အိမ္ေျပးေလး

(၁)

လြင့္လိုက္ရတာ
မုတ္သုန္ဘယ္ႏွစ္ၿမိဳ႕တိုင္ခဲ့ၿပီလဲ၊
တယ္လီဖုန္းေခၚသံေတြၾကားတာေတာင္
ျပန္မထူးျဖစ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ။

ေမေမေရ…
မိုးတိမ္ႀကီးထဲမွာ
ေျခပစ္လက္ပစ္ သား ၀င္အိပ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕။
ေကာင္းကင္ကို ျပန္တည့္ရတာ
.…ေမာတယ္။

(တာရာမင္းေ၀)

(၂)

ကၽြန္ေတာ္သည္ အေဝးၾကီးကို ထြက္ေျပးသြားသည္။ အေဝးမွာ လယ္ကြင္းေတြရွိသည္။ ေတာင္တန္းေတြရွိသည္။ ေနာက္ စပါးခင္းေတြ လွည္းေတြ ..ငယ္ငယ္က အကၽြမ္းတဝင္ေနခြင့္မရတဲ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြ..။ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕ေနက် ျမင္ကြင္းေတြနဲ႕ ေဝးရာ။ ထန္းေတာေတြ ကိုေတြ႕သည္။ ေျမနီလမ္းကေလးေတြ ကိုေတြ႕သည္။ သနပ္ခါး ပါးကြက္ က်ားက်ားၾကီးေတြႏွင့္ အညိဳေရာင္မ်က္ႏွာေတြ၊ အသံဝါဝါေတြ.. ကြမ္းခ်ိဳးေတြနဲ႕ သြားေတြကို မရွက္တမ္းျပျပီး အားရပါးရ ရယ္တတ္သူေတြ ႏွင့္ ေတြ႕သည္။

အေဝးမွ ေမေမက လွမ္း ဖုန္းဆက္သည္။ သား အဆင္ေျပရဲ႕လား…ဟုတ္ကဲ့ သား ေပ်ာ္ေနတယ္။ အင္းေလ မင္းတို႕ေတြက ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္တဲ့ ေနရာမွန္သမွ် ေပ်ာ္တာခ်ည္းပါပဲ…ေနာက္ေမေမ ဖုန္း ျပန္ခ်သြားသည္။ ေမေမကို ဖုန္းလွမ္းဆက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တဲ့ လယ္ကြင္းေတြအေၾကာင္း ေသာက္ျဖစ္တဲ့ မလိုင္မ်ားမ်ား ႏြားႏို႕ဖန္ခြက္ေတြအေၾကာင္း နဲ႕ ေဒသထြက္ မုန္႕ေတြအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္သည္။ ျမန္မာမုန္႕ေတြကို သား မက္မက္စက္စက္ စားတတ္ေနျပီေမေမ။ ေမေမ ဖုန္းထဲက ရယ္သည္။ ငါ့သား ခုမွ ေတာသား ျပန္ျဖစ္သြားတာကိုး။ ေတာသူမေလးေကာ ေတြ႕ေနျပီလားေဟ့။ ေမေမ ေမးခြန္းကို ျပန္မေျဖ။ မ်က္စိထဲမွာ ညိဳ႕မ်က္ႏွာေလး ျမင္ေယာင္သည္။ ပြဲေတာ္ရက္ေတြ မွာ ဆီေၾကာ္မုန္႕ေတြ ေကာင္ညင္းေပါင္းေတြ ေရမုန္႕ေတြစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္တတ္ေနျပီေမေမ။ ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ျပင္မွာ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရားေလးရွိသည္။ ေလကညင္းညင္း… ဆည္းလည္းသံလြင္လြင္ အသား အနည္းငယ္ ညိဳေသာညိဳ… ရန္ကုန ္ျပန္ေရာက္ရင္ ကိုယ္ ေမ့သြားမွာပါေနာ္။ ညိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးၾကည့္ေနမိသည္။

ေမေမက တခါတေလ ရယ္ရသည္။ သူဖုန္းေခၚလို႕ရရက္သားနဲ႕မေခၚ။ သား မင္း စေခၚရမလား ငါ စေခၚရမလား လုပ္တတ္သည္။ တကယ္ကေတာ့ ဖုန္း,မလိုက္ရင္ “ဟယ္လို” ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ အသံေလးကို သူ စၾကားခ်င္တာပါ။ အိမ္နဲ႕အေဝးကို အျမဲထြက္ေျပးခ်င္တဲ့ အိမ္ေျပးေလး ကေတာ့ အိမ္မွာဘယ္ေတာ့မွ မေန။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ တေနရာကို ထပ္သြားခ်င္လာသည္။ ေမေမကို ေျပာျပသည္။ ဒီတခါ ကၽြန္ေတာ္သြားမွာ ပိုေဝးတယ္ေမေမ။

ဒါဆို အိမ္ကို တေခါက္ျပန္လာခဲ့ဦး။။ ေနာက္ေတာ့ ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမန္မာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဖို႕ဆိုတဲ့ စကားကုိ တစ္ခြန္းတစ္ပါဒမွ မေျပာပါဘဲ အျမဲစြဲမွတ္ေစမည့္ ခရီးတစ္ခုကို သူႏွင့္အတူ သြားခိုင္းသည္။ ေမေမက ေတာ္လိုက္တာ။

ေနာက္ေမေမ ဆံုးမစကား ဆိုသည္။ ပစၥည္းဥစၥာ အေမြေပးတာထက္ ပညာအေမြေပးတာက ပိုျမတ္တယ္.။ ပညာအေမြေပးတာထက္ တရားအေမြေပးတာက ပိုျမတ္တယ္။ ဘာသာေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အသိအျမင္ေလးေတြ စိတ္ကို ဘယ္လို ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္လုပ္ရမလဲ အမွားနည္းေအာင္ ဘယ္လိုေနထိုင္ရမလဲ မွားခဲ့ျပီးရင္ ဘာဆက္လုပ္မလဲ ေမေမ ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို သူ႕အနားရွိေနတုန္း အိမ္ေျပးေလးကို ေသခ်ာနားလည္လာေအာင္ ဂိုက္လိုင္းေတြ ခ်ေပးသည္။

အေဝးၾကီးကို ထြက္ခြာသြားမယ္ဆိုတဲ့ေန႕က ေမေမနဲ႕ေဖေဖကိုကန္႕ေတာ့ျပီး မ်က္ႏွာျပန္ အေမာ့မွာ ေမေမ ေခါင္းကိုငံု႕လိုက္သည္။ ခရီးထြက္ခါနီးသားတစ္ေယာက္ေရွ႕မွာ ေမေမ မငိုပါ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကေလး နည္းနည္း စိုစြတ္သြားသည္။ ေမေမရြာလိုက္တဲ့ ေမတၱာမိုးေရပါ။ ခြင့္လႊတ္ပါေမေမ အိမ္ေျပးကေလး အေဝးကို ထပ္ေျပးပါဦးမယ္။ဒီတခါ လယ္ကြင္းေတြ..စပါးခင္းေတြ..ေျမနီလမ္းေတြဆီမဟုတ္ပါ။ အေမာင္ ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့ေကာင္က လိုက္ေယာင္ လိုက္ပါဦးမည္။

ေမေမ့ကို ဖုန္းေခၚသည္။ ေမေမ မေတြ႕ဖူးတဲ့ အရာေတြ အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ေမေမ မသိတဲ့ ေအးစက္စက္ မ်က္ႏွာေတြ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သိပ္ သဟဇာတ မျဖစ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ(ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တခါတေလ ငေၾကာင္ေတြပါကြာလို႕ စိတ္ေလေလ ေရရြတ္မိသည္။) ေတြအေၾကာင္း ေျပာမိသည္။ ေမေမက တစ္ခြန္းပဲ ေမးသည္။သား အဆင္ေျပရဲ႕လား အဆင္မေျပရင္ ျပန္လာခဲ့ေနာ္။ ေငြထက္ အေရးၾကီးတာေတြ ဘဝမွာ အမ်ားၾကီး ရွိေသးတယ္။

(၃)

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရုပ္ခံစားခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဘဝအဓိပၸာယ္ကိုလိုက္ရွာေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ေမေမလည္း ဘဝအဓိပၸာယ္ကို ရွာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္လို ရုပ္ခံစားမႈေတြနဲ႕ေတာ့ မဟုတ္။ေမေမမွာ ကၽြန္ေတာ္မသိေသာ ေနထိုင္နည္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမဆီျပန္လာခဲ့ရမလား..ညိဳ႕ဆီကိုေကာ အိမ္ျပန္ ေနာက္က်ေနမလား..။ သိပ္မသိပါ။

ကၽြန္ေတာ္မသိတာ တစ္ခုရွိေနပါသည္။တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ ေတြးပံုမွာ ေမေမႏွင့္တူပါသည္။ ေမေမ

မက္ေမာသည္ အရာေတြ ကၽြန္ေတာ္ မက္ေမာ ေနတတ္သည္။ ထိုစိတ္ကေလးရွိေနေၾကာင္း တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ မသိပါ။

(တေပါင္းလျပည့္ေန႕ ေမေမ(၅၈)ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႕ပါသည္။)

လင္းဒီပ

၁၀.၃.၀၉