Thursday, May 28, 2009

ေလလြင့္ကဗ်ာ(၂)

အလင္းက အလင္းပါပဲ
လေရာင္ဆီက ဆင္းလာလာ
ေနေရာင္ေၾကာင့္ လင္းလင္း
ေနာက္ဆံုး အခန္းမီးေရာင္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
အလင္းကို အလင္းလို႕ပဲ “သိ”တယ္
ထပ္မေတြးဘူး…။

ကိုယ္က ရထားျဖစ္ျပီး မင္းက ဘူတာျဖစ္လိုက္
မင္းက ဘူတာျဖစ္ျပီး ကိုယ္က ရထားျဖစ္လိုက္
ဒါ ဘဝရႈေမွ်ာ္ခင္းပါပဲ
ကိုယ္က ဇာတ္ဆရာ မဟုတ္သလို..
မင္းမွာလည္း ေမွာ္အတတ္ မရွိပါဘူး..။

မင္းမွာ တပ္ဆင္ထားတဲ့မာနကို
အစကတည္းက ကိုယ္ မေတြ႕ဘူး
တကယ္လို႕ မင္းမာနကို ခ်ိဳးသလိုျဖစ္ခဲ့ရင္
မင္းမာနက ကိုယ့္ဂ်စ္ပစီေတးကို ေျခထိုးခံလိုက္တာ…။

ကိုယ့္အတြက္ေတာ့
ေတြ႕တယ္ ၾကံဳတယ္
ျပီးေတာ့
ခြဲခြာ
ဘာမွ မေတာင္းခဲ့သူဟာ
ခြဲခြာျခင္းမွာ
ေလးပင္ေႏွာင့္ဖြဲ႕တဲ့အက်င့္ မရွိတတ္တာ
ၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္စရိုက္လိုျဖစ္..

သိပ္မ်ားမ်ားမေတြးပါနဲ႕
ကိုယ္က
မင္းအတြက္ မေန႕ က ေနျပင္း ဆိုခဲ့ရင္
ဒီေန႕
စိမ္းလန္းျခင္းမွာ စြတ္စိုပါေစကြယ္။
ကိုယ့္အတြက္
မင္းက
မေန႕က ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာ
သတိရရင္
ဆိုညည္းျဖစ္တဲ့ သီခ်င္း…။

ဒီေန႕ေတာ့
ဧည့္ခန္းမွာ
မင္းပို႕လိုက္တဲ့ မာနပန္းျခင္းေလး တင္ထားလိုက္မိတယ္။
လင္းဒီပ
၂၇.၅.၀၉

17 comments:

လွတ်ငြိမ်းလေပြေ (breeze) said...

ခဲြခြာျခင္းဟာ ဆိုးပါတယ္
မာနေၾကာင့္ ခဲြခြာၾကရရင္ ပိုဆိုးပါတယ္
ပိုခ်စ္တဲ့ တစ္ေယာက္က ေလွ်ာ့ေပါ့
း)

မယ္႔ကိုး said...

ဧည့္ခန္းမွာ
မင္းပို႕လိုက္တဲ့ မာနပန္းျခင္းေလး တင္ထားလိုက္မိတယ္။

ဒီအတြဲသံုးေလး သေဘာက်မိပါတယ္။
မာနနဲ့ ပန္း ေပါင္းစပ္ထားတာ ...

သက္ထြန္းညိမ္း said...

ေလလြင့္ကဗ်ာေတြကို
လိုက္ဖမ္းရတာ ၿပတ္သြားတဲ့စြန္ေနာက္ကို
လိုက္ေနတဲ့ကေလးလို က်ေနာ္ေတာ့
သေဘာက်တယ္ အကိုဒီပေရ း)

mirror said...

ၾကိဳက္၏။ကူးယူသိမ္းဆည္းထားလုိက္ပါသည္။

ေလးစားခင္မင္စြာျဖင့္
မေၾကးမံု

sait phay yar said...

တကယ္ေၿပာတာလား ခြဲရက္တယ္ေပါ့.
တကယ္ပါ ခြဲႏိုင္ေသးဘူး
ၿပန္လာပါေနာ္
ကိုလင္း
ဟီဟိ

Mogok Thar said...

“ခြဲခြာျခင္းမွာ
ေလးပင္ေႏွာင့္ဖြဲ႕တဲ့အက်င့္ မရွိတတ္တာ
ၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္စရိုက္လိုျဖစ္..”
မာနပန္းျခင္းေလးက လွလား ကဗ်ာဆရာ။
ကဗ်ာေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွတယ္ဗ်ာ။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

သတ္လို႔မေသတဲ့ အပင္ကပြင့္တဲ့ ပန္းပြင့္ေလးေတြနဲ႔ မာနပန္းျခင္းေလး... လွရဲ႕လား ကိုလင္းဒီပေရ း))

“သိပ္မ်ားမ်ားမေတြးပါနဲ႕
ကိုယ္က
မင္းအတြက္ မေန႕ က ေနျပင္း ဆိုခဲ့ရင္
ဒီေန႕
စိမ္းလန္းျခင္းမွာ စြတ္စိုပါေစကြယ္။”

ဒီစာသားေလးက ထူးဆန္းတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုကို ေပးပါတယ္။ ကဗ်ာကေကာင္းတယ္လို႔ေတာ့ အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး မေျပာေတာ့ပါဘူး...

Maung Myo said...

ခြဲခြာျခင္းမွာ
ေလးပင္ေႏွာင့္ဖြဲ႕တဲ့အက်င့္ မရွိတတ္တာ
ၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္စရိုက္လိုျဖစ္..

အ့ဲလိုၾကီးလား က်င့္ယူရမယ္ ခြဲခြာရတိုင္း ေလးပင္တတ္လုိ႕ ။

အိျႏၵာ said...

လင္းဒီပေရ..

ကဗ်ာေလးက ခ်ိဳပါတယ္...
ဒါေပမယ့္ မခ်ိဳႏိုင္ပါလား..ကြယ္...

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေကာင္းပ ...
ေနတတ္ခ်င္သဗ်ာ ...

ဆိုးသြမ္း said...

awesome :)

မင္းအိမ္ျဖဴ Minn Eain Phyu said...

ကိုယ္က
မင္းအတြက္ မေန႕ က ေနျပင္း ဆိုခဲ့ရင္
ဒီေန႕
စိမ္းလန္းျခင္းမွာ စြတ္စိုပါေစကြယ္။

အဲဒီ သေဘာေလးကုိ ႏွစ္သက္ပါတယ္

NangNyi said...

ေရႊျပည္သူနဲ႔ မင္းအိမ္ျဖဴ ေျပာသြားတဲ့အတိုင္းပါပဲ.. အထူးသျဖင့္ ဒီေန႔စိမ္းလန္းျခင္းမွာ စြတ္စိုပါေစကြယ္ ဆိုတာေလး..

မသက္ဇင္ said...

လေရာင္ဆီက ဆင္းလာလာ
ေနေရာင္ေၾကာင့္ လင္းလင္း
ေနာက္ဆံုး အခန္းမီးေရာင္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
အလင္းကို အလင္းလို႕ပဲ “သိ”တယ္
ထပ္မေတြးဘူး…။

လင္းဒီပ လက္ရာေတြကေတာ့ ကဗ်ာဆရာပီသပါတယ္
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

ဂေရစ့္ said...

ဒီကဗ်ာေလးတိုင္းဆိုရင္......ေနရတာအေတာ္ေပါ့ပါးမယ္ေနာ္။ ရင့္က်က္သြားလို႔ျဖစ္မယ္ေနာ္။

summer said...

"ကိုယ္က
မင္းအတြက္ မေန႕ က ေနျပင္း ဆိုခဲ့ရင္
ဒီေန႕
စိမ္းလန္းျခင္းမွာ စြတ္စိုပါေစကြယ္။" ရွယ္မိုက္တယ္!!!!

မသက္ဇင္ said...

ကဗ်ာဆရာလင္းဒီပေရ
အသစ္မေတြ႔ေတာ့
အေဟာင္းေတြထပ္ဖတ္သြားတယ္ေနာ္
ခင္မင္လ်က္