ခံစားခ်က္အက်ိဳးအပဲ့ အပံုၾကီးထဲ
မင္းနဲ႕ ငါ ထိုင္ေနလိုက္ပံုက
မုန္တိုင္းျပီးစ ျမိဳ႕ပ်က္ၾကီးတစ္ခုလို…
တိုက္တစ္လံုး ျပိဳက်သြားတာလား
တံတားတစ္စင္း က်ိဳးက်သြားတာလား
မဟုတ္ေသးဘူး
ဒါ ဗံုးတစ္လံုး ေပါက္ကြဲသြားတာ ။
(ျပန္စဥ္းစားတယ္)
ပထမရက္စြဲေတြမွာ
အႏူးညံ့ဆံုးစကားလံုးေတြ ေရြးေျပာခဲ့
အညင္သာဆံုး ေတြ႕ထိခဲ့
တစ္ေယာက္လက္ တစ္ေယာက္ မဆုပ္ကုိင္ရဲသလို
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္သန္းေလးခ်င္း စခ်ိတ္ခဲ့
ရုပ္ရွင္ပိုစတာေတြထက္ကို ရိုမန္တစ္ျဖစ္လြန္း….
လူဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ရြံစရာေကာင္းလဲ။
သည္းသည္းလႈပ္ ခ်စ္ၾကေတာ့လည္း မင္းနဲ႕ငါ
သည္းသည္းလႈပ္ မုန္းပစ္လိုက္ၾကေတာ့လည္း မင္းနဲ႕ငါ
ကိုယ့္ေဒါသနဲ႕ကိုယ္ ဘဝေတြကို အပူေပးလိုက္ အေအးခံလိုက္
ကိုယ္စီဇာတ္ညႊန္းေတြထဲမွာ အလဲအကြဲ။
ျပဌာန္းခ်က္အသစ္မွာ
ခံစားတိမ္းမူးလြယ္ေသာအႏုပညာသမား အစား
ကဗ်ာဆရာငမူးဟု အစားထိုးရန္
စကားတီတာဆိုတတ္ေသာ မိန္းကေလး အစား
စကားမ်ားလြန္းေသာ မိန္းမဟု အစားထိုးရန္ ဆိုျပီး
ငါ့တို႕အေပါင္းအသင္းေတြ ျပင္ဆင္ဖတ္ရႈရေတာ့မယ္ ။
ခ်စ္သူေတြ ျပတ္သြားတာနဲ႕ အလုပ္ျပဳတ္သြားတာ ဘာကြာလဲ
တြားတက္လာတဲ့ အေတြးကို ပုတ္ခ်ရင္း
“လာမေျပာပါနဲ႕ ခင္ဗ်ားတို႕အခ်စ္အေၾကာင္း”
ေလးျဖဴရဲ႕ သီခ်င္းေဟာင္းၾကီး ေအာ္ဆိုလိုက္တယ္ ။
ဒီႏွစ္ေတြထဲမွာ
ႏွစ္ေယာက္လံုးနဲ႕ဆိုင္တဲ့ ပြဲမ်ိဳးကို မသြားမိဖို႕
ႏွစ္ေယာက္လံုး မတိုင္ပင္ဘဲ လုပ္မိၾကလိမ့္မယ္ ။
ႏွစ္ေယာက္လုံးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕
အေခၚအေျပာ နည္းေနၾကလိမ့္မယ္ ။
ထြက္ေျပးလို႕မရတဲ့ သံသရာၾကီးထဲ
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပုန္းဖို႕ ၾကိဳးစားၾကပံု
ဘယ္ေလာက္ရီ(ရယ္)ဖို႕ေကာင္းလဲ
တို႕ႏွစ္ေယာက္ ကစားေနတဲ့ပြဲက….။
လင္းဒီပ
၁၈.၁၁.၁၀
8 comments:
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲက ကြဲေၾကေနတဲ့ ေရဒီယို အပုိင္းအစေတြကို တစ္စစီ ယူေကာက္ေပြ႕ပိုက္မိရင္း ... ရင္ခြင္အစံု မြန္းၾကပ္လို႕ သြားရပါေၾကာင္း ... ။
အခ်စ္ဆံုးေပးတဲ့ မင္းေပးတဲ့ အမုန္းေတြ း)
အားက်မိတယ္ ကဗ်ာဆရာေရ့..။ း)
မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဖို ့ေရွာင္တယ္ ဆိုေတာ့
ခံစားခ်က္ရိွေသးတယ္ေပါ့
ခံစားတိမ္းမူးလြယ္ေသာအႏုပညာသမား အစား
ကဗ်ာဆရာငမူးဟု အစားထိုးရန္
စကားတီတာဆိုတတ္ေသာ မိန္းကေလး အစား
စကားမ်ားလြန္းေသာ မိန္းမဟု အစားထိုးရန္
------
အစစ္ပဲဗ်ာ း)
ေရဒီယိုအသစ္တစ္လံုးေလာက္ေတာ့ထပ္ရွာေပါ့ဗ်ာ ..
ခင္တဲ့
အုပ္ႀကီး
ဘယ္သူမွ ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ မခ်ိတ္ခ်င္တဲ့၊ အလကားရေပမယ့္ ေစ်းမေပါတဲ့ ပံုေသပန္းခ်ီကားခ်ပ္ၾကီးေပါ့။
တခါတခါ ေတြးမိတယ္... ဒီေလာက္ လူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာမွ လူႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ဆံုၿပီး ေမတၱာရွိသြားၾကတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ထူးျခားဆန္းက်ယ္တဲ့ ေရစက္မ်ားလဲလို႔... ေနာက္ေတာ့လည္း “ထြက္ေျပးလို႕မရတဲ့ သံသရာၾကီးထဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပုန္းဖို႕ ၾကိဳးစားၾက”ျပန္ေရာ... (အဲဒီစာသား သိပ္ႀကိဳက္မိတယ္)
ခုတေလာ ေတြးမိခံစားမိတာေတြကို ကိုလင္းဒီပကဗ်ာေတြထဲမွာ ကြက္တိလာေတြ႕ေနရတယ္... း)
Post a Comment