ေႏြ

ေသအံ့မူးမူး ေႏြဆန္လြန္းတဲ့ေႏြ
သစ္ရြက္စိမ္းအကၤ် ီေတြကို ဆြဲဆုတ္ပစ္ေနတဲ့ေႏြ
ဥၾသငွက္ကေလး ေနစရာမရွိတဲ့ ေႏြ
လက္ထဲက စီးကရက္မီးေလး ေငးယူရတဲ့ ေႏြ ။

တစ္ဘဝလံုးစာ
တစ္ရာသီထဲနဲ႕ ပူေပးလိုက္သလား စဥ္းစားမရတဲ့ေႏြ
တေန႕ခင္းလံုး လင္း….ျဖဴ…ျပာ…ေဝ
ေႏြပီသခ်င္လြန္းတဲ့ ေႏြ….။

အျပာေရာင္တိမ္ေတြနဲ႕ အျပာေရာင္တေစၦ ေႏြ
ကဗ်ာစာရြက္ကေလး ျပာက်သြားတဲ့ ေႏြ
ေခၚသံေလးတစ္ခု အပူေလာင္သြားတဲ့ ေႏြ
ဗစ္တာခင္ညိဳရဲ႕ လြမ္းစရာ႕ေႏြကို ငိုသံပါၾကီးနဲ႕ ဆုိမိတဲ့ေႏြ ။

အပူၾကိမ္လံုးၾကီးနဲ႕
တစ္ကိုယ္လံုး က်ိမ္းစပ္သြားေအာင္ ရိုက္ခ်လိုက္တဲ့ေႏြ
ကိုယ့္ဘာသာ အစိုးမရ ပူျပလိုက္ ငိုခ်လိုက္နဲ႕ စိတၱဇဆန္တဲ့ေႏြ ။

ေႏြ
ေႏြ
ေရာင္စံုပက္ၾကားအက္ေတြၾကားက
ဘဝတဏွာ အျပင္းစားေတြဆီ
ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခား
သူ႕သစၥာတရားနဲ႕သူ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ေႏြ။
လင္းဒီပ
၁၀.၀၄.၁၀