ေလလြင့္ကဗ်ာ

ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားၾကားလိုက္ရတိုင္း
Password တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ကိုဖြင့္တဲ့ေသာ့…

အိပ္ရာအမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ေျပာင္းအိပ္ခဲ့ျပီးျပီ
အေကာင္းလို႕ သူတို႕ေျပာတာေရာ
ျဖစ္သလို အိပ္စက္ခဲ့တာေကာ
ၾကာလာေတာ့
တစ္ေလာကလံုးမွာ ငါ့အိပ္ရာေတြပါပဲ
ဘာမ်ား “ထူးျခားအိပ္မက္” ရွိခဲ့လို႕လဲ ။

စားခဲ့မိတယ္
ေသာက္ခဲ့မိတယ္
မထယ္မဝါ
ငယ့္ဘဝလမ္းေဘးဆုိင္ေလးေတြထဲမွာ
အမ်ားၾကိဳက္
သာယာမိတဲ့ စားပြဲေသာက္ပြဲ ခန္းမက်ယ္ေတြမွာ
“အေကာင္းဆံုး“ဆိုတာ မစားဖူးေသးတာ အေသအခ်ာ ။

အနမ္းေတြကလည္း အမ်ိဳးစံုေပရဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းေတြက စကားအလကၤာ အစံုဖြဲ႕
ရင္ခြင္တစ္ေသာင္း ခိုလံႈခဲ့ျပီးတဲ့ေနာက္
ငါလည္း ရင္ခြင္ေတြ မမွတ္မိေတာ့ဘူး ။

ငါ ပါးေပၚျဖတ္တိုက္သြားတဲ့ေလရဲ႕ ရိုးသားမႈမ်ိဳး
ငါဆင္းလို႕ တံခါးကို ဒိုင္းကနဲ ေဆာင့္ပိတ္လိုက္တဲ့ ကားေပၚမွာလည္းမေတြ႕ခဲ့ဘူး..
အေမွာင္ထဲမွာ ခပ္ရဲရဲ လင္းေပးေနတတ္တဲ့ ႏွင္းကြဲမီးေတြရဲ႕ ဘဝခံယူခ်က္က
ငါ့ထက္ ပိုျပတ္သားသလားေတာ့
တခါတေလ ရွာရွာေဖြေဖြ ေတြးဖူးတာလည္း ရွိေတာ့ရွိတယ္ ။

ကန္႕လန္႕ မေနေတာ့ဘူး ေရစီးအတိုင္း လိုက္ခဲ့တယ္
(အခု) ေခတ္ရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ကေေလး
(မနက္ျဖန္) အခ်ိဳကုန္သြားမယ့္ chewing gun
ေနာက္ေတာ့လည္း ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာ ငါလိမၼာလိုက္မွာေပါ့ ။
ဘာေတြမ်ားပိုထူးလို႕လဲကြယ္
ေလာက က
ရယ္ဖို႕ေမ႕ေမ႕ေနေလာက္ေအာင္
ငါ့အတြက္ေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္။
လင္းဒီပ
၁၄.၃.၀၉