ေအာက္ဆိုဒ္

ဒီစကားကို လူမွန္းသိတတ္စတည္းက စတင္ရင္းႏွီးခဲ့ရသည္။ ဒီတုန္းက ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္ကေလးတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစု ေနၾကသည္။ အိမ္ေရွ႕အိမ္က ဦးေလးၾကီးက စက္ရံုတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္တာ။ ေအာက္ဆိုဒ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရပါသည္တဲ့။ ဒီတုန္းက မဆလေခတ္။ သူမိန္းမက ရပ္ကြက္ကေလးထဲမွာ ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္။ အဝတ္အစားေတြေလွ်ာ္ျပီး လွန္းရင္ေတာင္ အိမ္ေရွ႕လမ္းမမွာ ထုတ္လွန္းတတ္သည္။ အဝတ္အစား ေကာင္းမ်ား ေပါေပသကိုး။

ဒီတုန္းက ေမေမက ေက်ာင္းဆရာမ ။ ေဖေဖက အလုပ္ထြက္ခ်င္တယ္လို႕ မၾကာခဏ ေမေမ႕ကုိ ေျပာသည္။ ေဖေဖက သမဝါယမ ဝန္းၾကီးဌာနမွာ။ အလုပ္က စာရင္းစစ္။ ရပ္ကြက္ေတြထဲက သမဝါယမဆိုင္ေတြ လိုက္စစ္ရသည္။ စာရင္းစစ္ ႏွစ္ေယာက္သြားရင္ ေဖေဖ့ အေဖာ္က ယူခ်င္သည္။ ေဖေဖက မယူခ်င္။ ဒီေတာ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ႏွင့္ သိပ္အဆင္မေျပ။ေမေမ ျပန္ေျပာျပတာ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ႏို႕မႈန္႕ဘူးကို သူစစ္တဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကေန ထုတ္ေစ်းနဲ႕ဝယ္ခဲ့ေပးဖို႕ (ေတာင္းရန္မဟုတ္) မွာသည္။ ေဖေဖက မေျပာေပး။ကိုယ္က တစ္ခါ အကူအညီေတာင္းျပီးရင္ ကိုယ့္ကို ေနာက္ထပ္ သူတို႕က အမ်ားၾကီး အကူအညီ ေတာင္းပါလိမ့္မည္တဲ့။ ေမေမကလည္း ပါရမီျဖည့္ဖက္ ေကာင္းပီသစြာ ဘာမွ ထပ္မေျပာေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေလးတန္း ေက်ာင္းသားဘဝက အတန္းပိုင္ဆရာမက ေမးဖူးသည္။ မင္းအေဖ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ သမဝါယမက စာရင္းစစ္ပါ ဆိုေတာ့ ဒါဆို “စစ္ေတာင္း”ေပါ့တဲ့။ နားမလည္လို႕ ေမေမ့ကိုျပန္ေမးေတာ့ ေမေမက မင္းဆရာမကို အိမ္ကိုသာ ေခၚခဲ့ပါကြယ္ စစ္ေတာင္း ဟုတ္မဟုတ္ သိေအာင္လို႕ ျပန္ေျပာသည္။နယ္က ေမေမ အမ်ိဳးေတြဆီ သြားလည္ေတာ့ သူတို႕ကေျပာသည္။ ညည္းေယာက္်ားႏွယ္ အလိုက္တာဟယ္။ ဟိုမွာ ေရႊမိေယာက္်ားလည္း စာရင္းစစ္။ ေရႊမိမွာ ေရႊနဲ႕ေငြနဲ႕ ဟုေျပာသည္။

ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေတာ့လည္း ကုမၼဏီတစ္ခုမွာ။ကၽြန္ေတာ္က အင္ဂ်င္နီယာေပါက္စ။ မန္ေနဂ်ာက မီးစက္သမားကို စိတ္မခ်လို႕ ဆီကို ကၽြန္ေတာ့္လက္မွတ္ႏွင့္မွ ထုတ္ေပးဖို႕စတိုမွဴးကို မွာသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စာရင္းေလးနဲ႕ မီးပ်က္ခ်ိန္ မီးလာခ်ိန္ တြက္ျပီး ထုတ္ေပးသည္။ အရင္ထက္ေတာ့ ဆီကုန္ ေလွ်ာ႕သြားသည္။ ေနာက္ မီးအဆင္ေျပတဲ့ အခါက်ေတာ့ မီးစက္သမားကို ျပင္ထိန္း လုပ္ခိုင္းေတာ့ အစ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ထြက္ေတာ့မယ္တဲ့။ ေနာက္တစ္ခါ မီးစက္ ျပန္ေမာင္းဖို႕ လိုလာတာ သူသိေတာ့ သူ အလုပ္ လာေလွ်ာက္ျပန္သည္။ သူက မီးစက္မွာပဲ လုပ္ခ်င္တာကိုး။

ဒီေန႕လည္း အလုပ္လာရွာလို႕ အိမ္ကိုေရာက္ေနသည့္ ညီငယ္တစ္ေယာက္ကို ျမန္မာျပည္မွာ ဘာလုပ္လဲလို႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူေျပာျပတာ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၼဏီၾကီးၾကီးတစ္ခုမွာ။ကၽြန္ေတာ့္တို႕အလုပ္က အစိုးရ အလုပ္လိုပဲ “ရ”တယ္အစ္ကို။ PE(Project Engineer)ေလာက္ျဖစ္ရင္ “ခုိင္”ေနျပီ။ လစာရင္း ကေတာ့ သိပ္မရွိဘူး။ ေအာက္ဆိုဒ္နဲ႕ စားေနၾကတာ။ကၽြန္ေတာ္လည္း နာဂစ္ျပီးေတာ့ ကြမ္းျခံကုန္း ကို အေရြ႕ခံရလို႕ ဆက္မလုပ္ဘဲ ထြက္လာတာ ဟုဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ကလည္း ေဆာက္လုပ္ေရးက စီမံကိန္းေတြမွာ လုပ္လာသူ။ သူက ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အခု စလံုးမွာ တစ္ႏွစ္လံုးလုပ္မွ သိန္းတစ္ရာ စုမိရင္ ကံေကာင္း။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းက အခုဆို သိန္းသံုးရာေလာက္ စုမိေနျပီ ဟုဆိုသည္။

ကၽြန္ေတာ့္တို႕ ဗုဒၶဘာသာမွာ ကံ ကံ၏အက်ိဳး ဆိုတာရွိသည္။ခရစ္ယာန္ႏွင့္ တျခားဘာသာေတြ ကလည္း ဒီလို အမႈကို လက္မခံပါ။ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းသည့္ကံ အက်ိဳးေပးမည္။ မေကာင္းတာ လုပ္ရင္လည္း မေကာင္းသည့္ကံ အက်ိဳးေပးမည္။ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း အက်ိဳးမေပးလို႕ လူေတြ မယံုၾကတာလားေတာ့ မသိ။ တစ္ဘဝစာ စံစားရံု ။တကယ္ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္ပါက တစ္ဘဝသည္ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာပါ။ အခုပင္ ကၽြန္ေတာ္ သက္တမ္း၏ တစ္ဝက္က်ိဳးေတာ့မည္။ ဘာလို႕ အကုသိုလ္ေတြကို အထုတ္ၾကီး အထုတ္ငယ္ သယ္ခ်င္ေနၾကတာလဲ မသိပါ။ပစၥည္းဥစၥာေတြ ဂုဏ္ေတြ အကုန္လံုးက ေသတဲ့အခါထားခဲ့ရမွာပါ။ ပါသြားမွာက ျပဳခဲ့သမွ် ကံေတြပဲေလ။မေသခင္မွာလည္း လိပ္ျပာသန္႕သန္႕ကေလး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေလးစားခ်င္ပါသည္။ အျပန္ခရီးကိုလည္း စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ျပန္သြားခ်င္ပါသည္။ ေအာက္ဆိုဒ္ဆိုတာ ေအာက္ကို ဒရြတ္တိုက္ဆြဲေခၚသြားမည့္ အရာတစ္ခုလို႕သာ အားလံုး ေတြးမိၾကမည္ ဆိုလွ်င္..။
ခင္မင္စြာ
လင္းဒီပ
၁၉.၃.၀၉