လမ္းခြဲေတး

တိမ္ေတြ ခရီးစျပီလား
ကိုယ္လည္း လိုက္ခဲ့ခ်င္ပါရဲ႕ ။

တိုးတိတ္ ဆြံ႔အ, လြန္းသူ
ရုိးအႏုံနဲ႕လြန္းသူ
အရာရာတိုင္းမွာ ေလးေကြးေအးစက္
အိပ္မက္ရယ္၊ ပင့္သက္ရယ္ကလဲြလို႕
ညီမေလးအတြက္ ဘယ္လိုႏွင္းဆီမွ ခူးယူမေပးနုိင္ခဲ့သူ
ေတာင္ေတြအကြယ္မွာပဲ ထားခဲ့

လေရာင္၀ွက္လို႔ ပင့္သက္ငင္ျပီး ေၾကြလြင့္ခဲ့ရတဲ့
ေက်ာင္းတံခါး၀က ညေနေလးေတြလည္း
ေနပါေစေတာ့ေလ။

ဂစ္တာတီးတတ္စ ၾကိဳးေလး ျပတ္သြားတုန္းကလိုမ်ဳိး
လြမ္းလား..လြမ္းရဲ႕

တကယ္ဆို အားလံုးကို ဇာတ္ကြက္ခ်ျပီးမွ
ကိုယ္က တေရးႏုိးထလာခဲ့သူ
ကိုယ္က ပင္လယ္ခုနစ္ထပ္နဲ႕
ေက်ာက္ေခတ္မွာ အိပ္စက္ေနခဲ့မိသူ

ဘယ္သူမဆို ကိုယ္ရႈံးနိမ့္ခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲကိုေတာ့
သမိုင္းမွာ ဘယ္ဖတ္ၾကည္႕ခ်င္ပါ့မလဲ

အိမ္အိုလမ္းေဆြး
ဘယ္ရထားမွ မရပ္တဲ့ ဘူတာရံုေလးမွာ ငါက်န္ခဲ့မယ္
ညီမေလးေရ
မင္းကေတာ့ တိမ္ရထားနဲ႕လိုက္သြားေပါ့။

ဒီကဗ်ာေလးက ၂၀၀၈ ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာဂ့္ေလး မလုပ္ခင္ ခ်င္းတြင္းမွာ ကေလာင္နာမည္ “ဒီပ” နဲ႕ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ ထားသြားတဲ့ ခ်စ္သူကို ဘာ အာဃာတမွ မပါဘဲ ရိုးရိုးေလး လြမ္းထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ တခါတုန္းက ဒီကဗ်ာေလးလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္က်စြာ ႏိုးထ လာခဲ့ဖူးပါတယ္။(အမွတ္တရ တစ္ခုေပါ့ဗ်ာ။) အခုည ျပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္း တင္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လုိ႔ ျပန္တင္လိုက္တာပါ ။
လင္းဒီပ
၁၇.၄.၀၉