Thursday, June 17, 2010

ဖတ္မိေတာ့လည္း ကဗ်ာ(၁)

အိႏၵိယ အလုပ္သမားေလးဟာ ေပ်ာ္ေနတယ္
မနက္ျဖန္ သူအိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ ။

သူ ေပ်ာ္ေနတယ္
အလုပ္ရွင္က အလုပ္လုပ္ခြင့္ သက္တမ္း ထပ္မတိုးေပးတဲ့အတြက္ ။
သူ ေပ်ာ္ေနတယ္
ဒီတခါ ေလယာဥ္ၾကီးက သူ႕ေျမကို ျပန္ပို႕ေပးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ။
သူ ေပ်ာ္ေနတယ္
ခ်င္းႏိုင္ေလဆိပ္ကေန ဇာတိေျမေရာက္ဖို႕
ေနာက္ထပ္ကားေျခာက္နာရီေလာက္ ထပ္စီးရမွာလို႕ ေျပာရင္း…။

သူ႕စကားသံက
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဒရမ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တီးတယ္ ။
သူ႕မ်က္လံုးရုပ္ရွင္ပိတ္ကားေပၚ မိသားစုထမင္းဝိုင္းေလး ျပေနတယ္ ။
သူ႕မ်က္လံုးရုပ္ရွင္ပိတ္ကားေပၚ သူ႕ခ်စ္သူ အမည္းေရာင္ အိန္ဂ်ယ္လ္ေလး ကေနတယ္ ။
သူ႕မ်က္လံုးရုပ္ရွင္ပိတ္ကားေပၚ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ကားလမ္းမေတြ ျပေနတယ္ ။
သူ႕မ်က္လံုးရုပ္ရွင္ပိတ္ကားေပၚ ခပ္အိုအို မီးရထားၾကီးထဲ လူေတြ တေပ်ာ္တပါး စီးေနတယ္ ။

သူဝတ္ေနက်
ညစ္ထပ္ထပ္ ရွပ္အက်ၤ ီကေလးကို
ေလွ်ာ္ဖြတ္လိုက္ရင္ ဘာေတြ ထြက္လာမလဲ
ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္
လည္ေခ်ာင္းထဲ အခါခါေလွာင္ထားတဲ့ ေတာက္ေခါက္သံေတြလား
ညတာ….တိုလြန္း
အိပ္မက္က…..ရွည္လ်ားလြန္းတဲ့ သူ႕ညေတြလား
ေငြစေၾကးစေလး နည္းနည္းပါးပါးအတြက္ပါ..
ေစ်းၾကီးလြန္းတဲ့ လူတန္းေစ့အက်ၤ ီကေလး ဝယ္ဝတ္ဖို႕ပါ ။

သူစီးေနက် Safety Shoe ကေလးဟာ
ကြဲကြဲ အက္အက္ နဲ႕ အသံထြက္လာတယ္…
တက္ခဲ့တဲ့ အထပ္ျမင့္ေတြ
ဆင္းခဲ့တဲ့ တြင္းနက္နက္ေတြ
ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ညစ္ပတ္ေပေရ လမ္းေတြ
ေငြစေၾကးစေလး နည္းနည္းပါးပါးအတြက္ပါ..
ေစ်းၾကီးလြန္းတဲ့ လူတန္းေစ့အက်ၤ ီကေလး ဝယ္ဝတ္ဖို႕ပါ ။

သူ႕စကားေတြ သူျပန္ နားေထာင္ရင္း
သူ႕မ်က္လံုးရုပ္ရွင္ကားေလး သူ႕ဘာသာ ျပန္ၾကည့္ရင္း
သူ႕ရွပ္အက်ၤ ီကေလး သူ႕စိတ္ကူးနဲ႕ သူေလွ်ာ္ဖြတ္ၾကည့္ရင္း
သူ႕ ဖိနပ္ကေလးအေၾကာင္း သူ စဥ္းစားရင္း
အိႏၵိယ အလုပ္သမားေလးဟာ ေပ်ာ္ေနတယ္
မနက္ျဖန္ သူအိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ ။

သူ႕အလြမ္းေတြ
ေမွာ္ေအာင္သြားတဲ့အေၾကာင္း ေတြးရင္း
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္ ။
လင္းဒီပ
၁၇.၀၆.၁၀

10 comments:

jr said...

အလွည့္ေလးတခုကို အဆံုးထိ လိုက္ျပီးေတြးပစ္လိုက္တာ..
လွတယ္ေရာ..

mirror said...

ကုိလင္းဒီပ သံုးတဲ့စကားလံုးေတြကုိ မွတ္မိေနတတ္တယ္။
လူတန္းေစ့ ဆာေလာင္မႈ... ခုထိ စြဲတုန္း..
ခုက်ေတာ့ အလြမ္းေတြေမွာ္ေအာင္သြားတယ္...
လႊတ္ခုိက္ပဲ...။

Moe Myint Tane said...

ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္
လည္ေခ်ာင္းထဲေလွာင္ထားတဲ႔ ေတာက္ေခါက္သံေတြ...

အဲဒီ႔အဖြဲ႔ေလး လွတယ္။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ေယာနက္သန္ said...

ကဗ်ာေကာင္းေလး... ထိတယ္။

သိဂၤါေက်ာ္ said...

ကိုယ့္မ်က္လံုးရုပ္ရွင္ပိတ္ကား ေပၚမွာလည္း ေပ်ာ္ေနတဲ့ အိႏၵိယ အလုပ္သမားေလးကို ျမင္ေယာင္မိသြားတယ္..

littlebrook said...

ကြ်န္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ပါတယ္ဗ်ာ
( ကိုလင္းလာမန္႔သြားသလို ေဘာင္ဘင္မခတ္ေအာင္ ထပ္တည့္ဖို႔ေတာ့ မလြယ္ဘူးဗ် ျပည့္တာနဲ႔ ရူးသြားေလာက္တယ္ သြန္ခ်ပစ္မွ :) )

အိျႏၵာ said...

လင္းဒီပေရ....

ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကဗ်ာဟယ္...
ငါ ဖတ္ျပီး မ်က္ရည္ေတာင္၀ဲတယ္...

ဟုတ္တယ္...
ငါတို႔ဟာ..ေဒၚလာေတြကို...
ဒဏ္ရာနဲ႔၀ယ္ေနၾကရသူေတြပါ

ဒါေပမယ့္

မေသခ်ာျပန္ဘူးးးးးးး
မနက္ဖန္အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ဆိုရင္..
အဲဒီ့အိႏၵိယအလုပ္သမားေလးလို ေပ်ာ္ႏိုင္မေပ်ာ္ႏိုင္

Aung Din said...

သိပ္ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ၊

ေအာင္ဒင္

ၾကယ္ျပာ said...

ကဗ်ာကုိ ရုပ္ရွင္တခုလို ဖတ္ခဲ႔တယ္ ....

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

“အလြမ္းေတြ... ေမွာ္ေအာင္သြားတယ္...”တဲ့... လွလိုက္တာ...

ကိုယ့္အလြမ္းေတြေတာ့ ေမွာ္မေအာင္ေသးတာလား မေအာင္ေအာင္ပဲ ကိုယ္တိုင္လုပ္ေနမိတာလား မသိေတာ့ဘူး အစ္ကိုလင္းဒီပေရ...