ျမစ္က်ိဳးအင္း

(၁)

ေျမေအာက္ဘူတာရံုကေလးထဲက ထြက္လာျပီး ေနတဲ့အခန္းဆီ အျပန္လမ္းမွာ ညစာအတြက္ အစားအေသာက္တန္းရွိ တရုတ္ဆိုင္မွ ေခါက္ဆြဲ သံုးေဒၚလာတန္ တစ္ပြဲ ဝယ္လာခဲ့သည္ ။ သူ႕အလုပ္လုပ္တဲ့ ရံုးက ျမန္မာေတြစုတဲ့ ပလာဇာနဲ႕ နီးေတာ့ ေန႕လည္စာကို ျမန္မာထမင္းပဲ ပံုမွန္ သြားစားျဖစ္သည္ ။ ဆဲလ္ဗင္း အီလဲလ္ဗင္း ေရွ႕ေရာက္မွ စီးကရက္္ကုန္သြားတာ အမွတ္ရေတာ့ မာဘိုလို ဝင္ဝယ္ရသည္ ။

ျမတ္ေလးျဖဴဆီက မေန႕က အီးေမးလ္ဝင္လာသည္ ။ သူမ လက္ထပ္ေတာ့မည္ တဲ့ ။ သူ ဝမ္းမနည္းသလို အထီးက်န္သြားသလိုလည္း မခံစားမိ ။ သူ႕ဘဝမွာ ဘာကိုတြယ္တာရမွန္း ျမတ္ႏိုးရမွန္း မသိတာၾကာခဲ့ျပီ ။ အခန္းေလးက တိတ္ဆိတ္စြာ သူ႕ကို ေစာင့္ေနသည္ ။အဆင္ေျပပါေစ ျမတ္ေလးျဖဴ …မင္းရဲ႕ နယူးေယာက္ညေတြ အဆင္ေျပပါေစ …။

(၂)

တကယ္ဆို သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးခ်စ္တဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးကို ျမတ္ေလးျဖဴက ပထမဆံုး စြန္႕ခြာခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။သူ႔ထက္ အသက္ႏွစ္ႏွစ္ငယ္တဲ့ ျမတ္ေလးနဲ႕ သူက မိခင္ခ်င္း ညီအစ္မလိုရင္းႏွီးေနေတာ့ တစ္အိမ္ႏွင့္ တစ္အိမ္ ဝင္ထြက္ေနျဖစ္တာ ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ။ ေနာက္ျမတ္ေလးေဖေဖက သူ႕သိပ္ေလးစားတဲ့ ကဗ်ာဆရာၾကီး ။ ျမန္မာစာနဲ႕ပတ္သက္လွ်င္ ႏွံ႕စပ္လြန္းသူ ။စာဖတ္တတ္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ျမတ္ေလးတို႕အိပ္ေရာက္တိုင္း သူ သြားသြားေငးမိတာ စာအုပ္ေတြ ။

သူေက်ာင္းမျပီးခင္မွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စာေပရွင္သန္ခြင့္ကို အားမလို အားမရျဖစ္ျပီး သူ႕ေဖေဖက အျပင္ထြက္သြားေတာ့သည္။ ျပန္လာမွာလည္း မဟုတ္ေတာ့ ။ ျမတ္ေလးအစ္ကိုက ယူအက္စ္မွာ ေရာက္ေနျပီးသား ဆိုေတာ့ မိသားစုေလးေယာက္ရွိသည့္ ျမတ္ေလးတို႕မွာ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ခဲ့သည္ ။ သိပ္မၾကာခင္ သူတို႕လည္း လိုက္သြားေတာ့မယ္ဆိုတာ သူေတြးမိသည္။ျမတ္ေလးနဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ဝန္းက်င္ေလာက္ေပါ့ ။

သူ႕ ေက်ာင္းျပီလို႕ ရန္ကုန္က လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းအေရာင္းကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတုန္း ျမတ္ေလးတို႕ သားအမိလည္း လုိက္သြားဖို႕ ျပင္ၾကသည္ ။ျမတ္ေလးတို႕သားအမိသြားမယ့္ေန႕က သူရယ္ ေမေမရယ္ ေလဆိပ္လိုက္ပို႕သည္ ။ျမတ္ေလးေမေမက ေမေမ့ကို ဖက္ငိုသလို ျမတ္ေလးက သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ တရိႈက္ရႈိက္ ငိုေနတာ ။ အဲေန႕ညေနက ျပန္လာေတာ့ သူ အမူးေသာက္မိတာ မွတ္မိသည္ ။အေတာ္ညနက္မွ အိမ္ျပန္္လာခဲ့သည္ ။

ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အသိက ဒီျမိဳ႕ေတာ္မွာ ျမတ္ေလး မရွိေတာ့ ။ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိ ။ ဘယ္သြားရင္ ေကာင္းမလဲ ။ အရင္လို မနက္ခင္းေခၚသံေလးတစ္ခုလည္း တယ္လီဖုန္းေလးက တဆင့္ ဝင္လာစရာ မရွိေတာ့ ။ ကုတင္ေပၚကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့့ ျမတ္ေလး ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ စားပြဲတင္နာရီျပာျပာကေလးက စကၠန္႔ေတြက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရတြက္ေနပံု ။ ျမတ္ေလး မရွိတဲ့ စကၠန္႔ေတြ ေႏွးေကြးလြန္းလွသလို ခံစားမိသည္။ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး တိတ္ဆိတ္ေအးစက္သြားသလို ခံစားမိသည္ ။

စာအုပ္ေတြဖတ္ရင္း အလုပ္ေတြလုပ္ရင္းနဲ႕ တစ္လေလာက္ ေနေတာ့လည္း ေနတတ္သြားသည္ ။

(၃)

ႏွစ္ႏွစ္္ေလာက္ေနေတာ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အဖြံ႕ျဖိဳးဆံုးကၽြန္းႏိုင္ငံေလးဆီ သူ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေမေမက မင္း ျမတ္ေလးတို႕ဆီ လိုက္သြားခ်င္လို႕လား ေမးေတာ့ သိပ္ မေသခ်ာပါဘူး ေမေမလို႔ပဲ ေျဖမိသည္ ။ျမတ္ေလးနဲ႕ ဆက္သြယ္ရတာ အရမ္းလြယ္သြားေတာ့ ျမတ္ေလးလည္း ေပ်ာ္သြားသည္။ သူကေတာ့ သိပ္မထူးပါ ။ဘာကို ေႏွာင္ဖြဲ႕တြယ္တာရမွန္း မသိျဖစ္ေနတာ ၾကာခဲ့ျပီ ။

မႏွစ္က ျမတ္ေလး သူ႕ကို ေျပာသည္ ။ ကုိလင္္းလည္း သံုးဆယ္ျပည့္ျပီေနာ္ ။ ျမတ္ေလးလည္း ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ ရွိျပီ ဘယ္လို လုပ္မယ္ စဥ္းစားထားလဲ ။ျမတ္ေလးအစ္ကိုကလည္း ငယ္တုန္းမွာ ထြက္လာခဲ့ဖို႕ ဖုန္းႏွင့္ စိတ္ရွည္ရွည္ နားခ်သည္ ။ ျမန္မာျပည္မွာ မေနတာျခင္းအတူတူ ႏိုင္ငံျခားက ႏိုင္ငံျခားပဲ ။ မင္းအဲမွာ ေနရင္တစ္လ ဘယ္ေလာက္ရွာႏိုင္မလဲ ။ ယူအက္စ္မွာေနရင္ တစ္လဘယ္ေလာက္ ရွာႏိုင္မလဲဆိုျပီး တြက္ျပသည္ ။ ခက္ေနတာက သူ ေငြအတြက္ ထြက္လာတာလည္း မဟုတ္ ။ ဒါဆို ဘာလိုခ်င္လို႕ပါလိမ့္ ။ ဘာလိုခ်င္မွန္းကို မသိ ။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း သူ မေနခ်င္ ။ ေနာက္ဆံုး ကိုလင္းက လူငယ္ျဖစ္ျပီး တိုးတက္ခ်င္စိတ္ မရွိဘူးဟု ျမတ္ေလးက ငိုရင္း ေျပာသည္ ။ အနီးမွာသာဆို လက္သည္းေတြနဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ကုတ္ျခစ္မလား မသိ ။

(၄)

စီးကရက္ေသာက္ခ်င္လို႕ပဲေနမွာပါလို႕ အေၾကာင္းျပျပီး ေျမၾကီးေပၚဆင္းလာခဲ့သည္္ ။ ေရးလက္စ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လည္း ဆက္မေရးခ်င္ ။ နာရီက ည ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ။ ဒါဆို ျမတ္ေလးတို႕ဆီမွာ ေန႕လည္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီေပါ့ ။ရန္ကုန္မွာ တုန္းမွာ ထမီရွည္ရွည္မွ ဝတ္ေလ့ရွိေသာ ျမတ္ေလး အခုေကာ မီနီစကတ္ေတြ ဝတ္တတ္ေနျပီလား လို႕ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ ေတြးရင္း ျပံဳးမိသည္ ။ တကယ္ဆို ဒါ သူ႕ဘဝထဲက ျမတ္ေလး အျပီးအပိုင္ ထြက္သြားတာပဲ ။ ရန္ကုန္ကေန ျမတ္ေလး ထြက္သြားတုန္းကေလာက္ေတာင္ သူ မခံစားရ ။

သူ ဘယ္ကို စီးဆင္းေနပါလိမ့္ ။ သူ ဘာကို လုိခ်င္ခဲ့ပါလိမ့္ ။ ဘဝကို ဒီလိုၾကီးပဲ ဘာကို လိုခ်င္ရမွန္းမသိ အဓိပၸာယ္ မေတြ႕ေသာ လူတစ္ေယာက္လို သူ စီးဆင္းမွာလား ။ စီးဆင္းတယ္ဆိုတာထက္ ေရစီးတစ္ခုမွ ရပ္တန္႕ျပတ္ေတာက္က်န္ခဲ့ေတာ့ ျမစ္က်ိဳးအင္း တစ္ခုႏွယ္ ကိုယ့္ဘာသာ ေတြးမိသည္ ။ ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကို အားရပါရဲ႕လား ။ သူကေတာ့ ေန႔နဲ႕ည လည္ပတ္ရင္း သံုးဆယ္တစ္ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီ ။

အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ google ကေန ျမစ္က်ိဳးအင္းလို႕ ရိုက္ထည့္ျပီး ကဗ်ာေလးေတြ ရွိလို႕ရွိညား ရွာေနမိသည္ ။

လင္းဒီပ
၁၀.၀၈.၁၀