ညက အိပ္မက္မွာ
ေက်ာပိုးအိတ္ျပာေလးလြယ္
ျပာလြင္လြင္ ဂ်င္းပန္ေလးတစ္ထည္နဲ႕ ေငးေငးေမာေမာ လမ္းေလွ်ာက္
လမ္းသြားလမ္းလာေတြလည္း ဝင္တိုက္မိလို႕ေပါ့ ။
လက္ေရြးစင္ဆိုတဲ့ ဆိုင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွာ
ေကာ္ဖီေမႊးေမႊးေလးကို ဇိမ္ခံေသာက္ေနရင္း
ပန္းဆိုးတန္းဖက္ စာအုပ္အေဟာင္းေတြ လွန္ေလွာ ဖတ္ေနရင္း….။
ရုပ္ရွင္ရံုေတြဖက္မွာ
အရင္လို တစ္ေယာက္တည္း တစ္ေနကုန္
တစ္ရံုျပီးတစ္ရံု အခ်ိန္ေတြ ေဖာေဖာသီသီ ျဖဳန္းလို႕…။
ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕နားမွာ
ဘတ္စ္စကား တစ္စီးစီးေပၚတက္ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ေလွ်ာက္စီးေနတုန္း….။
အိပ္မက္ထဲမွာ
ကိုယ္ဟာ ဟိုတုန္းကလို ငယ္ရြယ္
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ပင့္သက္မပါဘဲ ေသာက္တတ္တဲ့အရြယ္
စီးကရက္တစ္လိပ္ကို ဘာမွမေတြးဘဲ ဖြာတတ္တဲ့အရြယ္
အိပ္မက္ထဲမွာ
ကုန္သည္ၾကီးမ်ားေဟာ္တယ္ကလည္း ထည္ဝါေနတုန္း
ဆူးေလးလမ္းမၾကီးက ကိုယ့္ရင္ခုန္သံေတြ အငိုက္ဖမ္းတုန္း
စိတ္ေကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့
ပံုေတာ္ဖိနပ္ကေလးက J’donut ထဲမွာ ေစာင့္လို႕။
အင္းယားကိုေရာက္ေတာ့
အရင္လို လူေရာင္စံုေတြက အေၾကာ္ဆိုင္ေတြမွာ ျပည့္လို႕
တခ်ိဳ႕တေလက ေလထဲမွာ စြန္ေတြလႊတ္
တခ်ိဳ႕တေလက ခ်စ္ျခင္းေတြ ျမက္ခင္းေပၚ ခ် လႊတ္လို႕။
ညေနေစာင္းေတာ့
တေနကုန္ေတြ႕လာသမၽွေတြ ေက်ာပိုးအိတ္ကေလးထဲ ထည့္လြယ္
ကိုယ္ေနတဲ့ျမိဳ႕သစ္အိမ္အိုေလးဆီ ျပန္လာခဲ့တယ္…။
အိပ္မက္ထဲမွာ ေမေမကလည္း ဟိုတုန္းကလို ငယ္ရြယ္…။
လင္းဒီပ
၁၇.၇.၀၉
Friday, July 17, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
13 comments:
လြမ္းလိုက္တာ ေမာင္ေလး ေရ
ရင္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္... ရန္ကုန္ရဲ႕ညေတြကို တအားလြမ္းသြားလို႔ ေယာင္ယမ္းၿပီးေတာင္ ေလကိုရႈလိုက္မိတယ္... ရန္ကုန္ရနံ႔ေလးမ်ား ပါလာေလမလားလို႔...
“အိပ္မက္ထဲမွာ ေမေမကလည္း ဟိုတုန္းကလို ငယ္ရြယ္…။”
စိတ္ထဲမွာ ငိုမိသြားတယ္။
လက္ေရြးစင္ကေကာ္ဖီေမႊးေမႊးကို
တိုးမေပါက္တဲ့ဆူညံသံေတြနဲ႔ ကိုယ္ပါဝင္ဆူရင္း
ေသာက္ခဲ့တဲ့ညေနေတြ...........
ဦးစိုးၿမင့္သိန္း၊ဦးတင္ၿမင့္တို႔ဆီစာအုပ္မွာရင္း ပန္းဆိုးတန္းကုိတစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့
ညေနေတြ..
ေက်ာခ်င္းကပ္ေနပါလ်က္ တမင္တကာေက်ာ္ေက်ာ္
သြားၿဖစ္ခဲ့တဲ့ ၃၃လမ္း.......
city taxi ေခါင္းခန္း တစ္ေယာက္တစ္လမ္း
သြားတဲ့ညေနရီေတြ.................
ဘယ္လိုမွသယ္ယူထမ္းထုတ္လာလို႔မရတဲ့အဆံုး
လင္းဒီပ ရဲ႕စကားလံုးေတြနဲ႔ပဲ ေသေပးလိုက္ပါၿပီ
း)
တကယ္ဗ်ာ အစ္ကိုရာ ကြ်န္ေတာ္ကရန္ကုန္မွာပဲေနဆဲပါ.. ဒါေပမယ့္ အစ္ကို႔ကဗ်ာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္တစ္ေနရာကိုလြင့္သြားၿပီး လြမ္းလာသလိုပဲ... ၾကာတယ္ဗ် အခုဒီမွာရွိတုန္း အစ္ကိုမက္တဲ့ အိပ္မက္လို အကုန္လိုက္လုပ္ဦးမယ္.. အခုပဲ ဆူးေလလမ္းမႀကီးေပၚကိုသြားၿပီဗ်ိဳ႕
ႈႈကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုး ေကာင္းလြန္းပါတယ္...
အိပ္မက္ထဲမွာ
ကိုယ္ဟာ ဟိုတုန္းကလို ငယ္ရြယ္...
အိပ္မက္ထဲမွာ ေမေမကလည္း ဟိုတုန္းကလို ငယ္ရြယ္…။
ခံစားရပါတယ္။
အကိုေရ လြမ္းလိုက္တာေနာ္။ ဒီရက္ပိုင္းအရမ္းလြမ္းတတ္ေနတာနဲ႕ေတာ့ ေတြ႕ေနၿပီ။ တုိ႕အကိုကေတာ့ ရင္ထဲမွာထိရွေအာင္ေရးတတ္တယ္။
ဆရာလင္းဒီပေရ....
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ..
အခုကိုျပန္ခ်င္လာတာ...
သိမ္ေမြ႔ ႏူးညံ့ ျပီး ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ရာ ကဗ်ာေလးပါပဲ..
အိျႏၵာ
ဆရာေရ..
ကဗ်ာေလးက ဆြဲေခၚသြားလိုက္တာ..
အေတြးေတြထဲမွာ ရိပ္ကနဲ ရိပ္ကနဲ..
ဒီည အဲ႔ဒီ အိပ္မက္ မက္ခ်င္တယ္..
တစ္ေန႔ေရာက္ရင္လည္း
ဟိုးတုန္းကေပါ့ကြယ္ ...ဆိုသလိုမ်ိဳးေပါ့အကိုဒီပေရ
း)
ကဗ်ာေတြ ၇ိုးရိုးေအးေအးေလးနဲ႔ ခံစားလို႔ေကာင္းတယ္
လုပ္ဟ ...လြမ္းေအာင္ :)
သတိရစရာေတြက
စကားလံုးေတြထဲမွာနစ္ဝင္ ဖူးပြင္႔လို႔ ...
ကိုဒီပေရ မေရာက္ျဖစ္တာႀကာပီဗ် အစ္ကိုကဗ်ာေတြက
လွျမဲလွဆဲပါပဲ ခံစားမႈ႔ေလးေတြက ႏူးညံ့တယ္
အားေပးလ်က္ပါ ကိုဒီပေရ ေကာင္းေသာေန႔ပါဗ်ာ :)
ညီေလးကဗ်ာထဲမွာ ကိုယ္လည္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုၿပန္ေတြ႔မိလိုက္တယ္
ဒီကဗ်ာေလးကေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိ ငယ္ရြယ္ လတ္ဆတ္ေနတာ ေသခ်ာပါတယ္။
Post a Comment