တိမ္ေတြေရးတဲ့ကဗ်ာ(၂)

လွလိုက္တာ ျမရယ္…တကယ္ေတာ့ လွတယ္ဆိုတဲ့ စကားတခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ အထိတ္တလန္႕ရြတ္ဆိုဖို႕ေတာင္ အခ်ိန္မရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ထိတ္လန္႕သြားခဲ့တာ။

ဆယ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာက လူတစ္ေယာက္ကို ေမ့ေပ်ာက္လိုက္ဖို႕အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ ေမ့သြားတာေတြ အေတာ္မ်ားျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္တုန္းက ဘြဲ႕ရခဲ့တယ္ဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ကၽြန္ေတာ္ တခ်ိန္က အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ လိပ္စာေတြ..ဖုန္းနံပါတ္ေတြ..တခ်ိဳ႕ဆိုနာမည္ေတြပါ မမွတ္မိေတာ့ဘူး…. သိပ္ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လည္း ဆိုၾကည့္ရင္ ေရွ႕ေရာက္လိုက္ ေနာက္ေရာက္လိုက္ေပါ့။ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ႕ေတြမ်ားလို႕ ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါပဲကြာလို႕ တခါတေလ တခ်ိဳ႕လူေတြကို ဆရာၾကီးလုပ္ တရားခ်မိတာလည္း ရွိရဲ႕ေလ။ ဒီကၽြန္းႏုိင္ငံေသးေသးေလးမွာ ျမရွိတယ္ ဆိုတာ ဟိုးအေစာၾကီးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သိထားခဲ့တာ..။ ျမဆိုတာကိုလည္း ေမ့ထားႏုိင္ခဲ့ျပီလို႕ ထင္ထားခဲ့တာေပါ့။တကယ္တမ္း ရုတ္တရက္ၾကီး ျပန္ေတြ႕ေတာ့ အလဲလဲ အကြဲကြဲ..ဘယ္လိုမွ မျပင္ဆင္ႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ရာသီဥတု ေအးလာရင္ အတြင္းဒဏ္ေတြျပန္ေပၚလာတတ္တယ္တဲ့။ကဲၾကည့္ပါဦး..ျမကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္ေတာင့္တင္းသြားျပီး အတြင္းဒဏ္ေတြ ေပၚလာတာပဲ ထင္ပါရဲ႕။

အေတာ္လည္း အံၾသဖို႕ေကာင္းပါရဲ႕..ျမကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ ခဏေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္က စီးကရက္ကို စတိုင္တစ္ခုအေနနဲ႕ ေသာက္တဲ့ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္သားေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ ကဗ်ာဆရာနဲ႕ တူေအာင္ ကြမ္းကေလးဝါးျပီး ကခ်င္လြယ္အိတ္ကေလးနဲ႕ ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ေကာင္ေလး ျဖစ္သြားတယ္..။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို အသာေလးေငးေငးေန…အၾကည့္ေလးေတြ ထိခတ္သြားတိုင္း ဘယ္လို သံစဥ္ေတြ ထြက္လာမလဲလို႕ေမွ်ာ္ခိုး လင့္ငံ့ေနတတ္တဲ့ အၾကည့္သူခိုးေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ ကန္တင္းထဲကေန ထိုင္ျပီး ခုံျမင့္ဖိနပ္ေလးရဲ႕ ေျခလွမ္းေလးေတြ ထိုင္ေရတြက္ေနတတ္တဲ့ ေကာင္တာေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ ျမတို႕လမ္းထိပ္က ကားမွတ္တိုင္မွာ လာလာေစာင့္တတ္တဲ့ အခမဲ့ၾကိဳပို႕ေလး ျပန္ျဖစ္သြားတယ္..။ ခ်စ္လိုက္ရတာ ျမရယ္..။ ေဟာဒီကမာၻၾကီးက ခ်စ္တတ္သူေတြကို သီးသန္႕ခ်ီးျမွင့္ဖို႕ ဘာလို႕ဆုတံဆိပ္ေတြ မရွိရတာလဲ။ (နစ္နာတယ္..) ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ယာေခါင္းရင္းမွာ ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဂုဏ္ယူမႈမ်ိဳးနဲ႕ ခ်ိတ္ဆြဲထားခ်င္လို႕ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ သိတာက လူေတြက အသက္ၾကီးရင္ ရုပ္ရည္ေတြ ရင့္ရင့္ သြားတတ္ၾကတယ္။ ျမကေတာ့ ဆန္႕က်င္ဘက္။ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ကိုးႏွစ္အရြယ္က ဆယ့္ကိုးႏွစ္ အရြယ္ထက္ကို ပိုလွေနခဲ့တာ။ ျမအတြက္နဲ႕ သကၠရာဇ္ေတြ ထက္ပိုင္းက်ိဳးေပးခဲ့တာလား။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ နားမလည္ေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ျမက ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ကေလးေတြ ဝတ္တတ္တာ..ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးေတြက ညေနေလေျပမွာ ေျမာေနလြင့္ေနတတ္တာ..အျပံဳးလို႕ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ေစရံုေလး ျပံဳးတတ္တာ..ႏႈတ္ခမ္းေလး လႈပ္ခတ္တယ္ဆိုရံုေလး စကားေျပာတတ္တာ..။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္ဥာဏ္ေတြ အရမ္းေကာင္းေနပါလား..။ ျမ..ရယ္ခ်င္သြားတယ္ မဟုတ္လား… ဒါေပမယ့္ ရယ္မွာမဟုတ္ဘူး..ကၽြန္ေတာ္သိတယ္..ျမဟာ ျမျဖစ္ေနလို႕ပါပဲ..

ျမရယ္ ကၽြန္ေတာ့္အျဖစ္က အေတာ္လည္း ရယ္စရာေကာင္းရဲ႕ ..။ ကိုယ့္ဘာသာ တဖက္သတ္စြဲလမ္းခဲ့ဖူးတယ္။ လွပစြာျငင္းပယ္ခံခဲရဖူးတယ္။ (တကယ့္ကို ပညာသားပါပါ လွလွပပေလး ရိုက္ခ်သြားခဲ့တာေနာ္.။) တျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားခဲ့တာလည္း ကိုယ့္ေရွ႕ကပါပဲ။ ဒါနဲ႕ေတာင္မ်ား ဆယ္ႏွစ္တိတိ ႏွလံုးသားထဲမွာ ဘာလို႕ ရွိေနရတာလည္း..ဟိုအဆိုေတာ္ၾကီးလိုပဲ ေနာက္တခါ ခ်စ္ဦးမလားလို႕ တုတ္ကေလးနဲ႕ ရိုက္ရိုက္ေမးခ်င္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္လိုေကာင္မ်ိဳးကို ေနမွာေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္တာက ခ်စ္တာပါပဲ။ အဲဒိ ခ်စ္စိတ္ေလးကိုပဲ တအံတၾသနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ေနမိတယ္ ျမ။ အေသအခ်ာ ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္းထားျခင္း မရွိပါဘဲ အေလ့က် ရွင္သန္ေနတဲ့ အပင္ေလးေတြက ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေပါ့ စိမ္းလန္းဖားေဝလို႕.. ျမ မေလွ်ာက္ခ်င္ခဲ့တဲ လမ္းကေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အေကာင္းအတိုင္းပါပဲ..။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစျမရယ္..
လင္းဒီပ
၃.၁၂.၀၈

Photo Source: picture by packergirl44

media.photobucket.com