ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ရင္ ပန္းမပြင့္တဲ့ရင္(၁)

သူ႕သေဘာနဲ႕သူစီးဆင္းေနတဲ့ျမစ္တစ္စင္းဟာ
ေကြ႕ရင္းေကာက္ရင္းနဲ႕ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္စြာနဲ႕က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ျမစ္က်ိဳးအင္း …
အဲဒီျမစ္က်ိဳးအင္းကို ပဲ ေႏြ အသည္းအသန္ျမတ္ႏိုးမိတာေပါ့

(အစ)
“မနက္ျဖန္္ ငါ ရတီေသာ္ နဲ႕ေတြဖို႕ခ်ိန္းထားတယ္ နင္လည္း လိုက္ခဲ့”
ဖုန္းထဲက ရဲရင့္ အသံၾကားေတာ့ ေႏြ စိတ္ပ်က္သြားသည္။ ဒီလို ျဖစ္မလာေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တာ။ အေျခအေနက ေရွာင္ေနတဲ့ၾကားက ကိုယ့္ဆီကို တည့္တည့္ကို ေရာက္လာသည္။ အမွန္ဆို ေႏြ လံုးဝ မသြားခ်င္။ ရဲရင့္ကို ရတီနဲ႕ တြဲရက္ မျမင္ခ်င္လို႕ ခြဲထားခဲ့တာပဲေလ။

(၁)
ရဲရင့္ႏွင့္ သူက ဆယ္တန္းတည္းက စသိသည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ။ သူဝါသနာပါသည္ သီခ်င္းေတြ စာအုပ္ေတြႏွင္႕သာ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္ျပီး ဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားသူ။ ဆယ္ေယာက္ထဲ ဖြဲ႕ထားတဲ့ ဝိုင္းမွာ ေယာက္်ားေလးက (၄)ေယာက္ ေကာင္မေလးက (၆)ေယာက္။ ေႏြ႕သူငယ္ခ်င္း ခတၱာခ်ိဳက အသြက္။ ဒီေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ ခတၱာေၾကာင့္ပဲ ရဲရင့္ေနာင္ ၊ သူရ အာကာ ႏွင့္ စိုးႏိုင္ထြန္းတို႕ အဖြဲ႕က်သြားေတာ့သည္။

အဲဒီတုန္းက ရဲရင့္ ပုံစံေလးကို ေႏြ မွတ္မိသည္။ ဆံပင္တိုတို အသားျဖဴျဖဴ ဂ်င္းပန္ အေရာင္လြင့္လြင့္ေလးေတြနဲ႕ တီရွပ္ေျပာင္ေလးေတြဝတ္ကာ လြယ္အိတ္ကေလး စလြယ္သိုင္းျပီး ေရာက္ေရာက္ လာတတ္သူ။ က်ဴရွင္က အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာ အနားက မုန္႕တီဆိုင္တို႕ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တို႕မွာ သူတို႕ေျခာက္ေယာက္ ထိုင္ျဖစ္သည္။ ခတၱာ အိမ္က အခ်ိန္အတိအက် လာၾကိဳတတ္ေတာ့ သိပ္ၾကာၾကာ ဆိုင္ထိုင္လို႕မရ။ ေႏြပဲ သူတို႕ ေလးေယာက္ႏွင့္အတူ က်ဴရွင္ဆင္းရင္ မုန္႕ဆိုင္ တစ္ခုခု ေရာက္ေနတတ္ျပီေလ။ အရင္တုန္းကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ဖို႕ မေျပာႏွင့္ ဆိုင္ေရွ႕က ပင္ ျဖတ္မေလွ်ာက္တတ္ေပမယ့္ သူတို႕ေလးေယာက္နဲ႕ေတာ့ ေႏြေကာင္းေကာင္းထိုင္တတ္။ လက္ဖက္ရည္ ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး ခြဲတတ္ေနျပီ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က သီခ်င္းသံကို နားေထာင္တတ္ေနျပီ။ သူတို႕ကလည္း ေႏြကို မိန္းကေလးလို႕ေတာင္ ထင္ရဲ႕လား မသိ။ တခါတေလ ေယာက္်ားေလးခ်င္းသာ ေနာက္သင့္ေသာ ဟာႆမ်ား ေျပာေနျပီး ေႏြ မ်က္ႏွာေလးနီသြားမွ မိေႏြ ေဆာ္ရီးေနာ္ လို႕ ရဲရင့္က ေတာင္းပန္တတ္သည္။

အဲဒီအခ်ိန္ေတြ တည္းက ရတီေသာ္ ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္း ေႏြ႕မွာ ရွိေနခဲ့တာေလ။ ေႏြနဲ႕ ရဲရင့္က ေက်ာင္းခ်င္းမတူ က်ဴရွင္သာတူေတာ့ မေတြ႕ဖူးခဲ့တာ။ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ ေႏြက စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ ေရာက္သြားသည္။ သေဘၤာလိုက္ခ်င္တဲ့ စိုးႏိုင္ထြန္းက ေရေၾကာင္းသိပံၸ တက္ျပီး သေဘာၤလိုက္သြားသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ သိပ္ အလုပ္လုပ္ခ်င္သည့္ အာကာကလည္း သူ႕အစ္ကိုရွိရာ ျပည္ပႏိုင္ငံ တစ္ခုကုိ ထြက္သြားသည္။ ရယ္စရာ ေကာင္းတာက သိပ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လြန္း..အိမ္က ဂရုစိုက္လြန္းသည့္ ခတၱာက အေဝးသင္တက္ေနရင္း သင္တန္းမ်ားစြာ မနားတမ္း တက္ေနရင္း ဒုတိယႏွစ္ေလာက္မွာ အိမ္ေထာင္က်သြားသည္။

ဒီေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာလိုင္းထဲ ေရာက္ေနသည့္ ရဲရင့္ရယ္ အေဝးသင္တက္ျပီး ရန္ကုန္မႏၱေလးကူး လုပ္ငန္းရွင္ေလး ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ သူရရယ္ပဲ အေတြ႕မ်ား ေတာ့သည္။ သူရက စီးပြားေရးသမား ေပါက္စေလးျဖစ္ကာ သူ႕အလုပ္က ပါတနာ မမတစ္ေယာက္ႏွင့္ အဖြဲ႕က်ေနတတ္သည္။ ေႏြတို႕ဆီလာရင္ တခါတေလ သူ႕မမ ကားႏွင့္။ ဒါေပမယ့္ သူရစိတ္ရင္းေလးက အရင္အတိုင္း။ အလုပ္ရွိ ေငြရႊင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕လွ်င္ သူကပဲ ေကၽြးခ်င္ေမြးခ်င္သည္။ ေႏြနဲ႕ ရဲရင့္က ေတာ့ အစားသမားေတြေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ေက်ာင္းသားေတြ.. ေငြသိပ္မရႊင္ၾက။သူရက ရန္ကုန္မွာ သိပ္မရွိတတ္ေတာ့ ေႏြရယ္ ရဲရင့္ရယ္ပဲ အတြဲမ်ားသည္။

ေႏြကလွမ္းေခၚရင္ ေရာက္ေရာက္ လာတတ္ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရဲရင့္ ေပ်ာက္ေနတတ္သည္။ တခါေတာ့ ေမးျဖစ္သည္။ နင္က ငါ့ဆီေတာင္ ေရာက္မလာဘူး.. ဘာလဲရည္းစာရွိေနလို႕ မအားလို႔လား ဆိုေတာ့ ရဲရင့္မ်က္ႏွာ တခ်က္တည္သြားျပီး..ေအးဟ..ငါ အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာကို သိခ်င္ေနတာ… ငါရွာလို႕ မေတြ႕ဘူး.. ဘယ္လို အရာလည္း ငါနားမလည္ ျဖစ္ေနတယ္။ငါေျပာျပမယ္ဟာ ခတၱာ လက္ထပ္သြားတယ္ အခ်စ္ေၾကာင့္လား.. သိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္လြန္းတဲ့ မိဘေတြဆီက ရုန္းထြက္ခ်င္တာလား..ေနာက္ သူရ သူ႕မမၾကီးနဲ႕ တြဲေနတာကေကာ အလုပ္အဆင္ေျပဖို႕လား.. အခ်စ္ဆိုတာဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ။ ငါ ရည္းစားတစ္ေယာက္ေလာက္ ထားၾကည့္မလုိ႕ေတာ့ စဥ္းစားေနတယ္… အခ်စ္ကို သိခ်င္လို႕ေလ..ေျပာျပီး တစ္ေယာက္တည္း ရွက္ရယ္ ရယ္ေနျပန္သည္။

ဒီေတာ့လည္း သူမ်က္ႏွာေလးက ဆယ္တန္းတုန္းက အတိုင္းပါပဲ နည္းနည္းေလး ရင့္သြားတာက လြဲလို႕ေပါ့။ (ေႏြကေတာ့ လူၾကီးမ်က္ႏွာေလး ျဖစ္လာတယ္လို႕ ျမင္တာပဲ)အဲဒီေန႕က သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ဘုရားမွာ အေတာ္ၾကာသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ဟိုေျပာ ဒီေျပာ ႏွင့္ေလ။ ဒီလိုပဲ စိတ္အားတဲ့အခါ လူအားတဲ့အခါ စိတ္ေတြ အေညာင္းမိတဲ့အခါ ေႏြတို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘုရားေပၚက ေထာင့္တစ္ခုခုမွာ ထိုင္ေနက်။ တျဖည္းျဖည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ေလ်ာ့့သြားေပမယ့္ ဒီအက်င့္ကေတာ့ မျပင္ျဖစ္။ အခုေတာ့ ေႏြအနားမွာ ရဲရင့္ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိေတာ့သည္။

(၂)
ရဲရင့္ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ ဆည္စီမံကိန္းတစ္ခုမွာ အလုပ္ရသည္။ တျခားလူေတြဆို ေတာထဲ သြားေနရမွာ ေခါင္တယ္ စိတ္ညစ္တယ္ ရွိေနဦးမည္။ ရဲရင့္ ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္ေနသည္။ သူ႕အတြက္က ဒီလို ေတာထဲေတာင္ထဲ သြားေနရတာ အေတြ႕အၾကံဳသစ္တစ္ခုပါလို႕ ဆိုေနျပန္သည္။ ေနာက္ နယ္မေျပာင္းခင္ ေႏြ႕ကို သြားတာ လာတာ ေနတာထိုင္တာ ဆင္ျခင္ဖို႕….ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဘာကိစၥပဲရွိရွိ သူ႕ကို ဆက္သြယ္ဖို႕ မွာေနသည္။ တကယ္ ေဝးလံ ေခါင္ဖ်ားတဲ့ အရပ္မွာ သြားလုပ္ရမွာက သူေလ။ ေႏြကေတာ့ လိုအပ္တဲ့ ေဆးဝါးေတြ ဝယ္ေပးလိုက္.. အထားခံမယ့္ အစားအေသာက္ေတြ ေၾကာ္ေလွာ္ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ငွက္ဖ်ားေတြ ဘာေတြ ဂရုစိုက္ဖို႕ ..ငွက္ဖ်ား အေၾကာင္းျပျပီးလည္း အရက္ေတြ ေသာက္မေနဖို႕ အေသအခ်ာ ေျပာလိုက္ရသည္။ အေဝးေျပး ကားဂိတ္ကို လိုက္ပို႕မယ္ လုပ္ေတာ့ လံုးဝလက္မခံ။ အလကား အပင္ပန္းမခံစမ္းနဲ႕ မိေႏြဆိုျပီး ထားခဲ့သည္။ သူေရာက္ခါစက သူတို႕စီမံကိန္းမွာ ဖုန္းက ဆက္ရ ခက္သည္။ အိတ္ခ်ိန္းက တဆင့္ ေခၚခိုင္းရတာ။ သူျမိဳ႕ ေပၚတက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွ လွမ္းလွမ္း ဆက္တတ္သည္။ ရန္ကုန္ မႏၱေလးလမ္းေပၚက ျမိဳ႕ေလးက တဆင့္ သူတို႕စီမံကိန္းကို သြားရတာ။ ျမိဳ႕ကေလးက မႏၱေလးႏွင့္ မေဝးေတာ့ ျပန္လာတိုင္း ေႏြၾကိဳက္တဲ့မႏၱေလး ထိုးမုန္႕ကစလို႕ မႏၱေလး ကတၱီပါဖိနပ္ကေလးေတြထိ တခုတ္တရ ဝယ္လာတတ္သည္။

သူျပန္လာတဲ့ရက္နဲ႕ သူရ ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့ရက္ ဆံုရင္ေတာ့ ေႏြတို႕သံုးေယာက္ ေလွ်ာက္သြား ေလွ်ာက္စားႏွင့္ ကေလးေတြလို ေပ်ာ္ၾကသည္။ သူရကလည္း ေနာက္ပိုင္း မႏၱေလး မွာ အေနမ်ားသည္။ ေႏြနဲ႕ ရဲရင့္ ဆက္ဆံေရးမွာ ေႏြဘက္ကသာ ေမွ်ာ္လင့္ ေနတတ္ေပမယ့္ ရဲရင္ကေတာ့ ဘာမွ မထူးျခားသလိုပင္။ အရင္တုန္းကအတိုင္း ထူးျပီး ဂရုစိုက္ျပေနတာမ်ိဳး မရွိသလို.. အေလးဂရုမျပဳ တာလည္းမရွိခဲ့။ဒါေပမယ့္ ေႏြမွာ ခ်စ္သူမရွိသလို ရဲရင္မွာလည္း သူ႕ရဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးေတြနဲ႕ အခ်စ္ကို ရွာေဖြေနေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက သူ႕ေကာင္မေလးႏွင့္လည္း ရွစ္လေလာက္ေနေတာ့ ျပတ္သြားသည္။ သူ႕ေတြးထားတဲ့ အခ်စ္ဆိုတာက သိပ္စိတ္ကူးယဥ္ ဆန္လြန္းေနတာ။ အင္း အခ်စ္နဲ႕ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ရဲရင့္က နည္းနည္းလည္း စိတ္ကူးယဥ္တယ္လို႕ ေႏြ ထင္တယ္ေလ၊

(၃)
အဲလို ရန္ကုန္နဲ႕ သူ႕အလုပ္ ကူးေနသန္းေနရင္းနဲ႕ တိုက္ဆိုင္စြာ အမွတ္တမဲ့ ရတီနဲ႕ ရဲရင့္ ဆံုသြားတာ..အဲဒီေန႕က ေႏြ႕ေမြးေန႕ အထိမ္းအမွတ္ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္ဖို႕ စီစဥ္ထားသည္။ ရတီကေတာ့ အေစာၾကီးေရာက္လာ အခ်ိဳပြဲေတြကားႏွင္ ့ သြားသယ္ေပးသည္။ မနက္ ကိုးနာရီေလာက္က်ေတာ့ ရတီမွာ ကိစၥရွိေတာ့ ျပန္ဖို႕လုပ္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ရတီကလည္း ကားဆီအသြား ရဲရင့္ ႏွင့္သူရ ကလည္း ေရာက္လာသည္။ တကယ့္ကို ခဏေလးပါ။ အျဖဴေရာင္ ျမန္မာဝတ္စံုေလးႏွင့္ ကားတံခါးကိုဖြင့္ ကားေပၚတက္ စက္ႏႈိးေနသည့္ ရတီ့ကို ကင္မရာတစ္လံုး၏ျငိမ္သက္မႈမ်ိဳးႏွင့္ ရဲရင္ ့ ေငးၾကည့္ေနသည္။ ကားထြက္သြားေတာ့ မွ သူရက ေဟ့ေကာင္ အသက္ရွိေသးရဲ႕လား လို႕ေမးသည္။ေႏြ႕ကို တည့္တည့္ၾကည့္ျပီး လွလိုက္တာဟာ လို႕ ေျပာသည္။ ေႏြဘယ္ေလာက္ စိတ္တို လိုက္မလဲ။ အလွဴဆိုေတာ့ လူေတြရႈပ္ေနျပီး သူဘာမွ ေမးလို႕မရ။ ေနာက္ေန႕ ေႏြ တက္သည့္ စာရင္းကိုင္သင္တန္း လိုက္လာျပီး အတင္း ေမးေတာ့သည္။ ေႏြ ဘယ္သူ႕ဘက္က ႏွေမ်ာေနတာလဲဟု ဝန္မခံႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ေပးျပီး သူငယ္ခ်င္း မျဖစ္ေစလို။ နာမည္ေတာင္ ရတီဆိုတာေလးပဲ ေျပာျပလိုက္သည္။ အျပည့္အစံု မဟုတ္ေပ။ ရဲရင့္ကလည္း အေလ်ာ႕မေပး ။ ခတၱာကို သြားေမးသည္။ ခတၱာကလည္း ေသခ်ာ ေျပာမျပႏိုင္။ စမ္းေခ်ာင္းမွာ ေနတာ ထင္တယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ ေျပာႏိုင္သည္။အဲဒီရက္က သူ႕အလုပ္ရွိရာ နယ္ျပန္ေတာ့ အရင္လို ျပန္ခါနီး ေႏြ႕ႏွင့္ အၾကာၾကီး စကားမေျပာျဖစ္။ ေႏြကလည္း နင္ ရတီ အေၾကာင္း ေမးမယ္ဆို ငါ့ဆီ ဖုန္းမဆက္နဲ႕လ႕ို ေျပာထားတာေလ။

(၄)
ဒီဇင္ဘာထဲမွာ ေႏြရယ္ ရတီရယ္ ျပင္ဦးလြင္ဘက္ ခရီးထြက္ေတာ့ မႏၱေလးကို ဝင္ျဖစ္သည္။ သူရကလည္း မႏၱေလးမွာ ရွိေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ဆက္သြယ္ရင္း ရတီ့ဟမ္းဖုန္းနံပါတ္က သူရဆီမွာ က်န္ခဲ့သည္။ ရဲရင့္ လက္ထဲ ဖုန္းနံပါတ္ ေရာက္သြားလိမ့္မယ္လို႕လည္းမထင္ခဲ့။ သိပ္မၾကာလိုက္ ရဲရင့္က ေႏြ႕သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ျပီး ေႏြေမြးေန႕မွာ ျဖတ္ကနဲ႕ အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕ဖူးရံုႏွင့္ အရမ္းကိုခင္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုျပီး ရတီကို ဖုန္းထဲကေန သူငယ္ခ်င္းဖြဲ႕ေတာ့သည္။ ရတီျပန္ေျပာသေလာက္ လူခ်င္း မေတြ႕ဖူးေပမယ့္ ဖုန္းထဲမွာ သူတို႕အေတာ္ ရင္းႏွီေနၾကျပီ။သူ႕စီမံကိန္းကလည္း အေတာ္ၾကာလာေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးကလည္း အဆင္ေျပလာ..ေတာထဲကေန အားအားရွိ ရတီ့ကို ဖုန္းဆက္ျပီး မဲဇာေတာင္ေျခ ဆိုျပေနပံုရသည္။အခုပဲ ရန္ကုန္ဆင္းလာရင္ ရတီႏွင့္ ပထမဆံုးေတြ႕ဖို႕…ေႏြ႕ကိုပါ လိုက္ခဲ့ဖို႕ အတင္းေခၚေနေတာ့သည္။
(ဆက္ပါဦးမည္)
လင္းဒီပ
၂၅.၃.၀၉