အေဖ

ဆရာ ေစာဘြဲ႕မွဴးေရးထားတဲ့ “တြန္းလွည္း” ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးကို ေစာဘြဲ႕မွဴးအမွတ္တရ အေခြတစ္ေခြမွာ စနားေထာင္ဖူးပါတယ္။ မူရင္း ဘယ္သူ ဆိုမွန္း မသိေပမယ့္ အဲဒီအေခြထဲမွာေတာ့ ကဗ်ာဘြဲ႕မွဴးက ျပန္ဆိုထားပါတယ္္။ သီခ်င္းေလးအဓိပၸာယ္က ေရခဲေခ်ာင္းသည္ၾကီးက သူ႕သားေလး ငယ္ငယ္တည္းက ေရခဲေခ်ာင္းလွည္းေလးႏွင့္ သူ႕သားငယ္ေလးကို ေခါင္းေလာင္းေလး တီးျပီး ေက်ာင္း လိုက္လိုက္ပို႕ပါတယ္။ ကေလးေလးက အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ တြန္းလွည္းေလးႏွင့္ ေက်ာင္းလိုက္ပို႕တာ ရွက္လာတယ္္။ ဒီေတာ့ အေဖက ေက်ာင္းနား မေရာက္ခင္ ေလာက္ထိပဲ လိုက္ပို႕ျပီး ေခါင္းေလာင္းေလးတီးျပီး တြန္းလွည္းေလး တြန္း ျပန္သြားတာေလးကို ဖြဲ႕ထားတာပဲျဖစ္တယ္္။ သီခ်င္းေလး နားေထာင္တိုင္း အဲဒီထဲက ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုရိပ္ကို ျမင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ နင့္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားပါတယ္္။

တကယ္က ဖခင္ဆိုတာ ရထားတစ္စင္းလံုးရဲ႕ေခါင္းတြဲျဖစ္တယ္ပါတယ္။တစ္မိသားစုလံုး စည္းမွန္ကမ္းမွန္ လမ္းမွန္ဆီ ေခၚသြားဖို႕ ၊ဒီမိသားစုေလး ေအးခ်မ္းျပီး သာယာေနဖို႕ အေရွ႕ ထြက္တာဝန္ယူထားရတာပါ။ ဒီေနရာမွာ ဖခင္မပီသေသာ ဖခင္မ်ားကို မဆိုလိုပါဘူး။ငယ္ငယ္က အေဖ့အေၾကာင္း သိပ္မေတြးမိ။ အျခားသားေတြလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမ့ကိုပဲ ပိုခ်စ္ခဲ့ပါတယ္္။ အေမ့အခန္းကိုပဲ ေတြးမိတာမ်ားပါတယ္္။ ဖခင္ေတြရဲ႕သေဘာအတိုင္း မိခင္ေတြကို တီတီတာတာ မေနတတ္တာေၾကာင့္လည္း စိမ္းတာျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အသက္ၾကီးလာေတာ့ အေဖေနရာ ဝင္ေတြးၾကည့္မိေတာ့ သိပ္မလြယ္လွပါဘူး။ ပိုနားလည္လာပါတယ္။ အခုလည္း အေဖနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အမွတ္တရ ခ်ျပလိုပါတယ္္။

အေဖ…ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အေဖ..သူငယ္ခ်င္းတို႕ရဲ႕အေဖ အားလံုးရဲ႕ဖခင္ေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္္။ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ့္ မွတ္စုစာအုပ္ထဲကပဲ ျဖစ္ပါတယ္္။ ေရးတဲ့သူူကေတာ့ လင္းလက္ေဇာ္(ဥကၠံ) ပါ။

ဖိနပ္မဲ့ေျခဖဝါးရဲ႕ အတၳဳပႊတၱိ
နားေထာင္စမ္းေဟ့
ခြမ္းကနဲ..ခြမ္းကနဲ ဓားထစ္သံေတြ
ထန္းကနဲ..ထန္းကနဲ ေဆာက္ရိုက္သံေတြ
ရြမ္းကနဲ..ရြမ္းကနဲ လႊတိုက္သံေတြ
အေဖဟာ အေဖာ္စံုတသိုက္နဲ႕
လႊတုိက္သစ္ခြဲ
ဗုန္း မဲဇာ ေတာင္သရက္
လက္ပံနဲ႕ ဒီဒူး
မနက္ျဖန္မနက္ ခရီးဦးအမီ “ပို႕ကုန္”
တုန္မတတ္တိုက္တဲ့ ေလထဲ
ခုံဖိနပ္ရိုက္ေနဆဲ..။

ခုတ္တဲ့ဓား
အသြားက တစ္ဖက္သြား
အျပားက လက္တစ္ဝါး
အလ်ားက ေယာက္်ားတစ္ေတာင္
ထြင္းတဲ့ေဆာက္ျပား
အသြားက တစ္ဖက္သြား
အျပားက လက္တစ္ဝါး
အလ်ားက ေယာက္်ားတစ္ဆုပ္
ဓားကို အားကုန္ေျမာက္
ေဆာက္ကုိ အားကုန္ထစ္
ေတာသစ္ရိုင္းေတြ
(မၾကာခင္)
ခုံဖိနပ္ျဖစ္ေစေရာ႕..။

ၾကည့္လိုက္စမ္းေဟ့
တစ္ဝမ္းတစ္ခါးအတြက္
ၾကက္ျခမ္း ရွားျဖဴ
ဖန္ခါး ငွက္ေပ်ာအူ
ေတာအထူထူမွာ တိုးရွာ
တစ္နပ္စာ တေလေလာက္ေတာ့
ပဒတ္္စာ အေရေသာက္နဲ႕ပဲ
အာသာေျဖာက္ခဲ့တဲ့ အေဖတို႕တေတြ..။

နင္းလိုက္စမ္းေဟ့
ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြ တျဖစ္လဲ
မိသားစုအလြမ္းေတြ တျဖစ္လဲ
ေခၽြးစက္ေတြ တျဖစ္လဲ
ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ “ေရာင္းကုန္”
လူစံု အထပ္ထပ္
ျမဴမႈန္ မကပ္ဖို႕
ေျခစံုရပ္က
ေရႊခံုဖိနပ္ေပၚမွာ..။

အဲဒီ ခုံဖိနပ္ေတြေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေက်ာင္းတက္စာအုပ္လည္းျဖစ္သြားရဲ႕
ထမင္းဟင္းလည္း ျဖစ္သြားရဲ႕
ဒီဇိုင္းစံု အဝတ္အစားလည္း ျဖစ္သြားရဲ႕
ကတၱီပါခံုျမင့္ဖိနပ္လည္း ျဖစ္သြားရဲ႕
(ေနာက္ဆံုး)
ရုပ္ရွင္ရံု အေမွာင္ထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလး အပ်င္းေျပဝါးတဲ့
ေနၾကာေစ့ေတာင္ ျဖစ္သြားေသး။

အေဖလား
လက္ဖဝါး အသားမာတက္
ေျခဖဝါး အသားမာတက္
သစ္သားရွာဖို႕ ေတာင္ေပၚတက္
ငွက္ဖ်ား တုန္တုန္တက္
တက္…တက္…တက္
တက္ခ်င္သေလာက္တက္စမ္း
တုန္တက္မတတ္ ခ်စ္တဲ့မိသားစုအတြက္
အသားမာကို ဖိနပ္လုပ္စီး
ေမတၱာခရီးဆက္…။
လင္းလက္ေဇာ္(ဥကၠံ)

ပိုစ့္ေလးက နည္းနည္း ရွည္သြားပါတယ္။ ဆံုးေအာင္ဖတ္ေပးတာ ေက်းဇူးပါ။အေဖကို ေနာက္က်မွ ခ်စ္တတ္လာတဲ့ သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ထဲျဖစ္လာတဲ့ ပိုစ့္ေလးပါ။
လင္းဒီပ
၈.၃.၀၉