ငါ မဖ်ားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ

ငါ မဖ်ားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ

ငါ ဖ်ားခ်င္ေနတယ္ ။

ငါ့နဖူး ငါစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေႏြးေနတယ္ ။

ငါ ဖ်ားလိုက္ဦးမယ္ ။

ငါ ဖ်ားတဲ့အေၾကာင္း ေမေမ့ကို ေျပာရမယ္ ။

ေမေမက အေၾကာင္းအရာ ခြင့္တိုင္ၾကားျခင္း စတာေတြ ေရးျပီး

ငါ့သူငယ္ခ်င္း ထြန္းထြန္းကတဆင့္ ဆရာမဆီ ခြင့္တိုင္ေပးလိမ့္မယ္ ။

ေဖေဖက သူေဖာ္ထားတဲ့ တိုင္းရင္းေဆးေတြ တိုက္လိမ့္မယ္ ။

ေဆးခန္းလည္း သြားစရာမလို ။

ေဆးထိုးျပီးလည္း မ်က္ႏွာၾကီး ရႈံ႕မဲ့ေနစရာ မလို ။

ေမေမက ငါ့အတြက္ ၾကက္သားနဲ႕ ျမဴစြမ္ျပဳတ္ေပးလိမ့္မယ္ ။

အေႏြးထည္ တစ္ထည္လည္း ဝတ္ထားရလိမ့္ဦးမယ္ ။

ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္နဲ႕ ေဖေဖ့ တိုင္းရင္းေဆးခါးခါးေတြ ငါေသာက္ရလိမ့္မယ္ ။

ေရႊေသြး ေတဇ မိုးေသာက္ပန္းအေဟာင္းေတြ ျပန္ဖတ္ရင္း အိပ္ရာထဲမွာ ဇိမ္က်ေနလိမ့္မယ္ ။

ေမေမကလည္း မၾကာခဏ ငါ့နဖူးကို လာစမ္းမွာပဲ ။

ေဖေဖကလည္း သူ႕ေဆးခါးခါးၾကီးေတြ ေလးနာရီျခားတစ္ခါေလာက္ တိုက္လိမ့္ဦးမယ္။

အခန္းထဲမွာ ပ်င္းလာလို႕ အိမ္ေရွ႕ျပတင္းေပါက္နား ထြက္ရပ္ရင္

ေလစိမ္းတိုက္မခံနဲ႕ ဆိုျပီး ဖြားဖြားက ေအာ္လိမ့္ဦးမယ္ ။

ေက်ာင္းတစ္ရက္ မသြားရတာနဲ႕စာရင္ အခန္းထဲမွာ ေခြေနရတာ တန္ပါတယ္။

ညေနေစာင္း ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ

လမ္းထဲ ေဘာလံုးကန္ၾကတဲ့အခါ ငါလည္း ကန္ခ်င္တာေပါ့ ။

ဖြားဖြားကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ သားေနေကာင္းသြားျပီလို႕ ေျပာ

ခြင့္ျပဳခ်က္ရရင္ ငါလည္း ဂိုးေတြ အမ်ားၾကီး သြင္းဦးမွာေပါ့ ။

ငါ မဖ်ားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ

ငါ မဖ်ားတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ

ငါ ဖ်ားဖို႕ ေမ့ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ ။

ငါ မဖ်ားတာ…

ငါ မဖ်ားတာ…

ငါ မဖ်ားတာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္သြားျပီ ။

လင္းဒီပ

၂၂.၀၇.၁၁