Sunday, November 16, 2008

စကၠဴေပၚက လမင္းငယ္


စကၠဴေလွေလးေတြေမွ်ာတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးကို လြမ္းသလို
စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံေလးေတြလႊတ္ခဲ့တဲ့ ကြင္းျပင္ေလးကိုလြမ္းခဲ့
စကၠဴစြန္ေလးေတြ ျဖတ္ခ့ဲတဲ့ အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ႏုႏုကို လြမ္းခဲ့
စကၠဴျမားေလးေတြ နင့္ဆံၾကားလွမ္းပစ္ရင္း..
နားေထာင္ဖူးတဲ့ ဆည္းလည္းသံ လြင္လြင္ေလး လြမ္းခဲ့

ငယ္ငယ္က စာရြက္ေပၚခ်ေရးတဲ့ဇာတ္ညႊန္း နဲ႕
ေရွ႕ကလမ္းက တေသြးစီ တေရာင္စီ
နင္ဆြဲျပတဲ့ စာရြက္ေပၚက အိမ္ပံုေလး
ေလာက တနံတလ်ား ငါ အခုထိရွာမေတြ႕ေသးတာ

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညေတြဆို စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံေလးေတြ လုပ္ျပီး
နင္ရွိမယ့္ အရပ္ဆီ ငါလွမ္းလွမ္းပစ္လႊတ္မိခဲ့
ခုေတာ့
နင္က ငါ့အတြက္
ဝါက်င့္က်င့္ စကၠဴတစ္ရြက္ေပၚ က်က်န္ရစ္ခဲ့ရတဲ့
ဂႏၱဝင္လမင္းငယ္။
လင္းဒီပ
၁၆.၁၁.၀၈
Photo Source: picture by mytche
photobucket.com

11 comments:

Anonymous said...

ပထမႏွစ္က ပစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စကၠဴျမွားေတြကို သတိရမိျပန္ေရာ။ ပစ္ကြင္းလြဲခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ့ လင္းဒီပရယ္။ တခါတခါက်ေတာ့လည္း....

thihanyein said...

ဒုတိယအပိုဒ္ကိုအၾကိဳက္ဆံုးပဲ ...အဲဒီထဲကမွ
နင္ဆြဲျပတဲ့ စာရြက္ေပၚက အိမ္ပံုေလး
ေလာက တနံတလ်ား ငါ အခုထိရွာမေတြ႕ေသးတာ...
အဲဒီစာေၾကာင္းေတြကိုၾကိဳက္တယ္...မိုက္တယ္ဗ်ာ ..
အကို႔ကဗ်ာေတြေကာင္းတယ္ဗ်ာ...

သီဟညိမ္း

ေခါင္ေခါင္ said...

အဆန္းပါပဲလား..
စကၠဴတစ္ရြက္ေပၚက လမင္းရယ္....

Anonymous said...

ေကာင္းတယ္ဗ်ိဳ႔ အားေပးလ်က္ပါ
ေခါင္းစဥ္ေလးကို ပိုျပီးၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ညိမ္းညိဳ said...

ဂႏၱ၀င္လမင္းငယ္...ဂႏၱ၀င္လမင္းငယ္
ဂႏၱ၀င္လမင္းငယ္ရဲ႕ ဆံစေလးေတြၾကား
စကၠဴျမားကေလးေတြနဲ႔ ပစ္လႊတ္ခ်င္ရဲ႕

အကို႔ကဗ်ာေတြက သိမ္ေမြ႔တယ္ ႏူးညံ႔တယ္
စိတ္ကိုေအးသြားေစတယ္
တအားသေဘာက်တယ္ဗ်ာ

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစအကိုေရ

Welcome said...

တစ္ေနရာဆီေ၀းေနတဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ကုိ ပုိနားလည္မိပါတယ္။ စာနာမိပါတယ္။ ကုိယ့္အျဖစ္နဲ႔ တူလုိ႔ေလ။ ဗလာစာအုပ္က ေစ်းႀကီးတယ္ညီေရ၊ ၾကည့္လုပ္

အားေပးလ်က္ပါ
http://winzaw-mdy.blogspot.com

တင့္ထူးေရႊ said...

နူးနူးညံ့ညံ့ေလးေတြၾကီးပဲ :)

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေကာင္းတယ္ ကိုဒီပ
ၿငိမ္႔ၿငိမ္႔ေလး.......................

ျငိမ္သက္ said...

ဒီပ...ခၽြန္တြန္း

ဒီမွာ စာမ်က္ႏွာ ၄၈၀ ဗလာစာအုပ္က
၁၀ရြက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္
စမ္းေခ်ာင္းမနီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ
ေပ်ာ့ဖတ္ေတြလည္း ျပည့္ေနၿပီ
ပီေကကပ္ၿပီး ပစ္ထားလို႕
စကၠဴႃမွားေတြလည္း
မ်က္ႏွာက်က္မွာ ေဖြး၂ လႈပ္လို႕
ဒီလ အိမ္ရွင္လာရင္ေတာ့ကြိဳင္ပဲ

Anonymous said...

လွလိုက္တဲ့ကဗ်ာ၊ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕နဲ႕ကို လွေနပါလားဗ်ာ။ ဒီအပိုဒ္ေနရာေလးက ပိုႏုညံ႕ညင္သာ တယ္။

“ငယ္ငယ္က စာရြက္ေပၚခ်ေရးတဲ့ဇာတ္ညႊန္း နဲ႕
ေရွ႕ကလမ္းက တေသြးစီ တေရာင္စီ
နင္ဆြဲျပတဲ့ စာရြက္ေပၚက အိမ္ပံုေလး
ေလာက တနံတလ်ား ငါ အခုထိရွာမေတြ႕ေသးတာ”

ကိုဒီပတို႕ကဗ်ာေလးေတြက အစဥ္အလာကို ထိန္းသိမ္းပန္းပန္လွ်က္ ခ်စ္စဖြယ္လွပေနဆဲပါဗ်ာ ...

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

Moe Myint Tane said...

အား ျငိမ္႔ျငိမ္႔ေလးပါလား။ ကဗ်ာေရယဥ္ေၾကာထဲမွာ အသာေလးေမ်ာလိုက္သြားလိုက္တာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ၾကာသြားလဲမသိဘူး။ စကားလံုးေလးေတြက ျငိမ္႔ျငိမ္႔ေလးနဲ႔ ေခၚသြားတယ္။ ေကာင္း၏ ။

စိိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ

မိုးျမင္႔တိမ္