ဝါသနာသစ္ပင္

ဝါသနာဆိုတာ ထပ္ထပ္ခါခါ လုပ္ခ်င္ေနေသာ အက်င့္တစ္ခုဟုထင္ပါသည္။ ငယ္ငယ္က မိုႏိုပိုလီကစားနည္းကို မသိခင္က ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဝါသနာတစ္ခုရွိသည္။ စာရြက္ေတြကို ဆက္ျပီး စကၠဴေျမပံု အၾကီးၾကီး လုပ္သည္။ ေျမပံုေပၚမွာ စကၠဴႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ လူေနအိမ္ေတြ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေဆးရံုေတြ ရဲဌာနေတြ ကားေတြ လူေတြ လုပ္ျပီး ထည့္သည္။ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ ျဖစ္လာသည္။ စကၠဴေပၚကျမိဳ႕ေပါ့ ။ Landscape ေတြ ဘာေတြ သိလို႕မဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးတစ္ေယာက္ စိတ္ကူးႏွင့္ ျမိဳ႕ကြက္ ခ်ၾကည့္သည္။ ေနာက္ေတာ့ မိုႏိုပိုလီ ကစားနည္း ရွိမွန္းသိေတာ့ ကိုယ့္လုပ္တာေတြႏွင့္ နည္းနည္း ဆင္ေနသည္။ အဲဒီ ကစားနည္းကို ေပ်ာ္သြားသည္။ ေဟာ္တယ္ေတြ ေဆာက္ရတာ အိမ္ေတြေဆာက္ရတာ ေလွ်ာက္လည္ရတာ.. အရင္ ကစားဖူးသည့္ ေျမြကစားနည္းထက္ ေပ်ာ္စရာ ပိုေကာင္းသည္။ တခါတေလ ကိုယ္ဘာသာ စကၠဴေျမပံုေပၚမွာ ျမိဳ႕ကြက္ခ်ျပီး ကစားျဖစ္သလို မိုႏိုပိုလီကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္ေခၚျပီး ကစားျဖစ္သည္။ဒီတုန္းက မူလတန္း အလယ္္တန္းအရြယ္။

ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း စာအုပ္ေလးေတြ ဖတ္တတ္လာ စိတ္ကူးေလးေတြ ဟိုဒီ ေျပးတတ္သည့္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ စဖတ္ျဖစ္တာ ေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း) စာအုပ္ေလးေတြ ။ ပထမဆံုး စဖတ္ဖူးတာ ေမာင္စိန္ဝင္း၏ ေျခြရက္ေပ့ ပုလဲညွာရယ္ ထင္သည္။ ခ်စ္သူကို အရမ္းခ်စ္ေပမယ့္ စက္ရံုမွာ မေတာ္တဆ တစ္ခုျဖစ္ျပီး မ်က္လံုးကြယ္သြားသည့္ အင္ဂ်င္နီယာေလးက သစၥာမရွိတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လို႕ သူ႕ခ်စ္သူ အထင္လြဲေအာင္လုပ္ျပီး ဇာတ္သိမ္းထားသည့္ ေၾကကြဲဖြယ္ ဇာတ္လမ္းေလး။ေမာင္စိန္ဝင္း၏ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေလးေတြ ကဗ်ာေလးေတြ ကို သေဘာက်သြားသည္။
“တကယ္မေဝးေပမယ့္
စံပယ္ေလးေတြ ေျခာက္ျပီေမ..
မေခၚသာ အေတြ႕ခက္
ေန႕ရက္တာရွည္ ”ဆိုတဲ့ ေမာင္စိန္ဝင္းကဗ်ာေလးေတြ။
ကိုယ္တိုင္လည္း ေရးၾကည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပၾကည့္သည္။ ကဗ်ာေလးေတြ သေဘာက်တာ ေရးၾကည့္ခ်င္တာ အဲဒီ ဝါသနာေလးက အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ စခဲ့သည္။ အလြမ္းရုပ္ရွင္ေတြ အလြမ္းသီခ်င္းေတြကို သေဘာက်ခဲ့တာလည္း ဝါသနာလို႕ပင္ ေျပာရမလားေတာ့ မသိ။ ဥပမာ “မ်က္ဝန္းထဲမွာ မိုးေတြ ရြာေနျပီညိဳ”လို ရုပ္ရွင္မ်ိဳးကို အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့သည္။စာေပအႏုပညာကို စိတ္ဝင္စားတာ ဒုတိယ ဝါသနာလို႕ထင္ပါသည္။

ဆယ္တန္း ေအာင္ေတာ့ ငယ္ငယ္တည္းက စကၠဴျမိဳ႕ေလးေတြ ေဆာက္တဲ့ေကာင္က အင္ဂ်င္နီယာပဲ လုပ္ခ်င္သည္။ ေဖေဖက Electrical & Electronics လိုင္းကို သေဘာက်သည္။ ကၽြန္ေတာ္က Civil ျဖစ္ခ်င္သည္။ ေနာက္ေတာ့ Electronics ကို ေရြးျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲက စကၠဴျမိဳ႕ေလးေတြက ေပ်ာက္မသြား။ ေဆာက္လုပ္ေရး အလုပ္ေတြကို သေဘာက်သည္။ ေက်ာင္းေတြျပီးလို႕ အလုပ္ေတြ လုပ္ၾကေတာ့ ကံေကာင္းစြာ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၼဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္ရသည္ ။အေဆာက္အဦးေတြရဲ႕ Electrical အလုပ္ေတြ လုပ္ဖို႕ Electronics သမားကို ေရြးလိုက္သည္ ။Interviewer (ေနာင္္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာျဖစ္လာသူ)က မင္းက Electronics ျဖစ္ေနတယ္။ေနာက္ျပီး Experience မရွိဘူး ဆိုေပမယ့္ မင္းကို သေဘာက်တယ္ လို႕ဆိုျပီး ခန္႕လုိက္သည္။ အလုပ္က နယ္မွာ လုပ္ရမွာ ။ ေပ်ာ္လိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း..ပထမဆံုး Construction Drawing ေတြ ကိုင္ရတာ ဖတ္ရတာ။ အဲဒီလိုနဲ႕ Civil Engineer ျဖစ္မလာေပမယ့္ Construction Industry မွာ က်င္လည္ခြင့္ရတဲ့ Electrical Engineer ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ငယ္ငယ္က စကၠဴျမိဳ႕ေလးကို အခု ကိုယ္တိုင္ ေဆာက္ခြင့္ေတာ့ မရ။ သူမ်ား ေဆာက္ထားတဲ့ ျမိဳ႕ေလးေတြမွာ လိုအပ္တဲ့ Mechanical & Electrical အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးရတာ ။ သို႕ေပမယ့္ ေပ်ာ္ပါသည္။ ဝါသနာ သစ္ပင္ေလးကို ဆက္လက္ရွင္သန္ခြင့္ ရသည္ကိုး။

ေနာက္ထပ္ ဝါသနာတစ္ခုကေတာ့ နယ္မွာေနရင္း အလုပ္လုပ္ေနရင္းကမွ ေပၚလာတာ။ တျခား တေနရာ ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ေနဖူးတဲ့ျမိဳ႕ျပနဲ႕ ပံုသ႑န္ေတြ ကြာသြားတာ ခံစားမိသည္။ ခရီးသြားခ်င္တဲ့ ဝါသနာ။ ကိုယ့္မေရာက္ဖူးတဲ့ ေဒသေတြ ကုိယ့္မသိေသးတာေတြ သြားၾကည့္ခ်င္ ေလ့လာခ်င္လာသည္။အစက ခရီးသြားတာကို တန္ဖိုး တစ္ခုအေနႏွင့္ မသိ ။ ေနာက္မွ တန္ဖိုးရွိမွန္း သိလာသည္။ခရီးသြားရတာ စိတ္အပန္းေျဖရာလည္း ေရာက္သည္။ မိတ္သဂၤဟလည္း တိုးသည္။ ျမန္မာျပည့္ အႏွံက မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ ေနရာေတြ သြားခ်င္သည္။ တတ္ႏိုင္ရင္ တျခားႏိုင္ငံေတြလည္း သြားၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ခရီးထြက္ခ်င္တာက တတိယ ဝါသနာ ျဖစ္သည္။

ဝါသနာပါတာေလးေတြ လုပ္ေနရရင္ လူသည္ ေပ်ာ္သည္။ဘဝသည္လည္း အဓိပၸာယ္ ရွိသည္။ ဘဝတြင္ ဝါသနာဆိုလို႕သိပ္မ်ားမ်ားမရွိပါ ။ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တာ စာေတြကဗ်ာေတြ ေရးခ်င္ဖတ္ခ်င္တာ ခရီးထြက္ခ်င္တာ ..ဒီေလာက္ပါပဲ။ ဝါသနာသစ္ပင္ေလးေတြက ဒီ္ေလာက္ပဲ ရွိသည္။ အခုလည္း ရွင္သန္ခြင့္ရေတာ့ ေပ်ာ္သည္ ။အားလံုး ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရင္ထဲတြင္ ဝါသနာသစ္ပင္ေလးေတြ ရွိပါလိမ့္မည္ ။ ဝါသနာ သစ္ပင္ေလးေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ထားျပီး အေထာက္အပံ့ေရမွန္မွန္ ေလာင္းခြင့္ရမည္ ဆိုပါလွ်င္..။

(ညီေလး ေမာင္မ်ိဳးရဲ႕ ဝါသနာအေၾကာင္း Tag ပိုစ့္ေလးပါ။ ေနာက္ထပ္ေတာ့ ထပ္မTag ေတာ့ပါ။ ေမာင္မ်ိဳးေလး လည္း ေက်နပ္မည္ ထင္ပါသည္။)
လင္းဒီပ
၂၂.၃.၀၉