ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ယိုးဒယား(၁)

ကၽြန္ေတာ္ယိုးဒယားကို အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုျပီးထြက္လာေတာ့ သူတို႕စကားကိုေလ့လာဖို႕အခ်ိန္က တစ္လေလာက္ပဲရတယ္ဗ် ။နဂိုတည္းက ဘာသာစကားေတြ သင္ရတာ ခပ္ပ်င္းပ်င္းဆိုေတာ့ အဲဒီတစ္လက စကားေျပာသင္တန္း ေရာက္ဖို႕ကို အေတာ္အားယူျပီး သြားရတယ္ ။ သင္တန္းကလည္း ဆရာမရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း..(ဆရာမက ရွမ္းမငယ္ငယ္ေလး မို႕အတန္းတက္ မွန္တာေတာ့ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး..:) )။…ထားပါေတာ့ဗ်ာ..အဲဒီႏွစ္လေလာက္မွာ..နိမ္..ေဆာင္..ဆမ္..ဆီ..ဟ..ဟို..ေက်႕..ပယ္..ေကာက္. (တစ္.ႏွစ္.သုံး.ေလး ေတြပါ) ေလာက္ေတာ ့ရသြားတာေပါ့ေလ။

ေလယာဥ္ေပၚက်ေတာ့ ဆာဝါဒီခ(မဂၤလာပါရွင့္)လို႕ ေလယဥ္မယ္ေလးေတြက လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း နည္းနည္း သိထားေတာ့ ဆာဝါဒီခရပ္ လို႕ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ခုထိေတာ့ ဟုတ္လို႕။ပထမတစ္ေခါက္ အလည္ခဏေလး ေရာက္တုန္းက ေလယဥ္ကြင္းေဟာင္း (Don Muang)ဒိုေမာင္းေလဆိပ္မွာဆင္းတာ ။အဲဒီတုန္းက ကုမၸဏီက လူၾကီးေတြႏွင့္သြားေတာ့ဘာမွမွတ္မထားဘူး။ Passport ေပးဆိုေပးလိုက္တယ္ .Form ျဖည့္ဆိုျဖည့္လိုက္တယ္..ဒီလိုတန္းစီဆို စီလိုက္တာ အိုေကလို႕ ။ အခုကေတာ့ အတူတူပါလာတဲ ့ တစ္ေယာက္ကလည္း Overseas မသြားဖူးဘူး. ကြင္းကလည္း အသစ္ဆိုေတာ့ စိမ္း..(ေဘာလံုးကန္တာနဲ႕ေရာကုန္ျပီ) ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္နဲ႕ Immigration ကို မေတြ႕ပဲ ေက်ာ္သြားျပီး ရွာေနတုန္းမွာပဲ..သူတို႕က ကိုယ့္ကိုစေတြ႕သြားတယ္။ Immigration က အရာရွိေတြကိုေျပာတာပါ ။ ဘယ္ကလာလဲ..ဘယ္မွာေနမွာလဲ..စသျဖင့္ေပါ ့လာေမးပါတယ္..ဟိုေျပာဒီေျပာ ဟိုျပဒီျပေပါ့ဗ်ာ…
Suvarnabhumi Airport (ဆြန္ဝန္နဘံု) ေလဆိပ္ၾကီးက အေတာ္လွပါတယ္ ။ ေလဆိပ္ကထြက္လာျပီး Express Way ေပၚတက္လာေတာ့ မွ ဘန္ေကာက္ကို အားရပါးရ ၾကည့္ခြင့္ရေတာ့တယ္။ တိုက္ျမင့္ျမင့္ၾကီးေတြနဲ႕ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးဂိုက္ကို အျပည့္…စိတ္ထဲမွာ ငါတို႕ရန္ကုန္လည္း ဒီေလာက္ေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္လို႕..ကိုယ့္ဆီမွာေတာ့ လူမညီေတာ့ ဤဖတ္တဲ့လူႏွင့္ ကၽြဲဖတ္တဲ့လူႏွင့္ေပါ့ဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေနရမယ့္ေနရာ ပါကဲ(Pakkret) ..ႏြန္သဘူရိ(Nonthaburi) အပိုင္ထဲမွာ..ျမိဳ႕စြန္…အင္းေလ စက္ရံုဆိုမွေတာ့ ျမိဳ႕ျပင္မွာပဲေပါ့ေလ..

ညက်ေတာ့ စက္ရုံထဲမွာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာအစ္ကိုၾကီးက လာေခၚတယ္ ..လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ သူ႕ကားႏွင့္ ထြက္ဝယ္ဖို႕ ။ ပါကဲက Shopping Mall တစ္ခုကို ေခၚသြားတယ္ ။ ေရးထားတာက Carre Four ..ထိုင္းသံႏွင့္ဖတ္ရင္ ကာပူ..ကၽြန္ေတာ္လည္း အသံကို ခ်က္ျခင္း ျပင္လိုက္တယ္ ။ Carre Four = ကာပူ ဆိုျပီးေတာ့။ ေနာက္ သူတို႕ဆီက နာမည္ၾကီး ကုန္တိုက္ၾကီးေတြပဲ Lotus ဆိုရင္ “ လိုတ” ..The Mall ဆိုရင္ “ဓေမာ”…သူကေတာ့ စကားေတြကုိိ ထိုင္းေတြနဲ႕မြတ္ေနေအာင္ ေျပာေနတာ ကိုယ္ကေတာ့ ေဘးက ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႕ ေပါ့ ။ အဲဒီညက ညစာကို ကာပူမွာပဲ စားျဖစ္တယ္ ။စားရေသာက္ရတာက ရန္ကုန္နဲ႕ေစ်းမကြာဘူး..

သူကားနဲ႕ ထြက္လာရင္း သတိထားမိတာက ကားေတြေမာင္းတာ သိပ္စည္းကမ္းမရွိဘူး. လမ္းသြယ္ထဲက ကားကလည္း ထြက္ခ်င္ရင္ ဇြတ္ထြက္လာတာ။လမ္းမၾကီးက ကားကလည္း မင္းထြက္လာရေကာင္းလား ဆိုျပီးေတာ့ လွမ္းမဆဲဘူး ။နားလည္မႈေလးေတြေပါ့ ။ဒါေလးမဆိုးဘူး လို႕ေတြးမိတယ္ ။

စက္ရံုထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့ ဆယ္နာရီေလာက္ ရွိျပီ ။ေနာက္ေန႕ဆို ပထမဆုံး အလုပ္စဆင္းရမယ္ေလ။

လင္းဒီပ

၁၂.၁၀.၀၈

Photo Source:http://www.airportsuvarnabhumi.com/