Wednesday, July 28, 2010

အံု႔ပုန္း

သူ႕အေၾကာင္း ေတြးရင္

ေႏြးတတ္လာတဲ့ ရင္ဘတ္ကေလးကို ပြတ္ရင္း

ၾကာေတာ့ ရွက္တတ္လာတယ္ ။


သူက လွမ္းၾကည့္ေတာ့

တီေကာင္ေလးလို သိမ္ငယ္အသိနဲ႕

ေခါင္းငံု႕ ဆြံ႕အ ေနမိတယ္ ။


သူ႕ရယ္သံ ခိုးခစ္မွာ

ဘယ္သြားရမွန္း မသိတဲ့ ျမစ္က်ိဳးအင္းကေလး ျဖစ္လို႕ ။


ဘယ္လိုရနံ႕ေတြ

ဆြတ္ထားမယ္မွန္း မသိတဲ့ ျမားဦးေလးကို

မုသားအျဖဴထည္ေတြ ခ်ေရးျမဴဆြယ္ရင္း

နာရီ မၾကည့္တတ္တာ ၾကာခဲ့ျပီ ။


လင္းဒီပ

(ေက်ာင္းသားဘဝေလာက္က ေရးဖူးတာပါ ။ ၂၀၀၃ ေလာက္က ထင္ပါတယ္ ။ ဘာရယ္ မဟုတ္ အမွတ္တရေပါ့ ။ )


8 comments:

ywartharlay-ytu said...

ဒီကဗ်ာ ဆရာ အေတာ္ျမဴးေနပါလား ဧကႏၱေတာ့...

khin oo may said...

ၿမစ္က်ိဳးအငး္ပါေနပါလား။

ေန၀သန္ said...

မိုက္တယ္.. း)).. ေရးတတ္လိုက္ၾကတာဗ်ာ...

ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ေမာင္မ်ိဳး said...

ရင္ခုန္တတ္စ အရြယ္တုန္းက ေရးထားတာေပါ့ဟုတ္လား တီေကာင္ေလး =)

မမသီရိ said...

ေယာက်ၤားေလး ျဖစ္ျပီး အဲ သေလာက္ေတာင္ ရွက္ေနလား ရလား ေမာင္ေလး ရ.. း)

sait phay yar said...

အဟမ္း.. ေကာင္ေလးေနာ္ ရြာသားကလည္းဖြ..

အိျႏၵာ said...

ဘယ္လိုရနံ႕ေတြ
ဆြတ္ထားမယ္မွန္း မသိတဲ့ ျမားဦးေလးကို

ရင္ေတာင္ခုန္သြားတယ္..

လင္းဒီပ အိႏၵိယ အလုပ္သမားေလး ျပန္ေတာ့မယ့္ကဗ်ာလည္းႀကိဳက္တယ္ဟ
ျပင္ခ်င္ေသးလား...

jr said...

ကဗ်ာေလးေတာင္ ေခါင္းေလးေစာင္းလို႔။
ရွက္မ်ား ရွက္ေနသလားမသိ။