာေပါ့။