Thursday, April 15, 2010

မီးေတာင္ေသ

အတြင္းက အလြမ္းက
အျပင္က အလြမ္းကို လက္သင့္မခံဘူး ။

“လာလမ္းအတိုင္း လွည့္ျပန္”
အဲသလို ႏႈတ္ဆက္ရင္း
ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့ထားမိ။

နင့္လက္ထဲ
ႏွစ္ခ်ဳိ႕ အိပ္မက္စုဗူးၾကီး
မၾကည့္မိေအာင္ ေနမယ္ ။

မာေက်ာျခင္း ေခ်ာရည္ေတြနဲ႕
စိတ္ အေပၚရည္ေက်ာေတြ တင္းလို႕ ။

နင့္စိတ္လြန္ၾကိဳးနဲ႕
အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏိႈး
(ထပ္ မၾကိဳးစားနဲ႕ ေတေလ)
ငါက မရြာေတာ့မယ့္ မိုး ။

နင္က
လူျမင္သူျမင္ ရႈံးနိမ့္သူဆိုရင္
ငါကေတာ့
စိတ္ရဲ႕ကႏၱာရကို
ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာမျပမယ့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္သူ။
လင္းဒီပ
၁၀.၀၄.၁၀

8 comments:

Mogok Thar said...

နင့္စိတ္လြန္ၾကိဳးနဲ႕
အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏိႈး
(ထပ္ မၾကိဳးစားနဲ႕ ေတေလ)
ငါက မရြာေတာ့မယ့္ မိုး ။

နင္က
လူျမင္သူျမင္ ရႈံးနိမ့္သူဆိုရင္
ငါကေတာ့
စိတ္ရဲ႕ကႏၱာရကို
ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာမျပမယ့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္သူ။

(သေဘာက်လိုက္တာဗ်ာ... အေရးအသား...
ဖလာ နဲ႔ပဲ ေရပက္သြားေတာ့မယ္.. ေအးေစျငိမ္းေစေၾကာင္း....)

(((((((ဗြမ္း)))))))


ခုတေလာ
ေႏြ မို႔လို႔လား မသိဘူးး

ကဗ်ာေတြက ပူသလိုပဲေနာ္...

jr.lwinoo said...

မီးေတာင္ေသ (သို႔) လွ်ိဳ႔ဝွက္ျခင္းတို႔ရဲ႔သခ်ိဳၤင္း (သို႔) ကဗ်ာဆရာ.. :)

mirror said...

မာေက်ာျခင္း ေခ်ာရည္ေတြနဲ႕
စိတ္ အေပၚရည္ေက်ာေတြ တင္းလို႕ ။

အင္းးး ဒီဇာင္ဘာဆိပ္ကမ္းျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြား
ဦးမွာပါ။အေသခ်ာေျပာရဲေအာင္ထိ ျမင္ဖူးထားတယ္ေရာ..
း)

ေန ့သစ္ said...

နင့္လက္ထဲ
ႏွစ္ခ်ဳိ႕ အိပ္မက္စုဗူးၾကီး
မၾကည့္မိေအာင္ ေနမယ္ ။ တဲ့

အစ္ကိုေရ ... ျမစ္ဆိုတာ အေရာင္ေတြနဲ ့စီးဆင္းရတာမွ မဟုတ္တာ ... ။

ေလးစားအားေပးလ်က္။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္-ညီငယ္ေန ့သစ္

Anonymous said...

နင္က
လူျမင္သူျမင္ ရႈံးနိမ့္သူဆိုရင္
ငါကေတာ့
စိတ္ရဲ႕ကႏၱာရကို
ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာမျပမယ့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္သူ။


မိုက္တယ္ဗ်ာ ...
ကဗ်ာေလးကုိ ေတာ္ေတာ္ၾကီး ၾကိဳက္မိဧ။္ ...

ညလင္းအိမ္

Anonymous said...

Really Nice Lynn Depa !!
MNHY

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ခုတေလာ ႏွလံုးသားက အထိရွမခံ ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက... ဒီကဗ်ာ ဖတ္မိသြားတယ္...

“ငါကေတာ့
စိတ္ရဲ႕ကႏၱာရကို
ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာမျပမယ့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္သူ။” တဲ့

မ်က္ရည္ဝဲခ်င္သြားတယ္ ကိုလင္းဒီပ...။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။

norman said...

ထိတယ္ဗ်ာ ရင္ဘတ္အေဟာင္းၾကီးနဲ႔ ခံစားသြားတယ္။