Saturday, April 10, 2010

ေႏြ

ေသအံ့မူးမူး ေႏြဆန္လြန္းတဲ့ေႏြ
သစ္ရြက္စိမ္းအကၤ် ီေတြကို ဆြဲဆုတ္ပစ္ေနတဲ့ေႏြ
ဥၾသငွက္ကေလး ေနစရာမရွိတဲ့ ေႏြ
လက္ထဲက စီးကရက္မီးေလး ေငးယူရတဲ့ ေႏြ ။

တစ္ဘဝလံုးစာ
တစ္ရာသီထဲနဲ႕ ပူေပးလိုက္သလား စဥ္းစားမရတဲ့ေႏြ
တေန႕ခင္းလံုး လင္း….ျဖဴ…ျပာ…ေဝ
ေႏြပီသခ်င္လြန္းတဲ့ ေႏြ….။

အျပာေရာင္တိမ္ေတြနဲ႕ အျပာေရာင္တေစၦ ေႏြ
ကဗ်ာစာရြက္ကေလး ျပာက်သြားတဲ့ ေႏြ
ေခၚသံေလးတစ္ခု အပူေလာင္သြားတဲ့ ေႏြ
ဗစ္တာခင္ညိဳရဲ႕ လြမ္းစရာ႕ေႏြကို ငိုသံပါၾကီးနဲ႕ ဆုိမိတဲ့ေႏြ ။

အပူၾကိမ္လံုးၾကီးနဲ႕
တစ္ကိုယ္လံုး က်ိမ္းစပ္သြားေအာင္ ရိုက္ခ်လိုက္တဲ့ေႏြ
ကိုယ့္ဘာသာ အစိုးမရ ပူျပလိုက္ ငိုခ်လိုက္နဲ႕ စိတၱဇဆန္တဲ့ေႏြ ။

ေႏြ
ေႏြ
ေရာင္စံုပက္ၾကားအက္ေတြၾကားက
ဘဝတဏွာ အျပင္းစားေတြဆီ
ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခား
သူ႕သစၥာတရားနဲ႕သူ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ေႏြ။
လင္းဒီပ
၁၀.၀၄.၁၀

15 comments:

ေမ့သမီး said...

မိုက္တယ္ကြာ။ ငါ့အကိုကေတာ့။ ဒါေပမယ့္ မိုးစိုထားတဲ့ ပါတ္၀န္းက်င္ကိုၾကည္႕ၿပီး ေႏြကဗ်ာဖတ္ရမလို ျဖစ္ေနတယ္ေနာ္။ :D ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ေတာ့ ဒီကဗ်ာက တကယ့္အကိုက္ပဲ။

mirror said...

ေႏြက သစၥာရွိလြန္းလုိ႔ေတာင္ ခက္ေနတာ...
သူ႔သေဘာသူေဆာင္ျပီး ျဖတ္သန္းေနတုန္းပဲ ေနာ။

ေအာ္ ဒါနဲ႔ ဥၾသငွက္ေတြေနစရာရွိပါတယ္။
ဒီညေနေတာင္ တရုတ္ဥယ်ာဥၤထဲမွာ
ၾကားခဲ့ေသးတယ္။ၾကားခ်င္ရင္ သြားခံစားဗ်။ :P

jr.လြင္ဦး said...

ေႏြမသိ ေဆာင္းမသိတဲ့ ေနရာၾကီးမွာ..
အပူဆိုတာကလဲ တဒဂၤမဟုတ္ ..
ကိုယ့္ဘ၀ ေရာင္စံုပပ္ၾကားအက္ေတြၾကားထဲ တခ်ိန္လံုးကို ရွိေနေတာ့တာ..

Unknown said...

ေခၚသံေလးတစ္ခု အပူေလာင္သြားတဲ့ေႏြ....
သူ႔သစၥတရားနဲ႔ သူျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ေႏြ...
ကိုဒီပကို ေလာင္သြားတဲ့ေႏြ... :)
တစ္ပုဒ္လံုးႀကိဳက္တယ္ :)

ahphyulay said...

အင္း...
ကဗ်ာေလးေတြ ဖတ္ရတာ လြမ္းေမာဘြယ္
ေကာင္းပါတယ္။ ရသ ေလးေတြ ကို ေပးစြမ္း ႏိူင္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က “ သံေယာဇဥ္” နဲ ့ ပတ္သက္ၿပီး မွ
ေမြးဖြား ခဲ ့ရသူ တစ္ေယာက္မို ့ ပိုလို ့ ေတာင္ခံစား
ရမိပါတယ္လို ့။

မမသီရိ said...

တစ္ဘဝလံုးစာ
တစ္ရာသီထဲနဲ႕ ပူေပးလိုက္သလား စဥ္းစားမရတဲ့ေႏြ
တေန႕ခင္းလံုး လင္း….ျဖဴ…ျပာ…ေဝ
ေႏြပီသခ်င္လြန္းတဲ့ ေႏြ….။

အဲဒီေႏြက...
ညဖက္မွာေတာင္
မ်က္လုံးေၾကာင္ အေဆြးေတြထပ္ဖို႕
ညဥ့္ငွက္ေတြ ထ ေအာ္လို႕..

ေႏြေၾကာင့္ပဲ ညဥ့္နက္နက္မွာ အလြမ္းေတြ ပို...

jr.လြင္ဦး said...

ခင္ဗ်ားစာလံုးေပါင္းမွားတာနဲ႔ ေကာ္ပီကူးလိုက္တာ က်ဳပ္ပါမွားသြားတယ္ဗ်။
eek!

လင္းဒီပ said...

အဲ ... ေဆာရီးပါ မဂ်ဴေရ... ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္လြဲေနတာ... :)

littlebrook said...

ကိုလင္းဒီပေရ ခင္ဗ်ားေႏြကိုဖတ္ၿပီး
ခ်က္ခ်င္းကို ေရထဲခုန္ဆင္းပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္
ပီသပါေပ့ဗ်ာ ေႏြက လင္းလင္းထင္းထင္းကို ခံုးထလာတယ္ ကတၱရာလမ္းထဲကေနေလ ..

mirror said...

မရည္ရြယ္ပါဘူးေလ... တကယ္။

( ငါကြ)..ဘေလာ့ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္ေရာက္မွ ထေအာ္ျခင္းျဖစ္သည္။

ေက်ာ္ညိဳေသြး said...

ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခား
သူ႕သစၥာတရားနဲ႕သူ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ေႏြ။

Anonymous said...

ငါ့ဦးထုပ္ထဲလာၿပီး
ခုထိ ၿပန္မသြားေသးတဲ့ေႏြ.......
မေနာ္ဟရီ

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ဖတ္စတုန္းက ပတ္ဝန္းက်င္က ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔... ဖတ္လည္းၿပီးေရာ ေႏြကရင္ထဲကို ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္...

“တေန႕ခင္းလံုး လင္း….ျဖဴ…ျပာ…ေဝ
ေႏြပီသခ်င္လြန္းတဲ့ ေႏြ….။”

Unknown said...

ဟူး!

အခန္းက ျပဴတင္းေပါက္ မရွိရတဲ့အထဲ
ပူလိုက္တာဗ်ာ။

ေရေႏြး said...

ေၾသာ္..ေႏြ..ေႏြ...၀န္က်င္းတခုလံုးကို ေျခာက္ေသြ႕သြားေအာင္ ေလာင္ၿမိဳက္ေစတဲ့ေႏြ...။ပူျပလိုက္ ငိုခ်လိုက္ စိတၱဇဆန္တဲ့ေႏြ....။ ဖတ္ၿပီးခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ..။