Wednesday, July 15, 2009

အခ်စ္ကဗ်ာ

သစ္သီးတစ္လံုးက စခဲ့တာလား။
နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းက စခဲ့တာလား။
ကစားပြဲတစ္ခု ဆိုတာေတာ့
အေသအခ်ာသိေနတယ္။

ဘယ္လို စတင္သီးပြင့္ခဲ့တာလဲ မသိ။
ဘယ္လို ေျခာက္ကပ္ေသဆံုးခဲ့တာလဲ မသိ။
ျဖတ္ကနဲ ေငးအၾကည့္မွာ
အလင္းပ်ိဳေတြ ရႊန္းလက္ေနတတ္တာ…
ဘယ္ေလာက္ထိ ေလာင္းေၾကးေတြ ပံုေအာမိျပီလဲ မသိ။
ဘယ္ေလာက္ထိ ဆုလာဘ္ေတြ ျပန္ရမွာလဲ မသိ။
ႏွင္းေတြ ပိတ္ဆီးေနတဲ့ မနက္ေစာေစာလို
အာရံုခံစားမႈျပင္းျပင္းနဲ႕ ခန္႕မွန္းတြက္ခ်က္ၾကည့္ရတာ…
လမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ျပီးေျမာက္ခဲ့ျပီလဲ မသိ။
ပန္းေတြ ဘယ္ေလာက္ႏြမ္းေၾကခဲ့ျပီလဲ မသိ။
ဘဝနဲ႕ခ်ီျပီး တြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ
မီးေတာင္ေသေတြ ပြင့္သီးေနတဲ့ ငါ့အတၱဳပၸတၱိေလးေတြ႕လိုက္ရ ။

မထူးေတာ့ပါဘူး ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕
ရြက္တိုင္အေဟာင္းေလးကို ေဆးေရာင္ေတြ ေျပာင္းသုတ္
ငါ့ ရင္က ဓားကိုုျပန္ႏုတ္ဖို႕
ပင္လယ္မွာ တံခါးေပါက္ ရွိ မရွိ
ငါမသိခ်င္ေတာ့ ။

တကယ္ေတာ့
သစ္သီးတစ္လံုးက စခဲ့တာလည္း မဟုတ္
နံရိုးတစ္ေခ်ာင္းက စခဲ့တာလည္း မဟုတ္
သစ္ရြက္လႈပ္တာၾကည့္ ရယ္မိခဲ့တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု
က်ိန္စာသင့္သြားခဲ့တာပါ ။
လင္းဒီပ
၁၉.၄.၂၀၀၁
(အေဟာင္းေလးတစ္ပုဒ္ပါဘဲ…အသစ္မတင္ႏိုင္ေသးလို႕ပါ။စာအရမ္းေရးခ်င္ေနပါတယ္။မၾကိဳက္လိုက္ ထားထားလိုက္နဲ႕ တပိုင္းတစေတြေတာ့ အေတာ္မ်ားေနပါတယ္။)

8 comments:

Anonymous said...

ေဒ၀ၾကီးေတာ္ေတာ္ဆုိးတယ္ ရင္ကဓါးကို ျပန္ႏွုတ္ခ်င္ေသးသတဲ့
ပင္လယ္မွာ တံခါးေပါက္ရွိရင္ အားလံုးတန္းစီခုန္ခ်ေနမွာေပါ့။ မသိခ်င္နဲ႕ မသိခ်င္နဲ႕
အၾကည့္ဆုိတဲ့ သီခ်င္းပဲထိုင္ဆုိေနေတာ့

MANORHARY said...

shake hand !! :)
အသစ္မတင္ႏိုင္ေသးတာ
အပိုင္းအစေတြမ်ားေနတာ
အေဟာင္းေတြတင္ေနတာ
း)
တူတူပဲလို႔
ဒါေပမယ့္
မဖတ္ရေသးသူအတြက္ကေတာ့
က်ိန္စာသင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို
ဆြံ႔အသြားေစပါတယ္။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

မဖတ္ရေသးရင္ အသစ္ပဲေပါ႔ :)

မထူးေတာ့ပါဘူး ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႕
ရြက္တိုင္အေဟာင္းေလးကို ေဆးေရာင္ေတြ ေျပာင္းသုတ္
ငါ့ ရင္က ဓားကိုုျပန္ႏုတ္ဖို႕
ပင္လယ္မွာ တံခါးေပါက္ ရွိ မရွိ
ငါမသိခ်င္ေတာ့ ။

လွတယ္ဗ် ။

khin oo may said...

ေနာက္ဆံုး နစ္ေၿကာငး္ၿကီုက္တယ္။

မယ္႔ကိုး said...

မဖတ္ရေသးတဲ့ အသစ္ပါ...

ငါ့ ရင္က ဓားကိုုျပန္ႏုတ္ဖို႕
ပင္လယ္မွာ တံခါးေပါက္ ရွိ မရွိ
ငါမသိခ်င္ေတာ့ ။

ဒီလို စကားလံုးေတြကို မွတ္မိေနေတာ့မွာ အေသအခ်ာ။

ေမ့သမီး said...

အေဟာင္းလား။ သမီးလည္းမဖတ္ဖူးဘူး။ ကစားပြဲတခုတဲ့လား။ ပင္လယ္မွာထြက္ေပါက္ေတာ့ရိွတယ္မလား။ ကိုလင္းကဗ်ာေတြကေတာ့ ေဟာင္းေဟာင္းသစ္သစ္လွေနတာပဲ။

sait phay yar said...

ကိုလင္း... ၾကိဳက္တယ္ကြာ ကဗ်ာေလး..
လူကိုဟုတ္ပါဘူး......

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

“မီးေတာင္ေသေတြ ပြင့္သီးေနတဲ့ ငါ့အတၱဳပၸတၱိေလးေတြ႕လိုက္ရ”

“သစ္ရြက္လႈပ္တာၾကည့္ ရယ္မိခဲ့တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု
က်ိန္စာသင့္သြားခဲ့တာပါ”...

လွလိုက္တာ... တပုဒ္လံုးပဲ။ ေမာင္ေဒဝကေလးက ေတာ္ကို ေတာ္လြန္းပါတယ္။