ဖန္ဆင္းလိုက္တယ္
သစ္ရြက္ကေလးကို စကားေျပာတတ္ေအာင္
ပန္းေယာင္ ေဆာင္တတ္ေအာင္
ယစ္မူးေစတဲ့ ရနံ႕တစ္မ်ိဳးစီ ရွိေအာင္..။
ျပီးေတာ့ က်ဲခ်လိုက္တယ္
အမုိက္အမဲ လူသားေတြဆီ
သစ္ရြက္ေတြရဲ႕မာယာမွာ
သာယာေပ်ာ္ဝင္
ဂီတသီခ်င္းသီ
ဘဝေတြ တစစီ ေခၽြဖို႕..။
ဖန္ဆင္းထားတဲ့ သစ္ရြက္ကေလးေတြက
ျမိဳ႕ေတြဆီ ရြာေတြဆီ အိမ္ရာေတြဆီေရာက္သြား
မာယာစကားဆိုၾက အလိမၼာေတးကို ဟစ္ၾက
လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ကခုန္ၾက
လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ယစ္မူးၾက
ပန္းေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ သစ္ရြက္ေတြကို
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေပါင္းသင္းၾက…။
အဲဒီလိုနဲ႕
ေမွာ္ဆရာဟာ သူ႕သစ္ရြက္ေတြကုိ
ကာလတစ္ခုထိ လူေတြနဲ႕ေပ်ာ္ပါးေစျပီးတဲ့ေနာက္
စကားေတြ ဆြံ႕အ
ပန္းေယာင္ေဆာင္ထားတာေတြ ခြာခ်ျပီး
ရနံ႕ေတြ ျပန္ေဖ်ာက္လိုက္တဲ့အခါ
လူေတြက သစ္ရြက္ေတြကို ေတာင္းပန္တိုးရႈိး
ပန္းေတြ တဖန္ ျပန္ျဖစ္လာႏိုး..။
ေခတ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကမာၻ႕ေခါင္မိုးေပၚက ျဖတ္သြား
ေမွာ္ဆရာလည္း ေသဆံုးသြား
သစ္ရြက္ေတြလည္း ပန္းျပန္ျဖစ္မသြား..။
ဒါ
သမိုင္းကဖြက္ထားတဲ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္
ေမွာ္ဆရာကို ဘယ္သူမွ မသိ မီွ လိုက္ေပမယ့္
သစ္ရြက္ေတြ ပန္းျပန္ျဖစ္ႏိုး
လူေတြ
ခုထိ အလုပ္ရႈပ္ ဆုေတာင္းမွားေနဆဲ..။
လင္းဒီပ
၃၀.၃.၀၉
Monday, March 30, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
18 comments:
ပထမဆံုး comment ကို ၀မ္းသာအားရ ေရးသြားပါတယ္။ ကိုယ္လည္း သစ္ရြက္နဲ႔ပန္း ခြဲျခားတတ္ရဲ႕လားလို႔ စဥ္းစားေနမိပါတယ္...
လူေပကိုး ..
ပန္းၿပန္မၿဖစ္ေတာ႕တဲ႔
သစ္႐ြက္မွာ
ယံုၾကည္ယစ္မူး သာယာ
ေပ်ာက္ဆံုးရင္ဆုေတာင္း .........
ေကာင္းပကိုဒီပေရ ....
ကဗ်ာေလးက အဓိပၸါယ္ရွိတယ္..ေကာင္းတယ္
ခံစားသြားပါတယ္ဗ်ာ
ေမွာ္စရာေရ ဘာကိုဆိုလိုပါလိမ့္
:)
ကဗ်ာလာဖတ္တယ္အစ္ကိုေရ ေကာင္းေသာေန႔ဗ်ာ
:)
ကဗ်ာေလးဖတ္သြားပါတယ္ လင္းဒီပေရ.. း)
အေတြးေလးရသြားတယ္.
သစ္ရြက္ေသမ်ားေပၚမွ ရက္စက္ေသာဂီတ ဆိုတာ
အဲဒါေပါ့..း)
လူမွန္ရင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ေန ရတာ သဘာ၀ပါပဲ။ မျဖစ္ႏုိင္မွန္း သိေနေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဆုိတဲ့ ေရာင္ျခည္ေလးေၾကာင့္ ဆုေတာင္းမွားေန ၾကမွာ အမွန္ပါ။
ဒီလိုကဗ်ာမ်ိဳး ပထမဆံုးဖတ္ဖူးျခင္းပဲ ။ ေမွာ္ဆရာကိုဒီပေရ့ သစ္ရြက္ကေလး ပန္းျပန္ျဖစ္ပါေစလို႔ ၀ိုင္းဆုေတာင္းေပးပါတယ္ဗ်ာ ။
ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေတြးနဲ႔ အေရး။ ဆုေတာင္းမမွားၾကဖို႔ အသိေလးတခု ေပးသြားတယ္။ အဲဒီ သစ္ရြက္ေလးေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ....
ေ၀း....ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလး
ဘယ္လိုေမွာ္ေတြနဲ႕မ်ား ဒီလိုေကာင္းေနရတာလဲ
ဘ၀ေျပာင္းခဲ့ဖူးတဲ့.. သစ္ရြက္ေလးေတြ...အင္း....
ကဗ်ာေလး ဆန္းသစ္ျပီး မိုက္လုိက္တာ။
ေကာင္းလုိက္တာ ၊ အရမ္းမိုက္တာပဲလုိ. ေျပာရမလား ? ဒါမွမဟုတ္ မူရင္းကဗ်ာကုိ copy and paste လုပ္ေပးခဲ.ရမလား ?
ဘာေျပာတာလဲ ဟင္ ?
တကယ္မသိေသးဘူး ၊၊
ျပန္္ဖတ္လိုက္အံုးမယ္ ၊ နားမလည္ေတာ.ရင္ ဖုန္းဆက္ျပီး ေမးလိုက္မယ္ေနာ္ ၊၊ ရင္ထဲမွာ မတင္မက်ဆုိ မေနတက္လို. ၊၊ တကယ္ နားမလည္တာ P: D:-
ဟင္..ဒီလိုလား
အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ေဗဒင္ဆရာကိုေျပာတာ ယၾတာကို ရြက္လွထိုးၿပီး မေခ်ပါရေစနဲ႔ဆိုတာ...ဟင့္အင္း..မရဘူး ဇြတ္
ဒါနဲ႔ပဲ....
သစ္ရြက္ေလလား ပန္းေလလား။ :P မီးေခါင္းရႈပ္သြားၿပီ။ ျပန္ေတာ့မယ္။
ကဗ်ာေလးေကာင္းလိုက္တာညီေလးရာ..ေသေသခ်ာခ်ာေတြးၿပီး ေရးထားတာၿဖစ္မယ္ထင္တယ္..
ၾကိဳက္တယ္..အတိအက်ကိုၾကိဳက္တာ..ခါတိုင္းေရးေနက် ကဗ်ာေတြထဲက ခြဲထြက္ေနသလိုပဲ
သမိုင္းကဖြက္ထားတဲ့ ပုံျပင္တစ္ပုဒ္
ေမွာ္ဆရာကို ဘယ္သူမွ မသိ မီွ လိုက္ေပမယ့္
သစ္ရြက္ေတြ ပန္းျပန္ျဖစ္ႏိုး
လူေတြ
ခုထိ အလုပ္ရႈပ္ ဆုေတာင္းမွားေနဆဲ..။
ေတြးတတ္--ေရးတတ္ လိုက္တာ--ကဗ်ာဆရာ--
nar lal buu ;(
ေမွာ္ဆရာ ပ်ိဳးတဲ့ပန္းကိ
ေမွာ္ဆရာပဲ ခိုး၀ွက္သြားခဲ့တာ
သစ္ရြက္ေတြပန္းျပန္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ..
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေကာင္းဆန္ႏိုင္ေပမယ့္..
ဒါဟာ..
ဘ၀ေတြရဲ႕ ေမာင္းႏွင္အားလဲျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ...
အေတြးေတြေပးတဲ့ ကဗ်ာေကာင္းေလးကို...
ေလးေလးနက္နက္ဖတ္သြားပါေၾကာင္း
အိျႏၵာ
Post a Comment