ကၽြန္ေတာ့္ျပတင္းေပါက္ကေလး: ေမွာ္လမ္းေလွ်ာက္သူ

Thursday, June 25, 2009

ေမွာ္လမ္းေလွ်ာက္သူ

စက္ဘီးစီးသင္သလို
တစ္ခါႏွစ္ခါ နာနာက်င္က်င္ လဲက်ရံုနဲ႕
ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ တတ္ေျမာက္
ေရွ႕ဆက္ႏိုင္မယ္ဆို သိပ္ေကာင္းတာေပါ့။

ဒီတေကြ႕မွာ ဒီလို အနာတရေတြနဲ႕
ဟိုတေကြ႕မွာ ဒဏ္ရာပံုစံအသစ္ေတြနဲ႕
အျဖစ္ေတြက မရိုး
အနာတရေတြက တိုးတုိးလာ…။

ေမွာ္လမ္းေလွ်ာက္မိသူမွာ
ဒဏ္ရာေတြသာ ကဗ်ာျဖစ္
အနာေတြပဲ ခ်စ္တတ္လာေတာ့တယ္။
လင္းဒီပ
၂၅.၆.၀၉

21 comments:

Anonymous said...: အနာေဖးခြာေပးမယ္; June 25, 2009 at 1:21 AM
အိုင္လြယ္ပန္ said...: အဲသလို ဘဝေလးကိုမွ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ က ေမြ႕ေလ်ာ္ေနခဲ႔ၾကတာကိုး ကိုဒီပေရ ...

ေမွာ္လမ္းေလွ်ာက္မိသူမွာ
ဒဏ္ရာေတြသာ ကဗ်ာျဖစ္
အနာေတြပဲ ခ်စ္တတ္လာေတာ့တယ္။

လွတယ္ဗ်ာ ...; June 25, 2009 at 1:34 AM
ဆိုးသြမ္း said...: အနာေတြနဲ႔
ရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္လာတာေပ့ါ
အဲလို အဲလုိ; June 25, 2009 at 3:16 AM
မယ္႔ကိုး said...: ေမွာ္လမ္းေလွ်ာက္မိသူမွာ
ဒဏ္ရာေတြသာ ကဗ်ာျဖစ္

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးႀကိဳက္ပါတယ္။
ကဗ်ာေလးထဲက ဝွက္ထားတဲ့ ေမွာ္လမ္းကို မသိေပမယ့္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ နားလည္္လိုက္ေတာ့တယ္...; June 25, 2009 at 6:22 AM
မင္းအိမ္ျဖဴ Minn Eain Phyu said...: ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အဲဒီ အနာတရေတြက အမွတ္တယ ေအာင္ျမင္မွူေတြပါ ၊၊ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အေတြးေလးပါ ကဗ်ာဆရာ ....; June 25, 2009 at 8:30 AM
MANORHARY said...: ဒါဏ္ရာေတြက ကဗ်ာၿဖစ္ေပမယ့္
အနာေတြကိုေတာ့ခ်စ္ႏိုင္ေသးဘူးကြယ္ း); June 25, 2009 at 9:15 AM
မမသီရိ said...: အဲဒီလမ္းက ေလွ်ာက္လို႕ေကာင္းတယ္
ေမာင္ေလးရဲ႕..
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႕
ဒဏ္ရာေတြနဲ႕
ေၾကကြဲမွဳေတြနဲ႕
လြမ္းဆြတ္မွဳေတြနဲ႕.; June 25, 2009 at 10:46 AM
sait phay yar said...: ၇ြာသားကိုမလာေစနဲ႕ ကဗ်ာကိုပ်က္ေကာ.......; June 25, 2009 at 11:45 AM
ရႊန္းမီ said...: ေမွာ္လမ္းဆိုတာ စကိတ္စီးတဲ့လမ္းထင္တယ္.. :P
ဒီလိုပဲ ကၽြမ္းက်င္သြားမွာပါ..
သတိနဲ႔သြားေပါ့ .. :P :P; June 25, 2009 at 8:10 PM
khin oo may said...: အဲဒါနဲ႕ဘယ္နစ္ေယာက္ အဖတ္တင္လုိက္သလဲ။; June 25, 2009 at 8:41 PM
အိျႏၵာ said...: အနာတရ ဆိုတာ...

ဘ၀ကို ခုတ္ေမာင္းေပးႏိုင္တဲ့

ေလာင္စာဆီေပါ့

အိျႏၵာ; June 25, 2009 at 8:49 PM
ေမာင္ဖားႀကီး said...: ဒဏ္ရာေတြ ျဖစ္ေနပါေစဦး ဆက္ေလွ်ာက္ဦးမယ္ မဟုတ္လား ငါ႔အစ္ကိုေရ...

ကြ်န္ေတာ္လည္း လိုက္ခဲ့မယ္ဗ်ိဳ႕; June 25, 2009 at 10:51 PM
ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...: ဘဝရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတိုင္းက ဒီလိုပဲ ထင္ပါရဲ႕ ကိုလင္းဒီပရယ္... အနာေတြကို ခ်စ္ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ ႀကိဳးစားရဦးမယ္...; June 25, 2009 at 11:41 PM
ေမ့သမီး said...: အခုေတာ့အနာပဲခ်စ္သြားျပန္ၿပီလား။ သူပဲအမ်ိဳးမ်ိဳး။ :P
ကဗ်ာေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ တခါတေလဆိုရင္ေတာ့စဥ္းစားမိတယ္။ ကိုလင္းတေယာက္ အလုပ္မသြားဘဲ ကဗ်ာေတြမ်ား ထိုင္ေရးေနလို႕ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေတြ ထြက္သလားလို႕။ ဟိ။; June 26, 2009 at 11:00 PM
သက္ထြန္းညိမ္း said...: အနာခ်စ္တဲ့သူကိုး း)
မွတ္ထားဦးမယ္ အကုိဒီပ; June 27, 2009 at 6:21 PM
emayarKhin said...: အမရာတို႕ေတြက...
ဒီေမွာ္လမ္းကုိပဲေရြးေလွ်ာက္ေနၾကတာေပါ႕...
ကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္တာ....။။။; June 30, 2009 at 5:31 AM
ေဇာ္ said...: ကဗ်ာေကာင္းေလးေတြ အျမဲလုိ လာဖတ္ျဖစ္ေပမယ့္ အိမ္မွာလဲ လင့္ထားတာ စေဆာက္ထဲကေပမယ့္ ခုမွပဲ က်ေနာ္ မန္႕ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ခြင့္လႊတ္ဗ်ာ။ အဟဲ။ =); July 1, 2009 at 3:50 PM
s said...: ကဗ်ာေလး ၾကိဳက္မိတယ္ရွင္႔ း); July 2, 2009 at 5:49 PM
ေဆာင္းယြန္းလ said...: ေမွာ္လမ္းေလွ်ာက္မိသူမွာ
ဒဏ္ရာေတြသာ ကဗ်ာျဖစ္
အနာေတြပဲ ခ်စ္တတ္လာေတာ့တယ္။

အၿပစ္ကင္းစင္တာေပါ့ညီေလးရာ..
ဆက္သာေလွ်ာက္လိုက္ပါ; July 4, 2009 at 2:27 AM
မသက္ဇင္ said...: ဒီတေကြ႕မွာ ဒီလို အနာတရေတြနဲ႕
ဟိုတေကြ႕မွာ ဒဏ္ရာပံုစံအသစ္ေတြနဲ႕
အျဖစ္ေတြက မရိုး
အနာတရေတြက တိုးတုိးလာ…။

ေကာင္းလြန္းတယ္ ကဗ်ာဆရာလင္းဒီပေရ
ခင္မင္လ်က္; July 5, 2009 at 2:24 PM
Moe Cho Thinn said...: အနာႀကီးေရာဂါသည္ပါလား။; July 22, 2009 at 1:02 AM